สัญญาหลังดูหนัง

เนื้อเรื่อง

“นี่ตัวเองขอกระดาษทิชชู่หน่อย”เสียงกระซิบหญิงสาวผมยาวหน้าตาหน้ารักใส่แว่นผิวขาว “อะไรน้ำดูหนังแค่นี้ร้องไห้”เสียงของหนุ่มวัยรุ่นคิ้วเข้มผมไม่สั้นมากนักที่นั่งอยู่ข้างๆพูดแหย่ เขาส่งกระดาษให้เธอ “เวร์นางเอกหน้าสงสารเนอะ” หญิงสาวคนนั้นกระซิบอีก “เงียบเถอะเขาจะดูหนัง” เวร์พูดขัดเพื่อหยุดการสนทนา หนังก็ฉายไปพักใหญ่ก็จบลง ไฟในโรงหนังก็ค่อยๆถูกเปิดขึ้น ทำให้เห็นพื้นที่เป็นพรมและผู้คนในโรงหนังค่อยๆถยอยเดินออก “น้ำลงไปกินข้าวเถอะ” ชายหนุ่มพูดอ้อนหญิงสาวที่กำลังนั่งเช็ดน้ำตา “เดี๊ยวแปบนึงนะ”น้ำตอบด้วยเสียงแผ่วเบา เวร์ขว้ามือเธอแล้วดึงขึ้นมารีบพาออกจากโรงหนังอย่างเร่งรีบ “เวร์ค่อยๆสิ”น้ำพูดแบบอ่อนใจ “นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะที่จะดูหนังโรแมนติกดูกี่ทีกี่ทีตัวเองก็ร้องไห้ตาบวมออกมาทุกที”
“ก็เขาชอบนี่”
“แต่ตอนนี้เค้าหิวจริงๆ” เด็กหนุ่มและสาวน้อยเดินลงมาข้างล่างซึ่งมีร้านอาหารมากมาย
“แดดร้อนจัง” น้ำบ่น
“ร้านเขามีหลังคากันแดดน่า” เวร์รีบตอบใบหน้ายิ้มๆ
“เค้าไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนนะ ตัวเองไปสั่งเถอะ” น้ำพูดแล้วเดินตรงเข้าไปข้างในร้านนั่งโต๊ะตัวสุดท้าย ซักครู่เวร์ก็เดินตามมาที่โต๊ะ “สั่งอะไรบ้างเหรอ”
“แกงเขียวหวานลูกชิ้น กุนเชียง หมี่เหลืองน้ำ  กระเพาะหมูกรอบราดข้าวบวกไข่ดาว” เวร์พูดไล่รายการอาหารที่ตัวเองสั่งไป “นี่เวร์จะกินหมดเหรอ” น้ำถาม “แล้วทุกครั้งหมดใช่เปล่าละ” เวร์พูดยียวนกลับ “ระวังอ้วนเป็นหมู” สาวน้อยประชด กับข้าวเริ่มถูกนำมาเซิฟบนโต๊ะ
“น้ำชอบหนังเรื่องนี้นะ”
“ทำไม” เวร์พูดทั้งที่กำลังเคี้ยวข้าว
“เรื่องนี้มันเหมือนเค้ากับตัวเองเลย นางเอกเป็นคนอ่อนแอ” หญิงสาวให้เหตุผล
“เค้าก็เป็นพระเอกสิ”เวร์พูดแหย่
“จริงๆนะเหมือนเราจริงๆนางเอกซุ่มซ่าม พระเอกขี้แกล้ง”
“อย่างนี้ใช่เปล่า” เด็กหนุ่มเอามือไปขยี่ผมของแฟนตัวเอง
“โฮผมยุ้งหมดแล้ว เห็นไหมเหมือนกันจริงๆ” น้ำพูดอย่างไม่พอใจ
“เวร์แต่ตอนสุดท้ายนางเอกไม่หน้าตายเลยว่าไหม”
“จะไปรู้ได้ไงไม่ใช่ผู้กำกับ”
“กวนประสาทเหมือนกันอีก”น้ำต่อว่าแฟน เพียงแปบเดียวเท่านั้นเวร์ก็จัดการกินอาหารหมดทุกอย่างที่สั่งมา
“เคี้ยวบ้างหรือเปล่า”น้ำถามอย่างเป็นห่วง ชายหนุ่มรุกขึ้นเดินเข้าไปกอดแฟนสาวอย่างถนุถนอม “แต่เขาจะไม่ยอมให้ตัวเองไปก่อนเขาหลอก” เวร์กระซิบที่หูน้ำแล้วเดินไปหน้าร้านควักบุหรี่ขึ้นมาสูบ “คิดเงินด้วยค่ะ” น้ำตะโกนบอกเจ้าของร้าน เธอรีบจ่ายตังแล้ววิ่งไปหาเวร์ “น้ำขอได้ไหมเลิกบุหรี่เถอะ” สาวน้อยพูดอ้อนวอน
“เขาจะพยายามเขาสัญญา”เขาตอบ
“สัญญานะว่าจะเลิกบุหรี่” น้ำรีบเกี่ยวก้อยเวร์ทันที
“ปะเดี่ยวไปส่งบ้าน”เวร์เหน็บซองบุหรี่ไว้ในกระเป๋ากางเกงด้านหลัง เขาสองคนเดินไปเอารถจักรยานยนตร์ที่จอดไว้หน้าโรงหนัง
“ขึ้นรถ”เวร์พูดน้ำจึงขึ้นรถ เวร์ขับรถไปเลื่อยๆ ซองบุหรี่ที่เหย็บไว้ที่กระเป๋ากางเกงก็หลุดลวงไปกับพื้นถนน เวร์จอดรถทันทีเพื่อจะลงไปเก็บบุหรี่ “เดียวน้ำลงไปเก็บให้” หญิงสาวลงจากรถเดินไปเก็บซองบุหรี่ที่ตกอยู่ที่ถนน เวร์มองกระจอกข้างเห็นรถบรรทุกคันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วสูง เขารีบหันหลังทันที “!น้ำ” เขารีบตะโกนบอกเธอ คนขับรถบรรทุกพยายามเบกที่แล้ว แต่มันสายเกินไป รถบรรทุกชนนั้นน้ำเขาอย่างจัง เด็กหนุ่มทิ้งรถรีบวิ่งไปที่รถบรรทุกจอดทันที สิ่งที่เขาได้เห็นคือสาวน้อยนอนนิ่งสะนิดในมือกำซองบุหรี่ไว้และแว่นตาที่แตกไม่เป็นชิ้นดี
                                                                    “สัญญานะว่าจะเลิกบุหรี่”