[ภาคพิเศษเอ็กเซียส] ตึก ตึก ตึก แอด
“อ้าวมาเร็วดีนี่ครับ”พี่ชายพูดขึ้น
“ไงฮิบาริ....”ฉันทัก
“ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?”ฮิบาริออกแนวช๊อกเล็กน้อย
“ก็แค่แวะมาเฉยๆหนะ”ฉันบอก
“คุณอย่ามาแกะกะผมก็แล้วกัน”ฮิบาริออกคำส่ง
“อืมอยู่แล้ว......นี่ๆพี่ชาย”ฉันสะกิดพี่ชาย
“ครับเอ็กจัง”พี่ชายพูดเชิงถาม
“อย่าให้และมากนะถ้าพี่ชายทำให้ฮิจังเจ็บหนักเมื่อไหร่..........อย่าหาว่าเอ็กไม่เตือน(พูดแบบน่ากล้ว)พี่ชายรรู้ใช่มั้ยถ้าขัดใจเอ็กแล้วจะเป็นไง^-^”ฉันขู่
“ฮึๆๆ.....เอ็กจังขนาดไม่ได้เจอตั้งหลายปียังน่ากลัวเหมือนเดิมเลยนะครับ”
“พูดมากน่าจัดการให้เสร็จๆเดี๋ยวพวกสึนะใกล้จะมาแล้วนะ”ฉันเตือน
“ครับยังไงหมอนี่ก็จะยืนไม่ได้อยู่แล้ว”พี่ชายบอกพร้อมสร้างภาพมายาเป็นสวนซากุระ
“นี่ฮิจังรู้มั้ยว่านายโดนท่าไม้ตายของตาแก่ชามานเขาแล้ว^-^”
“....”
“โรคไข้ซากุระไง”พอฉันพูดจบฮิบาริก็ร่วง
ตุบ พลัก ตุบๆๆๆ พลัก ๆ ตุบ
“พอแล้ว!”ฉันส่ง“เดี๋ยวเอ็กจะเอาหมอนี่ไปเก็บรอสึนะอยู่ที่นี่นะ”ฉันบอกพร้อมมองไปทางฮิบาริแล้วยกมือขึ้นเพ่งสมาธิไปที่จุดๆเดียวแล้วฮิบาริก็ลอยขึ้น“ไปและ”แล้วฉันก็พาร่างของฮิบาริออกไป
“นายอยู่ตรงนี้ไปก่อนก็แล้วกัน”ฉันพูดกับฮิบาริ
“ชิ!”ฮิบาริไม่สบอารมณ์ที่ฉันช่วยไว้
“อยู่เงียบๆในนี้ไปก่อนก็แล้วกัน”ฉันนั่งลงข้างๆฮิบาริ“ไว้ป่ะเนี่ย?”
“หยุดเลยคุณไม่ต้องมช่วยผม”ฮิบาริห้าม
“ก็ได้...”แล้วฉันก็หลับไปพอตื่นมาอีกทีก็เห็นเคนกับจิคุซะหมดท่าไปซะแล้ว.....หมายความว่าพวกสึนะ......แย่แล้วเดี๋ยวไม่ทันดูฉากสำคัญฉันรีบวิ่งขึ้นไปหาพี่ชายพอเปิดประตูเข้าไปก็เจอฮิบาริกับพี่ชายแล้วก็พี่เบียงกี้นอนหมอบอยู่กับพื้น!เกิดอะไรขึ้น
“เอ็ก.....!”สึนะ
“เอ็ก”รีบอร์น
“เธอ...มาได้ไง”โกคุ
“พี่ชาย!.....”ฉันพุ่งเข้าไปหาพี่ชายแล้วเขย่าๆๆๆๆ“ลืมตาขึ้นมาสิลืมตาสิ!!!!!!!!”
“เอ็ก!”สึนะช๊อก
“สึนะนี่หมายความว่ายังไง.....ปืน!....พี่ชายใช้ปืนนี่ใช่มั้ย!......สึนะตอบฉันมา!!!!”
“ใช่.....แต่เอ็กทำไมเธอเรียกโรคุโดมุคุโร่ว่าพี่ชาย?”
“ก็เขาเป็นพี่ที่ฉันรู้จักนี่!......พวกนายทำอะไรพี่ชาย!....พวกนา......”ฉันพูดยังไม่ทันจบ
“เอ็กจัง........”พี่ชายพูดขึ้นขณะที่พยายามเอื้อมมือไปหยิบปืนแล้วเอามาฟาดท้ายทอยของฉันทำให้ฉันหมดสติไปและ3คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินคือ
‘เอ็ก!นายทำอะไรหน่ะ?’สึนะ
‘แกทำอะไรยัยนี่!’โกคุ
‘ช่วยนอนหลับไปก่อนนะเอ็กจังที่น่ารักของผม’พี่ชาย
-หลายวันผ่านไป-
“อืม.....”มึนจัง“อืม.....พี่ชาย!”
“เอ็ก......โกคุเดระเอ็กฟื้นแล้ว”เสียงสึนะนี่
“”ฮะ!.....เอ็กฟื้นแล้วหรอ?”โกคุ
“มีอะไรกันหรอ?”ฉันถาม
“เธอหลับไปตั้งหลายวันเลย”สึนะบอก
“หรอ....”
“นี่ๆตอนเธอหลับอยู่พวกเราได้ไปเที่ยวมาเฟียแลนด้วนะ”รีบอร์น
“รีบอร์น!”
“ไม่เป็นไรหรอกสึนะมาเฟียแลนหน่ะฉันไปจนเบื่อแล้วปีนึงไป12ครั้งได้”ฉันบอก
“ฮะ!ไปทำอะไรบ่อยๆอ่ะ?”สึนะถาม
“ก็ไปทำงานให้วองโกเล่นั่นแหละ”ฉันตอบ“ก็ฉันรับหน้าที่ตรวจเช็กความเรียบร้อยของมาเฟียแลนและเบื้องหลังไง.....คิดว่านายน่าจะได้ไปปเบื้องหลังมาแล้วนะดูท่าแล้วแผนหมอนี่ชัวร์”ฉันชี้รีบอร์น
“อ่านเกมออกขนาดนี้ทั้งที่ไม่ได้ไปสุดยอดเลยเอ็ก”สึนะ
“สคัลคงมาบุกอีกแล้วดิ”ฉันพูด
“เธอรู้ได้ไง”โกคุ
“ก็หมอนั่ยบุกมาเฟียแลนเป็นประจำทุกๆเดีอนส่วนใหญ่จะเป็นตอนที่ฉันอยู่แล้วหมอนั่นก็โดนถล่มกลับไปทุกรอบ”ฉันอธิบาย
“แล้วเธอรับหน้าที่ตรวจสอบที่นั่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”โกคุ
“นานแล้ว”ฉันตอบ
“แล้วมันต้องทำไงบ้างหรอ?”สึนะถาม
“เดินตรวจให้ทั่วทุกซอกทุกมุมแล้วก็ไปตรวจเยี่ยมโคโรเนโร่หนะ”ฉันอธิบาย
“จะว่าไปคุณพี่ชายชวนไปช่วยงานไลฟ์การ์ดที่ชายหาดหนะเธอจะไปด้วยมั้ย?”สึนะถาม
“อืมน่าหนุกดีไปด้วยสิ”ฉันตอบ
-ทะเล-
“สึนะฉันไปหาซื้ออะไรหน่อยนะถ้าฉันยังไม่กลับมาพวกนายก็ไปกันได้เลยไม่ต้องรอ”ฉันบอก
“อืม”สึนะตอบ
แล้วฉันก็เดินมาเลื่อยๆแล้วก็ไปเจอกับ…
“ไงไม่เจอนานนะยะ…พริ้นเดอะริปเปอร์หรือจะเรียกให้ถูกเบลเฟกลอ”ฉันทักคนที่ยืนอยู่ข้างหน้า
“ชิๆๆ!มาช้านะยัยโรคจิต”ไอ้เบลแกวอนตายซะแล้ว
“ถึงญี่ปุ่นกันหมดทุกคนแล้วใช่มั้ย?”ฉันถาม
“แน่สิงานนี้ต้องมาให้ครบ”เบลตอบ
“ดีงั้นไปกันเลย”ฉันพูดพร้อมเดินลากแขนเบลเข้าไปในซอกตึกแล้วก็…แว้บ!หายไปแล้วก็ไปโผล่อีกที่เป็นห้องโถงใหญ่ๆมีโต๊ะอยู่ตรงกลางมีเก้าอี้ว่างอยู่อีกสองตักหัวโต๊ะมีซันซัสขวามีของซันซัสคือสควอโล่ถัดมามาม่อนแล้วซ้ายมือของซันซัสก็มีเลวี่ถัดมาเป็นลุซซูเรียกับโกร่ามอสก้าที่ของฉันอยู่ตรงกันข้ามของซันซัส
“ขอโทษคะบอสที่มาสาย”ฉันก้มหัวขอโทษซันซัส
“ยินดีต้อนรับกลับจร้าเอ็กจัง”ลุซซูเรีย
“คะลุซซูเรีย”ฉันตอบ
“คุณเอ็กคราวนี้ไปนานเลยนะครับหลายปีเลย”เลวี่
“อืมก็ต้องเป็นงั้นหนะนะแต่จะว่าไปอึดอัดกับร่างนี้จัง”ฉันพูดพร้อมกับร่างของฉันก็เปลี่ยนรูปแบบไปจาผมยาวถึงไหล่สีดำสนิดกลายเป็นผมสีน้ำตาลสลับคาลาเมลยาวถึงซะโพกดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลบอกลักษณะเพียงเท่านี้อยากบอกว่านี่คือร่างจริงของฉันจริงๆแล้วฉันแก่กว่าพวกสึนะประมาณปีครึ่ง(ใครกำลังคิดว่าฉันแก่อยู่เดี๋ยวแม่เชือด)
“โว้ย!เป็นรองบอสประสาอะไรว้ามาช้าชิบ!”สควอโล่โวยวาย
“หุบปากไปไอ้เฒ่า!”ฉันสั่ง
“โว้ยยยยยย!”สควอโล่ครั่งเนื่องจากมันไม่มีสิทธิมาด่าฉันเพราะฉันเป็นรองบอสของวาเรีย
“หุบปากได้แล้วไอ้พวกสวะ!”ซันซัสเริ่มทนไม่ได้
“บอส!ที่ด่าหนะคงไม่ได้รวมเอ็กหรอกเนอะ!!”ฉันทำตาดุใส่
“เออ!”ซันซัสตอบ
“ดีงั้นเข้าเรื่องเลยดีกว่า….งานนี้ฉันจะเป็นคนคุมในช่วงนี้ปูทางให้ราบรื่นสำหรับบอส สควอโล่นายคอยจับตาดูคนของผู้ดูแลนอกแก๊งจับตาดูเฉยๆแล้วคอยรายงานนะยะ เลวี่ถ้าผู้พิทักของฝ่ายนู้นเคลื่อนไหวให้รายงานฉันก่อนถ้าไม่มีคำสั่งห้ามลงมือมา ม่อนคอยหาข่าว เบล…แกจงใช้ชีวิตโรคจิตของแกต่อไป ลูซซูเรียเฝ้าคฤหาสน์ บอส….อยู่เฉยๆแล้วรอเวลาเป็นพอแค่นี้ปฏิบัติตาม…ไปและ”ฉันสั่งเสร็จแล้วก็แวบไปอีกตามเคยนะคะ
ตอนนี้ฉันก็เดนเบื่อๆเซ็งๆในตลาดเดินไปเดินมาก็เจอะกับแก๊งอันตพาล(กลับเป็นร่างที่ปลอมตัวแล้ว)
“ไงจ๊ะน้องสาว…ไปเที่ยวกับพวกพี่มั้ยน้อง”หัวโจกทัก
“ถ้าไม่อยากตายหลบไป!!!”ฉันสั่ง
“อุ๊ย!จะทำอะไรพวกพี่ได้หละตัวเล็กบอบบางขนาดนี้”อีกคะ
“ได้ก็แล้วกัน”แล้วฉันก็เดินเข้าไปชกไอ้หัวโจกพวกลูกน้องมันก็เลยเข้ามารุมฉันเหอะๆเสียใจด้วยนะวันนี้เจอหน้าสควอโล่แล้วฉันอารมณ์เสียโว้ยยยยยยย!ฉันควักกระปองที่ผูกไว้ที่ต้นขาออกมาพอฉันกดปุ่มข้างๆมันก็ยางขึ้นขอบอกกระบองอันนี้เงินแท้ๆทั้งแท่ง!ผ่านไปสองวิพวกกระจอกนอนเรียบ “ขอโทษนะฝีมือมันคนละชั้นยะ”
-วันต่อมา-
“พวกนายจะโทรตามฉันออกมาทำไมเนี่ย!กะจะอยู่บ้านนอนดูหนังที่พึ่งซื้อมาพอดี”ฉันสถบ
“ขอโทษละกันไหนๆก็ออกมาแล้วก็มาสนุกกันเหอะ”สึนะ
“นั่นสิฉันเห็นเธอหายไปตั้งแต่เมื่อวานออกมาข้างนอกบ้างเถอะ”โกคุ
“ใช่ๆวันนี้ผ่อนคลายกันให้เต็มที่เลย”ยามะ
-ผ่านไปซักพัก-
ตูม! ตูม! ตูม! ตูม!
เสียงระเบิด!หรือว่า….ดังมาจากทางที่พวกสึนะอยู่ด้วย
ตึก ตึก ตึก ตึก
“สึนะ!เกิดอะไรขึ้นฉันได้ยินเสียงระเบิด”ฉันถามสึนะ
“เอ็ก!”สึนะพูด
“นาย….”ฉันมองสควอโล่ด้วยสายตาโกรธ
“ชิ!คนตรวจการของวองโกเล่”สควอโล่ยังดีนะที่แกรู้ว่าต้องทำอะไรยังไง
“รู้ก็ดีหยุดได้แล้วถ้าไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงหูรุ่นที่9”ฉันก็ไปตามบทอะนะแต่นั่นในมือของสึนะ!ฮาฟวองโกเล่ริง!
“ไงสควอโล่ไม่ยักรู้ว่าชอบลักแกเด็ก”ม้าพยศมาจ้อทำไมยะ!
‘ไอ้เฒ่าใช้ระเบิดดิ๊เดี๋ยวฉันจะประเคนฮาฟวองโกเล่ริงให้ถึงปากเลย’ฉันใช้ความสามารถด้านพลังจิตสั่งสควอโล่
“โว้ย!แกมาก็ดีสิฉันจะได้จัดการแกมันตรงนี้เลย”สควอโล่แกว่งดาบแล้วระเบิดก็พุ่งออกมา
ตูม!!!
จังหวะนั้นฉันใช้พลังจิตเคลื่อนย้ายฮาฟวองโกเล่ไปอย่ที่มือของไอ้เฒ่าสควอโล่
“ฮึๆขอละนะ”สควอโล่กระโดดไป
“วองโกเล่ริง!”บราจิล-หลังจากพาบาจิลมารักษาตัว-
ตึกๆๆๆ
ฉันเดินขึ้นบันไดไป
“ดีนะที่ไอผมยาวมันมาเอาไป”สึนะพูด…ถึงฮาฟวองโกเล่สินะ
“คืองี้นะสึนะมันอยู่นี่ตังหาก”ดีโน่พูด!หมายความว่าที่ไอเฒ่าได้ไปก็….ของปลอม!พอรู้อย่างงั้นแล้วฉันก็รีบกลับไปที่คฤหาสน์วาเรียเพื่อราบงานบอส
“บอส!...ฮาฟวองโกเล่มันเป็นของปลอม!!!”ฉันบอกบอส
“ฮึ!”ซันซัสอุทาน
“รู้ไว้อะดีแล้ว…วันนี้มาแค่นี้แหละ”ฉันบอก
“จะไปแล้วหรอ?เธอไม่คิดจะอยู่เป็นเพื่อนอาของตัวเองหน่อยหรอ?”ซันซัสถาม
“คุณพูดเหมือนคนอย่างคุณน่าอยู่ด้วยงั้นแหละ…อีกอย่างนะคุณหน่ะแค่รับฉันมาเลี้ยงเฉยๆอย่ามาพูดมากจะได้มั้ย?”ฉันพูดพร้อมหายตัวไปในทันทีพอฉันมาถึงก็เริ่มทำงานแล้วอีกอย่างก็บอกพวกสึนะไปว่าจะไม่อยู่สามวันเป็นรองบอสแท้ๆทำไทงานมันเยอะงี้เนี่ย(ช่วยไม่ได้ก็เล่นโดดงานมาเป็นปีๆ)ต้องรีบเคลียร์ให้แสร็จอีกอย่างต้องคอยจับตาดูพวกไอ้เฒ่าด้วยไม่ใช่เดี๋ยวลงมือมั่วซั่วโดนคนอื่นด้วยฉันต้องตามเช็ดตามล้างให้พวกมันเซ็งโว้ยฉันเป็นรองบอสนะใช้กันอย่างกันขี้ข้า
-สามวันผ่านไป-
ในที่สุดฉันก็ทำงานเสร็จไม่ได้นอนไปตั้งสามวันชิ!แต่ก็ยังดีที่พวกมันไม่ก่อปัญหา
กรี๊งงงงงงงงงง!
โทรศัพท์ไอ้พวกนั้นโทรมาชัว
“มีไร!”ฉันถาม
(โว้ยยยยย!เลวี่มันออกไปเก็บผู้พิทักอัศนีแล้วโว้ย!!!)สควอโล่พูดจากปลายทาง
“ไพวกนายถึงญี่ปุ่นแล้วหรอยะ?”ฉันถาม
(เอออ!สิ)สควอโล่แกช่วยอย่าพูดเสียงดังใส่หูได้มั้ย
“เดี๋ยวพวกนายอย่าพึ่งทำอะไรมากไปกว่านี้นะฉันกำลังไป”ฉันพูดแล้ววางหูโทรศัพท์แล้วรีบไปที่คฤหาสน์ผจะรีบทำไมแกหายตัวได้ไม่ใช่หรอยะ)เออ…ลืมหลังจากนั้นฉันก็โผล่ที่คฤหาสน์วาเรีย
-หลังจากถึงที่คฤหาสน์หนึ่งชั่วโมง-
“ว่าไงมีรายงานจากเลวี่บ้างมั้ย….ตอนนี้ก็เย็นแล้วนะ”ฉันถาม
“ยังเลยครับคุณเอ็ก”ลูกน้องตอบ
“ให้มันได้งี้สิยะ!!!”ฉันโวยวาย
“ชิชิชิชิเธอโวยวายรอบที่สามล้านแล้วนะ”เบล
“หุบปากไปเบล”ฉันสั่ง
“พบตำแหน่งของท่านเลวี่แล้วครับ”พอรู้ตำแหน่งที่แน่นอนพวกเบลกับคนอื่นก็ไปกันก่อนแล้วฉันก็หาของใส่ท้องแล้วตามไป
“ใครที่มันคิดขวางทาง….มันต้องตาย”เลวี่พูดขณะที่สึนะหน้าเอ๋อสุดๆตอนนี้ฉันซุ่มอยู่ไกลๆไม่มีอะไรน่าห่วงเลยเดี๋ยวพวกนั้นก็เข้าไปห้ามแล้ว
“เดี๋ยวก่อนเลวี่”เบลพูดนั่นไงมันมากันแล้ว
“อย่าล่าเหยื่อคนเดียวสิ”ลุซซูเรีย-*-เออ…รู้สึกว่า….ฉันสั่งให้มาห้ามมันโว้ยยยยยย!!!ไม่ใช่มาเสริม
“การล่าเหยื่อมันต้องช่วยกัน”เบลยังจะเอานะแกเดี๋ยวแม่เชือดทิ้ง
“สถนการณ์เปลี่ยนแล้วดูเหมือนว่าผู้ถือแหวนคนอื่นก็อยู่ด้วย”มาม่อน-*-ไอ้ทารก…ผู้น่ารัก
“เฮ้ย!!!หลอกฉันได้สนิดใจเลยนะไอ้พวกสวะ”สควอโล่“ผู้ถือแหวนแห่งพิรุณคือใครกัน!!!”
“ฉันเอง”ยามะ!!โอ้วแม่เจ้าคู่ปรับ
“อะไรกันแกเองหรอ?สามวิพอแค่สามวิแกก็จะเป็นชิ้นๆแล้ว”สควอล่ไอ้เฒ่า-*-
“ถอยไป….”โอ้มายก๊อด…..บอสมาเอง…ไม่จบง่ายๆแน่ๆ
“มาแล้วหรอไม่คิดเลยจะถึงวันที่ได้เจอกันอีก….ซันซัส”รีบร์อน
“ซาวาดะ สึนะโยชิ”บอส…..ตายโหงแล้ว
ตุบ!
ฉันกระโดดลงมา
“บอส!!ถ้าไม่หยุดอย่าหาว่าเอ็กไม่เตือน”ฉันสั่ง
“ชิ!”บอสหยุดคะลองไม่หยุดสิได้ตายแน่
ฉึก!
“พอได้แล้ว…ต่อจากนี้ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบเอง”อิเอมิซึ-*-
“พ่อ!”สึนะ
“ฮะ!พ่อของรุ่นที่สิบ”โกคุ
“อิเอมิซึ”บอส
“มาทำอะไรอีก!!”สควอโล่หันดาบใส่อิเอมิซึ
“ซันซัส…ลูกน้องนายหันดาบใส่ผู้ดูแลนอกแก๊งอย่างฉันหรอ?”อิเอมิซึ
“เดี๋ยวพ่อพูดเรื่องอะไรอะ?”สึนะ
“หยุด!ไอ้เฒ่า”ฉันสั่ง
“โว้ยยยย!ทำไมฉันต้องยอมคนที่เอาแต่วิ่งหนีอย่างหมอนี่ด้วย”สควอโล่โวยวาย
“ฉันไม่ได้วิ่งหนีแต่กำลังรอตอบรับจากรุ่นที่เก้าอยู่….เพราะฉันรู้สึกสงสัยกับวิธีของพวกนายและนี่คือคำตอบที่ได้”อิเอมิซึชูม้วนกระดาษขึ้นมาแล้วก็เริ่มสู่ขั้นตอนแปลจดหมายให้สึนะฟัง(ไรเตอร์ขี้เกรียดพิมต้องขออภัยด้วย)
“ว่าที่ผู้สืบทอดวองโกเล่ซาวดะสึนะโยชิและอีกคนว่าที่เช่นกันซันซัสทั้งคู่ต้องสู้กันเพื่อถือสิทฺธิครองวองโกเล่ริงและเป็นผู้สืบทอดอย่างถูกต้อง….ด้วยศึกสึนะแฟมมิลี่ประทะวาเรีย!”อิเอมิซึพูด
“ว่าแต่เมื่อกี้ทำไมรองบอสของวาเรียถึงแทนตัวเองว่าเอ็กหละ?”สึนะทักขึ้นมา
“ขอโทษที่ลืมแนะนำตัว^-^ฮันฮินางาวะ เอ็กเซียสจ๊ะ”ฉันบอก
“อ๋อ…..ฮินางาวะ……เอ็กเซียส!!!!”สึนะ
“รุ่นที่สิบนั่นมันชื่อนามสกุลเอ็กนี่ครับ”โกคุฉลาดนะจ๊ะ
“ปิ๊งป่อง!.....ฉันเองนี่แหละ”ฉันกลับไปเป็นร่างที่พวกสึนะรู้จักและคุ้นเคยดีขอเรียกว่าร่างเอ็กวองโกเล่(ไรเตอร์ขีกรียดอีกตามเคย)
“เธอ!!!!!!”โกคุ ยามะ และ เรียวเฮ
-วันต่อมา-
ฉันมารร.ตามปกติฮึๆๆปั่นหัวพวกนี้เล่นสนุกดีออก
“อรุณสวัสดิ์จร้าเคียวโกะจัง”ฉันเดินเข้าไปในห้องเห็นเคียวโกะกับสึนะกำลังาคุยกัน
“ไงจ๊ะเอ็กจัง”เคียวโกะทัก
“ไงสึนะ….อย่าลืมหละ”ฉันพูดกับสึนะด้วยเสียงเรียบๆเย็นๆสยองๆ
“ลืมอะไรหรอ?”เคียวโกะถาม
“วันนี้มีแข่งซูโม่หนะ”เรียวเฮแถอีกและ
ความคิดเห็น