ฟิคหัวขโมยแห่งบารามอส => สายลมรัตติกาล

ลำดับตอนที่ #9 : หมายเหตุที่คาโนวาล

ตอนพิเศษ หมายเหตุที่คาโนวาล...

          พระอาทิตย์ทอแสงแดดร้อนเปรี้ยง พาลเอาอากาศร้อนระอุในวันนั้น...

กุบกับ กุบกับ

                เสียงควบม้าอย่างเร่งรีบของบุรุษผู้เป็นความหวังของคาโนวาลใกล้เข้ามายังเขตพระราชฐานของกษัตริย์คาโนวาลเรื่อยๆ

                แม้ร่างกายจะอ่อนเพลียจากการเดินทางที่หักโหม แต่ใจของเจ้าชายคนสำคัญยังคงตระหนักถึงคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้กับสตรีผู้เป็นที่รัก

                สัญญาจากคาโนวาลย่อมไม่มีบิดพลิ้ว!

                "เจ้าชายคาโล" เสียอุทานของเสนาบดีที่กำลังจะเดินเข้าประตูวังเพื่อเตรียมเข้าเฝ้าดังขึ้น ยังไม่ทันที่เสนาบดีเฒ่าจะถามอะไรกับเจ้าชายคนสำคัญว่าเหตุใดมาปรากฏพระองค์ที่นี่ทั้งๆที่น่าจะอยู่ที่โรงเรียนพระราชา ทว่า

                "ไว้จะทราบเอง" รับสั่งเรียบสั้นกระชับจากโอษฐ์ของเจ้าชายดังขึ้น แล้วก็ทรงควบพระอาชาผ่านประตูเข้าไป

                เรื่องอะไรหนอ ที่ทำให้เจ้าชายน้ำแข็งผู้ใจเย็นเสียยิ่งกว่าจุดเยือกแข็งรีบร้อนได้ถึงเพียงนี้....

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------    

                "มีอะไร" คำทักทายที่ประทานจากโอษฐ์ของผู้เป็นบิดาดังขึ้น เมื่อโอรสของพระองค์ก้าวมาถึงห้องทรงงานส่วนพระองค์

                เจ้าชายแห่งคาโนวาลโค้งทีนึงเป็นการเคารพก่อนเอ่ย

                "กระหม่อมมีเรื่องที่ต้องขอพระราชทานความช่วยเหลือพะยะค่ะ"

                โอรสที่แม้บัดนี้โตถึงอายุ 18 ยังไม่เคยเอ่ยขอพระราชทานความช่วยเหลือจากพระบิดาถึงกับเอ่ยคำขอร้อง

                "เรื่องอะไร"

                เรื่องสำคัญ...

                "เรื่องเจ้าหญิงเฟลิโอน่า..."

                พระโอรสที่เห็นหน้าที่สำคัญยิ่งกว่าชีวิต จะเห็นผู้หญิงคนนึงสำคัญขึ้นมา

                คาโนวาลเห็นหน้าที่สำคัญยิ่งชีพ แต่เรื่องความมั่นคงและซื่อสัตย์ต่อความรัก คาโนวาลก็เลื่องลือไม่แพ้เรื่องรบ...

                เจ้าชายคาโล มีเลือดคาโนวาลโดยแท้!

                คำชื่นชมที่ไม่เคยเอ่ยโอษฐ์ จนบัดนี้แม้จะดำริในพระราชหฤทัยของกษัตริย์คาโนวาล แต่ก็ยังไม่ทรงปริโอษฐ์ ทว่าทรงหมายเหตุไว้ในใจแล้ว ว่าหากไม่เดือดร้อนอะไรมากมายก็จะทรงช่วย

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                "...เกรงว่าข่าวที่เกิดขึ้นจะนำความเสื่อมเสียไปถือเจ้าหญิงเฟลิโอน่าพะย่ะค่ะ" เมื่อได้เล่าเรื่องราวถวายกษัตริย์แห่งคาโนวาลแล้ว  ความเงียบสงัดก็เกิดขึ้นในห้องทำงานส่วนพระองค์

                "ชามัลคงหวงเจ้าหญิงเฟลิโอน่าน่าดู" บาโรเอ่ย เมื่อปีก่อนพระองค์ก็เพิ่งเคยได้พบกับเจ้าหญิงเฟลิโอน่า

                ธิดาแห่งความมืด

                ลูกสาวของเธอ... คนที่พระองค์ยังรัก... แม้เธอจะไร้ลมหายใจ

                ลูกสาวของปีศาจ... ปีศาจที่พรากเธอไปจากเขา

                ไม่ว่าใครจะว่าบารามอสกับคาโนวาลเป็นศัตรูตามชะตากรรม แต่กษัตริย์คาโนวาลไม่เคยคิดอย่างนั้น...

                พระองค์รู้ว่าเธอรักบารามอส จึงต้องไป และเขาก็จะรักสิ่งที่เธอรัก

                เหมือนชะตาจงใจกลั่นแกล้ง!

                ไม่ว่ายังไงสองดินแดนก็จะต้องมาบรรจบกัน

น่าขันนัก!

"แล้วเรามีความจำเป็นอะไรจะต้องช่วยเจ้า เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของเจ้า เจ้าเองก็คงรู้ดี"

"กระหม่อมทราบ แต่..."

"ชามัลไม่ใช่คนที่จะต่อกรด้วยง่าย กษัตริย์เฒ่าเขี้ยวเล็บยังเยอะนัก ถ้าเจ้าไม่เตรียมแผนมา เราขอปฏิเสธในฐานะกษัตริย์แห่งคาโนวาล เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องของคาโนวาล" สุรเสียงทรงอำนาจตรัสกับพระโอรส

"แต่เป็นเรื่องของบารามอสกับคาโนวาลพะย่ะค่ะ"

"หืมม์?"

"กระหม่อมจะไม่มาถึงที่นี่ถ้าปัญหานี้จะทำให้ระคายเคืองเบื้องพระยุคลบาท"

กษัตริย์บาโรหันมามองโอรสเต็มตาอย่างสนใจ

ปกติก็พูดเป็นทางการมากพอแล้ว

นี่ยิ่งเป็นการเป็นงานหนัก ถ้าคาโลไม่แน่ใจคงไม่กล้าทำถึงขนาดนี้

กษัตริย์นักรบพยักหน้าก่อนตรัส "ว่ามา"

คาโลสำรวจประตูและหน้าต่างอย่างรอบคอบ แล้วหันมาทางบาโรก่อนเอ่ยเสียงแผ่วเบาแต่ก้องไปทั่วโสตประสาทแห่งกษัตริย์คาโนวาล

"ยังคงจำสมัยพระองค์อยู่เอดินเบิร์กปี 6 ได้ไหมพะยะค่ะ"

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เมื่อชามัลเก่งประวัติศาสตร์นักก็ต้องเอาประวัติศาสตร์มาคุย

ในเมื่อสมัยก่อนยังอนุญาตให้อภิเษกระหว่างรัชทายาทได้ สมัยนี้คงไม่มีปัญหามากมาย

ชามัลตื่นกว่าเหตุไปเอง

ที่เหลือก็แค่ทำให้ตาแก่หัวดื้อยอมจำนน

ไม่ว่าทางไหนคาโนวาลก็ได้ประโยชน์

ชามัลคงไม่ยอมเสียเปรียบเป็นแน่

เจ้าชายย่อมไม่มีเสียงไปเทียบกษัตริย์

เพียงแต่พระองค์ช่วยพระโอรสสักครั้ง

แม้คาโนวาลเป็นนักรบ ไม่ใช่นักการทูต...

แสดงศักดิ์ดาว่าคาโนวาลมิใช่คนเถื่อน

การเจรจาด้วยสันติ!

พระโอษฐ์แย้มสรวลที่หายากยิ่ง

"ได้ เราจะช่วย ในฐานะพ่อคนหนึ่ง ไม่ใช่ในฐานะกษัตริย์แห่งคาโนวาล" สุรเสียงเรียบแต่แฝงความอ่อนโยน

                ตั้งแต่เล็ก เจ้าชายแห่งคาโนวาลต้องยืนหยัดด้วยพระองค์เอง

                หัตถ์ของพระบิดาไม่เคยค้ำจุนพระโอรสองค์น้อยตามที่ตรัสไว้ว่า ไม่ทรงโปรดโอรสที่ไม่ได้เกิดจากเจ้าหญิงแห่งบารามอส

                ความเข้มงวดราวกับทรงเป็นผู้บัญชาการกับทหาร

                ความเย็นชาที่ถ่ายทอดจนเป็นบุคลิกให้กับพระโอรส

                ไม่เคยทางคิดว่าสิ่งเหล่านี้จะทำให้พระโอรสยืนหยัดเองได้อย่างเข้มแข็ง

                และสามารถมอบความรักให้ผู้อื่น ทั้งๆที่ไม่เคยได้รับความรักจากผู้เป็นบิดา

                คราวนี้ พระองค์จะใช้หัตถ์ของบิดาประคับประคองพระโอรสไปให้ถึงจุดหมายสักครั้ง

                ไม่ใช่เพระสำนึกผิดที่ไม่ได้ใส่ใจ

                ไม่ใช่เพระสงสาร

                แต่เพราะทรงชื่นชมพระโอรสที่ไม่เจริญรอยตามพระองค์เอง

                จนต้องมาเสียใจภายหลัง

                ว่าไม่ได้ทำอะไรให้เธอคนนั้นเลย แม้แต่จะพูดว่า ขอโทษ

                ขอโทษที่ปกป้องเธอไม่ได้...

                "จะช่วยครั้งนี้ครั้งเดียว อย่างหวังจะใช้ศักดิ์ของเจ้าชายในการทำตามอำเภอใจ หรือใช้เพื่อให้ได้รับความสะดวกสบาย เพราะศักดิ์ของเจ้าชายหมายถึงหน้าที่"

                "พะยะค่ะ" คาโลรับ

                "ไปได้แล้ว จะทำอะไรก็รีบทำ" ทรงกล่าวย้ำ

                ไม่รู้เพราะพระองค์ทรงมีพระชันษามากขึ้นสายพระเนตรจึงพร่ามัวหรือไม่ แต่พระองค์แน่ใจว่าทอดพระเนตรเห็นรอยยิ้มของพระโอรสที่สวงนรอยยิ้มยิ่งสิ่งล้ำค่าแวบหนึ่ง

                แล้วประตูห้องทรงงานส่วนพระองค์ก็ปิดลงพร้อมๆกับกำแพงที่คั่นระหว่างกษัตริย์กับเจ้าชายแห่งคาโนวาลที่พังทลายลง

                แม้จะชั่วคราว...

                ทว่าหัตถ์ที่ไม่เคยค้ำจุ้นที่ให้ยิ่งอบอุ่นยิ่งกว่าหัตถ์ใดๆ...

                คำขอบคุณในฐานะลูกคนหนึ่งที่มีต่อพ่อพรั่งพรูไม่หยุดในห้วงคำนึง

                แม้จะไม่ปริปากเลยสักคำ ตามฉบับคาโล

                หมายเหตุเล็กๆก็ถูกเขียนลงในสมุดบันทึกที่ใช่จดแผนการต่างๆ

                เครื่องหมายสีแดงหลังคำว่าคาโนวาลถูกแต่งแต้มว่าผ่านฉลุย

                แถมท้ายด้วยหมายเหตุต่อท้าย

                ในฐานะพ่อ ไม่ใช่ในฐานะพระราชา

                แล้วสมุดบันทึกที่สำคัญยิ่ง ก็ยิ่งทวีความสำคัญ

                เพราะมันกลายเป็นเศษชิ้นส่วนความทรงจำดีๆของเจ้าชายแห่งคาโนวาล...

--------------------------------------------------------END --------------------------------------------------------

Talk ไม่รู้คนอ่านจะงงมั๊ยนะ แต่จะอธิบายอีกทีฮะว่าฟิคพิเศษนี้เป็นการอุดรอยรั่ว(= = แป่ว) ว่าทำไมบาโรเปลี่ยนไป๋ สาเหตุที่ช่วยง่ายๆเพราะไม่เคยช่วยคาโลเลยสักครั้งประมาณนั้น พยายามจะเน้นความรู้สึกและความอบอุ่นระหว่างพ่อลูกขอรับ เห็นพ่อลูกคู่นี้ทีไรนึกถึงทหารกับผบ.ทู้กกที เลยพยามลองสื่อให้เห็นความในใจของพ่อลุกน้ำแข็งคู่นี้บ้าง  แต่ไม่รู้จะสื่อได้ขนาดไหน รู้สึกยังไงก็เม้นต์มานะขอรับ

ขออภัยเรื่องคำผิดที่อาจจะมีเพียบ แต่พยายามตรวจทานแล้วพมพ์ให้รอบคอบสุดความสามารถแล้วขอรับ

ขออภัยเรื่องราชาศัพท์ที่คงมีผิดพลาดแน่ๆเพราะคืนครูซะเกือบหมด ถ้าใครรู้ก็แจ้งให้แก้ให้ถูกได้นะขอรับ

ขออภัยในขอมูลบางเรื่องที่อาจผิเพลาดได้ขอรับ ถ้ามีผิดพลาดแจ้งให้แก้ได้เช่นเคยขอรับ

ขออภัยไปๆมาๆ ก็สรุปง่ายๆฮะ ก็แถมเกมจับผิดคนแต่งเช่นเคย แหะๆ = ='