ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : PART 3 จะทำอย่างไรดี??'
วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผ่านไปเท่าไหร่ก้ไม่รู้ รู้แต่ว่าตนรู้สึกทรมาน อึดอัดมาก และช่วงนี้ตนกับจุนฮยองมีปากเสียงกันบ่อย และรู้่สึกเหนื่อยเพราะคิดว่าดูจุนไม่สามารถเป็นของตนเองได้เลย และเป็นประจำที่จุนฮยองจะนักดูจุนออกมาเจอกันที่บ้าน และวันนี้แหละฮยอนซึงจะโทรไปบอกความจริงกับดูจุน
ครืดดดดด...
เสียงโทรศัพท์สั่นของดูจุน ดูจุนมองโทรศัพท์ของตนและเห็นเป็นชื่อของ "ฮยอนซึง" เลยกดรับ
"ฮัลโหลลล อันยองครับฮยอนซึงมีไรป่าว?"ดูจุนพูดน้พเสียงปกติ
"ฮยอง...ผมมีอะไรจะบอกฮยองอ้ะ"ฮยอนซึงพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นๆ
"อะไรละ?"ดูจุนถาม
"เอ่อ... ถ้าผมบอกฮยองห้ามไปเล่าให้ใครฟังเลยนะ"ฮยอนซึงพูดเสียงดุๆหน่อย
"ได้ๆบอกมาซิ"ดูจุนรอฟังคำตอบ
"เอ่อ..คะ..คือ ผมคิดว่าผมชอบฮยอง"ฮยอนซึงกลั้นหายใจแล้วพูดออกไป
"ห๊ะ!!! แกจะบ้าหรอไง แกเป็นแหนไอจุนนะ แล้วพี่ก็เป็นเพื่อนมัน อย่าคิดอย่างงั้นเลยพี่ขอนะ มันบาปด้วย"ดูจุนพยายามพูด
"แต่..ผมคิด ทบทวนแล้ว ผมชอบพี่จริงๆ ไม่ซิอย่างนี้เรียกว่ารักมากกว่า.."ฮยอนซึงพูด
"เชื่อพี่นะหยุดเถอะ"ดูจุนพูด
"ได้แล้วผมจะเลิก"อยอนซึงพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ฮยอนพูดไปงั้น แต่ใจจริงก็ไม่สามารถลบเลือนได้่เลย
1 เดือนผ่านไป ฮยอนซึงก็ไม่สามารถลบเลือกใบหน้าและชื่อคนที่ที่ชื่อว่า "ดูจุน" ฮยอนซึงดูเศร้าไปมาก และความรู้สึกนั้น ก็ยังกลับมาในหัวอยู่ตลอดเวลาไม่สามารถลืมได้เลย แม้จะไปหาเพื่อน คุยโทรศัพท์ แต่ก็ยังคิดถึงคน คนนั้นอยู่ดี และทุกๆครั้งที่ดูจุนมาบ้านจุนฮยอง อยอนซึงจะไม่ออกจากบ้านเลยจะหลบอย่างเดียว แต่พอมาเจอกันก็มองหน้าไม่ติดเพราะความรู้สึก และความในใจ ที่ทั้งคู่รู้กันดี และอีกวันต่อมาในช่วงสายๆ ฮยอนซึงตัดสินใจโทรไปหาดูจุน
"ฮยอง...วันนี้ผมขอไปหาฮยองที่บ้านได้มั๊ย?" พอดูจุนรับโทรศัพท์ฮยอนซึงก็รีบพูดทันที
"เอ่อ.. อืมๆ ได้ซิๆ"ดูจุนตอบเสียงเรียบ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เห้ยสวย! เธอจะไปลุงที่บ้าน บ๊ะ แล้วจะเป็นไงต่อ ???
ไรเตอร์พิมผิดเยอะ ไรเตอร์ก็แก่พอๆกับลุง 55555
ครืดดดดด...
เสียงโทรศัพท์สั่นของดูจุน ดูจุนมองโทรศัพท์ของตนและเห็นเป็นชื่อของ "ฮยอนซึง" เลยกดรับ
"ฮัลโหลลล อันยองครับฮยอนซึงมีไรป่าว?"ดูจุนพูดน้พเสียงปกติ
"ฮยอง...ผมมีอะไรจะบอกฮยองอ้ะ"ฮยอนซึงพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นๆ
"อะไรละ?"ดูจุนถาม
"เอ่อ... ถ้าผมบอกฮยองห้ามไปเล่าให้ใครฟังเลยนะ"ฮยอนซึงพูดเสียงดุๆหน่อย
"ได้ๆบอกมาซิ"ดูจุนรอฟังคำตอบ
"เอ่อ..คะ..คือ ผมคิดว่าผมชอบฮยอง"ฮยอนซึงกลั้นหายใจแล้วพูดออกไป
"ห๊ะ!!! แกจะบ้าหรอไง แกเป็นแหนไอจุนนะ แล้วพี่ก็เป็นเพื่อนมัน อย่าคิดอย่างงั้นเลยพี่ขอนะ มันบาปด้วย"ดูจุนพยายามพูด
"แต่..ผมคิด ทบทวนแล้ว ผมชอบพี่จริงๆ ไม่ซิอย่างนี้เรียกว่ารักมากกว่า.."ฮยอนซึงพูด
"เชื่อพี่นะหยุดเถอะ"ดูจุนพูด
"ได้แล้วผมจะเลิก"อยอนซึงพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ฮยอนพูดไปงั้น แต่ใจจริงก็ไม่สามารถลบเลือนได้่เลย
1 เดือนผ่านไป ฮยอนซึงก็ไม่สามารถลบเลือกใบหน้าและชื่อคนที่ที่ชื่อว่า "ดูจุน" ฮยอนซึงดูเศร้าไปมาก และความรู้สึกนั้น ก็ยังกลับมาในหัวอยู่ตลอดเวลาไม่สามารถลืมได้เลย แม้จะไปหาเพื่อน คุยโทรศัพท์ แต่ก็ยังคิดถึงคน คนนั้นอยู่ดี และทุกๆครั้งที่ดูจุนมาบ้านจุนฮยอง อยอนซึงจะไม่ออกจากบ้านเลยจะหลบอย่างเดียว แต่พอมาเจอกันก็มองหน้าไม่ติดเพราะความรู้สึก และความในใจ ที่ทั้งคู่รู้กันดี และอีกวันต่อมาในช่วงสายๆ ฮยอนซึงตัดสินใจโทรไปหาดูจุน
"ฮยอง...วันนี้ผมขอไปหาฮยองที่บ้านได้มั๊ย?" พอดูจุนรับโทรศัพท์ฮยอนซึงก็รีบพูดทันที
"เอ่อ.. อืมๆ ได้ซิๆ"ดูจุนตอบเสียงเรียบ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เห้ยสวย! เธอจะไปลุงที่บ้าน บ๊ะ แล้วจะเป็นไงต่อ ???
ไรเตอร์พิมผิดเยอะ ไรเตอร์ก็แก่พอๆกับลุง 55555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น