คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : พันมณี...!?
ตอนที่ 5 พันมณี...!?
อา... อากาศหนาวชะมัด
เฟรินคิดในใจเมื่อรับรู้ถึงรังสีอาฆาตจากเจ้าชายแห่งคาโนวาลที่ส่งผ่านมาทางสายตาเย็นยะเยือก ในมือของคาโลมีหนังสือเล่มที่มีหน้าปกสีน้ำตาลรุ่งริ่งในมือ
แล้วคาโลก็ก้าวผ่านทหารตัวจ้อย โดนไม่วายส่งสายตาบ่งบอกถึงชะตาอนาคตของทหารผู้กระทำความผิดไว้ด้วย
กะอีแค่ใส่แหวน
จะอะไรนักหนา
เฟรินบ่นในใจกระปอดกระแปดพลางเงี่ยหูฟัง
“นายคนนั้นหน่ะ!” เสียทหารยามที่เฝ้าอยู่กับเธอตรงอีกฝากฝั่งทางเข้ากระโจมดังขึ้น
“ทำอะไร” เข้ากล่าวพลางมองหน้าทหารยามหน้าละอ่อนตรหน้า
“ปะ... เปล่าฮะ” เฟรินเลยต้องรีบเอาหูออกจากการแนบผนังกระโจม เพื่อฟังเรื่องเด็ด
ว้า... หมดสนุกอย่างแรง
แล้วเธอจะถ่อมาถึงที่นี่ทำไม ถ้าไม่ได้ฟังเรื่องสนุกๆที่กำลังคุยกันอยู่
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
การคุยกันของสองกษัตริย์บวกอีกหนึ่งเจ้าชายดำเนินไปเป็นระยะเวลาเนิ่นนาน จนคนที่แอบจะตั้งใจมาฟังแต่ต้องมารับหน้าที่เฝ้าประตูงีบหลับไปเสียอย่างนั้น
แต่ดูเหมือนยังไม่มีข้อสรุป...
เฟรินที่ละเมอตื่นขึ้นมาตอนพระเจ้าตาชามัลสุดเลิฟกำลังเดินออกตรงที่เธอเฝ้า แน่นอนตาประสานตา แต่ไม่ได้เกิดอาการปิ๊งปั๊งเพราะเจ้าตาสุดโหดแต่ประการใด แน่นอนสายตาคมกริบจับจ้องเจ้าตัวดีอย่างพินิจ ก่อนลุกวาวเมื่อนึกขึ้นได้ แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการกระโตกกระตากให้แขกเมืองที่อยู่ข้างประการใด
แล้วชามัลก็เดินเลยไป...
เฟรินที่โดนคาดโทษสองต่อถึงกับถอนใจเฮือก เมื่อรู้ว่าตนจะโดนทำโทษซ้ำซ้อนเป็นแน่แท้
แล้วบุคคลที่คาดโทษเธอไว้ก่อนก็โผล่ออกมาด้วยใบหน้าบึ้งตึง
หรือว่าไม่สำเร็จ...?
เธออยากจะถามคาโลใจจะขาด แต่ถ้าอยู่ดีๆทหารต๊อกต๋อยที่เฝ้าหน้ากระโจมพระราชาไปเผลอตบหัวเจ้าชายคนสำคัญแห่งคาโนวาลแล้วถามว่า ได้เรื่อไงวะ คนประหลาดไม่ใช่น้อย คาโลเหมือนจะรู้ดีว่าเจ้าตัวยุ่งอยากรู้เรื่องใจจะขาด
คาโลกระแอมเบาๆ
“เรามีธุระจะวานนิดหน่อย” คาโลพูดก่อนหันไปทางทหารอีกคนที่เฝ้ากระโจมกับเธอ
“ช่วยไปกราบทูลเสด็จพ่อให้ทีว่าเราลืมเอกสารไว้ในกระโจม เดี๋ยวสักพักจะตามไป”
ทหารผงกหัวเป็นเชิงรับคำก่อนรีบจากไปทางเกวียนของคาโนวาลแล้วเจ้าชายคนสำคัญก็รีบคว้าแขนตัวป่วนผลุบเข้าไปในกระโจม
“ว่าไงมั่ง” เจ้าตัวดีรีบชิงถามก่อนด้วยอาการลุ้นสุดๆ
“ชามัลให้ไปตกลงที่เอดินเบิร์ก ให้เลโมธีช่วยตัดสิน”
“ว้า ตาแก่ชามัลนี่หัวดื้อชะมัดยาดเลย”
ขณะที่เจ้าตัวดีบ่นอุบก็รู้สึกถึงสายตาเย็นยะเยือกอีกครั้ง
“ใครให้นายใส่แหวน”
“ แหวนของฉัน ฉันจะใส่ไม่เห็นต้องขออนุญาตใคร” เจ้าตัวดีเลิกคิ้วขึ้นกวนๆตามแบบฉบับตระกูลเดอเบอโรว์
ก่อนคาโลจะคิดวิธีการสำเร็จโทษคนปากกล้า ทหารก็วิ่งกลับมาซะแล้วทำเอาทั้งคู่ต้องรีบผงะออกจากกัน
“กราบทูลให้แล้วพะยะค่ะ”
“ดี เราหาเอกสารที่ทำตกเจอแล้ว” ก่อนจะก้าวออกไป ก็ตบบ่าเฟรินแรงๆ
“ขอบใจที่ช่วยเราหาเอกสาร” คาโลกล่าวสั้นๆด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่แววตายะเยือกไม่เพิ่มองศาความร้อนแต่อย่างใด ก่อนเดินจากไป
เนียนเชียวนะแก... เฟรินแอบเขม่นในใจพลางคลำตรงที่โดนตบป้อยๆ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สองวันต่อมา เอดินเบิร์ก
“หากจะเสด็จมา ใยไม่แจ้งให้ทราบก่อนล่ะพะยะค่ะ” เลโมธีออกมารับสองกษัตริย์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“จะมาแค่คุยธุระนิดหน่อย ไม่ต้องเสียเวลาต้องรับเป็นพีธีการให้มากมาย” ชามัลว่า
“คาโล” เสียงเฉียบขาดดังมาจากกษัริย์แห่งคาโนวาล ที่เรียกโอรสของตนมานั่งข้างๆ ส่วนแม่ตัวดีก็ต้องจำใจแยกไปนั่งแหมะลงข้างๆพระเจ้าตาสุดเลิฟด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ
ลากมาฟังเลยก็ดีไม่ต้องแอบฟัง
แต่ให้เธอมาแต่งตัวเช้งวับกระโปรงสุ่มนั่งข้างชามัลนี่มัน...
โอย... กรรม
เฟลิโอน่าสบถหลายคำในโสตประสาทพร้อมทำปากขมุบขมิบ
“มีอะไรหรือเปล่าเฟลิโอน่า” เสียงของบาโรเอ่ยถามก่อยเจ้าตัวจะส่ายหน้างุด
“ไม่มีอะไรหรอกกระหม่อม”
“แล้วธุระที่ทำเอากษัติรย์สองพระองค์ร้อนรนมาถึงเอดินเบิร์ก” เลโมธีเริ่มนำเข้าเรื่องทันที ก่อนเจ้าตัวดีจะทนนั่งไม่ไหว
“ท่านคงทราบข่าวของคาโลกับเฟลิโอน่าแล้ว” เสียชามัลเอ่ยขึ้น เลโมธีก็ผงกหัวเป็นเชิงรับรู้
“จะมีสิ่งใดสวยงามได้เท่าความรัก... “ เลโมธียิ้มพลางกล่าวถ้อยคำเลี่ยนหู แต่ก็ดูโอเคเมื่อมันฟังแล้วเข้าข้างฝั่งเธอกับคาโล
“แต่บารามอสต้องการรัชทายาท” ชามัลยังคงกล่าวต่อ
เสียงบาโรกระแอมขึ้นเล็กน้อย “เรื่องรัชทายาท... คาโนวาลได้ยื่นข้อเสนอให้บารมอสแล้ว แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นที่พอใจของกษัติรย์ชามัลสักเท่าไหร่”
“ไม่เคยมีใครให้คนที่มีเชื้อสายของแคว้นอื่นมาปกครองแคว้นตนเองหรอก”
“ขอประทานอภัย แต่อย่างที่เคยทูลให้ทรงทราบ ตอนนั้นเจ้าชายคาโลได้นำข้อมูลเท่าที่เคยมีมาในประวัติศาสตรืแค้วนเอเดนเกี่ยวกับเรื่องการสืบบังลังก์สองแผ่นดิน การอภิเษกสมรสระหว่างสองแคว้นที่เหลือเพียงเจ้าหญิงผู้ปกครององค์เดียว...” บาโรกล่าว คาโลก็เหมือนรู้งานเริ่มพลิกหนังสือประวัติศาสตร์เล่มโตที่เคยพกไปตอนนั้นกางออก
“ในปี...” เมื่อคาโลจะเริ่มอ่าน ชามัลก็เริ่มเบรกอย่าหัวเสีย
“เรารู้! เราเคยสอนประวัติศาสตณืเอเดนที่เอดินเบิร์กมาก่อน ท่านคิดว่าเคยเอาหนังสือประวัติศาสตร์มากางแล้วอ่านให้เราฟัง แล้วเราจะยอมปล่อยให้เด็กสองคนคบกันทั้งๆที่ยังเรียนไม่จบ”
ถ้าบาโรจะเถียงยังไงก็คงแพ้ชามัล ถึงข้อมูลสองพ่อลูกแห่งราชสำนักคาโลวาลจะปึ้กกว่า แต่ด้วยที่เป็นคนเงียบทั้งคู่จะอ้าปากเถียงทีก็แพ้ชามัลที่เคยตวาดนักเรียนแว้ดๆที่เอดินเบิร์กไม่ทัน
เธออยากช่วยกษัตริย์หน้าบากกับเจ้าชายน้ำแข็งเถียงพระเจ้าตาสุดเลิฟใจจะขาด แต่คงน่าเกลียดถ้าจะออกนอกหน้าว่าอยากหมั้นซะขนาดนั้น
“วันนี้ท่านทั้งสองเป็นอะไรไป?” น้ำเสียงนุ่มนวลของเลโมธีดังขึ้นทำลายบรรยากาศการเปิดฉากทะเลาะกันของสองกษัตริย์
“ปกติเรื่องแบบนี้ ไฮคิงจะเป็นคนตัดสิน...” ชามัลที่อารมณ์เย็นลงบ้ากล่าวขึ้น
แต่ตอนนี้เอเดนไม่มีไฮคิง หลังจากที่ไฮคิงองค์ก่อนสิ้นพระชมน์ไป และพ่อปีศาจของเธอทิ้งตำแหน่งที่ได้รับมาจากชัยชนะไปเพราะกลัวกฎมหาโหดที่ตั้งไว้ กษัตริย์ยี่สิบสี่ประเทศในเอเดนลงความเห็นอย่างเป็นเอกฉันท์ว่าในรุ่นนี้ จะไม่มีไฮคิงองค์ต่อไปจนกว่าจะหาผู้ที่เหมาะสมได้ เพราะหากเลือกกันในตอนนี้แล้วจะพาลเกิดสงครามเอาเสียเปล่าๆ
ไม่ว่าใครก็อยากเป็นกษัตริย์เหนือกษัตริย์ทั้งนั้น...
แต่ไม่มีใครจะรักเอเดนได้เท่าไฮคิงองค์ก่อน
น้ำพระทัยที่โปรยปรายลงมาชุบเอเดนให้ฟื้นคืนชีวิตใหม่
ไฮคิง... บุคคลที่ต้องมีมากกว่าคำว่า เสียสละ...
“ถ้าเสด็จพี่ยังอยู่...” ชามัลเริ่มพร่ำเพ้อถึงไอคิงอค์ก่อนที่เป็นที่รักยิ่ง
“ก็พอมีวิธี” เลโมธีกล่าวเรียบๆ
ทุกคนในห้องหันมามองเลโมธีเป็นตาเดียว!
วิธี วิธีตกลงกันแบบสันติเรื่องของสองประเทศ หรือว่า...
“วิธีที่จะเรียกไฮคิงมาตัดสิน” เลโมธีเอ่ย
“พันมณี... ?” เสียงของบาโรเอ่ย
“ถูกต้องพะยะค่ะ พันมณี อัญมณีหนึ่งในสมบัติสุดหวงของราชินีแห่งสโนวแลนด์ ดวงจิตของราชินีรุ่นก่อนๆที่ถูกหล่อหลอมเป็นน้ำแข็งที่ไม่มีวันละลาย อาบแสงจันทร์มากกว่าไข่มุกแสงจันทร์นับกว่าพันปี อัญมณีที่งดงามที่สุด และมีพลังสูงสุดในการเรียนจิตวิญญาณกลับคืนเท่าที่มีมาในตำนาน...”
คำอวดอ้างสรรพคุณที่ทำให้คนที่ชอบของประเภทนี้ตาโต
โหย ... ยังมีของที่เจ๋งกว่าไข่มุกแสงจันทร์อีกเรอะ
แต่ท่าทางเจ้าของหวงน่าดู
สโนวแลนด์งั้นเหรอ...
“ขนาดเอวิเดสยังไม่กล้ายุ่มย่าม” ชามัลเอ่ย
เอื๊อก... ขนาดพ่อเธอยังไม่สน แล้วใครจะไปเอาได้ล่ะเนี่ย
“เรื่องไหนใครก่อ ก็ไปจัดการเอามาด้วยนะ” เลโมธีกล่าว พลางมองมายังสองเจ้าหญิงเจ้าชายคนสำคัญ
ฮ่าฮ่าฮ่า.... อยากหัวเราะ เลโมธีล้อเล่นรึปล่าว แม้แต่เอวิเดสยังไม่กล้าไปแอ้มของหวงราชิโนสโนแลนด์แล้วสุนัขที่ไหนจะกล้าไปยุ่มย่ามล่ะคร้าบบบบบ....
แล้วเจ้าตัวดีก็หัวเราะไม่ออก...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
TALK è ฮู๊ยยยยย ขออภัยอย่างสูงค้าบบบบ หายหน้าไปเป็นอาทิตย์ เนตหมดอ่ะคับ ต้องไปตามล่าหามาอีก T^T ตอนหน้าเข้าเขตแฟนตาซีแน่ๆคับท่าน ส่วนใครรอลุ้นคาโลลงโทษเฟรินก็คราหน้า เฟรินโดนหนักแน่(หนักจริงๆน้า) แฮ่ๆๆๆ
ความจริงอยากใช้คำให้มันดีกว่านี้อ่ะนะคับ แต่ลืมชาติปางก่อน ด้วยเป็นศิษย์กตัญญูส่งวิชาคืนครูไปหมดแล้ว การใช้คำราชาศัพท์ยังตะกุกตะกักอย่างรุนแรง เดี๋ยวจะพยายามไปศึกษาเพิ่มเติมฮะ เพื่อความลื่นไหล เเหะๆ ตอนนี้คาแรกเตอร์หลุดไปเยอะโดยเฉพาะชามัลกับบาโร เป็นตัวละครที่ใส่คำพูดยากมากมาย เพราะไม่กล้าใช้ราชาศัพท์มากกว่ากลัวผิดเลี่ยงไปเลี่ยงมาคาแรกเตอร์หลุดซะงั้น ยังไงก็ขออภัยนะคับ
โปรโมชั่นวันนี้! : อ่านฟิค แถมเกมส์จับผิดคนแต่ง คำผิดเพียบรอให้คุณจับอยู่! (พิมพ์ผิดอ่ะ พยายามทานแล้วช่วยกันตรวจก็ดีงับ) เพียงคุณอ่านแล้วเมนต์ ภายใน 10 นาทีนี้ ตอนต่อไปจะลงเร็วอย่าไงม่ขาดฝัน คลิกอ่านวันนี้กับ เฮ้ยย... นี่มันฟิคนี่หว่า ไม่ใช่ไดเร็คเซลล์ ...
ปล. สัญญาจริงๆนะคับว่าจะอัพตอนหน้าแบบจรวดพุ่ง จริงๆนะ เชื่อคนแต่งสิ
ความคิดเห็น