คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9
หลังจากที่ฟาเรกลับไปไม่นาน เกวียนของขณะเดินทางก็เริ้มออกอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ช่างเงียบงันสะเหลือเกิน ไร้เสียงพูดคุยดังเริ้มแรก รุ่นพี่ที่ร่วมเดินทางต่างมองรุ่นน้องเพียงคนเดียวอย่างไม่เข้าใจ...แต่ก็รู้ว่าไม่ควรถามเจ้าตัวในตอนนี้
ผิดรึเปล่านะ...ที่ตัวเองหวาดกลัวที่จะต้องเผชิญความจริง..
ผิดรึเปล่า...ถ้าหวาดกลัวแล้วคิดที่จะหันนี้จากความเป็นจริงอันแสนโหดร้าย...
ผิดรึเปล่า...แม้รู้ว่าหนีไม่พ้นแต่ก็ยังคิดที่จะหันหลังให้กับสิ่งนั้น...
ขอร้องละ...ขอให้เขาได้ทำใจและยอมรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น..ทันทีที่เขาหันหลังกลับไป...
เพื่อเผชิญกับสิ่งที่เขาเองก็อาจจะยอมรับไม่ได้กับสิ่งนั้น...
" ล..คิล..คิล!! "
" ค..คะ..ครับ! มีอะไรหรอฮะ "
" โรเวนเรียกนายตั้งหลายทีแล้วนะคิลลี่ มัวคิดอะไรอยู่หะ " ลูคัสว่าก่อนส่ายหัวอย่างอารมณ์ดี
" แล้วพี่โรเวนมีอะไรหรอฮะ " คิลจึงหันไปถามรุ่นพี่อีกคนหนึ่ง
" ฉันเห็นนายนั่งเหมอนานแล้ว ก็เลยเป็นห่วงนะ..แล้วตกลงนายนั้นเป็นใครกันแน่.."
น้ำเสียงตอนท้ายถ้าคิลคิดไม่ผิดเหมือนพี่โรเวนจะไม่พอใจอะไรสักอย่างนะ..
" ก็...ประมาณว่า..ฟาเรเป็นพ่อบ้านของตระกูลเก่าแก่ของนักฆ่า..ซึ้งเป็นเพื่อนของพ่อ หมอนั้นก็เลยคอยมาอยู่ที่บ้านเราเป็นประจำ..และเนื่องจากพวกพ่อแม่และพี่ชายพี่สาวมักต้องออกไปทำภารกิจบ่อยๆผมก็เลยต้องอยู่กับหมอนั้น ก็แค่นั้นเอง "
" แล้วไอ้กงกรรมกงเวร..อะไรนั้นละคิลลี่ "
" ไม่..รู้สิฮะ " คิลว่าก่อนยิ้มฝืนๆ เขาไม่อาจให้พวกพี่ๆรู้ได้ไม่อย่างงั้น...
" เอาเถอะ...ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร ยังมีเวลาอีกหน่อย แต่อย่านานนักละคิล " น้ำเสียงออนโยนเอ่ยอย่างเข้าใจก่อนฝ่ามืออุ่นจะเปะลงมาลูบหัวอย่างปลอบโยน
" ฮะ..ขอบคุณนะฮะพี่โรเวน " รอยยิ้มที่ออกมาจากใจที่ไม่ได้ยิ้มออกมาสะนาน ตั้งแต่จากพวกเฟรินมา
หลังจากจบบทสนทนาภายในเกวียนก็เงียบอีกครั้ง การเดินทางเริ้มออกนอกเขตเอเดนขึ้นเรื่อยๆอีกไม่นานก็คงถึง ป่ามนต์ดำ และเลยเข้าหุบเขาหัวกะโหลก แต่ก็คงเภาวนาว่าการเดินทางจะราบรื่นละนะ
------------------------------------------------------
" เคร้ง..." เสียงรวบช้อนหลังจากกินอาหารเสร็จแล้ว
" ฟาเร..ทำไม่นายถึงปล่อยให้ของสิ่งนั้นไปฮะ! " น้ำเสียงคนพูดฉายแววโกธรอย่างเห็นได้ชัดเท่าเอาเจ้าของชื่อยิ้มเครียดขึ้นมาทันควัน
" เรียนนายท่าน...เนื่องจากของนั้นมีผู้ปกป้องอยู่มาก และหนึ่งในนั้น ก็คือท่านคิลครับ " ชื่อที่เอ่ยออกมานั้นเรียกความสนใจของนัยน์ตาสีแดงดั่งเลือดนี้เป็นอย่างยิ่ง
" คิล..งั้นเองรึฮึหายหน้าไปปีกว่าในที่สุดก็เจอตัวสะที ถ้าเจ้าไปหาเขาอีกก็ช่วยบอกเขาไปว่า..."
" ข้าคิดถึงเขามาก...และอีกไม่นานหวังว่าเขาจะกลับมายืนเคียงข้างข้าอีกครั้ง "
" ครับ...นายท่าน " ฟาเรว่าก่อนเรือนร่างจะหายไปในความมืดอีกครั้ง
ความคิดเห็น