คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อันดับ1
-วันต่อมา-
“โกคุขอโทดนะที่เมื่อวานชิงอ่ะ”เอ็กขอโทดโกคุ
“จริงสิเมื่อวานเอ็กไปไหนมาเห็นทาเคดะมาพาไปแล้วก็หายไปเลย”สึนะ
“พอดีหลังจากนั้นก็ไปนั่งอยู่ห้องรับแขกของรร.อะ”เอ็กบอก
“หา!..ห้องรับแขก!”สึนะ+โกคุ
“ทำไมหรอ?”เอ็กทำหน้างง
“ก็ห้องนั้นเป็นห้องของคุณฮิบาริไง”สึนะ
“ตอนพวกฉันไปนั่งในห้องนั้นแต่ตอนนั้นเธอไม่ได้มารร.นี่ก็เลยไม่รู้เรื่อง”โกคุ
“ฉันก็รู้ว่านั้นห้องฮิบาริ”เอ็กบอก
“รู้แล้วยังจะเข้าไปเนี่ยนะ”โกคุ
“เอ็กไม่กลัวคุณฮิยาริมาเจอหรอ”สึนะ
“ไม่กลัวทำไมก็คนที่พาฉันไปห้องนั้นก็ฮิบารินั่นแหละ”
“หา!”โกคุ+สึนะ
“คุณฮิบาริสนิทกับเอ็ตั้งแต่เมื่อไหร่”สึนะงง
“เมื่อวาน”เอ็กตอบพร้อมยัดขนมเข้าปาก “โกคุนี่กี่โมงแล้วอะ?”
“เดี๋ยวจะเข้าเรียนต่อแล้วถามเวลาทำไม”โกคุ
“ก็พอดีคาบบ่ายฉันจะไม่อยู่บอกอาจารย์ด้วยนะไปหละ”เอ็กเดินออกไป
“เดี๋ยวแล้วเธอจะไปไหน”โกคุ
“วันนี้ขี้เกียดเรียนเดี๋ยวเลิกเรียนเจอกันที่บ้านสึนะ”เอ็กเดินจากไป
-ห้องรับแขก-
“ฮิจัง~”เอ็กเปิดประตูห้องเข้ามา
“คุณมีอะไร”ฮิบาริทำหน้าตคั้งคำถาม
“เปล่าแค่จะมานั่งโดดเรียนเป็นเพื่อน...แต่ในนี้อุดอู้อะไปดาดฟ้ากัน”เอ็ก
“คุณก็ไปสิเกี่ยวอะไรกับผม”ฮิบาริ
“ฮิจังอะไปเป็นเพื่อนหน่อยน้า~”เอ็กอ้อน
“คุณเลิกเรียกผมแบบนั้นก่อนสิ...คุณไม่อายแต่ผมก็....อะ....อายเป็นะ-///-“ฮิบาริ
“ฮิจังน่ารักที่สุดเลยพึ่งรู้ว่าอายเป็น”เอ็กบอก
“ผมไม่ใช่คุณนะจะได้ไม่มียางอาย”ฮิบาริ
“ฮิบาริ เคียวยะนี่นายด่าฉันหรอ”เอ็ก
“เรียกดีๆก็เป็นี่^-^”
“นายหลอกฉันใช่มั้ย”เอ็ก
“ก็ช่วยไม่ได้คุณอยากเรียกผมแบบนั้นทำไมก็ต้องหาวิธีให้คุณเรียกดีๆสิ”
<ฮึ!ใครบอกหละก็ยัยนี่น่ารักจนน่าแกล้งนี่นาช่วยไม่ได้>ฮิบาริ
“นี่ฮิบาริ...ฉันมีอะไรจะบอกนายด้วย”เอ็กพูด
“อะไร”ฮิบาริ
“ออกไปข้างนอกรร.กัน”เอ็กชวน
“ไม่ไปได้มั้ย?”ฮิบาริถาม
“ไม่ได้”เอ็กบอก
“งั้นไม่ไป”ฮิบาริพูดพร้อมทำท่าเดินหนี
<ฮึๆแกล้งยัยนี่สนุกดีแฮะ>ฮิบาริ คียวยะ
“หยุดเลยฮิบาริ...ไม่ไปก็ไม่ไปมาอยู่เป็นเพื่อนกันก่อนดิ”เอ็กบอกพร้อมดึงฮิบาริกลับมาก่อนฮิบาริจะถึงประตูแล้วเหมือนฟ้าแกล้งกันเอ็กดันเสียหลักลงไปนอนบนโซฟาแล้วมีฮิบาริพ่วงติดมาด้วยในท่าที่ใครเข้ามาก็จะคิดว่าฮิบาริคร่อมเอ็กอยู่!
ก๊อกๆๆ! แอด
“คุณเคียวครับ......0////0...อะ...เออ....ขอโทษที่รบกวนครับ!”คุซาคาเบะหน้าแดงแล้วออกไป
“คุณนี่เห็นมั้ยทำคนอื่นเขาโดนเข้าใจผิดเลย”ฮิบาริทำหน้าเซ็ง
“ขะ...ขอโทษTT^TTก็ไม่รู้นี่ว่าจะเป็นแบบนี้อ่ะ”เอ็กทำหน้าสำนึกผิด
-นอกห้อง-
“เด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร.....คุณเคียวให้เข้าไปในห้องโดยไม่ว่าเลยแถมยัง...........0///0”คุซาคาเบะยังอึ้งค้างปนสงสัย
-ด้านเอ็ก-
“ฮิบาริได้เวลาเลิกเรียนแล้วฉันไปก่อนนะพอดีนัดโกคุไว้หมอนั่นดุกว่าพ่ออีก...ชิ!”เอ็กบ่น
“อืม”ฮิบาริทำหน้าเฉย
<โกคุ?ใครแต่ที่ฟังแล้วน่าจะเป็นผู้ชายแถมยัยนี่ชอบตั้งชื่อคนแปลกๆ>ฮิบาริ
“ไปแล้วนะบ๊ายบาย...จุ๊ปๆ”เอ็กส่งจูบ
“คุณนี่ปัญญาอ่อนได้โล่เลย”ฮิบาริพูด
“เชอะ!”เอ็กงอน
ปัง!
เอ็กปิดประตูแล้วเดินออกไปแบบอารมณ์เสียหลังจากนั้นเอ็ก็ไปที่บ้านสึนะ
“ขอโทษนะคะ..ที่มารบกวนพอดีระหว่างทางเจอคนรู้จักหน่ะคะก็เลยพามา...หนูขอพาขึ้นไปห้องสึนะคุงนะคะ”
“ตามสบายจร้า~”หม่าม้า
“ขอบคุณนะคะ”
-ห้องสึนะ-
“นี่ๆเธอคือแล้งกิ้งฟูตะสินะ”เอ็กหันไปถาม
“อะ..ครับ”ฟูตะตอบ
“ฉันมี2 3เรื่องที่อยากให้เธอจัดแลงกิ้งให้หน่อยทำได้มั้ย”เอ็ถาม
“ดะ...ได้ครับ...ถามมาสิครับ”
“ในบรรดามาเฟียฉันมีความสามารถเก่งเป็นอันดับที่?”เอ็กถาม
“ได้ครับ”ฟูตะตอบพร้อมจัดแลงกิ้ง”พี่เอ็กเฉพาะมาเฟียหญิงพี่อยู่อันดับหนึ่งพลังการต่อสู้อันดับหนึ่งหน้าตาดีอันดับหนึ่งอันดับหนึ่งหมดเลยครับ”
“แล้วถ้ารวมผู้ชายด้วยหล่ะ?”เอ็กบอก
“การต่อสู้ที่หนึ่งครับที่หนึ่งหมดอีกแล้วครับ”ฟูตะ
“ฮึๆๆ”เอ็กหัวเราะ
“กลับมาแล้วครับ!”สึนะกลับมาถึงบ้านเดินขึ้นบันไดมาที่ประตูห้องของตัวเองพร้อมเปิดประตู “เฮ้อ~...เหนื่อยจังเลย”
“เย้~ได้เจอแล้วสวัสดีครับพี่สึนะ”ฟูตะ
“พี่สึนะหรอ?....แล้วใครเนี่ย”สึนะ
“ดูเหมือนจะมีเรื่องขอร้องนายหน่ะ”เอ็กบอก “ก็เลยพามาที่บ้านให้”
“ผมชื่อฟูตะครับถูกมาเฟียจ้องเล่นงานอยู่ครับ”
........ผ่านมาแปป........
“พี่สึนะวองโกเล่รุ่น10ช่วยปกป้องผมด้วยนะครับ”ฟูตะ
“พูดอะไรเล่า”สึนะ “อย่างฉันจะไปต่อกรกับพวกมาเฟียได้ยังไงกันเล่า”
“เรื่องนั้นผมรู้ครับ....ก็พี่สึนะหน่ะทั้งเรื่องการต่อสู้และไหวพริบโดยรวมแล้วจากบอสทั้งหมด842คนอยู่อันดับที่842ต่ำสุดเลยหนะฮะ”
“หา!”
“แต่ว่าในแลงกิ้งของคนที่ถูกขอร้องแล้วไม่ปฏิเสธอยู่ที่1เลยหละครับ”
“หมอนี่หนะมีอีกชื่อคือแลงกิ้งฟูตะถ้าให้เขาจัดแลงกิ้งหละก็เป็นข้อมูลที่ไม่มีใครเทียบได้เลยหละ”รีบอร์น
“ตัวประหลาดโผล่มาอีกแล้ว”สึนะ
“แลงกิ้งที่ฟูตะทำมีความถูกต้องถึง100%เลยนะ...หมายความว่าถ้าใครได้แลงกิ้งบุ๊กเล่มนี้ไปรบร้อยก็ชนะร้อยครองโลกได้สบายๆเลย”รีบอร์น
“จะบ้าหรอ”สึนะ
“นะครับพี่สึนะช่วยวผมด้วย”
“ที่มาเนี่ยเพราะฉันปฏิเสธคนไม่เป็นหนะนะนายคิดผิดแล้ว”สึนะ
“ไม่ใช่แค่นั้นนะครับพี่สึนะเป็นบอสที่ไร้ความใฝ่สูงอันดับหนึ่งคงไม่คิดจะชิงแลงกิ้งบุ๊กอยู่แล้วผมก็วางใจได้”
“แบบนั้นมันน่าดีใจมั้ย”สึนะน้ำตานอง
“สึนะถ้านายกล้วพวกมาเฟียพวกนั้นให้ฉันเจื้อนมัยให้หมดเลยมั้ย?”เอ็กถามหลักจากเลิกสนใจขนมสามจานที่พึ่งหมดไป
“จริงด้วยครับในบรรดามาเฟียทั้งหมดพี่เอ็กควาสามารถในการสู้ ไหวพริบ ไอคิว ความไว และ หน้าตาดี อยู่อันดับหนึ่งหมดเลยครับ”ฟูตะบอก
“หา!”
“สึนะนายจะปล่อยสัตว์ตัวน้อยๆออกไปกลางทุ่งที่มีพวกกินเนื้ออย่างนั้นหรอ”รีบอร์นพูดพร้อมภาพประกอบ
“รู้แล้วน่าช่วยก็พอสินะ”สึนะพูด
“เย้!ขอบคุณครับพี่สึนะ”ฟูตะ
“ไหนๆก็ไหนๆแล้วสะไม่ลองให้ฟูตะจัดแลงกิ้งให้หน่อยหรอ”
“ได้เลยครับ”
“น่าสนุกจังเลยคะ”แขกมิได้รับเชิญโผล่มา
ความคิดเห็น