เรื่องราวที่มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง ตัวเอกทั้งสองที่ทำให้คนอ่านอ่านแล้วหุบยิ้มไม่ได้ของตัวละครทั้งสอง แล้วยังความลึกลับซับซ้อนของแต่ละคนที่ดึงดูดให้คนอยากติดตาม สุดยอดจริงๆทั้งพี่กัลแล้วก็นิยายเรื่องเดรกเกอร์เลยฝีมือดีสมกับคำว่านักเขียนอาชีพจริงๆ
ชมแล้วพี่กัลรีบมาอัพต่อเร็วๆนะค่ะหนูจะรอแต่อย่าหักโหมล่ะเดี๋ยวไม่สบายเอา

โครงเรื่อง [7/10]
เรื่องราวแวมไพร์สาวสุดเทพที่ถูกปลุกขึ้นมาเพื่อ ตามหาอดีตนั้นผมว่ามันออกจะเกร่อ แถมยังมีไลแคนอีกด้วย ตอนแรกอ่านบทที่หนึ่งนึกว่า โดนล่ะสิเรา มุขเดิมอีกแล้ว แต่หลังๆตอนที่พบว่าตัวเอกเป็น "ตุ๊กตา" มันทำให้เรื่องน่าจะสนุกขึ้นมา ยิ่งเจออุปรรคมากยิ่งสนุก แต่เรื่องนี้อุปสรรคยังน้อยไปหน่อย

ตัวละคร [6/10]
อลิ ซนั้นออกแบบได้ยอดมากครับ มีเอกลักษณ์ น่ารักและหน้าเหยียบได้ในเวลาเดียวกัน ส่วนบัซก็น่าสนใจ แต่พอดีมีดีกรีฮาเล็มเพราะเป็นผู้ชายโดดเดี่ยวในกลุ่มเลยรู้สึกว่ามันต้อง สำคัญแน่ๆขึ้นมา ทำให้ความน่าสนใจของบัซเด่นเกินความเป็นจริง ซึ่งจัดว่าดี แต่จะสูญไปเมื่อมีตัวละครอื่นเข้ามาแทรกแทน
ตัวเอกสิครับ ผมว่าฟรานเช่เธอ "เรียบ" ไปหน่อย แบบว่าเธอสวย งามหมดจรด สู้เก่ง มั่นใจ ขาดแต่ไม่มีดวงพนันเท่านั้น เธอเลยกลายเป็น miss perfect ไปเลย ทำให้เธอดูเรียบไม่มีมิติ ผมว่าถ้าเธอมีจุดด้อยขึ้นมาบ้างจะดูดีกว่านี้ครับ - คุณเมดจะโมเอ้ได้ขั้นสุด ต้องลื่นล้มแล้วเช็ดน้ำให้ลูกค้า จริงมะ?

ฉาก สถานที่ เวลา [6/10]
เรื่อง เวลานั้นผมยังงงๆอยู่ มันมีการใช้ดาบ มีปืน มีวิทยุ มีชุดเกราะ มีเวทมนต์พลังพลาสม่า ผมเห็นว่ามันรวมกันไปหมดเลยครับ เลยไม่เห็นธีมหลักๆว่าฉากมันอยู่สมัยไหนหว่า คนเดินทางด้วยอะไรกันแล้ว ยังใช้เรือใบอยู่ทั้งๆที่มีวิทยุ? ใช้ดาบทั้งๆที่มีปืน? ผมคิดว่าเลือกเอาสักทางจะเยี่ยมครับ

การดำเนินเนื้อเรื่องและมุมมองการเล่าเรื่อง [5/10]
อัน นี้ขอติตรงความเร็วของฉากครับ โดยเฉพาะฉากต่อสู้ มันเร็วไปหน่อยและสามารถพยากรได้เลยว่าตัวเอกชนะขาดลอยแหงๆ เหมือนดูอุลตร้าแมนเลยครับ หลังๆเราเริ่มไม่อยากดูเพราะรู้ว่าเดี๋ยวก็จะหมดเวลา ยิงแสง ตูม บินจากไป ของเรื่องนี้ก็เดี๋ยวต้องกระเด็น ปลิว ถูกโค่นอย่างงดงาม แรกๆ 2 - 3 ทีไม่เป็นไรครับ บ่อยๆมันจะน่าเบื่อ
อีกอย่างคือผมว่าเรื่องมันดำเนินได้ สมบูรณ์แบบเกินไปครับ เช่น ตอนที่ฟรานเช่สู้กับหัวหน้าโจร ชาวบ้านไม่เจ็บกันบ้างเลยเหรอ? เจ็บบ้างก็ได้นะ แทนที่จะให้ฟรานเช่กันกระสุนให้หมดก็ให้โดนบ้าง พอฟรานเช่เห็นเลือดพวกเดียวกันก็โมโห ฟาดหัวหน้าโจรจนหมอบอะไรเช่นนี้ หรือแม้แต่ตอนที่ไปช่วยชาวบ้านออกจากคุกก็ด้วย จะให้มีคนตายบ้างก็ได้ เจ็บบ้างก็ได้ บรรยายความต่ำทรามที่พวกโจรทำกับลูกเมียชาวบ้านจะทำให้ตัวร้ายมันดูร้ายขึ้น และชัยชนะหวานหอมขึ้นเป็นกองนะครับ

ความสมเหตุสมผล [8/10]
ดูจาก โครงเรื่องถือว่าเยี่ยม แต่ยังมีขัดๆจากเรื่องฉาก สถานที่ เวลา ส่วนที่หักคะแนนไปคือ ความไม่สมเหตุตรงที่ชาวบ้านโดนขโมยลูกเมียไปหมดเมืองแต่ไม่มีใครออกไปสู้ตาย สักคน ผมว่าถ้าเป็นเช่นนั้นผู้ชายในเมืองตายกันหมดแล้วครับ

บทสนทนา [10/10]
ดีครับ ยังมีขัดๆนิดหน่อยตรงที่บางครั้งมันไม่ได้แสดงน้ำเสียงตัวละครออกมา แต่ไม่ขัดขวางอรรถรส

ภาษาสำนวน

- การบรรยาย [10/20]
ผม คิดว่าการบรรยายฉากสามารถเพิ่มเติมได้ครับ ตอนนี้ฉากถูกบรรยายด้วยของที่เห็นจะๆเท่านั้น คือ คน อาคาร แต่ถ้าจะให้ละเอียดกว่านี้การเพิ่มบรรยากาศเข้าไป สัตว์เลี้ยง อิริยาบทที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวละครเลยสักนิดจะทำให้เห็นบรรญากาศของฉากได้ ชัดเจนขึ้นครับ
ฉากต่อสู้นั้นเร็วเกินไป พยากรได้ อยากให้มีมิติมากกว่านี้ สู้ลำบากบ้าง หนีบ้าง ต้องให้เพื่อนช่วยบ้างจะเยี่ยมครับ ยิ่งนิยายสไตล์แวมพ์นี่ ผมว่าฉากต่อสู้มันต้องสุดๆไปเลย เช่น ตอนที่ฟรานเช่ชกหัวหน้าโจรเกราะแดงนั้น ประมาณ "โจรโฉดทรุดตัวลงแค่เข่า ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เลือดทะลักจากตา หู จมูก ปาก ซี่โครงหักพุ่งทะลุผิวหนังออกมาเป็นท่อนๆ หมัดเล็กๆของแวมไพร์สาวผลักหัวใจของเขาให้กระเด็นไปอยู่ใต้ปอดและฉีกกระเพาะ จนขาดวิ่น" อะไรอย่างนี้น่ะครับ

- คำผิด คำซ้ำ การใช้คำ [10/10]
อันนี้หมอบกับพื้นแล้วกราบงามๆสักครั้ง แม่เจ้าพระคุณรุนช่อง ทำได้อย่างไงไม่มีสะกดผิด! พี่น้องคร้าบ งานนี้ไม่มีสะกดผิดคร้าบ!
การใช้คำยังมีคำซ้ำนิดๆหน่อยๆ ผมเม้นต์ไปแล้ว แต่ไม่มากพอให้หักคะแนน

ความน่าติดตาม [6/10]
จาก ความเรียบของตัวเอก จากความเร็วของฉากต่อสู้ จากความสมบูรณ์ของสถานการณ์ ผมรู้สึกว่ามันไม่น่าติดตามเท่าที่ควร น่าจะมีอะไรบีบหัวใจมากกว่านี้

รวม 68 /100

ขอชื่นชมจากใจตั้งแต่เซวีน่า ก็ติดตามมาตลอด เรื่องนี้ก็ยังคงทำให้พวกเราสนุกได้เช่นเคย พี่กัลเป็นคนที่เขียนนิยายแล้วสามารถ ดึงดูด เขียนเอาเสน่ห์ตัวละครออกมาได้จนสูงสุดจริงๆค่ะ อาจดูเว่อร์ไป แต่หนูว่าพี่กัลเป็นคนเขียนที่ให้ความรู้สึกถึงกลิ่นไแของแฟนตาซีจริงๆ ขอแสดงความนับถือจริงๆค่ะ หนูชื่นชมพี่มากๆ และจะติดตามผลงานพี่ตลอดไปค่า~

โครงเรื่อง [ 8/10]
เกรงว่าผมต้องบอกว่าโครงเรื่องค่อนข้างซ้ำซาก ตัวเอก โรงเรียน พลังวิเศษ(คาร์ แม้ไม่ใช่แต่คล้าย ๆ เน็น ใน hunterX ต่างคนมีสายของตัวเอง) ใช้ในการทดสอบซึ่งกันและกัน ประลองกัน ฝึกฝนเพิ่มพลัง มันเป็นโครงเรื่องที่หลาย ๆ เรื่องแนวแฟนตาซียึดไว้เป็นแกนหลักครับ อันนี้ไม่ใช่ไม่ดี มันอยู่ในสายหลักของเนื้อเรื่องแนวนี้ มันทำให้ผู้อ่านรู้ว่าจะเจออะไร แต่ก็ตัดจุดขายของนิยายไปด้วยครับ ประการนี้ไม่มีหักคะแนน แต่อยากแจ้งให้ทราบไว้เพื่อพัฒนาต่อไปครับ
ผมยังไม่เห็นพล็อตหลัก ๆ ของเรื่องจากตอนทั้ง 11 ที่โพสเอาไว้นะครับ คาดว่าต่อไปเรื่องยุ่ง ๆ ระดับโลกของแพนโดร่าจะต้องเกี่ยวโยงกับตัวเอกอย่างมาก แต่ตอนนี้เห็นแต่ส่วนโหมโรง (นิทานของผู้มาเยือนแบบไม่ได้รับเชิญ) เท่านั้นเอง ดังนั้นเนื้อเรื่องยังบอกอะไรมากไม่ได้ แต่คิดว่าพอเดาได้ครับ
กระนั้น เลย ตอนนี้ยังยากที่จะบอก แต่โครงเรื่องดูไม่เร้าใจเท่าที่ควรครับ โปรดอ่านต่อที่ การดำเนินเรื่องครับ

ตัวละคร [ 7/10]
ตัวละครนั้น ผมไม่มีอะไรขัดใจเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่มีสิ่งใดตรึงใจเป็นพิเศษครับ อันนี้ให้คะแนนยาก
ผมขอจัดตรงนี้ว่าตัวเอกมีเสน่ทางด้านปูมหลังที่แม้ไม่ เปิดเผยมากนัก เช่น การฟูมฟักความสามารถของเขาเป็นต้น การที่อดีตของเขามีแผล เช่น ในโศกอนาตกรรมวันเกิด เป็นสิ่งที่ทำให้ผู้อ่านรู้สึกผูกพันธ์กับตัวเอก มันทำให้สงสารได้ แต่ยังมีสิ่งเหล่านี้น้อยไป ผู้อ่านรู้สึก "ไม่รู้จัก" ตัวละครดีนัก ไม่เพียงตัวเอกเท่านั้นเพราะนิสัยของตัวละครไม่มีความหลากหลาย อยากให้มีพวกสุดขั้ว เช่น บ้อง ๆ บ้า ๆ หรือขรึมจนแทบเป็นใบ้ ออกมาเป็นครั้งคราวครับ จะช่วยแยกตัวละครออกจากกันและให้มิติชีวิตมากขึ้นครับ

ฉาก สถานที่ เวลา [ 7/10]
ฉากแนวแฟนตาซีอย่างเรื่องนี้เปิดกว้างมากครับ การใช้สัตว์เป็นพาหนะ เช่น ขี่มังกร จึงเป็นอะไรที่เยี่ยม แต่ต้องเตือนตัวเองให้ผู้คนใช้อยู่เสมอนะครับ ไม่ใช่กลาง ๆ เรื่องมีคนขี่รถโผล่ออกมา อันนี้จะทำให้อารมณ์ค้างนะครับ
โลกของแพนโดร่า ฟังดูกว้างใหญ่ แต่ ณ จุดนี้ยังมองดูแบนไปหน่อย เมื่อเรื่องดำเนินไปคงจะมีมิติต่าง ๆ โผล่ออกมานะครับ อย่างเช่น สลัม ย่านคนร่ำรวยสุด ๆ ตลาดพ่อค้า อะไรทำนองนี้
ความสัมพันธ์ระหว่างฉากกับ เรื่องไม่มีสิ่งใดติครับ แต่ก็ไม่มีสิ่งใดตราตรึง มันเหมือนกับลุงคนขายเนื้อย่างไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลยจากสังคมที่เป็นอยู่ การค้าเป็นปกติเหมือนโลกของเราทั้ง ๆ ที่โลกแพนโดร่ามีมังกรและมีคาร์ ถ้าจะให้คนทั่วไปมีส่วนกับลักษณะเอกลักษณ์ของแพนโดร่าจะดีขึ้นครับ เช่น ให้ลุงมีสูตรเนื้อเร่งคาร์ตำรับลับประจำร้านอะไรเช่นนี้

การดำเนิน เนื้อเรื่องและมุมมองการเล่าเรื่อง [ 8/10]
มุมมองที่ใช้เป็นแบบบุคคลที่ สาม แต่แสดงออกถึงความรู้สึกของตัวละครด้วย จัดว่าเป็นวิธีเล่าเรื่องที่ง่ายและมีประสิทธิภาพกับเรื่องแต่งแนวแฟนตาซี เห็นว่าเหมาะสมแล้วครับ
การดำเนินเรื่องคงต้องบอกว่ายังช้าไปสักหน่อย ครับ ต้องเข้าใจว่าเรื่องในแต่ละตอนค่อนข้างยาว และกว่าความตื่นเต้นน่าติดตามจะเกิดขึ้นก็เมื่อเอนมะต้องเข้าทดสอบ อันนี้กินเวลาหลายตอน (เกือบ 5 กว่าจะเห็นคาร์เป็นครั้งแรก) ตรงนี้เข้าใจว่าคนเขียนอยากจะสร้างภาพของครอบครัวของเอนมะก่อน แต่รู้สึกว่าน่าจะมีบางอย่างที่ทำให้น่าติดตาม เช่น สลับฉากไปที่ตัวแสบที่ลอบเข้าบ้านไปเล่านิทาน เพื่อให้เห็นว่าแผนการร้ายกำลังดำเนินไปใต้เงาของความสงบสุข เนื่องจากความไม่น่าติดตามในช่วงแรก ผมขอหัก 2 คะแนน หักเยอะเพราะส่งผลต่อความอยากอ่านต่อครับ

ความสมเหตุสมผล [ 8/10]
จัด ว่าสมเหตุผลพอควรครับ...เรียกว่าตามคาดดีกว่า ตัวเอกต้องเป็นอัจฉริยะด้านใดด้านหนึ่ง ในกรณีนี้คือการใช้คาร์ ใช้ครั้งแรกเป็นอันจับผู้ทดสอบได้เลย อันนี้เปิดแนวทางให้ตัวเอกเผชิญเรื่องร้าย ๆ ได้ในภายหน้า แต่อย่าให้ตัวเอกเก่งเร็วแบบไร้เหตุผลนะครับ มันจะน่าเบื่อ แล้วตัวละครแบบเก่ง เก่งจัด เก่งจัดมาก อภิมหาเก่งจัดมาก และขั้นสูงขึ้นไปอีกจะทะยอยออกมาถ้าพระเอกเก่งไม่มีหยุดยั้ง มันจะทำให้เรื่องน่าเบื่อครับ
การใช้ชีวิตในโรงเรียนรู้สึกว่าพวกเด็ก ๆ ไม่ค่อยต้องเรียนอะไรสักเท่าไรเลยครับ ส่วนมากเป็นทดสอบไปเลย แม้จะเป็นการเรียนภาคปฏิบัติผมว่ามันน่าจะออกแนวการสอนขี่ไม้กวาดในแฮรี่พอ ตเตอร์มากกว่าการจับเด็กมาแข่งกันตั้งแต่หัววันนะครับ โดยเฉพาะเด็กใหม่จับกับรุ่นพี่ด้วย ในส่วนความเห็นว่าไม่สมเหตุผลนี้ขอไป 1 คะแนน

บทสนทนา [ 8/10]
บทสนทนาค่อนข้างโอเค แต่บางทีมีอะไรที่ไม่ค่อยจะเป็นคำพูดสักเท่าไร เช่น บทที่ 5 นั้น "เปล่านี่ครับ ผมได้นอนหลับอย่างเต็มที่" ผมว่าใช้ "เปล่านี่ครับ ผมหลับสนิทดี" อะไรแบบนี้ฟังลื่นหูกว่าครับ

ภาษาสำนวน

- การบรรยาย [12/20]
การบรรยายนั้นเป็นอะไรที่ผมมึนพอสมควร ไม่ใช่ว่าบรรยายไม่ดีครับ มันคือการที่ บทสนทนา กับ บทบรรยาย ปนเปอยู่ใกล้ ๆ กันครับ มีหลายตอนมากที่ผมเห็นว่าน่าจะกดขึ้นบรรทัดใหม่เพื่อให้อ่านสะดวก อันนี้ขอตัดเยอะหน่อยนะครับ เพราะมันขัดใจเวลาอ่าน ขอไป 4 คะแนนครับ
การ บรรยายฉากยังไม่แจ่มชัดครับ ขอยกตัวอย่างตอนเข้าร้านเนื้ออีกครั้งครับ การบรรยายบรรยากาศมีแค่ อึกทึกวุ่นวาย อันนี้เกรงว่าผู้เขียน "บอก" ตรงตัวไปหน่อยครับ ซึ่งอึกทึกมันจึงเป็นไปตามที่คนอ่านจะคิด เช่น บางคนคิดเป็นแบบทอทุงก้า กินเหล้า ขว้างไห บางคนคิดแบบดิสโก้ละครไทย เช่นนี้ มันทำให้อิมเมจของฉากที่แฟนตาซีดูมึน ๆ อยากให้ "แสดงให้เห็น" มากกว่าการบอกครับ เช่น บอกว่าผู้คนนั่งดื่ม...คีบเนื้อใส่ปากพลางหัวเราะร่า อะไรทำนองนี้ กรณีเช่นนี้ยังมีอีก เช่น บรรยากาศในกรงนิฟีนิกส์ มันดูเรียบไปหน่อย และยังมีส่วนอื่น ๆ ที่พึ่งพาปูมหลังของคนอ่านมากจนอิมเมจของเรื่องปนเปไม่เด่นชัด ขอหักอีกเยอะหน่อยครับ ขอไป 4
การบรรยายฉากต่อสู้ก็จัดว่าพอจะโอเค แม้จะมึนเล็กน้อยที่ "คุย" ระหว่างต่อสู้เยอะเหลือเกินครับ อันนี้แบบการ์ตูนเด็กพอได้ การ์ตูนผู้ใหญ่ไม่ค่อยมีคุยหรอกนะครับ การเขียนบรรยายเช่นนี้มีข้อดีและข้อเสียตามแต่กลุ่มคนอ่าน ขอแจ้งให้ท่านผู้เขียนทราบแต่ไม่หักคะแนนครับ

- คำผิด คำซ้ำ การใช้คำ [ 7/10]
คำผิดมีแต่ไม่มาก เช่น ตอนที่ 1 ชื่อพ่อตัวเอกสะกดผิดจากกราเบียส เป็น การบียส บทที่ 5 มีคำว่า ไต่ถาม -> ไตร่ถาม มี แปล่ง -> แปร่ง ครับ ตัวอย่างเอาเท่านี้พอ ค่อย ๆ แก้ไขไปนะครับ
การใช้ไม้ ๆ ผมแนะนำให้ใช้เว้นวรรคั่นหน้าและหลังอย่างละเคาะครับ ตามมาตรฐานราชบัณฑิต และเพื่อความง่ายในการอ่านครับ
บางคำเลือกใช้ได้แปลก ๆ เช่นตอนเอนมะไปดูเจ้าซุนก้า เห็นใช้คำว่า "ตรวจสภาพ" มันทำให้รู้สึกเหมือนซุนจังเป็นเครื่องจักรเลยครับ น่าจะให้เป็น "เยี่ยมดู" หรืออะไรที่นุ่มนวลกว่าการตรวจสภาพสักหน่อยครับ ให้มันแสดงความสนิทสนมกับเจ้าของอย่างที่ซุนก้าเลียมือเอนมะในบทที่ 5 น่ะครับ
รวมทุกอย่าง ผมขอหัก 3 คะแนนนะครับ

ความน่าติดตาม [ 7/10]
ด้วย เหตุที่แจ้งไว้ในการดำเนินเรื่อง ความยืดยาวของเรื่องทำให้บางทีขี้เกียจอ่าน ประกอบกับเรื่องที่อิงตามกระแสหลักของแนวแฟนตาซี ผมจึงรู้สึกว่ามันต้องแข่งขันกับเพื่อนร่วมแนวอย่างมากครับ ไม่อยากให้เรื่องนี้ถูกกลืนหายไปในคลื่นมหาสงครามออนไลน์ทั้งหลาย อยากให้มีจุดขายที่น่าสนใจกว่านี้ครับ
ประกอบกับผลการพิจารณาเรื่อง Tag ของนิยาย อัตราการเข้าอ่านและวิจารย์เรื่องของคนอื่นค่อนข้างจะน้อย การโปรโมทเรื่องยังทำได้ "ไม่พอแข่ง" กับพวกระดับแนวหน้า อันนี้จึงขอติงไว้ว่าจะอยู่ในหมู่แฟนตาซีต้องแน่จริงและขยันโปรโมทครับ
รวม ทุกสิ่ง ขอตัดไป 3 คะแนน

รวม 72/100

การ์เดี้ยนสนุกมากเลยหวังว่าจะได้เห็น เล่ม 3เล่มหนาๆเนื้อหาเยอะๆไม่เดือนนี้ก็เดือนหน้าค่ะอัพตอนใหม่บ่อยๆนะค่ะตอน95กำลังสนุกๆเลยรีบๆอัพตอน96นะค่ะอยากอ่านมากก อย่าหมกเลยค่ะเดี๋ยวเน้่านา กำลังติดพันเลยจะซื้อเก็บด้วยรีบๆจัดการเล่ม3เข้านะค่ะขอร้องแล้วก็คนอื่นใครสนใจเนื้อหาการ์ตูนนิยายแนวแฟนตาซีของหนูเมลกันมาเยอะๆนะค่ะ

แถลงก่อนอ่านคำวิจารย์ ผมอ่านข้ามบทที่อยู่ในระหว่างรีไรต์ไปนะครับ และไม่ได้อ่าน special chapter รวมทั้งไม่คำนึงถึงส่วนท้ายที่ผู้เขียนคุยกับคนอ่าน เอาเฉพาะส่วนของเรื่องที่สมบูรณ์เท่านั้น

โครงเรื่อง [ 9/10]
โครง เรื่องเข้าท่าครับ แต่ผมเห็นว่าการไต่ปมของเรื่องมันค่อนข้างจะยืดยาว อันนี้จะเหมาะกับนิยายที่มีข้อคิดหรือสะท้อนสังคมที่ลึกล้ำแต่ไม่น่าจะเหมาะ กับนิยายแฟนตาซีบันเทิงเพราะไม่ต้องสร้างความ "ร่วม" ในฉากนานขนาดนั้นครับ อันนี้ขอลบ 1 แต้ม ตัวอย่างความยืดคือ จากเรื่องเฟรย์ต้องปลอมตัว(และเพศ) เข้ามาเป็นท่านลอร์ด แต่กว่าจะได้เข้ามาเป็นลอร์ดปาเข้าไปหลายตอน บรรยากาศความแฟนตาซีก็ไม่คุกรุ่นแต่ตอนแรก มันมาออกหลัง ๆ เสียมาก ตอนแรกผมนึกว่าเป็นเรื่องแนวแอสแซสสินเลยนะ
เรื่องนี้จริง ๆ กะจะลบ 2 แต้ม หากแต่มีมุขตลกขัดขวางเอาไว้ การใช้มุขที่มีตลอดเรื่องทำให้อ่านได้เรื่อย ๆ ไม่น่าเบื่อครับ ทำได้ดี แต่โปรดอ่านส่วนการบรรยายต่อ

ตัวละคร [ 9/10]
ตัวละครดี มีเสน่ มีความลึก แต่ผมคิดว่าเอาออก 1 คะแนนเพราะความลึกล้ำของตัวละครยังไม่ถึงขั้น ตัวอย่างคือ เฟรย์ตัวเอกนั้นห้าวมาก ห้าวมาก มาก ครับ พี่น้อง จนกระทั่งไม่ทำให้ดูเป็นหญิงเลย อยากให้เสนอความเป็นหญิงของเธอบ้าง ถ้าไม่ใช่ในทางพฤติกรรมก็เป็นทางรูปลักษณ์ ให้ท่านผู้เขียนลองขยับตัวจากคนที่ยืนข้างหลังเฟรย์มายืนข้างหน้าแล้วมองตา เธอนิ่ง ๆ ถามตัวเองว่าท่านเห็นอะไรในตัวนางแล้วท่านจะพัฒนาตัวละครขึ้นไปได้อีกระดับ ครับ อันนี้ไม่ใช่ว่าทำได้ไม่ดีนะครับ ทำได้ดี ดีมาก แต่ยังพัฒนาได้อีกครับ
ตัว ละครบางตัวออกมาแล้วไม่ค่อยมีบทเลยครับ บรรดาท่านลอร์ดอะไรทั้งหลายที่ออกมาบทแรก ๆ ที่ออกมาแล้วหายไปเลยเป็นตัวอย่าง ผมจำชื่อยังไม่ได้เลยครับ คิดว่าถ้าไม่มีบทมากนักบางคนไม่ต้องมอบชื่อให้ก็ได้ครับ

ฉาก สถานที่ เวลา [ 9/10]
ฉากนั้นสำหรับผมยังขาดการบรรยายที่ชัดแจ้งครับ เรื่องราวดำเนินไป มีคนที่เกี่ยวข้องเยอะแต่ตัวประกอบน้อย กิริยาต่าง ๆ ในเมือง ในวังยังน่าจะบรรยายได้เห็นภาพมากกว่านี้ แต่ผมก็ขอหักแค่ 1 คะแนนเพราะกลับจากในเมืองมาเข้าวัง บรรยากาศของบุคคลในวังเสนอได้เยี่ยมมากครับ ขาดเรื่อง "การเมือง" ไปหน่อย แต่ก็จัดว่าสมบูรณ์ในเรื่องการสนทนาในวัง

การดำเนินเนื้อเรื่องและมุม มองการเล่าเรื่อง [ 8/10]
มุขตลกแทรกอยู่ระหว่างเรื่องทำให้มันไม่น่า เบื่อครับ แต่ผมขอติงว่าบางส่วนที่มันจะซีเรียสก็อย่าได้ปล่อยมุขออกมาจะให้บรรยากาศดี กว่าครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมคิดว่ามุขเยอะไป จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่เยอะที่จำนวนหรอกครับ แต่การกระจายมุขมันไม่เข้าท่าเท่าที่ควร มันน่าจะไปรวมกันเป็นกระจุก ๆ แล้วมีบางส่วนที่ขาดมุข คอยแต่จะสร้างความตื่นเต้นมากกว่า เรื่องนี้มีส่วนตื่นเต้นที่ดีครับ แต่สั้นไปเยอะเมื่อเทียบกับส่วนที่มีบรรยากาศสบาย ๆ ขอให้ดูที่ผมเปรียบใน "ความน่าติดตาม" จะพอเห็นภาพครับ
มุมมองของเรื่องจัดว่าง่ายครับ เป็น Godview ไปเลย คนเขียนรู้หมดว่าตัวละครอะไรคิดอย่างไร แต่ดูจากการเล่าเรื่องผมเห็นว่ามันออกแนว 1st มากกว่านะเพราะกล้องจับที่เฟรย์เป็นส่วนมากแต่ก็อะลุ้มอะหล่วยไปครับ เพราะมันไม่ขัดขวางอรรถรส ยังคงความสนุกไว้ได้
อยากให้การดำเนินเรื่อง ช่วยบรรยาย "ตอนก่อนหน้า" สักเล็กน้อยครับ มันจะช่วยให้คนอ่านไม่สับสนเวลาอ่านติด ๆ กัน อย่างตอนที่ 27 -> 28 ควรจะมีทวน "คำสั่ง" ขึ้นมาด้วย คนที่มาอ่านต่อหลังจากห่างเหินไปรออัพเดทจะได้ไม่งงครับ อันนี้ขอไป 1 คะแนนนะครับ

ความสมเหตุสมผล [ 8/10]
ผมขอหัก 2 แต้มจากความสมเหตุสมผลครับ บางส่วนของเรื่องดูไม่สมเหตุสมผล อย่างเช่นที่ผมอ่านแล้วสะดุดมากที่สุดคือ "กลิ่น" ของยาพิษในตอนไล่จับหนู ปกติแล้วพิษในอากาศจะจับกับสภาพความชื้นสูงทำให้มันไม่มีกลิ่นครับ อันนี้เกิดมากกับสภาพใต้ดินอย่างเช่นเวลาแก๊สรั่วในเหมือง (เคยโดนกับตัวครับ จำได้ แอมโมเนียที่ว่าเหม็นนี่ไม่มีกลิ่นเลย รู้ตัวก็มึนแล้ว) อันนี้พอจะเข้าใจได้ว่าผู้เขียนใช้ จินตนาการ สร้างคุกใต้ดิน จับผู้เล่นใส่ลงไปแล้วคอยดู แต่ไม่เคยเข้าไปเล่นจริง ๆ (แหงล่ะ มันลงทุนมากและเสี่ยงด้วย) จึงไม่ค่อยรับรู้สัมผัสอย่างสมจริงมากนัก
ส่วนที่สองของความไม่สมเหตุสม ผลก็เป็นเรื่องพฤติกรรมของตัวละครครับ อย่างตอนที่มอส (มือสังหาร) รู้เรื่องเฟรย์เป็นสายลับเนี่ย มันไม่น่าจะง่ายปานนั้น เฟรย์ก็เป็นสายลับ จะบ่นก็บ่นกับพี่ได้ กริฟฟินก็อยู่รองมือรองเท้า (แม้จะพยศสักหน่อย) แทนที่จะไปบอกมือสังหาร ไปบอกคนอื่นน่าจะสมกว่า อย่างที่คนเขียนว่าว่ามันแค่อยากระบาย จริง ๆ โขกหัวให้สลบแล้วหลอกว่าฝันยังง่ายกว่า แม้แต่ผลการตอบสนองของมอสก็แปลก แค่บอกว่า "ไม่น่าเชื่อ" เท่านั้นเอง? เจอแบบนี้นั่งติดก็ว่าเย็นชาแล้วนะครับ มันน่าจะมีฉากรำลึกความหลังประมาณว่า "โหย นี่เราทำพฤติกรรมแบบนี้...แบบนั้น...แบบว่า...ต่อหน้าเธอเหรอเนี่ย?" อะไรอย่างนี้น่ะครับ

บทสนทนา [ 10/10]
อันนี้เต็ม ไม่มีหัก บทสนทนาไม่ยืด ไม่ขัด สมบูรณ์เท่าที่ผมสามารถวิจารย์ได้ตอนนี้ครับ

ภาษา สำนวน

- การบรรยาย [17/20]
การบรรยายในเรื่องนี้โดยรวมแล้วไร้ที่ ติ แต่ผมขอหักไป 3 คะแนนด้วยประเด็นดังนี้ครับ
2 คะแนน หักจากการใช้ sound effect ที่ฟุ้มเฟือยเกินไป เช่น ฉากที่มีการต่อสู้ระหว่างเฟรย์กับท่านแม่ทัพ เฟี้ยว ฟ้าว กันน่าดูแต่รกรุงรังไปหน่อย อันนี้ถูกทดแทนด้วยการบรรยายบรรยากาศที่ยอดเยี่ยม ทำให้โดนแค่ 2 คะแนน ครับ คำว่ายอดเยี่ยมที่ผมกล่าวหมายความว่าผม "เห็น" ทั้งสองประลองราวกับนั่งข้างสนามเลยครับ
หัก 1 คะแนนเรื่องการสรุปความบรรยายท้ายช่วง ประเภท "อดออกกำลังกายอีกตามเคย" ในบทที่ 23 น่ะครับ ของแบบนี้บอกได้ก็ดีแต่บางทีไม่ต้องบอกก็ได้ พอคนอ่านอ่านไปแล้วจับความได้ คนเขียนยังย้ำอีกครั้งมันทำให้รู้สึกซ้ำซากครับ การมีไว้ก็ดีนะครับ หากแต่ท่านใส่เยอะเกินไปเท่านั้น (ผมจึงหักได้แค่ 1 คะแนนเท่านั้น)


- คำผิด คำซ้ำ การใช้คำ [ 8/10]
คำผิดมีทั่วไป แม้รีไรท์แล้ว ผมขอหัก 1 คะแนนนะครับ การเลือกใช้เอฟเฟคก็ขออีก 0.5 คะแนน ส่วนการใช้คำซ้ำนั้นไม่มีส่วนที่ทำให้เสียอรรถรส เอาไปเต็มครับ อีก 0.5 คะแนนขอไปจากมุมมองส่วนตัวนะครับ เรื่องการแทนตัว เฟรย์ เป็น "เขา" มันรู้สึกไม่เหมาะ เพราะเธอ "แสดง" เป็นชาย ไม่ใช่ชายแท้ น่าจะใช้ "เธอ" ในบทบรรยายมากกว่า แต่ในบทสนทนาใช้ เขา เหมาะสมแล้วครับ

ความน่า ติดตาม [ 9/10]
เนื้อเรื่องมันไม่กดดันและน่าติดตามเท่าที่ควรครับ โดยเฉพาะช่วงแรก ผมขอเปรียบเทียบอย่างนี้ ว่า เวลาเราไปปีนเขา ถ้าเป็นการปีนที่ไม่มีส่วนชะเง้อหินเป็นพัก ๆ เราจะเรียกว่า เดินขึ้นเขาครับ เรื่องนี้เหมือนการเดินขึ้นเขา เรื่องดำเนินไปและเราหัวเราะขบขันกับกระรอกตีกันและหอยทากหลงทาง แต่ช่วงตื่นเต้นกลับเป็นแค่การกระโดดข้ามเนินเล็ก ๆ ไม่มีช่วงเวลาที่ความกดดันอัดกระแทกคนดูเหมือนแนวสายลับ ไม่มีบทเศร้าขนาดที่ทำให้ผู้อ่านหลั่งน้ำตา ไม่มีบทบู้ขนาดสับแหลกเป็นชิ้น ๆ อันนี้ทำให้เรื่องมันเรียบ จึงเปรียบแบบเดินขึ้นเขา
ทำอย่างไรให้มันสม กับเป็นการปีนเขา นั่นคือการใส่ "ปม" ที่กดดันตัวละคร "กดดัน" สถานการณ์ เข้าไปบ้าง และแต่ละครั้งให้ยาวนาน อย่างตอนที่ไล่จับหนูใต้ดิน (ไล่จับนักโทษ) นั้นดูดีแล้วครับ หากแต่มันไม่กดดันเพราะความมีอารมณ์ขันมันขัดกับสภาพการณ์ (กรณียาพิษต้องปลุกด้วย ไฟไหม้) เรียกว่าเกือบดีแล้วครับ จึงหักไปแค่ 1 คะแนน เรื่องนี้มาแก้ลำได้หลังบท "การแสดง" ไปแล้วครับ ตอนนั้นเรื่องมันเผยปมให้เห็นแต่มันมาเร็วไปครับ แบบไม่มีวอร์มอัพกันเลย บ่นจะมามันมา น่าจะค่อย ๆ สลับรสกันมาครับ
ความน่าติดตามของเรื่องนี้จะ เพิ่มพูนได้ง่ายมากด้วยประการหนึ่งครับ ตัดส่วนบรรยายเรื่องตอนที่เฟรย์เพิ่งเข้าเป็นลอร์ดออกไปบ้าง พวก "วิชา ฯลฯ เช่น ปรุงยา สมรรถภาพทางกาย" ลดลงหน่อยจะทำให้คนอ่านอ่านน้อยลงแล้วเข้าถึง "แก่น" ของเรื่องได้ง่ายขึ้นครับ

รวม 87/100

ขอคุยหลังวิจารย์ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยาวมากครับ ผมอ่านอยู่หลายวันกว่าจะจบ ต้องบอกว่าได้คะแนนไปเยอะที่สุดเท่าที่วิจารย์มาครับ ผลงานนี้ดีและยังมีช่องให้เติบโต
ขอให้ผู้เขียนมั่นใจในฝีมือ ระดับของท่านไม่เป็นรองผู้ใดในใต้หล้า พัฒนาตัวอย่าหยุดยั้งแล้วความสำเร็จรออยู่แน่นอนครับ

โครงเรื่อง [8/10] ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดีค่ะ แต่เนื้อหาบางส่วนดูธรรมดาไปนิด

ตัวละคร [8/10] ตัวละครก็ดี น่าจะเสริมบุคลิกตัวละครมากกว่านี้อย่างเช่น คำพูดที่แสดงว่าเ้ป็นคนๆนั้นเป็นต้น

ฉาก สถานที่ เวลา [9/10] ดีแล้วค่ะ เพิ่มอะไรอีกซักนิด เพื่อดึงดูดผู้อ่านก็ดีค่ะ

การดำเนินเนื้อเรื่องและมุม มองการเล่าเรื่อง [8/10] การดำเนินเนื้อเรื่องเร็วไปนิด กำลังจะแต่งงานกันอยู่ดีๆก็จะทำสงคราม

ความ สมเหตุสมผล [8/10] ก็สมเหตุสมผลดีค่ะ

บท สนทนา [9/10] ในตอนแรกนี่บทสนทนาน้อยมากเลยค่ะ แต่ช่วงหลังๆก็เพิ่มขึ้นถือว่าดีแล้วค่ะ

ภาษา สำนวน

- การบรรยาย [17/20] ดีค่ะ แต่ว่าเยอะมากๆค่ะโดยเฉพาะตนแรก ตอนหลังๆถือว่าลดลงนิดหน่อย มีสะดุดเป็นบางครั้ง แต่ส่วนใหญ่หรือ 3ใน2ดีมากค่ะขอชม ยูกิยังบรรยายไม่เก่งเลยโดยเฉพาะเรื่องการพรรณา

- คำ ผิด คำซ้ำ การใช้คำ [8/10] ตอนหนึ่งก็มีอยู่ให้เห็นนิดหนึ่ง บางครั้งก็เขียนตกหล่นตรงนี้ต้องระวังหน่อยนะค่ะ เพราะบางครั้งความหมายมันจะเปลี่ยน หรือบางครั้ง พอเขียนตกหล่นเล่นซะเอ๋อเลยว่่าอ่านว่าไง

ความ น่าติดตาม [8/10] น่าติดตามดีค่ะ เชื่อว่าถ้าพัฒนาต่อไปเรื่อย คำว่า"นักเขียนมืออาชีพก็ไม่ใช่ความฝัน"
รวม 83 /100

ยูกิวิจารณ์คนที่สามสินะคะ(เสียดายไม่ใช่คนแรก)
ภาพสวยมากวาดได้หลากหลายไม่ว่าจะวาดแบบนิทาน นิยายหรือการ์ตูนมังงะ
ฝีมือการวาดนี่ต้องบอกว่าสุดยอดค่ะ
ยูกิลองเปิดดูผลงานช่วงหลังๆดูจะวาดเก่งขึ้นนะคะ
ฝีมือพัฒนาเร็วมาก สัดส่วนไม่มีผิดเพี๊ยน สีอะไรลงได้เนียนและกลืนมากเลย
ยูกิว่าดูเป็นคนตรงต่อเวลาดี(ถ้าดูจากวันที่)
ใจดี เป็นกันเอง(เกี่ยวไหม?)
ถ้าใช้เป็นอาชีพหลักคงดีไม่น้อยเลยวาดปกนิยายหรือการ์ตูนได้ดีมากเลย มีสำนักพิมพ์ที่เค้ารับนักวาดปกอยู่เหมือนกันนะคะ จะวาดนิทานภาพก็แจ๋ว