คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : mafia the love: บทนำ
"อย่า..ไม่น้ะ"
"ไม่ แม่ แม่อย่าไป"
"แม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ฮึก! เสียงหายใจหอบถี่เหมือนจะหมดลมหายใจ ความปวดหัวแผ่ซ่านไปทั้งตัว ตากลมเปิดกว้างกับภาพเลวร้ายเมื่อครู่ที่เห็นภายในฝัน
.
.
.
'ฝันร้ายงั้นสินะ'.... เมื่อไหร่กัน? ตั้งแต่ที่แม่จากเค้าไปโลกใบนี้แทบจะว่างเปล่าไม่เหลือใคร
มีเพียงพ่อและเมียใหม่ ที่ไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้า รู้แค่เมื่อหลายวันก่อนได้โทรมาขอเงินและบอกว่า พ่อของเค้าได้ป่วยหนัก และต้องเข้ารับการผ่าตัด เพราะแบบนี้ถึงจำเป็นต้องใช้เงินเป็นอย่างมาก ซึ่งเค้าเองก็ไม่รู้ว่าจะไปหามาได้จากใหน
ร่างกายที่ไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องมาแล้วสองวันติด ด้วยพิษไข้ที่เกาะกุมไปทั่วร่างกายทำไห้ไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น นอกจากน้ำเปล่าที่แช่ใว้ภายในตู้เย็นเมื่อสามวันที่แล้ว ร่างสูงยันกายลุกขึ้นอย่างเวียนหัว จากฝันร้ายเมื่อครู่ทำเค้ารู้สึก เหงาขึ้นมาอีกครั้ง มือแห้งกร้านดันตัวเองไห้ลุกจากที่นอนผืนใหญ่ ก่อนจะเดินไปยังตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบชุดนักเรียนมัถยมปลายที่อีกไม่กี่เดือนนี้ก็จะจบ และต้องเ้ข้ามหาวิทยาลัย และมันก็จำเป็นที่ต้องใช้เงินมากกว่าเดิม เมื่อคิดเรื่องพวกนี้ ชาลยอลที่ดูแกร่งแต่ภายนอกคนนี่ก็ไม่สามารถที่จะหยุดน้ำตาเอาไว้ได้บวกกับเรื่ิองแม่ที่เค้าเคยพยามตามหาแต่ก็เหมือนกับความคิดที่เป็นไปได้ยากจริงๆ การตามหาใครสักคนมันลำบากขนาดนี้เชียวหรอ ชาลยอลสบัดหัวทิ้งความคิดบ้าๆ ก่อนที่ตนจะไปอาบน้ำ ความจริงแล้วถ้าไม่ติดว่าเค้ารักเรียนป่านนี้คงใช้เรื่องที่ตนไม่สบายอ้างไปนานแล้ว แต่ถึงยังไงเค้าก็ต้องเรียนไห้จบ หางานดีทำในช่วงวัยอายุ 19จะ20ปีนี้คงต้องใช้ความสามารถการเรียนได้ที่ 1 ของเค้าแล้วหล่ะ เพื่อที่จะได้มีงานดีๆทำ เป็นใหญ่ในวันข้างหน้า เมื่อถึงวันนั้น ผมจะตามหาแม่...
คฤหาสน์ ใจกลางโซลหลังหนึ่งซึ่งมีโกดังใหญ่ 2ที่ และคอนโดสำหรับบริการ์ดกว่าร้อยชีวิตที่อยู่ที่นี้แต่ความจริงมีเยอะกว่าที่เห็น พวกเค้าคือ มาเฟีย.. แน่นอนใครๆแถวนี้รับรู้หมดในทุกๆเรื่อง ความชั่วร้ายไร้กฎเกณฑ์ การทำงานที่ใช้ชีวิตเดิมพันและกฎหมายก็ไม่เคยจะเอาเรื่องถึงหัวหน้าใหญ่สักที...หรือไม่ก็อาจตกอยู่ภายใต้ของ คิม ฮีชอล หรือหัวหน้ามาเฟียนั่นเอง...
"คุณผู้ชายค่ะ ลงไปรับประทานอาหารได้แล้วน้ะค้ะ" เสียงเล็ดลอดดังมาจากประตูหน้าห้องแบคฮยอน ทำไห้ผู้ที่กำลังอยู่ในห้วงนิทรา หลังจากเมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย ทำไห้แทบจะลุกจากเตียงไม่ไหว
"ไม่กินนนน!" ร่างเล็กตะโกนตอบกลับไป ทั้งที่กายยังนั้งอยู่บนที่นอน ไม่นานนักก็ไม่มีเสียงตอบนั่นก็หมายความว่า คำตอบนี้คงจะทำไห้ขัดใจป้าแกได้ไม่น้อยเชียวหล่ะ
คนตัวเล็กเหยียดกายคล้ายจะลงไปหลับไห้รู้แล้วรู้รอดหลังจากที่ลุกขึ้นมาตอบคำถามของป้าแก
หึ! น่ารำคานจริงเลยคนพวกนี้ จะเยอะไปไหน
"ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!" ร่างเล็กถึงกับสดุ้งขึ้นอีกครั้ง
...อะไรนักหนาว้าาาา "ป้า! ผมบอกว่าไม่กินไง ไม่เข้าใจหรือไงห๊ะ! อยากโดนไล่ออกหรอ ชิ๊!"
"พ่อเอง เปิดประตู" เฮือกO.o! อะ อะไรน้ะ .. พ่อ .. ซวยแล้วว ร่างเล็กรีบหยิบเสื้อคลุมตัวหนาห่มตัวเองอย่างลวกๆก่อนจะวิ่งไปเปิดประตูไห้ผู้เป็นพ่อของเค้า
"อรุุณสวัสฮะ... มีไรหรอครับ" หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสแต่ทว่าผู้เป็นพ่อไม่เปิดปากที่จะตอบลูกชายแต่อย่างใดกลับเงียบจนน่ากลัว ก่อนจะค่อยๆ ยื่นกระดาษแผ่นๆหนึ่งมาไห้ช้าๆ "อะไรหรอครับ"ร่างเล็กเอ่ยถาม คิม ฮีชอล
"เปิดอ่านสิ แบคฮยอน" ผู้เป็นพ่อเอ่ยบอกก่อนจะเดินกลับลงไป"
ร่างเล็กกลับมานั่งที่เตียงก่อนจะค่อยๆครี่กระดาษออกอย่างช้าๆ แต่ก็ต้องช๊อก! ช๊อกสิ่ อะไรน้ะ ใบสมัครเข้าเรียนงั้นหรอ นี่เราพึ่งจะกลับมาจากต่างประเทศได้เพียงเดือนเดียวก็ต้องเข้าเรียนแล้วงั้นหรอ เฮ้อ~ เมื่อไหร่จะจบสักทีการเรียนเนี่ย!... ม.4 เป็นไรที่เข้ายากมากหากสอบแต่ คนตัวเล็กรู้ดีไม่สอบก็เข้าได้อย่างง่ายๆ เงิน แค่เงินก็ทำไห้แบคฮยอนผู้นี้ไม่ต้องรำบากแม้แต่น้อย
-----------------------------------------
ปล.บทนำนี้ตั้งใจสุดๆล้ะ ฟิคเรื่องแรกตัดสินใจจะปล่อยทิ้งไว้ถาลบก็เสียดายอีกล่ะ
ไม่รู้อ่ะ อยากแต่เรื่องนั้มากกว่าบวกกับทำเนื่องเรื่อง trab หายอีก ซวยจริงๆ
(ใครชอบ chanbaek ) ต้องติดตามน้าา จะพยายามทำไห้ดีที่สุด ถึงแม้นี้จะเป็นเรื่องที่ สอง ก็จะพยายามทำไห้ดีที่สุด - -
อย่าลืมเม้นน้าาา เปนกำลังใจเล็กน่อยๆที่ไรท์ทุกๆคนต้องการรร ขอบคุณ
ความคิดเห็น