ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Mafia: 5
เช้านี้ก็เป็นอย่างเช่นทุกวันชานยอลยังคงฝันร้ายเรื่องเดิมอย่างเช่นทุกวัน หากแต่วันนี้คือวันที่เค้าจะได้ทำงาน "งานฆ่าคน" หากเลือกได้ เค้าเองก็คงไม่ทำ
ร่างสูงยันตัวลุกจากเตียงก่อนจะหยุดคิดเรื่องบ้า ๆและตอนนี้ก็เป็นเวลาที่ใครๆหลายคน จะเริ่มทยอยบอกรักลูกหลาน หรือลูกบอกรักพ่อแม่ก่อนจะออกไปทำงานและไปเรียน นี่คือสิ่งหนึ่งที่สามารถหาได้จากครอบครัวที่อบอุ่น ซึ่งไม่ใช่ครอบครัวปาร์ค ครอบครัวนี้...
"เมื่อไหร่เค้าจะมา" นิ้วมือสวยกำลังยกถ้วยกาแฟเข้าปาก พร้อมเอ่ยถามไปพลางๆ สายตาก็แลหาร่างสูงอย่างใจจดใจจ่อ
"ไห้ผมโทรตามไหมครับ?" ร่างสูงเอ่ยไม่ทันจบก็ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แต่ก็ต้องหยุดนิ่ง เมื่อเห็นแขกผู้มาเยือนได้อยู่หน้าประตูเรียบร้อยแล้ว ไม่รอช้า คริสเองก็กดรีโมทเปิดประตูอัตโนมัต ส่งผลไห้ผู้ที่อยู่หน้าประตู ตกใจไม่ไช่น้อย รางบางเองที่เห็นเช่นนั้นอาการดีใจจนเกินเหตุ จนใบหน้าเริ่มเต็มไปด้วยความแดงที่ถูกกลั่รออกมาจากความเขิน คริสเองเห็นอย่างนั้นเค้าก็ทำไรไม่ถูกเช่นกัน คุณหนูคนนี้ แม้จะโมโหง่ายในบางครั้งแต่ก็น่ารักเกินจนทำไห้เค้าใจสั่นใหวในบางครา คริสเดินข้าไปหาชานยอลก่อนจะพามาหาแบคฮยอน ที่รอเค้ามานานแล้ว
"สวัสดี..." ท่าทางเขินๆ ที่ทำเอาชานยอลนิ่งไปก่อนจะโค้งรับ ทำเอาร่างบางแทบจะเอาค้อนทุบหัวตัวเอง
น่าอายที่สุด...
แน่นอนว่าตอนนี้แบคฮยอนที่เ ค้ารู้จักได้เปลี่ยนไปแล้ว ไม่ไช่แบคฮยอนที่เค้ารู้จักอีกต่อไปแต่เป็น...คุณหนูแบคฮยอน
"พาเค้าไปดูที่ทำงานสิ พาไปหาคุณพ่อด้วย "แบคฮยอนะลางชี้นิ้วสั่งนู่นสั่งนี่ แต่กิริยาที่แสดงออกมาล้วนมีแต่ความไร้เดียงสาทั้งสิ้น
แตกต่างจริงๆ...
"ครับ" คริสรับคำสั่งก่อนจะ พาอีกคนที่เดินตามมาติดๆ ไปดูห้องพัก
"กูอยู่หอที่เดิมไม่ได้หรอว้ะ" ชานยอนพลางถามพร้อมสำรวจที่พักที่ใหญ่กว่าที่หอเค้าหลายเท่า
"ทำไมหล่ะที่นี่ไม่ดีหรอว้ะ หรือว่ามึงไม่ชอบคนเยอะๆ ถ้าอย่างนั้นอย่าห่วงเลยห้องมึงมีประตู อย่าลืม"
"ไม่ตลก... "ชานยอลทำหน้านิ่ง "คือกูรู้สึกแปลกๆ ไม่ชอบเท่าไหร่"
"กูเองก็ไม่อยากอยู่เหมือนมึงแหละ แต่เมื่อไหร่ที่มึงโดนจับได้ว่าเป็นมาเฟียของที่นี่ มึงเองที่จะไม่ปลอดภัย หวังว่ามึงจะเข้าใจ" คริสพูดพลางเดินออกจากห้อง ทำไห้อีกฝ่ายเห็นแบบนั้นด็ต้องเดินตามออกไป
"แล้วนี่จะไปไหน"? ชานยอลเลิ่กคิ้วถามอีกฝ่ายที่เดินเอาๆ อย่างไม่รอเค้า
"..."
ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกโดยชายชุดดำสองคน
ก่อนที่ชานยอลก็ต่องเดินต่ามคริสเข้าไปโดยไม่เอะใจ เพราะถามไปแล้วก็ไม่ได้คำตอบ
ผ่านประตูนี้ไปก็ยังมีประตูอีกบาน เค้าเองไม่เข้าใจทำไมจะต้องเยอะแบบนี้
ขายาวหยุดที่ประตูบานใหญ่ที่ดูไม่คล้ายปรตู เพราะมันเป็นกระจก ก่อนจะไช้สัญลักษณ์อะไรซักอย่างบนข้อมือสำผัสกับกระจกอย่างช้าๆ ไม่นาน ใบหน้าสวยของชายที่เค้าคุ้นตา ก็ปรากฎไห้เห็นบนจอมิเตอร์ขนาดสี่เหลี่ยมที่สามารถมองเห็นใบหน้าได้อย่างเหมาะเจาะ
ใบหน้าคมคายราวกับผู้หญิง แบคฮยอนเองก็คงจะเชื้อไม่ทิ้งแถว เหมือนพ่อไม่มีผิด แม้คนตรงหน้าจะได้ชื่อว่าเป็นพ่อคนแล้ว แต่ก็ยังราวกับชายหนุ่มที่ยังคงโสดสนิท ด้วยใบหน้าสดใสนี้...คิมฮีชอล
_--------------------------------------------------------------------------------------------------------------จบไปอึกตอนหลังจากหายไแหลายปี 555 ป่าวหรอกไรเตอร์งานเยอะมาก ไม่คิดว่าวิตคนิดจะชวนไห้ข้าพเจ้าแทบอดหลับอดนินกันเลยทีเดียยวเชียว แต่ก็คงไม่ทิ้งค่ะ ขอไห้มีความสุขน้ค่ะคนอ่าน ต้องเข้าใจฟิคเรื่องนี้เน้นเล่าซะมากดกว่าน้าาา อย่าขี้เกียจอ่านหละ เดะพลาดดดดดด
ถ้าเขียดผิดขอประธารอภัยน้ะ ไปล้ะ จุฟฟคนอ่านน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น