ฟิคหัวขโมยแห่งบารามอส => สายลมรัตติกาล

ลำดับตอนที่ #7 : นางฟ้าแห่งป้อมอัศวิน

บทที่ 7  นางฟ้าแห่งป้อมอัศวิน

                โป๊ก!

                คฑาลงทัณฑ์จากสวรรค์ก็ซัดเข้าหัวคนมากมารยาอย่างไม่พลาดเป้า แถมด้วยเสียงแหวจากนางฟ้าผู้คุมความประพฤติ

                “อย่านึกว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอแกล้ง” สาวเจ้าที่มองคนแกล้งสำออยแล้วก็รู้ซึ้งถึงแผนการของเจ้าตัวดีทันที คนเจ้าแผนการคลำหัวป้อยแล้วยิ้มแต้ ยักคิ้วอย่างอารมณ์ดี ทำเอานางฟ้าถึงกับอ่อนอกอ่อนใจ

                ไหนๆเฟรินก็ทำมาเยอะแล้ว

                ยกให้สักครั้งนึงก็ได้

                “คราวนี้ฉันจะทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ แต่ถ้าเห็นครั้งหน้าว่าอู้งานล่ะก็...” บทลงทัณฑ์ถูกเว้นละไว้ในฐานที่เข้าใจด้วยท่าทางประกอบเงื้อคฑาตั้งท่าจะฟาดสุดเเรงเกิดของคนพูด ทำเอาคนถูกคาดโทษกลืนน้ำลายลงเอื้อก

                ไม่ว่ายังไงคนตรงหน้าก็ทำให้เธอใจอ่อนทุกทีไป

                ไม่ว่าคนตรงหน้าจะอยู่ร่างไหน

                แต่ข้างในก็ยังคงเป็น เฟริน เดอเบอร์โรว์...

                คนที่เธอเคยเป็นข่าวด้วย

                แต่บัดนี้กลับไปเป็นข่าวกับคนอื่นจนเป็นเรื่องเป็นราว

                ใจเจ้ากรรมของเธอเคยสะดุดตีลังกากับคำหยอกล้อต่างต่างนานาจากคนตรงหน้า

                เธอเต็มใจที่จะได้ร่วมเดินทางไปพร้อมกับเพื่อนๆ แม้ปากจะพร่ำบ่นว่าคงลำบากไม่น้อย

                หน้าที่หลักของเธอคือคุมความประพฤติของคนตรงหน้า

                ซึ่งเธอก็ไม่แน่ใจว่าถ้าหากคนตรงหน้ายังไม่ได้อยู่ในร่างนี้

                ถ้าหากคนตรงหน้าจะ... อยู่ในร่างเดิม

                ร่างที่ทำให้ใจเธอเต้นผิดจังหวะ

                แล้วเธอจะไปคุมประพฤติคนอื่นได้อย่างไร....

                ในเมื่อเธอเองก็ไม่แน่ใจว่า ใจจะคุมประพฤติใจตนเองอยู่...

                นางฟ้าแห่งป้อมเหม่อคิดถึงคนที่แม้อยู่ตรงหน้าแต่ก็เหมือนห่างไกลพลางถอนใจเฮือกใหญ่

                “เป็นอะไรรึปล่าว” กระแสแห่งความห่วงใยกระชากเธอหลุดจากภวังค์

                เฟริน เดอเบอร์โรว์...

                เธออาจจะตาฝาดไปเอง เมื่อเห็นใบหน้าหนุ่มน้อยจอมทะเล้นในใบหน้าหวานของเจ้าหญิงเฟลิโอน่า

                “จะไปพักก็รีบไป มาจ้องคนอื่นเขาอยู่ได้” เธอรีบพูดกลบเกลื่อน เจ้าตัวดีมองด้วยแววตาสงสัยครู่หนึ่งก็ยิ้มเผล่

                “คิดถึงหนุ่มน้อยเฟรินอยู่อ่ะดิ” เจ้าตัวว่าพลางทำหน้าทะเล้น

                จึ้ก...

                นางฟ้าแห่งป้อมอัศวินรู้สึกเหมือนอะไรมาแทงใจ

                “ฮะฮ้า คิดถึงคนหล่อก็ไม่บอก ไว้ฉันขอแหวนเจ้าคาโลคืนได้เมื่อไหร่ เธอก็ฝ่าดงสาวๆมาดูหน้าหนุ่มน้อยเฟรินให้หายคิดถึงละกัน ฮ่าๆ” เจ้าตัวดีว่าอย่างไม่อายปาก

                “นายคงได้แหวนคืนหรอก ขืนให้คืนยุ่งตายชัก” เธอแหวเข้าให้

                แต่ถ้าคืนก็คงดีไม่น้อย...

                แต่ยังไงเฟรินเดอเบอร์โรว์ ก็คือหญิงสาวตรงหน้า

                “เชอะ” เจ้าตัวดีทำเสียงไม่พอใจเล็กน้อยทั้งที่ใบหน้ายิ้มประดับไปด้วยรอยยิ้ม

                แล้วคฑาก็ไล่กวดคนตั้งใจอู้งานแต่ไม่ได้อู้ซะที ให้ขึ้นไปอู้งานเป็นเรื่องเป็นราวไม่ใช่มานั่งจับผิดคนคุมประพฤติ

                เธอรู้...

                แต่เธอยังทำใจไม่ได้

                มันก็แค่... เผลอ

                เธอหวังว่าสักวันจะลบภาพเจ้าตัวป่วน เฟริน เดอเบอร์โรว์ออกไปจากห้วงคำนึง

                ในตอนนี้เวลาคงจะเป็นยาที่ดีที่สุด

                แม้เวลาต่อจากนี้เธอยังจะต้องอยู่คอยคุมประพฤติเฟลิโอน่า

                เฟลิโอน่า ที่เคยเป็นเฟริน...

                นางฟ้าแห่งป้อมอัศวินถอนใจเฮือกใหญ่กับความสับสนในจิตใจของตนเอง เธอคงตื่นเต้นกับการออกเดินทางครั้งนี้มากไป...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                ภาพนางฟ้าที่ถอนใจอย่างปลงๆ ถ้าคนนอกเห็นก็คงนึกว่าเธอระอากับความป่วนของคนที่ต้องไปนั่งคุมประพฤติ หรือไม่ก็เหนื่อยหน่ายกับชีวิตแสนยากลำบากที่ต้องเดินทางไปสโนวแลนด์

                แต่เธอไม่ใช่ ‘คนนอก’

                เรนอนมองภาพเพื่อนรักด้วยสายตาบ่งถึงความสงสารจับใจ เพื่อนรู้สึกอย่างไรทำไมเธอจะไม่รู้...

                ป้อมอัศวินในชั้นปี 3 ก็มีผู้หญิงแค่ 3 คน(อีกคนที่คุณก็รู้ๆกันอยู่ไม่นับ)

                คนหนึ่งคือสาวงามที่ใครก็กล่าวถึงว่าหลุดเข้ามาในดงทโมนได้อย่างไร...             

                คนหนึ่งมาดงามสง่าราวกับนางพญา เก่งทุกด้านความรับผิดชอบล้นเหลือ...

                อีกคนหนึ่ง แม้หน้าตาจะงามสู้อีกหนึ่ง ล้นด้วยความสามารถสู้อีกหนึ่งไม่ได้

แม้จะด้อยด้วยศักดิ์กว่าทั้งสอง

                แต่เธอก็ไม่เคยปริปากใดๆ เรนอนรู้ถึงความจริงใจของเธอที่ส่งมาในทุกบทสนทนา ทุกเหตุการณ์ที่ได้อยู่ร่วมกัน  ภายนอกอาจดูโวยวายชอบดุคนนู้นคนนี้

                แต่เรนอนก็รู้ เธอหวังดีทั้งนั้น

                คนในป้อมต่างรู้ข้อเท็จจริงนี้ดี

                แม้ไม่ปริปาก แต่ทุกคนก็รู้ และยอมรับการลงทัณฑ์จากสวรรค์

                การลงทัณฑ์จากนางฟ้า...

                ฉายาที่ได้จากชื่อ

                แต่เป็นสัจจะนิรันด์ของ แองเจลีน่า โรมานอฟ

                นางฟ้าแห่งป้อมอัศวิน!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Talk à สวัสดีคับ (ปาดเหงื่อ) เอิ่มคือว่า

คือว่า...

คือว่า...

แหะๆ - - + เหมือนมันจะไม่เดินทางซักทีอ่ะนะขอรับ ขออภัยที่เรื่องมันยืดด ไม่กระชับฉับไวอ่ะคับ เพราะอยากจะเน้นถึงความรู้สึกซะหน่อย แต่ว่าก็พอมีเค้าสัมพันธ์ไปถึงอนาคตนะ

ตอนนี้เลยเป็นตอนพิเศษกลายๆไปซะงั้น...

ไม่รู้ว่าจะสื่ออารมณ์ถึงคนอ่านได้มากแค่ไหน แต่ว่าก็พยายามอยูอ่ะนะคับ

เอาล่ะนะ

(ชูสามนิ้วแบบลูกเสือ) คราวหน้าจะเริ่มออกเดินทางแล้วจริงๆงับ

วันนี้ก็แถมจับผิดคำผิดเหมือนเดิมอ่ะ ขอบคุรท่านนิรันดาราที่ช่วยบอกคำผิดแต่ว่าแหะๆ(ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้)ยังไม่ได้แก้เลยอ่ะ

ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ฮะ