คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8
การต่อสู้เริ้มตามคำท้าทายนั้นทันที
" คิลนายคอยคุ้มครองของไว้นะ พี่จะออกไปรับมือกับนายนั้นเอง " โรเวนพูดก่อนทำท่าจะวิ่งออกไป
" แต่ว่า.."
" คงไม่อยากประมือกันใช่รึเปล่าละ " คราวนี้พี่ลูคัสเป็นคนพูด
" ช่วยไม่ได้นินะ..เป็นคนรู้จักใช่มั้ยละ " ลอเรส์นพูดขึ้น
" เอาละ...ไปกันเถอะ ท่าทางฝ่านนู้นรอจนโมโหแล้วมั้ง " ว่าแล้วพวกพี่ๆก็เดินออกไปทิ้งให้รุ่นน้องมองตามหลังเท่านั้น
' คิล...มนุษย์นะเห็นแก่ตัวกันทุกคน ถึงคราวขับขันทีไรก็หนีทิ้งเราทุกที เพราะงั้นพ่อถึงคอยสอนเจ้าอยู่เป็นประจำ...จงอย่าไว้ใจใครหน้าไหนเป็นอันขาด..จำคำพูดของพ่อเจจ้าไว้นะ '
พ่อฮะ...ผมไม่ได้ว่าๆคำพูดของพ่อนั้นไม่จริงนะฮะแต่..ผมขอเชื่อคำพูดของเขาคนนี้ได้มั้ยฮะ...ขอสักครั้ง...ขอเวลาผมอีกสักครั้งที่ผมจะตามใจตนเอง..ขอเวลาให้ผมได้คิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นหน่อยเถอะฮะ...
ตัดมาทางด้านโรเวน
" อ้าว...แล้วนายท่านของผมไปไหนแล้วละครับเนี่ย " ฟาเรเอ่ยพร้อมรอยยิ้มอันเป็นเอกลัษณ์
" คงเกลียดขี้หน้า นายมั้ง.."
" แม้ๆ..คุณลอเรนส์นี้ก็พูดแรงจังนะครับ...ผมอุสาเลี้ยงเขาต่อจากคนในตระกูลแท้ๆ "
" นายเลี้ยงเขาต่อจากตระกูลหมายความว่าไงมิทราบ " โรเวนว่า ก่อนไล่สายตาขึ้นมองอีกฝ่ายที่จ้องตอมมาเหมือนกัน
" โอ้คุณคือ...เจ้าชายแห่งเจมิไน ใช่รึเปล่าครับเนี่ย..ดูองอาจตามคำล่ำรือ..แต่เอ๋..จะเก่งจริงตามคำเข้าจริงรึเปล่าก็ไม่รู้สิครับ "
" ถ้าอยากรู้นัก ก็ลงมาพิสูจน์เองสิ.."
" ไม่ต้องพูด..ก็ลงมาอยู่แล้วละครับ " สิ้นคำพูดร่างของผู้พูดก็หายวับไปปรากฎอยู่ด้านหลังอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว
" เพล้ง!! "
" งั้นไม่ต้องรีบมาก็ได้ เกรงใจ.. " โรเวนว่า ก่อนดึงดาบผ่ามิติออกมาป้องกันตัวอย่างรู้ทัน พลางตั้งท่าโจมตีอีกฝ่ายกลับแต่ดูท่าอีกฝ่ายก็รู้ทันเช่นกันจึงลบได้
ทั้งสองต่างพลักกันรุกพลักกันรับ กันนานพอสมควรก่อนที่ฝ่ายโรเวนจะพลาดพลั้ง เสียก่อน ทันใดนั้นดาบของฟาเรฟาดลงมาหมาย เอาชีวิตอีกฝ่ายในทันที ...
" เปรี้ยง!!!... " เวทสีดำทมิฬปะทะกับดาบของฟาเรอย่างจังก่อนที่ เจ้าของดาบจะ กระโดดหลบออกมาดูเชิง
" โถๆ...โรเวนนี้ละก็ลืมไปได้ยังไงว่ามี พวกเราอยู่ด้วยนะ " ลูคัสพูดแม้คำพูดจะดูเหมือนพูดเล่นแต่บรรยากาศของเจ้าตัวดูเหมือนจะไม่ใช่นะ เพราะแว่นของแกถูกทอดออกไปแล้ว...
" นั้นสินะ...ฉันมันคนไม่ชอบยืนดูเฉยๆสะด้วยสิ..." มีดสั้นจำนวนมาก ลอยเคว้งคว้างกลางอากาศ ก่อนจะหันไปหาเป้าหมาย
" กระผมมิได้มีเวลามาเล่นกับพวกท่านมากขนาดนั้นนะครับ " ฟาเรเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์
" งั้นก็หันหลังกลับไปสะสิ...เจ้าบ้า!! " ลอเรนส์ สบถยาว ก่อนสั่งให้มีดสั้นทั้งหมดโจมตีอีกฝ่าย
" ก็เพราะว่าทำไม่ได้ด้วยนะสิครับ..ช้วยกันหาวิธีหน่อยสิผมก็ยังต้องกลับไปเสริฟ์อาหารเย็นแก่ท่านผู้นั้นอีก ไม่งั้นคงโดนบ่นยาว.." ฟาเรว่ายาวก่อนตีลังกาหลบมีดสั้นที่หน้าจะเรียกว่ามีดบินมากกว่าของลอเรนส์
" แล้วพวกฉันจะไปรู้วิธีนั้นได้ยัง..ไง..กัน..เล่าเจ้าบ้าเอ้ย!!!!!!!! "
ดูเหมือนจะกลายเป็นการโต้วาทีไปเสียแล้วกระมั้ง โรเวนและลูคัสที่กลับมาใส่แว่นดังเดิมยืนมองทั้งสองคุย? โต้วาทีกันไปมาอย่างสนุกสนาน?
" เออไม่ทราบว่าพวกพี่กับฟาเรจะเถียงกันถึงเย็นเลยรึเปล่าครับ? " คิลที่ดูอยู่นานแล้วพูดขึ้น จึงทำให้ทั้งสองคนี่เถียงกันอยู่ กับอีกสองคนที่ผันตัวเองไปเป็นผู้ชมต้องหันมามอง
" แล้วท่านจะช้วยกระผมคิดรึเปล่าละครับ ท่านคิล " ฟาเรเลยถือโอกาศทำท่าจะเดินเข้ามาถามอีกฝ่ายแต่ถูกโรเวนเดินเข้ามากั้นเสียก่อน
" นี้มันก็เย็นแล้วถ้านายไม่รีบกลับหมอนั้นก็ว่าอีกหรอก อีกอย่างพอถึงเวลาของกินทีไรหมอนนั้นก็ไม่สนใจอย่างอื่นแล้ว และถ้าบอกหมอนั้น ว่า ถ้าผมไม่กลับมาท่านก็ไม่มีกินสิครับ...แค่นี้ก็ไม่โดนว่าแล้ว โอเคปะ กลับไปเลยไป " คิลว่ายาวก่อนโบกมืไล่อีฝ่าย
" ขอบคุณในการหาขออ้างให้นะครับ..แต่ว่าผมมีคำถามหนึ่งครับ..ที่อยากถามท่าน "
"ก็รีบถามมาสิ ฉันอยากออกเดินทางเสียที "
" เมือไรท่านถึงจะเลิกหนีเสียทีละครับ "
" อึก " คำถามที่เล่นเอาคิลสอึกในบันดล
" หึ..งั้นผมกลับละครับ ขอบคุณที่เล่นด้วยนะครับ"
" นี้แก!! " ลอเรนส์ทำท่าจะเข้าไปหาเรื่องต่ออีกรอบ
ฟาเรโค้งตัวให้ก่อนที่จะหายตัวไป อย่างไร้ร่องรอย
ความคิดเห็น