คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4
กลับมาที่ปัจจุบัน
คิลเดินกลับห้องด้วยความเบื่อที่จะรอ และเบื่อที่ไม่มีที่ไป พร้อมที่ก่อนเข้าห้องไม่ลืมจะเคาะประตูก่อนด้วยความที่กลัวจะถูก เจ้าชายจากแดนคาโนวาล แช่เป็นตุ๊กตาน้ำแข็งพร้อมส้ำเติมด้วยดาบเล่มยักษ์จากเพื่อนแสนดี
" นายไปไหนมาวะ คิล " คำพูดไม่สมหญิง จากเพื่อนแสนรัก
" ไปเดินเล่นมาไง คิดว่าไปไหนละ " คำตอบพร้อมลูกกวนขนาดย่อม
" เออๆ คนอุสาเป็นห่วง จำไว้เลยนะแก " เจ้าตัวงอนไปนู่นก่อน จะมองออกนอกหน้าต่างอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะหลับไปอย่างไม่รู้ตัว
ภายในหัวของคิลตอนนี้เต็มไปด้วยความสับส้นระหว่างหน้าที่กับ...
เมื่อคิดถึงตรงนี้ก็ยิ่งสับสนสำหรับเขาแล้วรุ้นพี่โรเวนเป็นอะไรกับเขากันแน่ ชั้งเถอะคิดตอนนี้ก็ไม่ได้อะไร ด้วยเหตุนี้คิลจึงคมตาลงแล้วหลับไปในที่สุด
" คิล..คิล..ไอ้คิลโว้ย!!! " เสียงปลุกดังสนันหวันไหว พร้อมกับที่ร่างบนเตียงสดุ่งตื่นอย่างโดนของร้อน
" แกตะโกนทำสากอะไรวะ ไอ้เฟริน " เสียงตอบกลับอย่างหัวเสียผมสีดำสนิทที่ปกติก็ยุ่งอยู่แล้วยิ่งยุ่งเข้าไปใหญ่
" ก็แกเป็นบ้าอะไรทุกทีตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่โห คราวนี้ไก่แม่จะโหอีกรอบแล้ว "
" เออๆ เมื่อคืนนอนคิดอะไรดึกไปหน่อย แล้วว่ามามีอะไรถึงปลุกสะฟ้าถล่มดินกระจาย ในวันอาทิตย์ "
" พี่โรเวนให้ตามแกไปหา แล้วไม่ต้องถามนะว่าเรื่องอะไรเพราะฉันเองก็ไม่รู้ " ร่างบางพูดขัดเมื่อเพื่อนตรงหน้ากำลังจะอ้าปากถาม ซึ่งมันก็ทำได้แต่พะงาบอย่างคนที่บ่นเรื่องไม่เป็นเรื่องอยู่
เมื่อเพื่อนที่แสนดีไม่รู้เขาก็คงต้องทำใจเดินเข้าห้องน้ำก่อนรีบแต่งตัวไปหารุ้นพี่เพื่อถามให้รู้เรื่อง
" ป..ปล่อยนะ..อืม..ลอเรนส์ " เสียงหวานลอยเข้ามากระทบระบบประสาทการรับฟัง
คิลที่ตอนนี้เดินมาแค่อีกเพียงไม่กี่ก้าวก็จะถึงห้องของเสนาธิการแล้วแท้ๆแต่ข้ามันกับหยุดอย่างอัตโนมัติเมื่อได้ยินเสียงอันไม่หน้าจะได้ยิน
เมื่อรู้ว่าสถานะกาลตอนนี้ชั่งไม่หน้าไปขัดอย่างยิ่งจึ่งยืนรออยู่ข้างนอก เมื่อรอได้สักพัก
ก็เห็นผู้เป็นเสนาธิการฝ่ายซ้ายเดินมา
" อ้าว..คิลทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ละ " เมื่อคนที่จะถามกลับโดนแย้งคำถามก็ต้องจำใจมาตอบ
" เอ๋อ..คือ..พี่เข้าไปเถอะฮะ " เมื่อหาคำอธิบายไม่ได้ก็เลยโบ้ยให้ผู้เป็นรุ้นพี่สะงั้น
ส่วนฝ่ายพี่เองเมื่อรุ้นน้องดูพูดไม่ออกก็คงต้องเดินเข้าไปดูเองสะแล้ว
" งั้นเธอก็ต้องไปด้วยเพราะฉันจะบอกภารกิจกับเธอ " เท่านั้น..คิลจึงต้องจำใจเดินเข้าไปอย่างช่วยไม่ได้ ในใจก็ได้แต่หวาดเสียวกับมีดบินที่ไม่รู้จะมาเมื่อไร
เมื่อเข้ามาในห้อง ก็พบกับ รุ่นพี่ลูคัสและลอเรนส์ ที่รออยู่ แล้ว
สองตัวต้นเหตุที่รับรู้ถึงการมาของคนสองคน ก็หยุดภารกิจส่วนตัวกลับมานั่งเก๊กหล่อทำตัวว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
" ว่าไง คิลลี่ก็มาด้วยหรอ " เสียงถามเอ่ยอย่างอารมณ์ดี ทำเอาผู้เป็นรุ่นน้องงงกับเหตุการเมื่อสักครู่นี้
" เอ๋อ...ฮะ แต่มันเรื่องอะไรหรอฮะ? "
" ฉันก็กำลังจะบอกไงละคิล เอาละพวกนายก็ช่วยเงียบก่อนฉันจะได้อธิบายให้ฟังอย่างคร่าวๆ " โรเวนหันไปมองลูคัสที่กำลังจะอ้าปากตอบคำถามของคิล ก่อนจะหันมามองคอลเหมือนเดิม
" เมื่อวานฉันได้รับสารจากกษัตริย์แห่งคาโนวาล..ว่าต้องการคนที่มีประสบการณ์การที่เข้าไปในเดมอส สี่คนนำของไปให้ราชินีจันทราที่นครจันทรา และของชิ้นนี้สำคัญอย่างยิ่ง ตอนอยู่ที่คาโนวาลเคยถูกรอบขโมยไปหลายครั้ง แต่ไม่สำเร็จ จึงต้องให้พวกนายไปด้วยเพื่อคุมกัน "
" แล้วทำไมต้องเป็นผม ทำไมไม่เอาเฟรินหรือคาโล " คิลเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้เมื่อคนที่หน้าจะได้เรื่องกว่าเขาก็คือคาโล
" ก็เพราะคาโล ติดที่จะต้องเตรียมงานดูแลงานเลี้ยงที่จะเกิดในเย็นวันนี้นะสิและพวกเราจะออกเดินทางในอีกสองชั่วโมงข้างหน้า เพราะฉะนั้นพวกนายก็ไปเตรียมตัวสะ เธอด่วยคิล" โรเวนหันไปบอกพวกเพื่อนของตนก่อนหันไปบอกคิลอีกที
ซึ่งคิลก็ต้องจำใจพยักหน้ารับคำกับงานนี้ก่อนเดินกลับห้องเพื่อไปเตรียมของ
" อ้าว..คิลพี่โรเวนเรียกไปทำอะไรอะ " เสียงถามอย่างร้อนรนของเฟรินที่เมื่อเห็นคิลเดินเข้ามาก็รีบวิ่งเข้ามาหาทันที
" เรื่อง..."
" พี่เขารู้เรื่องที่ฉันแอบแกล้งพี่เขารึเปล่า แล้วเรื่องแกล้งเปลี่ยนกฎให้รุ่นน้องอีกแล้ว..."
" โว้ย!!..แกจะฟังฉันหรือจะพูดเองเออเองวะ ไอ้เฟริน หัดหยุดพูดแล้วฟังคนอื่นเขาก่อนสิเฟ้ย " คิลโวยลั่นเมื่อไอเพื่อนตัวดีถามแล้วไม่ยอมฟังคนอื่น
" เออๆ..โทษทีเอ้าว่ามา ตกลงพี่เขาเรียกไปทำไมวะ "
" ไปส่งของที่เดมอสเดี๋ยวเดียวก็กลับ ฉันจะไปเตรียมของแล้วเพราะงั้นนายก็อยู่นี้กับคาโล อย่าให้มันปวดหัวตายก่อนละ เดี๋ยวว่าที่สามีนายจะตายก่อน " คิลว่าเข้านั้นเล่นเอาสาวเจ้าหันมา แหวอย่างอายกัยคำพูด
" ใคร!! ว่าที่สามีกันหะไอ้คิลพูดให้มันดีๆนะ เดี๋นวแม่เฉาะด่วยดาบสะเลย "
คิลไว้ไหลกับคำพูดก่อนเดินไปจัดของอย่างไม่สนใจ
ความคิดเห็น