คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่10
ในที่สุก พวกเขาก็มาถึงที่พักแห่งแรก เหมือนการเดินทางมันเร็วนะ แต่..ปวดเมื่อยไปหมดเลยอะ ทายสินี้ที่ไหน ที่ที่ใครบางคนเคยเกือบตายที่นี้ ที่ที่เขาเลือกที่จะอยู่กับเพื่อน อยู่กับป้อมอัศวิน เรามาถึงหุบเขาหัวกะโหลกเมื่อไม่นานมานี้ทุกสื่งทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่เปลียนแปลงแต่อย่างใด ขณะของเขาจะเดินทางต่อทันทีนวันรุ่งขึ้นและจะไปพักยังที่นครจันทราเป็นอันดับสอง
" กระผมหวังว่าท่านคงพอใจกับห้องนะขอรับ และขอเชิญพวกท่านรับประทานอาหารที่เตรียมไว้ต้อนรับพวกท่านตอนเย็นนี้ครับเชิญพักผ่อนตามสบาย" เจ้าคนแคระพูดก่อนก้มตัวทำความเคารพอย่างนอบน้อมก่อนขอตัวจากไป
ห้องของเขาอยู่ห่างจากห่องของพวกพี่ไม่ไกลนักแต่ก็ไม่ได้ใกล้กันมากมาย รู้สึกโหวงๆชอบกล เวลาที่ไม่มีใครอยู่ในห้องนอกจากตนเองเนี่ย หรือปกติไม่เจ้าบ้าเฟรินไม่ก็คาโลจะนอนกับนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้อง มันเลยชินตาละมั้ง
ร่างเล็กล้มตัวนอนลงหวังเพียงว่าให้ความหนักใจที่มีอยู่หายไปเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
" ก๊อกๆ~~" แอ๊ด... ร่างสูงเจ้าของเรือนผมสีน้ำเงินก้าวเข้ามาในห้องอย่างเงียบงัน
ร่างที่นอนสงบอยู่บนเตียงหารู้ถึงการเข้ามาของอีกคนไม่ ซึ้งไม่สมถึงการเป็นมือสังหารเลยสักนิดเดียว
" คิล~..คิล " เสียงทุ่มเรียกแผ่วเบาพร้อมกับมือแกร่งที่เขย่าร่างเล็ก " ตื่นได้แล้วเวลาไปทานมื้อเย็นแล้วนะ "
" อือ..อย่ายุ่งกับฉันน่าฟาเรย์ " ????... เสียงเอื้อนเอ่ยเรียกชื่อ ที่มิใช่นามของคนปลุกเรียกให้คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน
" โทษทีนะ..ที่ฉันไม่ใช้นายนั้นแต่นายก็ควรตื่นได้แล้ว " โรเวนว่าก่อนพึมพำเบาๆ
ก็ปรากฎสายวารีสาดใส่ร่างบ่นเตียง
" เฮ่ย!!.." ร่างเล็กสดุ่งตื่นอย่างตกใจ " เล่นอะไรของพี่เนี่ย.."ร่างบางแห้วลั่น
" ก็ฉันเรียกนายตั้งนานแล้วนิ ช่วยไม่ได้นะ " โรเวนว่าก่อน ก้าวเนไปทางประตู ร่างบางที่ลุกขึ้นกะจะตามออกไป แต่ด้วยความที่ทั้งตัว+พื้นเปียกหมดจึงเสเล็กน้อยก่อนที่จะ...
" อะ!!.." เสียงร้องไม่ดังมากนักแต่ก็พอที่จะทำให้ร่างสูงหันหลังกลับมาอย่างรวดเร็วพร้อมที่รับร่างบางที่ล้มลงอย่างทันท่วงที ก่อนรวบเข้ามาแนบอก
" ไม่เป็รไรนะ " น้ำเสียงทุ่ม เอ่ยอย่างอ่อนโยน ใบหน้าของทั้งสองอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ จนทำให้รู้สึกถึงลมหายใจซึ่งกันและกัน
" อะ...เออ..ฮะ " ร่างเล็กพูกด้วยเสียงเบาแทบเป็นกระซิบ ใบหน้านวลขึ้นสีระเรือ
" ละ..แล้ว พี่ไม่ปล่อยหรอฮะ -///- "
" อืมคิดว่าไงดี.."ริมฝีปากหนาขยับยิ้มเจ้าเล่ห์ " อยู่แบบนี้ก็ดีออก..หอมด้วย" ไม่ว่าเปล่าจมูกโด่งไล้ไปตามคอเนียน ทำเอาร่างบางสดุ้งยิ่งไปใหญ่
" จะ..จะบ้าหรอพี่!! " ร่างเล็กว่าก่อนเริ้มดิ้นให้ออกจากการกักขัง แต่ก็มิสามารถหลุดได้
ยิ่งกว่านั้น ใบหน้าคมสันก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนคิลกลัวจนต้องหลับตาปี๋
" ป๊อก.." " โอ้ย!! " มือหนาดีดหน้าผากนวล
" ทำไรของพี่เนี่ย.." ร่างบางคำหัวตัวเองปอยๆ
" หึ..หึ ตั้งแต่จากการต่อสู้กันายนั้น นายก็ไม่ค่อยยิ้มเลยนิ หน้าแบบนี้แล ถึงจะน่ารัก "
" บ้าดิพี่..คะ..ใครน่ารักกัน " ร่าบางว่าแต่หารู้ไม่ตัวเองยังตกอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูงอยู่
เลย
" ไปเถอะป่านนี้ เจ้าสองคนนั้นรอแย่แล้ว " ว่าแล้วมือใหญ่กุมมือเล็กก่อนจูงให้เดินออกจากห้องไปพร้อมกัน
-------------------------------------------------------------
คิคิคิ...กลับมาอีกครั้งเจ้าคะ ต้องขออภัยอย่างยิ่งที่หางหายไปนานเท่านาน และมาต่อได้สั้นสุดๆๆของสุด แต่คือ ข้าน้อยจำเป็นอย่างยิ่งเจ้าคะ งานวง ท่วมหัว + งานสอบ+อ่านหนังสือเตรียมสอบเข้าเตรียมทหาร ( หญิงนะ )
ข้าน้อยเห็นท่าน bloody-cooler อยากอ่าน + เห็นฉากของโรเวน*คิล ก็เลยแถมให้เจ้าคะ ถือว่าเป็นการขอโทษ ที่หายไป แต่ก็จะพยายามมาอัพให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้
นอกนั้น ช้วย เม้นท์ มาเป็นกำลังใจหน่อยนะเจ้าคะ เขียนคำติชมมาบ้างก็ดี
ป.ล.เขียนผิดเยอะหน่อยคงไม่ว่ากันนะเจ้าคะ ( ถึงไม่ตกภาษาไทยแต่ก็ ไม่เก่งมากนัก )
ขอบคุณทุกท่าที่ยังติดตามนะที่นี้ ขอให้พรแห่งอัศวินอยู่เคียงข้างท่านตราบนานเท่านาน
ความคิดเห็น