ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro เรี่มต้น
เมื่อ 1 เือน่อน
ผมระโไปที่เียนอนที่แสนอบอุ่น พร้อมับหลับา ้วยวามเหนื่อยเพราะวันนี้ผมอ่านหนัสือ แล้ว็เรียนหนัมา แ่ผม้อหยุารระทำทั้หมเพราะผมไ้ยินเสียนทะเลาะัน
มันทำให้ผมใมา ผมเลยเปีประูห้อแล้วแอบมอ ผมเห็นผู้ายร่าสู หน้าาแั้วยวามโรธ ำลัะบแม่อผม นอานั้นผมยัไ้ยินเสียอื้น และ น้ำาที่ไหลออมาาาที่แ่ำอแม่ ผู้ายนนั้นือพ่ออผมเอ พ่อับแม่ทะเลาะันอีแล้ว .
"ันอร้อ ฮึ อย่าเอาไปน่ะ " เสียอร้ออ้อนวอนปนเสียสะอื้นอแม่พร้อมับพนมมือไหว้พ่อ อย่าน่าสสาร
"หึ!! อร้อเหรอ!! เอาเินมาใหู้เียวนี้ !!" เสียพูที่เ็มไป้วยวามโรธยิ่ทำให้น้ำาอแม่ไหลเยอะว่าเีม
"ฮึ ..!! ันไม่ให้ พี่เอาเินันไปมาแล้วน่ะ ไหนพี่บอะืนทำไม ฮึ ไม่ยอมืนันสัที ...!!"
"มึล้าเถียูเหรอ!!"
"ใ่!! ฮึ ..ฮืออ ันะเ็บเินให้แบฮยอน เรียน่อ ถ้าพี่ไม่สสารัน็สสารลู ...ฮึ เถอะ" แม่พูแล้วอาอพ่อ
"หึ!! มึรัูมั้ย!!??"
"ันรั ... และ เารพพี่เสมอ..ฮึ"
"ถ้ามึรัู ็เอาเินมา!! " พ่อพูแล้วระาผมอแม่
"พี่ ... ฮึ ะเอาไปินเหล้า แล้วเลี้ยเ็.. ันให้พี่ไม่ไ้หรอ " น้ำเสียแห่วามทรมาร และ น้ำาที่ไหลอาบแ้มอแม่ทำให้ผมเรี่มะทนแอบูเยๆไม่ไ้อีแล้ว
"หึ!!"
พ่อำลัะบหน้าแม่แ่ผมวิ่ไปวาเอาไว้ ผมะปป้อแม่เอ ผมะไม่ยอมให้นเลวๆแบบนี้ มาทำร้ายแม่ ถึว่าเาะเป็นพ่อแท้ๆอผม็าม
"แบฮยอน ฮึ ... ลมาทำไมลู ทำไมไม่นอน!!" แม่พู้วยเสียสะอื้น ปนับเสียุ
"ถ้าผมนอน ถ้าผมไม่ลมา แม่็โนนแบบนี้ทำร้ายน่ะสิ " ผมมอหน้าแม่ และ ับมืออแม่ไว้แน่น
"ไอ้แบ!! มึอย่ามาวา!! "
"อย่าทำอะไรแม่น่ะรับบ ถ้าะบะี็ทำผมเถอะ "
"หึ!! รัันมาเลยน่ะพวมึ ูะ่าทั้แม่ทั้ลูเลย!! "
"ฮึ. ..!! พี่ไม่มีสิท มาทำแบบนี้!! อร้อ ปล่อยพวเราไปเถอะน่ะ "
ิ้ ิ่ ~
ภาพวามทรำที่แสนโหร้าย อผมหายไปเมื่อเสียนาฬิาปลุัึ้น ทำให้ผมื่นาฝันร้ายที่ผมไม่มีทาะลืมมันไ้
วันนี้เป็นวันแรอผมับโรเรียนหลัใหม่ในรุเทพ โรเรียนอผมอยู่ใล้ๆับบ้านหลัใหม่อผมนี่แหละรับ ปั่นัรยานแปปเี๋ยว็ถึ
ผมปั่นัรยานพร้อมับสำรวเสั้นทา่าๆ เพราะผมไม่่อยะุ้นเยับเสั้นทาพวนี้ และ ในที่สุผม็มาถึ โรเรียน ผมเอาัรยานไปอหลัโรเรียน แล้วเีนเ้าไปในึ
"นี่นาย!!!"
มีเสียหนึ่ัมาา้าหลัอผม ทำให้ผม้อหันไปมอ้นเสีย
"เรียผมเหรอ?"
"เอ่อใ่ !! ไอ้เ็ใหม่ !!"
เาเป็นใรเนี่ยทำไมพูหยาบาย ปาหมาแบบนี้
"รับ???"
"อยู่ห้อไหน???"
"ห้อ ม.5 /1รับ "
"โอเ ีแล้วว อยู่ห้อเียวับันเลย หึ!!" เามอหน้าผมแบบวนๆพร้อมเสียหัวเราะในลำอ
"ทำไมรับ??"
"อ่ะนี่!!" เาโยนระเป๋ามาให้ผม ผมเลยรับมันไว้ "ฝาเอาระเป๋าไปเ็บในห้อหน่อยิ :) "
"ทำไมผม้อทำามำสั่นาย? "
"เพราะนายเป็นเ็ใหม่ เอาระเป๋าไปเ็บไ้แล้ว "
"อืม โอเ"
ผมยอมทำามำสั่อเา่ายๆ เพราะผมไม่อยามีเรื่อ
ผมเ้าไปในห้อเรียน แล้วมอหา รหัสอโ๊ะัวเอ แล้วผม็เอ ผมนั่อยู่หลัห้ออ่ะรับ ผมไม่่อยอบนั่หลัห้อ เพราะมันทำให้ผมี้เีย และ ฟัอาารย์ไม่รู้เรื่อ แ่้อทนล่ะรับ เพราะไม่รู้ะเปลี่ยนยัไ
ผมนั่บนเาอี้ แล้วเอาหนัสือ ับ ปาาออมา รออาารย์เ้าห้อ
ไม่นาน็มีผู้ายัวสูมานั่้าๆผม ผมเลยหันไปมอหน้าเา
"ระเป๋าันล่ะ???"
เาือนายบ้าปาหมาเ้าอระเป๋าใบนี้นี่เอ
ผมยื่นระเป๋าให้เา้วยใบหน้าเรียบๆ แล้วไม่พูอะไร
"นายนั่รนี้เหรอ??" เาถาม
"ใ่รับ นายล่ะ???"
"นายเห็นันนั่รไหนล่ะ ^^??"
"นั่้าผม - -"
"ถู้อแล้วว ันนั่้าๆนาย ^^ "เายิ้มหวานแล้วยับเ้ามาใล้ผม
"อ้อรับ " ผมอบแบบไม่มอหน้าเา
"นายื่อไรอ่ะ???
"ผมื่อบยอน แบฮยอนรับ นายล่ะ??" ผมถามเาลับามมารยาท
"ผมื่อ านยอล นหล่อร้าบบบ 555+ "เาหัวเราะแบบไม่เรใใร - -
"ล- -???"
" ถ้าไม่ลผม็ไม่ำหรอรับ 555+ "
8:00
ในที่สุอาารย์็เ้ามาสอน วิาแรอวันนี้ือ วิา ฟีสิส์
"เอาล่ะ เรามาอบำถามีว่าา อาารย์ะเลือถามให้นัเรียนบานอบน่ะ "
อาารย์มอหน้านัเรียนทุนในห้อ แล้วมอมาทาผม
"นี่เธอ"
"รับ??"
"เธอื่ออะไร???"
"แบฮยอนรับ "ผมลุึ้นอบ แล้วโ้เพื่อแสวามเารพให้อาาย์
"นั่ลไ้ .. ้าๆแบฮยอนอ่ะ ลุึ้นหน่อย"
อาารย์ี้ไปที่านยอล านยอลมอหน้าผม ่อนะลุึ้น
"สะำว่า ฟีสิส์ ในภาษาอัฤษิ "
"เอ่อ....." านยอลเียบแล้วหันมามอหน้าผม ้วยสีหน้าอวาม่วยเหลือ
"ือ...." านยอล็สะิผมเบาๆ ผมเลยหันหน้าหนี
"เธออบไ้มั้ย?" อาารย์ถาม
"ผมไม่รู้ มันยาเีนไป - - "
"ฟีสิส์ สะ่ายๆเอน่ะ ัน้อลโทษเธอแล้วล่ะ"
หลัานั้น านยอล็โนอาารย์ลโทษให้ยืนหน้าห้อ รึ่ั่วโม ผมว่าผมะ่วยเาน่ะ แ่ผม็สะำว่าฟีสิส์ไม่ไ้เหมือนัน (โ่ทัู้่- -)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น