คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : No 1 >> คำสั่งกับเด็กปิศาจ
black memory
<<No. 1 >>
คำสั่งกับเด็กปิศาจ
สายลมยามค่ำคืนพัดแผ่วเบาเย็นสบาย
หากมีคนเคยบอกว่าฟ้าก่อนพายุมักจะใสเสมอ
ทั้งสงบและสวยงามเสียจนน่าหวาดกลัว.....
น่ากลัว ว่าเมื่อลืมตาอีกครั้งหนึ่งทุกสิ่งจะสลายไปจนเหลือเพียง
...............................ความฝัน.................................................
"สามสิบต่อเจ็ดสิบ"
เสียงหนึ่งเอ่ย
"ไม่! สี่สิบต่อหกสิบ"
อีกเสียงค้าน ดวงตาที่จับจ้องเริ่มขุ่นมัว
"วะ! นายนี่!"
คู่กรณีเริ่มมีน้ำโห รู้สึกหงุดหงิดเสียจนแทบจะระเบิดใส่คนตรงหน้า
"ถ้าน้อยกว่านี้ฉันก็จะไม่รับแล้วนะ สามสิบห้าขาดตัว!"
ไอรินอส เซเฟอร์ ชายที่ดูอ่อนวัยกว่าอายุจริงหลายสิบปีว่า ทุบโต๊ะดังปังแสดงถึงเส้นอารมณ์ที่ขาดไม่แพ้กัน เส้นผมสีเงินสะท้อนแสงหลอดไฟขาวจนน่ารำคาญ ดวงตาสีแดงสดจับจ้องไปที่คนบนเก้าอี้อีกฝั่ง
"เออ! สามสิบห้าก็สามสิบห้า!"
เดย์เฟรียส ลาเวน ชายหนุ่มที่อย่างน้อยก็มีใบหน้าที่สมกับอายุว่า เส้นผมสีเงินมัดยาวถึงเอว ดวงตาสีฟ้าหวานใสหยีลงเล็กน้อย ไม่สิ! ถึงใบหน้าจะสมอายุแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะแมนสมเพศของตัวเองไปด้วย ผิวที่ขาวละเอียดจนแม้แต่ผู้หญิงยังอายทำให้เขาดูเหมือนเป็นคนเจ้าสำอางทั้งที่จริงๆแล้วจะตรงกันข้ามก็ตามที
"งั้นก็เป็นอันตกลงนะ"
ไอรินอสยิ้มกริ่ม
"เออ"
ตอบรับห้วนๆแล้วส่งซองจดหมายสีแดงให้คนตรงหน้า แม้จะหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยที่เงินส่วนแบ่งจะหายไปแต่มันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้
"พรุ่งนี้แปดโมงเช้าเจอกันที่หน้าตลาดโอเคมั้ย"
"ได้! แกอย่าได้มาสายเชียวล่ะ"
"เห็นฉันเป็นคนแบบไหนกันแน่ห๊ะ...คุณเดย์เฟรียส"
เดย์เฟรียสกระตุกยิ้มรับคำถากถาง หมุนถ้วยกาแฟในมือเล่นไปมา
รู้สึกว่าเขาจะหน้าด้านชาขึ้นทุกวี่ทุกวัน แต่ก็ช่วยไม่ได้...คงต้องรอจนกว่าเจ้าซื่อบื้อนั่นจะกลับมา
"เอาเถอะ จะแบบไหนนายก็ไสหัวไปได้แล้วล่ะ"
"หึๆ งั้นก็ลาเลยแล้วกัน"
"เออ"
สิ้นเสียงร่างเล็กก็เดินออกไป แต่ยังมิวายกระแทกประตูเหล็กเสียงดังปังเป็นของแถมส่งท้าย
เฮ้อ....เสร็จไปหนึ่งทีเหลือก็แค่เจ้าเด็กใหม่นั่น
คิดอย่างหนักใจ ก่อนจะลุกเดินไปอีกห้องหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างกันนัก
จดหมายคำสั่งสีแดง....จะสะเออะมาทำไมตอนนี้วะ!
ในห้องเล็กๆที่มีเพียงเตียงนอนเหล็กสีขาวสะอาดตา ร่างของชายหนุ่มในชุดนอนสีแสบทรวงแผ่หลาด้วยความเหน็ดเหนื่อย
"เฮ้ยไอริส ตายรึยัง!"
เดย์เฟรียสตะโกนถาม ใช้มือเขี่ยหลังเบาๆ พลางเบ้ปากลงเล็กน้อย
พวกมือใหม่..... ทำภารกิจไม่เท่าไหร่ก็สลบยกธงขาวเสียแล้ว
"หืม?"
"ยังไม่ตายก็ลุกขึ้นมาสิวะ ไม่ต้องมาสำออย"
"อ้าว? รองหัวหน้า....."
ร่างบางลุกจากที่นอนอย่างงๆ จ้องมองหน้าเขากับที่นอนสลับกันไปมาอย่างจับต้นชนปลายไม่ถูก
สงสัยสมองถูกกระทบกระเทือนระหว่างการนอนหลับล่ะสิ....
"ก็ฉันน่ะสิคิดว่าจะเป็นใครล่ะ"
"อ้าวก็....เอ่อ"
"ไม่ต้องทำหน้ามึนไอริส กีซัส"
เดย์เฟรียสว่าเข้าให้ จริงๆแล้วก็เห็นใจอยู่บ้างหรอกทว่าความหมั่นไส้มันดันมีมากกว่าเป็นไหนๆ
หนึ่งถึงสองภารกิจระดับ B ในคืนเดียวไม่ใช่ปริมาณที่มากเท่าไหร่
ต้องเคี่ยวมันเยอะๆ
ไม่งั้นจะกลายเป็นตัวเกะกะไปเสียเปล่า...
"มีอะไรให้ผมช่วยเหรอครับ"
"มีภารกิจเข้ามา เตรียมอาวุธให้พร้อม"
"เห....ภารกิจ"
ไอริส เอียงคองงๆ มันจะมารุมเร้าอะไรตอนนี้วะ
"แล้ว...เริ่มตอนไหนล่ะครับ?"
"พรุ่งนี้!"
แป่ว...แล้วจะปลุกเขามาทำบ้าอะไรเนี่ย?
ไอริสคิดแต่ใบหน้ายังคงตีซื่อสนิท เพราะขืนแสดงออกมีหวังโดนเตะไม่เลี้ยงแน่
"งั้นผมนอนต่อนะครับ"
"ไม่ได้! ลุกขึ้นมา!"
เดย์เฟรียสกระชากแขนเล็กขึ้นจากที่นอนแต่เจ้าคนขี้เซาก็ยังเกาะได้อย่างเหนียวหนึบ
"ลุก!"
"Zzzzzz"
"โว้ยยยย!"
ตะโกนอย่างหัวเสีย พลางคาดโทษเจ้าลูกน้องไม่เอาอ่าวไว้ในใจ
ถึงเวลาทำงานเมื่อไหร่...จะใช้มันให้เละ!
เดย์เฟรียสถอนหายใจเฮือกใหญ่ ชักดาบเล่มยาวออกจากฝักพลางจ้องมองมันอย่างเหนื่อยหน่าย
โถ่เว้ย! ไอ้เจ้าบ้านั่น ดันฝากของไว้ซะเยอะแยะแบบนี้ แล้วเขาจะสลัดหลุดไปได้ยังไงล่ะ?
รีบๆ กลับมาซะทีเถอะ ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว!
ความคิดเห็น