คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7
เนื่องจากหมดตัวชวนคุยกันไปแล้วทำให้ตอนนี้พายในเกวียนนั้นแสนสงบเงียบปราศจากเสียงคุยดังหนวกหู เพราะทั้งสามที่อยู่ในเกวียนได้หลับสนิทเป็นที่เรีบร้อยแล้ว
" คิลลี่..คิลลี่ " เสียงตะโกนเรียกจากพายนอกปรุกให้คนที่หลับตื่นอย่างง่ายดาย
" ว่าไงฮะพี่ลูคัสถึงตาผมแล้วหรอ "
" ถูกแล้วไอน้อง..ไม่งั้นจะปลุกทำไมละ เดี๋ยวก็คงถึงชายแดนเมืองหน้าดานแล้วละ นายก็คุมเกวียนไปก่อนนะถึงเวลาก็ปลุกโรเวนเองละกัน " ว่าแล้วเจ้าตัวก็กระโดดเข้าไปในเกวียน ปล่อยให้รุ่นน้องนั่งทำหน้าตายอดตายอยาก กับคำหน้ากลัวของพี่แก
' จะให้เขาปลุกพี่โรเวนหรอ ตายกันไปข้างยังดีซะกว่า ' คิลได้แต่นั่งจำยอมรอคอยให้เวลาผ่านไปอย่างช้าที่สุด
เปลี่ยนเข้ามาในเกวียน
" นายไปขู่อะไรน้องมันอีกละลูคัส " เสียงเจ้าของที่ขึ้นชื่อว่าตืนยากที่สุด เอ่ยขึ้นขณะที่ตายังปิดอยู่
" เปล่าสักหน่อยโรเวนแค่บอกความจริงน้องมันต่างหากละ "
คนฟังทำได้แค่พยักหน้ารับกับคำพูดของอีกฝ่ายก่อนจะเริ่มเข้านิทราอีกครั้ง
" ตุบ!! ตู้ม!! " เสียงระเบิดจากผายนอกเรียกให้ทั้งสามต้องตื่นจากการบรรทม
" โว้ย!!..อะไรนักหนาวะ คนอุสาสบายใจอยูเชียว "
" บ่นอะไรนักหนาละคิล..รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรอว่าต้องเจออย่างงี้นะ " เสียงเอ่ยอย่างดักทางไม่ให้อีกคนบ่นของหัวหน้าขณะ เรียกสีหน้าและท่าทางของคนที่เล็กที่สุดในขบวนให้งอยิ่งกว่าเดิม
" คร้าบบๆๆ "
คำเอ่ยรับยิ่งเรียกเสียงหัวเราะจากทั้งหมดให้ดังยิ่งกว่าเดิม โดยไม่สนเลยว่าแขกมิได้รับเชิญกำลังยืนมองด้วยสายตาหงุดหงิดเหลือขณา
" ไม่ทราบว่าจะคุยกัน อย่างสบายใจไปถึงไหนรึ "
" หุบปากไปเถอะน่าสนใจแค่นี้ก็บุญแล้ว เฟ้ย!! " คิลหันไปลงอารมณ์กับอีกคนแทน
" ท่าน..ยังปากร้ายเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะครับ..ท่านคิล " น้ำเสียงทุ่มเยือกเย็นที่ให้ความคุ้นเคยเป็นอย่างดีสำหรับคิล แต่ทว่า มันกลับไม่ได้สร้างอารมณ์ดีใจให้กับร่างเล็กเลย
" นายเองหรอ...ฟาเร " เสียงเรียกชื่อเบาดังเสียงกระซิบที่มิอยากเอ่ยคำๆนี้ออกมาจากความคิด
" ดีใจที่ท่าน ยังคงจำผมได้ และจะดีใจกว่านี้ถ้าท่านเดินทางกลับสู่ กงล้อแห่งชะตาตามเดิม "
คำเอ่ย จากบุคคลแปลกหน้าที่พูดกับคิลนั้น ทำเอาบุรุษรุ่นพี่ที่เหลือได้แต่ยืนรอโอกาศในการถามเท่านั้น
" เรื่องอะไร..ที่ฉันจะต้องไปเดินตามชะตางี้เง่านั้นด้วยเล่า!! อยากเดินตามก็เดินตามกันเองสิฟะ! "
การพูดคุยของทั้งสองคน สร้างความงงงันให้แก่สมาชิกอีกทั้งสามคนเป็นอย่างมาก แต่ก็ได้เพียงแค่ยืนดูสถานะกาลไปก่อนเท่านั้น
" คงไม่ได้หรอกครับ เพราะชะตากรรมนั้นเพียงท่านเท่านั้นที่ จะเดินได้ กระผมทำได้แค่เดินเคียงข้างท่านไปจนถึงที่สุดเท่านั้น "
" ช่างหัวกงกรรมกงเกวียนนั้นก่อนเถอะ!! บอกมาว่านายมาหยุดการเดินทางของฉันทำไมไม่ทราบ " คิลรีบเปรี่ยนเรื่องในทันที
" ของที่พวกท่านจะไปส่งนั้น...กระผมจำเป็นต้องเอาไปให้กับท่านผู้นั้นขอรับ แลถ้าทำได้ก็อยากเอาตัวท่านกลับไปด้วย...เอาเถอะถ้าท่านยังไม่อยากกลับไปกระผมก็ไม่ว่าอะไร แต่ได้โปรดส่งของสิ่งนี้ให้ผมเถอะ "
" ถ้าพวกเราไม่ให้ละ นายจะทำยังไง " รุ่นพี่ลูคัสได้โอกาศพูดขึ้นในทันที พร้อมกับจ้องอีกฝ่ายโดยไม่กลัวเกรงต่อจิตสังหารนั้นแม้แต่น้อย
" กระผมก็คงต้องใช้กำลังแย้งมาละมั้งครับ "....
ความคิดเห็น