คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ภาพมายา
ผ่านไปซักพักโกคุกับยามะมาแล้วเราก็พบว่าโกคุในแล้วกิ้งคนที่คู่ควรเป็นมือขวาสึนะคือหลุดโผล!แถมยังเหมาะเป็นพี่เลี้ยงเด็กอีก
“สมกับเป็นฟูตะจัดแลงกิ้งได้อย่างยอดเยี่ยม”เบียงกี้
“ดีคะพี่เบียงกี้”เอ็กทัก
ตุบ!
ผลจากควาช๊อกทำให้โกคุกลายปฺนหิน
“มาจัดแลงกิ้งความรักว่าใครรักใครดีกว่า”เบี่ยงกี้
“เฮ้ย!”
“น่าสนุกดีนี่ฟูตะจัดไปเลย”รีบอร์น
“งั้นเริ่มจากแลงกิ้งว่าพี่สีนะรักใครก่อน”ฟูตะ “แลงกิ้งคนที่พี่สึนะรักอันดับหนึ่งก็คือ..........”
“อย่า!”สึนะ
“คุณฮิบาริ เคียวยะ”ฟูตะ
“ไม่จริง!TT0TT”สึนะ
“ฮะๆจริงหรอสึนะ”ยามะ
“ผิดคาดเลย”เบียงกี้
“สึนะสรุปแล้วนายเป็นเกย์สินะ”เอ็ก
<ฉันชอบคุณฮิบาริงั้นหรอ!...ไม่เข้าใจ....ไม่เข้าจายยยยยยยยยยยยย!>สึนะ
“ไม่น่าเชื่อว่านายจะชอบฮิจัง”เอ็ก
“ฮิจัง?”สึนะ
“ก็ฮิบาริไง”
“หัวใจของฮารุมีฝนตกเหมือนท้องฟ้าตอนนี้เลย”ฮารุ
“ฝน...ฝนหรอ”ฟูตะล้ม
“เป็นอะไรไป”สึนะ
“เหนื่อยจัง...ผมไม่ค่อยถูกกับฝนหนะครับผมเกรี่ยดฝนมากเลยมันทำให้แล้วกิ้งผมรวน”
“เซ็งงั้นที่บอกว่าสึนะชอบฮิจังก็ไม่จริงดิ”เอ็กบ่น
“งั้นอันดับของฉันก็...อาเจ้!....”โกคุปวดท้องกะทันหัน
“ไหวรึเปล่าโกคุ”
“อะ....อะ....อืม”โกคุ
“แต่ว่าฝนตกตั้งแต้เมื่อไหร่เนี่ยไม่รู้ตัวเลย....อืม......เอ๋!.....อะไรกันคะเนี่ร่มดำเป็นฝูงเลย”ฮารุ
“แย่แล้วนะสึนะพวกมันรู้แล้วว่าฟูตะอยู่นี่”เอ็กบอก
“คนพวกนี้คือโตโต้แฟมมิลี่ผมจำหน้าได้ครับ”โกคุ(แกหายตอนไหน)
“แย่แล้วคะ!...คุณเบียงกี้เขา!...”ฮารุ
“หรือว่าอาเจ้คิดจะลุยเดี่ยว”
“คิดจะสู้หรอ?”
“ไม่ใช่หรอก.....รอดูดิ”เอ็กบอก
-ข้างล่าง-
“แมงป่องพิษ.......แมงป่องพิษนี่หน่า.....แย่แล้ว!”พวกลูกน้องพูด
เบียงกี้จ้องแบบอาฆาตแล้วพวกนั้นก็เปิดทางให้
“บาย!..”เบียงกี้พูดพร้อมชิ่ง
-ข้างบน-
“หนีไปซะงั้น”
“อะ....อาเจ้”
“บอกแล้วไม่เชื่อพี่สาวเขาไม่เสียเวลากับพวกอ่อนหัดหรอก”เอ็กพูดขณะกินขนม(ขนมแกยังไม่หมดอีกหรอ!)
“งั้นก็ต้องออกแรงกันแล้วสิ”ยามะ
“ช่วยไม่ได้แล้วใครจะเป็นนกต่อหล่ะ?”
“ไหนๆก็ไหนๆแล้วฉันจัดการให้”เอ็กพูดขณะอมจูป้าจุ๊ฟ
“เอางั้นก็ได้”สึนะบอก
-ข้างล่าง-
“เออ....ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรคะ^-^”เอ็กลงไปท่าทางเป็นมิตร
“ละ....แล้งกิ้ง.....ฟะ...ฟูตะอยู่ไหน”หนึ่งในนั้นถามแต่ด้วยความที่หลงเสน่ห์ของเอ็กทำให้พูดติดๆขัดๆ
“อยู่ข้างในอ่ะ...แต่ให้เข้าไปคงไม่ได้หรอกนะคะ”เอ็กบอก
“แล้วเธอจะทำอะไรหรอ...ฮึๆๆ”หัวหน้าพวกมันบอก
“ก็แบบนี้ไง”เอ็กยัดจูป้าจุ๊ฟอันใหม่เข้าปากแล้วก็เดินไปแตะไหล่หนึ่งในนั้นแล้วหมอนั่นก็
“อ้ากกกกกกกก!......ขะ ......แขนฉัน”
“อย่าขยับกันดีกว่านะพวกนาย”เอ็กบอก “ถ้าไม่อยากตายอยู่เฉยๆก็แค่บาดเจ็บสาหัสแต่ถ้าขยับ......^-^ก็ตายคะพอพวกนายตายร่างกายก็จะหายไปในทันที....เอ.....หรือจะให้ไร้ตัวตนบนโลกแล้วก็ค่อยให้ตายดีอย่างหลังดีกว่า^-^บ๊ายบาย”
เป๊าะ!
ทันทีที่เอ็กดีดนิ้วพวกนั้นก็หายไปแล้วมีเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดออกมาแล้วเอ็กก็เดินเข้าบ้านไปขึ้นบันไดแล้วตรงเข้าไปในห้องสึนะ
“เป็นไงบอกแล้วพวกนี้อ่อนเกิน”เอ็กบอก
“เธอ....เธอ.....เธอ..”โกคุ
“มีไรโกคุ”เอ็กถาม
“ไม่เห็นรู้ว่าเธอมีพลังแบบนี้”โกคุ
“ฉันจำเป็นต้องบอกนายด้วยหรอ”เอ็กมอกด้วยสายตาที่ดุร้ายทำให้โกคุสดุ้ง “55555555!........โกคุหัวหดเลยฮะๆๆๆๆ!”
“ยัยบ้าเธอแกล้งฉันหรอ!”โกคุพูด
-คืนนั้นเอง-
เอ็กเดินไปตามถนนแล้วหยุดยืนอยู่หลังเด็กผู้ชายสองคน
“กระจอกจริงๆกรรมการคุมกฎที่เรื่องชื่อของนามิโมริ”เคน
“อย่าให้ถึงตายนะเคน...จิคุซะ......ฉันขี้เกียดทำลายหลักฐาน”เอ็กบอก
“อยู่แล้วก็ไม่ด้มีคำสั่งให้ฆ่าแค่ให้อัดเฉยๆนี่นา....”เคนพูด “แล้วอย่าโกรธกันนะเบื้องบานสั่งมา”
“อย่า!....อย่า!...อย่าเข้ามา”
-ตอนเช้า-
“เอ็กเมื่อคืนเธอไปไหนมา?”โกคุ
“นายเลิกทำตัวเป็นพ่อฉันซักทีเหอะ”เอ็กบ่น “ฉันก็มีธุระเป็นเหมือนกันนะ”เอ็กเดินไปข้างหน้าแล้วก็ไปเลยไม่รอโกคุ
-หน้ารร.-
“ไงสึนะ”เอ็กทัก
“อ้าวเอ็ก!”สึนะ “แต่พวกกรรมการคุมกฎเยอะจังเลยนะ....เป็นฝีมือการแค้นกรรมการคุมกฎจริงๆด้วย”
“ไม่ใช่หรอก”
“อึ๊ย!..คะ...คุณฮิบาริ”
“ฮิจัง!”เอ็กกระโดดไปกอดฮิบาริ
“คุณยังไม่หายปัญญาอ่อนอีกหรอ”ฮิบาริทำหน้าเบื่อ
“ฮิบาริ เคียวยะ นายกล้าดียังไงมาด่าฉัน!...งอน”เอ็กกอดอก
“เชิญคุณงอนตามสบาย”ฮิยาริพูด
“เชอะ!..เลิกงอนก็ได้ยะ”เอ็กเดินไปด้านหลังฮิบาริ
“เดี๋ยวเอ็กจะไปไหนไม่เข้ารร.หรอ”
“งอนฮิบาริ”เอ็ก(ไร้เหตุผล)
“คุณนี่บ้านะ”ฮิบาริพูด
“เอ็กจัง”ชามาล “ยังน่ารักเหมือน........โอ้ย!”ฮิบาริเอาทอนฟาฟาดหัวชามาล
“ขอโทษที..พอดีรู้สึกเหมือนมีอะไรรบกวนหนะ”ฮิบาริแล้วฮิบาริก็เดินจากไปแล้วก็ต้องหยุดชะงักเพราะรู้สึกคันที่โดนยุงกัด
“การวางเงื้อนไขแบบคลาสสิกแต่ฤดูนี้ไม่มีซากุระคงไม่เป็นไรนะ”ชามาล
“อื้ม!”รีบอร์นตอบ
“ชามาล!...อย่าบอกนะว่าใช้ท่านั้นอีกแล้ว”เอ็ก
“อืม....”รีบอร์นตอบ
“เอ็กจางงงงง~….โอ๊ะ!”เอ็กถีบชามาลกระเด็น
~มิโมริฮานางิคูนามิโมริโน~
“เพลงรร.ของฉัน....อยู่ไหน”
ติ๊ด!
“อ๋อหรอ....”ฮิบาริพูด “ใช่เพื่อนของเธอรึเปล่าซาซางาวะ เรียวเฮ.....โดนเข้าแล้ว”
“พี่ของเคียวโกะ”เอ็กพูด
“หา!”
-โรงพยาบาล-
“คุณพี่ครับเป็นอะไรบ้างครับ”สึนะ
“สวัสดีคะ”เอ็ก
“อ้าวเพื่อนของเคียวโกะชื่ออะไรนะ......อืม.....”
“เอ็กคะ”
“ฉันดูน่าสมเพสมากเลยสินะ”
“ทำไมคุณที่ชายถึงโดนขนาดนี้หละ”
“โดนหนักอยู่รู้สึกจะเป็นนร.ม.ต้นเมืองข้างๆหนะ......แต่หมัดแบบนั้นอยากได้เข้าชมรมจัง!”
“ยังจะคิดอยู่อีก”สึนะพูดในขณะที่เอ็หาที่นั่งแล้วลื้อขนมออกมาจากกระเป๋า
“แต่อย่าบอกความจริงให้เคียวโกะรู้นะ.....ช่วยเออ..ออตามฉันหน่อยนะ”
ครืด!
“พี่คะทำไมถึงไปปีนปล่องไฟห้องอาบน้ำหละคะ”
<โกหกอะไรของเขาเนี่ย>สึนะ
<สุดดยอดเลยพี่ห้องน้ำที่ไหนมีปล่องไฟพี่แกก็ดันโกหกไปได้แต่ที่สุดยอกกว่าเคียวโกะก็เชื่อเนี่ยนะ>เอ็ก
“พี่คะแค่ขาเคร็ดจริงๆหรอ?”เคียวโกะ
“ใช่”
<โกหกได้น่าเชื่อมาก>เอ็ก
“สึนะฉันไปนะ......เคียวโกะมาแล้วปล่อยเธอดูแลพี่ของตัวเองไปเหอะบาย”เอ็กเดินออกจากห้องไปตรงเข้าไปในหลืบที่ไม่มีคนแล้วก็หายตัวไป
-โคคุโยแลน-
“พี่ชาย”เอ็ทำเสียงอ้อน
“ไงครับเอ็กจังที่น่ารัก”มุคุโร่ถาม
“ไม่เจอนานคิดถึงจัง”เอ็กกอดมุคุโร่
“ไม่ต้องรักขนาดนั้นก็ได้ผมไม่ใช่พี่ชายจริงๆของเธอซะหน่อย”มุคุโร่
“แต่ก็รักอยู่ดีก็พี่ชายเป็นคนสอนเอ็กใช้พลังที่เอ็กเองก็พึ่งรู้สอนเอ็กใช้ภาพมายาไง”
ความคิดเห็น