ฟิคหัวขโมยแห่งบารามอส => สายลมรัตติกาล

ลำดับตอนที่ #4 : สู่บารามอส

บทที่ 4

          เสียงแตรดังขึ้น

          "พวกเราชาวเอดินเบิร์ก หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเจ้าชายชามัล  ฟาโรเวล แห่งบารามอส แล้วเจ้าหญิงเฟลิโอน่าเกรเดเวลแห่งบารามอสและเดมอสจะเดินทางโดยสวัสดิภาพ และจะมาเยือนเอดินเบิร์กอีก..."

         เสียงของตัวแทนนักเรียนกล่าวคำอำลาอดีตอาจารย์ว่าที่กษัตริย์ และเจ้าหญิงตัวแสบ โดยไม่ได้รับรู้ถึงหน้าตาละเหี่ยของเจ้าหญิงคนงามที่นั่งอยู่ในเกวียน

         "ห้ามนอนตื่นสายรู้ปล่าว..."

         "เฟรินอย่าไปทำขายหน้าเขาล่ะ..."

         "ของฝากๆๆๆๆ ห้ามลืม!"

         คำอำลาของเพื่อนร่วมป้อมแต่ละคำช่างสรรหาได้ถูกหูเธอจริง ไม่ว่าเธอจะไปทำขายหน้า ก้ขอของฝาก เฟรินทำหน้าเซ็งโลกหนักขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่เกวียนเริ่มออก

        "เดี๋ยวฉันก็กลับมาน่า พวกแกไม่ต้องกลัวหรอก" เจ้าตัวเอ่ยคำลา แล้วคนในป้อมชั้นปีที่สามก็โห่ร้องและโบกมืออำลาเธอ

           เส้นทางสู่บารามอส ...

           เส้นทางที่ชามัลขีด

           เส้นทางสู่นรก...

         เจ้าหญิงคนสำคัญถอนใจ ได้แต่ภาวนาขอให้ 3 วันนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

         พระราชวังบารามอสตั้งตระหง่าน หรูหราโอ่อ่าไม่แพ้วังใดในแผ่นดินเอเดน เจ้าตัวที่ได้แต่คิดถึงความตายของตัวเองก็ลืมเรื่องนรกไปสนิท

         ก็วังสวยซะขนาดนั้น

         ของมีค่าคงเพียบ

         ถ้าได้สักชิ้นสองชิ้น... สบายไปทั้งชาติ

         เจ้าตัวฝันหวานพลางเลียริมฝีปากอย่างถูกใจ ว่าจะต้องหาของติดไม้ติดมือไปให้ได้

         "เฟลิโอน่า"

         เสียงเรียกของชามัลทำให้เธอตื่นจากภวังค์ แล้วกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงอันโหดร้าย

         ความจริงที่ว่าเธอไม่สามารถทนอยู่ในการฝึกมารยาทนรกได้แม้แต่อีกวินาทีเดียว!

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

         "เกิดเรื่องใหญ่แล้วพะยะค่ะ!"    

          เสียงทหารวิ่งเข้ามาแจ้งข่าวดังก้องไปทั่วท้องพระโรง ทำเอากษัตริย์แห่งบารามอสพักตร์เครียดขึ้นมาทันที

           "มีอะไร"

           "ทหารคาโนวาลบุกมาประชิดชายแดนพะยะค่ะ!" สิ้นเสียงทหารกล่าวรายงาน เสียงตระหนกของเหล่าขุนนางไปจนถึงกษัตริย์ก็ดังก้องขึ้น

            มีคนๆเดียวที่นั่งยิ้มแต้ไม่รู้หนาวรู้ร้อนอะไร

            เจ้าหญิงเฟลิโอน่า...

            แม้เจ้าตัวควรสวมหน้ากากทำเป็นห่วงเป็นใยประเทศ แต่เก็บอาการดีใจไว้ไม่อยู่ จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครสังเกตเจ้าหญิงคนสำคัญเพราะมัวแต่คิดถึงการบุกของคาโนวาล

           "คาโนวาลบังอาจนัก กล้าบุกมากประชิดเลยรึ!" เสียงก้องของชามัลดังก้องไปทั่งท้องพระโรง ขณะที่เหล่าขุนนางทหารก้มหน้างุดรับความเกรี้ยวกราดของชามัล

          "แล้วมากันเท่าไหร่ คราวนี้ใครเป็นแม่ทัพ" ชามัลถามทหารผู้นำข่าวมาแจ้ง

          "สะ... สองร้อยพะย่ะค่ะ"

          แล้วเสียงฮือฮาก็ดังไปทั่วท้องพระโรง       

           คาโนวาลกำลังคิดจะทำอะไร

           คิดว่าแค่ทหารสองร้อยจะมีชัยชนะเหนือยบารามอสรึ

          "ใครนำมา" กษัตริย์บารามอสตรัสถามขึ้นอีกครั้ง

          "กษัตริย์บาโร และเจ้าชายคาโลพะยะค่ะ"

           กษัตริย์มาเอง...

           "เราจะไปเขตชายแดนทางเหนือ!" แล้วกษัตริย์แห่งบารามอสก็ก้าวออกจากท้องพระโรงไปทันที

            คาโลมันแน่....

            เจ้าดีคิดพลางหัวเราะกิ๊กกั๊กเบาๆ เพื่อไม่ให้ใครสังเกต

            แต่จะสำเร็จรึปล่าว...

           เจ้าตัวดีที่รอไม่ไหวก็เริ่มคิดแผนการต่างๆในหัวที่จะออกไปดูเหตุการณ์ให้ได้แล้วก็ยิ้มแต้...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

          ในวังบารามอสมีแต่คนรู้จักเจ้าหญิงเฟลิโอน่า

           แต่ไม่ยักกะมีใครรู้จักหนุ่มน้อยเฟริน เดอเบอโรว์

           เจ้าตัวดีที่ใส่ชุดทหารในขบวนเสด็จมองแหวนที่สวมอยู่แล้วยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี เธอเองก็ไม่ได้ใส่แหวนนี่มานานแล้ว เพราะคาโลขู่ว่าจะยึดทันทีที่เห็นเธอใส่ หรือมีคนรายงานว่าพบหัวขโมยหนุ่มเฟริน เดอเบอร์โรว์เพ่นพ่านในเอดินเบิร์ก แน่นอนว่าเธอหาทางใส่ตอนที่มันไม่เห็น และปิดปากเจ้าพวกที่คิดจะรายงาน ตอนนี้ก็ไม่ได้อยู่ในเขตเอดินเบิร์ก เธอเลยหาช่องโหว่ในคำขู่คาโลเอามันมาสวมอีกครั้ง

          แต่ต้องระวังไม่ให้ชามัลเห็น... อย่างนอ้ยชามัลก็รู้จักเฟริน เดอเบอร์โรว์

          เจ้าตัวดีเลือกทำเลท้ายเกวียนในการเดินทางไปพร้อมขบวนเสด็จ

         แล้วเกวียนของกษัตริย์บาราอมสก็มุ่งหน้าไปยังเขตชายแดนทางเหนือ

         พรหมแดนที่ติดกันคาโนวาล....

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

         แฮ่กๆๆๆ

         โอย...

          โคตะระปวดขา ไม่นึกว่าเป็นทหารในขบวนจะเหนื่อยหนักขนาดนี้ ต้องเดินตามเกวียนให้ทัน แล้วไปเกวียนนั่นมันช้าซะเมื่อไหร่ ยิ่งเป็นสถาการณ์ฉุกฉิน การเดินทางครั้งนี้ยิ่งต้องเร่งรีบ เกวียนเร็วจนแทบจะบินได้ ทหารก็ต้องวิ่งตามกันเอา

         แต่ในที่สุดก็มาถึง

         ชายแดนระหว่างบารามอสและคาโนวาล...

          พื้นที่ที่เป็นที่ราบและมีรั้วหนามกันระหว่างสองดินแดน ทั้งๆที่เป็นสถานที่ที่สวยงามขนาดนี้ แต่กลับต้องเป็นที่จบชีวิตของเหล่าทหารกล้ามานัดต่อนัดในการปะทะกันระหว่างทหารทั้งสองฝ่าย

         นึกแล้วก็เสียดาย...

         เสียดายจริงๆไม่น่าเลย...

         เสียดาย เสียดาย

         เสียดายเหงื่อตัวเอง...

         ตามมาตั้งไกล ยังไม่เห็นหัวเงินของคาโลเลยสักเส้น

        ทหารบารามอสบางส่วนเริ่มเตรียมสถานที่ตั้งกระโจม

       "เฮ้ย ไอ้เจ้าหนุ่ม" ทหารอีกคนเรียก เฟรินชี้ไปที่ตัวเอง ทหารพยักหน้า เจ้าตัวดีเลยเดินเข้าไป

        "แกไปเฝ้าหน้ากระโจม"

        "หา" เจ้าตัวดีอุทานลั่น ถ้าไปเฝ้าชามัลก็เห็นหน้าเธอพอดี

         "ให้ผมช่วยอย่างอื่นได้มั๊ยฮะ" เจ้าตัวดีว่าพลางทำสายตาอ้อนวอนสุดฤทธิ์

          "อ้อนแอ้นอย่างแกไปเฝ้ายามทหารคาโนวาลมาแทงจึ๊กเดียวก็ม่องเท่งแล้ว ไปเฝ้าประตูหน้ากระโจมนู่นเลย" ทหารยามคนนั้นว่าพลาดชี้ไปที่ทางเข้า

           เฟรินเดินไปอย่างหัวเสีย มาว่าเฟริน เดอเบอร์โรว์คนนั้นอ้อนแอ้นเรอะ! ดูซิกล้ามเป็นมัดๆอย่างนี้ แล้วถ้าให้ทหารอ้อนแอ้นไปเฝ้าหน้ากระโจมส่วนพระองค์ ทหารที่มุ่งปองร้ายชามัลวิ่งมาแทงเธอจึ๊กเดียวแล้วไปแทงชามัลต่อ ชามัลก็ม่องอยู่นั่นแล้ ยิ่งคิดก็ยิ่งงี่เง่า แต่ก็ต้องอดทน

         แล้วจะหลบหน้าชามัลยังไงดี...

         พอเธอไปยืนหน้ากระโจมที่พัก ก็ถามทหารที่เฝ้ายามพร้อมเธอว่าชามัลจะมาอีกนานไหม คำตอบที่ได้คือชามัลเข้าไปแล้ว

        ฟูวว์ โล่งใจไปเปลาะ

         ขณะที่เฝ้า และแอบหลับไปด้วยนั้น เฟรินก็ได้ยินเสียงชามัลตะคอกทหารคนสำคัญที่มาด้วย

         "ไปเชิญมาเจรจากันก่อน"

         "แต่กษัตริย์บาโร...."

         "เสด็จพี่ไม่ต้องการให้เกิดสงคราม หาทางเจรจาได้ก็เจรจาก่อน"

         โอว! ชามัลคิดดีๆงี้ก็เป็นแฮะ  อะเมซิ่งสุดๆ แต่อย่างว่า ชามัลเกลียดการต่อสู้

          "นี่เป็นคำสั่ง ฮาร์เนอร์ ไป เชิญ เสด็จ กษัตริย์ บา โร มา..."

           "พะยะค่ะ"

           "เชิญเสด็จเจ้าชายคาโลด้วย" คำสั่งต่อท้ายดังมาต่อเนื่อง คำสั่งที่ทำเอาใจเต้นไม่เป้นจังหวะเมื่อเอ่ยชื่อเจ้าชายคนสำคัญ

          แล้วทหารที่รับคำสั่งก็เดินจากไปขึ้นม้าควบไปอย่างรีบร้อน ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรแต่ก็หวังว่าจะผ่านไปด้วยดี...

         ---------------------------------------------------------------------------------------------------------

          หลังจากที่เฟรินหาวเป็นรอบที่แปดร้อยยี่สิบแปด ทหารก็กลับมา

          พร้อมด้วยกษัตริย์นักสู้แห่งคาโนวาล

          คนที่เดินตามาด้วยจะเป็นใครไม่ได้นอกจาก...

          คนที่ทำความดันเธอพุ่งแบบไม่มีสาเหตุ

          คาโล วาเนบลี ปริ๊นซ์ ออฟ คาโนวาล

          บาโรกับคาโลกำลังเดินมาแล้ว ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

          เวร!

         ปริ๊นซ์คาโลรู้จักหัวขโมยที่ชื่อเฟริน เดอเบอร์โรว์

         หัวขโมยที่แอบเปลี่ยนอาชีพมาเป็นทหารยาม

         เจ้าตัวดีก้มหน้างุด แต่รู้สึกถึงรังสีที่แผ่จากสายตาคมกริบของคาโล

         มันจำเธอได้!

        งานนี้ถ้าเธอรอดกลับไป ก็คงได้ไปตายคามือมัน

        เวรกรรม...

*******************

TALK à ตอนนี้คิดว่าน่าจะยาวแล้วนะขอรับ ^ ^ วันนี้ยังนึกมุกไม่ค่อยออกเล้ย ให้ตายจอร์จ แป้กเหลือหลาย คราวหน้ามาดูกันว่าคาโลจะทำอารายยยยยย... หุๆ ขอบคุณทุกท่านที่มาเม้นต์เช่นเคยฮะ แล้วก็คนอ่านทุกท่านด้วย ตอนนี้เป้นช่วงโปรโมชั่น อ่านฟิคแถมฟรีเกมส์จับผิดคนแต่ง พิมพ์ผิดตรงไหนก็แจ้งตามเคยขอรับ