คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แข่งขัน
Chapter 3
“กติกาเหมือนเดิม วนรอบโกดังร้างห้ารอบ รอบสุดท้ายใครมาถึงธงสีแดงที่ฮยอนจุงยืนอยู่ชนะ เกมส์ยุติตกลงไหม”
คิบอมชี้แจงกติกาแล้วหันมาถามผมกับรุ่นพี่คังอิน และผมกับรุ่นพี่ก็พยักหน้าพร้อมกัน
“แล้วไหนหละครับไพ่ตายพี่ จะได้เริ่มซะทีผมยังมีธุระต้องไปทำต่อ ยังมีรายงานของอาจารย์จางที่ผมยังทำไม่เสร็จอีก ใช่ไหมว่ะไอ้บอม”
ผมหันไปถามความเห็นไอ้แก้มป่องข้างผม แต่มันส่งสายตาตอบผมประมาณว่าแกเคยช่วยฉันทำเมื่อไร ผมจึงส่งสายตาวิ้งๆ อ้อนมันอีกครั้งเพื่อแก้ตัวให้ผมหน่อยจะได้รีบแข่งให้เสร็จเร็วๆ มันจะได้มีเวลากลับไปอ้อนอาหมวยด้วย มันจึงจำใจหันไปพยักหน้าเป็นเพี่อยืนยันคำตอบให้รุ่นพี่หน้าหมีที่รอฟังคำตอบอยู่
“ไม่ต้องห่วงน่า... ยังไงวันนี้นายได้กลับไปทำรายงานทันแน่ แต่เดินไปนะ เพราะยังไงวันนี้ฉันต้องชนะ เฮ้ย!!!ชินดงเด็กนั้นมันใกล้ถึงยังว่ะ”
โอ๊ะ!!ปากพี่นี่มันน่า... อย่านึกว่าตัวใหญ่ยักษ์เป็นหมีแล้วคิมแจจุงคนนี้จะกลัวนะเฮ้ย!!! ถึงผมจะตัวเล็กร่างกายผอมบางไปหน่อย แต่ผมก็ได้รับการฝึกฝนจากอาปาผมเป็นอย่างดีนะครับ ไม่อยากจะคุยอาปาผมแชมป์ฮับกิโด 3 สมัยซ้อนตอนมัธยมนะครับ
ผมได้รับการฝึกทุกวันจากการหลบมีดหลบตะหลิวที่อาปาประเคนให้ผม ทุกครั้งที่กลับบ้านสว่าง เพราะฉะนั้นเรื่องความไวและ ความคล่องตัวผมไม่แพ้แน่ ถ้าเทียบกับไอ้หมีอืดตรงหน้า (-_-“ ไรท์เตอร์)
“ใกล้ถึงแล้วครับลูกพี่ เห็นว่าไม่เกิน 2 นาทีครับ เห็นว่ากลับรถอยู่หน้าโกดังครับ โอะ!!!ลูกพี่ครับมานู้นแล้วครับ” ชินดงลูกน้องร่างท่วมของรุ่นพี่หมีกำลังรายงานความคืบหน้าของไพ่ตายที่รุ่นพี่ผมคุยหนักคุยหนาว่ามันเก่ง และชี้ให้ดูรถสปอร์ตLexusคันงาม
ที่ราคาคงแพงไม่แพ้รถที่รุ่นพี่เสียพนันให้ผมเป็นแน่ และคงไม่ต้องเดาว่าไอ้ไพ่ตายของรุ่นพี่คงเป็นหนึ่งในสองคนที่อยู่บนรถนั้น
แน่นอน แต่ว่าจะเป็นคนไหนระหว่างไอ้ห้อยหนึ่งที่หน้าเหมือนหมี ถ้าจะเป็นญาติห่างๆ กับรุ่นพี่ผมแต่คนละสายพันธุ์ กับไอ้ห้อยสองที่หน้าเหมือนไก่ แต่ไม่ว่าจะเป็นคนไหนแจจุงคนนี้ก็ไม่ได้กลัวนะจะบอกให้ (ดูแจจ๋าบรรยายซะหมดกันพระเอกชานน)
“ขอโทษทีครับผมยังไม่ชินทางเท่าไร เลยมาช้าไปหน่อยหวังว่าพี่คงไม่ใจน้อยโกรธผมไปซะก่อน” ไอ้ห้อยหน้าไก่ลงมาจากรถ แก้ตัวรุ่นพี่หมีทันที
"ไม่เป็นไรอันนี้พี่เข้าใจดี นายพึ่งย้ายมาได้ไม่นานถนนหนทางบ้านเราก็เปลี่ยนไปมากเป็นธรรมดาที่มีหลงกันบ้าง"
"ผมก็ว่าแล้วว่าพี่คังอินต้องเข้าใจ ก็พี่ออกจะใจกว้าง อืม! พี่ครับวันนี้ผมพาเพื่อนมาเปิดหูเปิดตาด้วยหวังว่าพี่คงไม่ว่าอะไร"
"ไม่ว่าอยู่แล้ว คนเยอะๆ สนุกดี แล้วนายเตรียมตัวพร้อมหรือยัง"
"ไม่มีปัญหาครับพี่ ถ้าพี่ยังทำตามสัญญาที่จะให้เบอร์น้องเยจินดาวโรงเรียนยองฮวาน ผมก็จะไปเอารถมาให้พี่แน่นอน"
ไม่รู้ว่าพวกพี่หมีกระซิบกระซาบอะไรหนักหนา เห็นไอ้หน้าไก่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ประจบพี่หมีซะเคลิ้มเชียว เห็นแล้วหมั่นไส้ซะมัด
"พี่ครับ! ไม่ทราบว่าจะจีบกันอีกนานไหมครับ ถ้านานผมจะได้กลับบ้านไปนอน" ผมตะโกนถามไปเมื่อเห็นว่าสองคนนั้นยังไม่ทีท่าว่าจะสนใจการแข่งซะทีทั้งที่เป็นฝ่ายนัดผมมาแท้ๆ
"แข่งสิครับคุณน้องแจจุงก็ ยังวันนี้พี่ก็ต้องเอาของๆ พี่กลับ ถ้างั้นน้องแจจุงจะใช้รถคันไหนหล่ะ" ย้ำจังนะครับ ย้ำเข้าไปถ้าแพ้นะพ่อจะหัวเราะ 3 วัน 3 คืนเลยคอยดู
"คันเดิมของฮยอนจุง ผมไม่อยากเปลี่ยน!! ไม่คุ้นมือ"
"งั้นก็ได้ นี่..มิคกี้คู่แข่งของนายวันนี้ พึ่งย้ายมาจากอเมริกา อยู่ปีเดียวกับนาย" ที่แท้ไอ้หน้าไก่นี่ก็ชื่อมิกกี้ ชื่อน่ารักซะไม่สมตัวเลย
"เราชื่อปาร์คยูชอน เรียกเราว่ามิกกี้ก็ได้" ไอ้หน้าไก่มันเขามาทักผมหลังจากที่พี่คังอินแนะนำ แล้วยื่นมือมาหมายจะจับมือผม ทักตามธรรมเนียมอเมริกันที่มันเรียนรู้มาหละซิ แต่ที่นี่เกาหลีครับผมไม่จับให้เสียมือหรอ!! ดูสายตาที่มันมองผมสิ ตามันเยิ้ม
เป็นประกายจนหน้าขนลุก แต่ดูไปมันก็หน้าตาดีเหมือนกันถึงปากจะห้อย จมูกบาน หน้าผากเถิกไปหน่อย (-_-; ไรท์เตอร์)
แต่ก็แปลกทำไมพอมันมารวมๆกันอยู่บนหน้าหมอนี่แล้วมันดูดีจังว่ะ ถึงการแต่งตัวมันจะดูแปลกๆ แต่ก็เป็นของแบรนด์ดังๆทั้งนั้น ทั้งเสื้อ แขนยาวคอกว้างโชว์แนวไหปลาร้า กางเกงขายาวแค่ข้อเท้าติดออกจะเต่อๆ สวมรองเท้าหนังหัวแหลมไม่สวมถุงเท้า แต่พออยู่บนตัวมันแล้วกลับดูดีอีก จะบ้าตายไอ้นี่ทำไมดูดีจังว่ะ
"แล้วเธอไม่คิดจะทักฉันตอบหน่อยเลยหรอ ไม่น่ารักเลยนะบอกชื่อนิดนึงก็ยังดีนะคนสวย" ดูมันยิ้มกวนประสาทชะมัด ใจคอมันจะจ้องผมจนสุกเลยหรือไงเนี่ย เอ๊ะ!!! เมื่อกี้มันเรียกผมว่าอะไรนะ คนสวยหรอ!! สวย!! สวย!!!!!!ยังงั้นหรอ มันเป็นคำที่ผมเกลียดมากที่สุดในชีวิต ไอ้ไก่แจ้นี้สงสัยคงเบื่อที่จะหายใจแล้ว
ไม่ต้องคิดอะไรให้มากมายหมัดน้อยๆของผมพุ่งเข้าไปเต็มหน้าหมอนั้นในทันทีที่สมองผมประมวลผลคำว่าสวยของเจ้านั้นเสร็จสิ้นโดยไม่ได้ฟังทักท่วงใดๆ หลังจากนั้นคุณชายแร็ปเปอร์เข้ามาล็อคตัวผมไว้แล้วแยกจากคู่กรณี ทันทีพร้อมกับทางฝ่ายพี่หมีก็จัดการแยกไอ้ไก่แจ้เช่นกัน
"เฮ้ย!! ไอ้แจใจเย็นไว้เว้ย! มีอะไรไว้ไปใส่กันเกมส์ ยังไงไอ้นั้นมันก็ไม่รู้ว่ามันทำอะไผิด ถ้าไม่ชอบมันก็ชนะมันซะ" เป็นคิมคิบอมครับ ที่เตือนสติผม ผมจึงเย็นลงได้จนไอ้ท็อปกับฮยอนจุงพาผมมาสงบสติอารมณ์ที่รถ
"นี่มันเรื่องบ้าอะไรว่ะ! อยู่ๆยัยนั้นเข้ามาต่อยผมทำไมพี่" นี่ชายปาร์คผิดอะไรครับที่ชมน้องคนสวยนั่น แล้วโดนต่อยใครก็ได้ช่วยตอบคำถามผมที
"ที่แกโดนแค่นี้ยังน้อยว่ะ"อ้าว...นั้นทำไมพี่คังอินถึงพูดกับผมแบบนั้น แทนที่พี่จะเข้าข้างผม แต่ไงฟังดูแล้วเหมือนซ้ำเติมกันแบบนี้
ปาร์คไม่เข้าใจ
"นายไม่รู้อะไร คำว่า'สวย'ถือเป็นคำต้องห้ามของ 'คิมแจจุง' ถ้านายยังอยากได้จิ้จ๊ะกับน้องเยจิน อย่าพูดคำนี้ให้มันได้ยินอีก" เป็นพี่เยซอง
ที่ช่วยไขข้อข้องใจของผม
"แล้วที่สำคัญ 'คิมแจจุง' เป็นผู้ชาย!"
ผู้ชาย!!!... ไอ้หน้าหวาน ตาโต จมูกโด่ง ใบหน้าเรียวงาม ผิวขาวอมชมพู ปากอวบอิ่มสีแดงสดนั้นมัน เป็นผู้ชาย โอ้..พระเจ้าบอกผมทีว่าคาสโนว่าอย่างผมสายตาผิดเพี้ยนขนาดนี้เชียว... ไอ้นั้นเป็นผู้ชายจริงอ่ะ แต่คงจริงไม่งั้นมันคงไม่ฉุนขาด ขนาดนั้นทันทีที่ได้ยินผมเรียกว่าคนสวย เจ้านั้นคงได้ยินใครต่อชมแบบนี้มาบ่อยและเข้าใจผิดมาบ่อยละสิท่าถึงเกลียดคำว่า สวย เข้าไส้ขนาดนี้
แต่มันก็น่าเข้าใจผิดหรือชมอยู่หรอกครับ ก็มันสวยจริงๆนิหรือพวกคุณจะเถียง(โอ้..ใครจะกล้า ก็มันเป็นเรื่องจริงมี้ของเราสวยที่สุด อิอิอิ)
"ทีนี้แกรู้แล้ว ก็เตรียมใจได้เลยฉันว่าเกมส์นี้เริ่มสนุกแล้วเพราะแกทำให้ฝ่ายนู้นเดือดได้ที่แล้วด้วย เตรียมจไว้เลยไอ้น้อง" พี่เยซองพูดเสร็จเดินเข้ามา ตบไหล่ผมเหมือนให้กำลังใจ พร้อมแสยะยิ้มที่มุมปากและส่งสายตามาบอกผมประมาณว่า งานนี้แกไม่รอด มันให้กำลังใจผมตรงไหนครับ
ตอนแรกผมก็ไม่เป็นอะไรมากหรอก แต่จะเป็นเพราะพฤติกรรมของพี่ๆแต่นี้แหละคนมันทำให้ผมหนาวๆร้อนๆขึ้นมาเฉยๆ ตกลงไอ้คิมแจจุงเนี่ยมันน่ากลัวจริงๆหรือครับพี่น้อง
เอ๊ะ!! เพื่อนที่รักผม ชองยุนโฮมันไปไหนทำไมมันมาช่วยผมเลย ผมเดินมาที่รถที่ชินดงเตรียมไว้ให้แต่ก็ไม่วี่แววเจ้าชายหมีเพื่อนผมเลย มันไปไหนว่ะ
"ครับพ่อ ผมรู้แล้วครับกำลังจะไปแล้ว อะไรนะ!!! พ่อว่าไงนะครับ ไม่ต้องมา!!!แล้วหรอ จริงหรือเปล่า! พ่อเปลี่ยนใจแล้วใช่ไหมครับ อะไรนะ!!!!แม่เป็นลม เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ!! อ๋อ...แค่เหนื่อยเดินช็อปปิ้งมากไปจนเป็นลม ครับเข้าใจแล้วครับ ครับงั้นคืนนี้ผมขอนอนคอนโดยูชอนนะครับ พ่อกับแม่นอนที่โรงแรมนะดีแล้ว แต่พ่อครับจริงๆแล้วผมอยู่กับไอ้ยูชอนก็ได้ ไม่เห็นต้อง เป็นบ้านเพื่อนพ่อเลย นะพ่อน่า.... ผมรู้ว่าคุณตาสั่งมาแต่ไม่เห็นต้องเคร่งขนาดนั้นเลย พ่อก็บอกไปว่าผมอยู่บ้านเพื่อนพ่อแล้วคุณตาไม่รู้หรอกน่า นะ..พ่อครับ พ่อครับ! พ่อ!! พ่อ!!! โธ่เอ้ย!! พ่ออ่ะ วางสายใส่ผมอีกแล้วนะ ทุกทีเลยยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย"
ผมบ่นอย่างหัวเสีย ก็พ่อผมเป็นอย่างนี้ทุกทีเลย พอคุยความต้องการตัวเองเสร็จก็วางหูใส่ผมเลย ไม่ฟังผมอธิบายอะไรบ้างเลยคนหล่อเครียด ว่าแต่ผมเดินมาถึงตรงไหนแล้วเนี่ย เมื่อกี้มัวแต่รีบเดินเลี่ยงมารับโทรศัพท์เลยไม่ทันได้ดูทางว่าเดินมาหยุดอยู่ตรงไหนของโกดังร้าง ระหว่างที่ผมกำลังหาทางออกอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงแปลกๆ เลยเดินตามไปดู
"ว่าไง ที่ฉันให้แกทำสำเร็จไหม"
"เรียบร้อยครับพี่ ผมวางยาล้อรถมันเรียบร้อยแล้วครับ เดี๋ยวตอนมันออกรถก็สำเร็จ แล้วค่าตอบแทนผมหละ"
"เอ้า เอาไป ทวงจังนะแกถ้าผลออกกมาแล้วมันไปเป็นอย่างที่แกว่าได้เห็นดีกัน"
"เชื่อใจผมได้พี่ชินดง ไม่ถึงรอบที่ 5 มันแพ้แน่ อาการน่าจะออกตอนรอบที่ 3 ยังไงวันนี้ลูกพี่ของพี่ก็ชนะแน่ ไม่ต้องห่วงหรอพี่"
"เออ ได้เงินแล้วก็รีบไปๆเลยเดี๋ยวใครมาเห็นเข้าจะซวยกันหมด"
"ครับพี่ ผมไปนะ มีอะไรเรียกใช้ผมได้ทุกเมื่อ"
"เออ ไปซักทีไป เออะ เออ นายมาตั้งแต่เมื่อไร" เป็นชินดงนี่เองที่ผมเห็นลับล่อๆตั้งแต่ตอนที่ผมกับยูชอนมาแล้ว
"ก็พอจะทันฟังอะไรดีๆ เมื่อกี้นี้แหละ" ผมตอบไปเมื่อเห็นท่าทางของชินดงดูร้อนรน
"ได้ยินมากน้อยแค่ไหน"
"ก็น่าจะตั้งแต่ต้นนะ ว่าแต่นายเหอะทำยังงี้มันไม่มากไปหน่อยหรอ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาฝั่งนู้นบาดเจ็บหรือเป็นอะไรมากกว่านั้นขึ้นมา นายกับลูกพี่นายจะรับผิดชอบไหวหรอ" ผมตอบคำถามของชินดง แต่ไม่ลืมถามกลับให้ฝ่ายนั้นรู้สึกตัวบ้างว่าที่ทำอยู่นั้นมันผิดแค่ไหน
"ไม่เกี่ยวกับพี่คังอิน นายอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกลูกพี่นะ ฉันแค่ไม่อยากให้ลูกพี่แพ้เพราะรถคันที่ลูกพี่จะเอาคืนวันนี้เป็นของลูกค้าที่บริษัทพ่อลูกพี่ ถ้าลูกพี่เอากลับไปไม่ได้วันนี้ลูกพี่ตายแน่ๆเลย ขอร้องแหละนะ" ชินดงเดินเข้ามาคุกเข่าขอร้องผม ผมเองก็ทำอะไรไม่ถูก แต่การแข่งขันครั้งนี้ผลจะออกมาเป็นยังไงก็ควรเล่นกันแบบแฟร์ เพราะผมเกลียดที่สุดเลยวิธีลอบกัดแบบนี้
"ถ้ายังงั้นนายมากับฉัน ไปห้ามพวกนั้นก่อนจะเริ่มแข่งกัน เร็วสิ" ท้ายประโยคผมเร่งเจ้าลูกน้องร่างใหญ่ของพี่คังอินที่มีทีท่าจะไม่ยอมขยับตามผม
.
.
.
.
"แจจุงยังไงนายก็ระวังตัวแล้วกัน ฉันไม่รู้ว่าคู่แข่งแกวันนี้ฝีมือเป็นไง แต่ถ้ารุ่นพี่แสดงท่าทางมั่นใจขนาดนั้น มันก็คงมีฝีมืออยู่พอตัว"ฮยอนจุง เตือนผมคงกลัวผมจะวู้วาม
"ฉันรู้แล้วน่า... นับวันนายยิ่งเหมือนอาปาฉันทุกวันนะ บ่นเป็นคนแก่"ท้ายประโยคผมทำปากขมุบขมิบบ่น
"ไอ้แจ ถ้าคราวนี้แกชนะฉันจะปิดผับพ่อฉันเลี้ยงแกเลยเอ้า "
"ได้เลยไอ้เทมป์"(อีกฉายาของท็อปค่ะ ไรท์เตอร์)
"ส่วนฉันถ้าแกชนะการบ้านปิดเทอมทั้งหมดฉันให้แกลอกสบายๆเลย" พอผมฟังขอเสนอของคิบอมตาผมสว่างวาบเป็นประกายขึ้นมาทันที ข้อเสนอของคิบอมเป็นอะไรที่โดยใจคิมแจจุงคนนี้สุดๆ หมายความว่าการบ้านดินพอกหางหมูของผมจะทำเสร็จส่งทันกำหนดทุกเล่ม เจ๋งสุดๆ คิบอมฉันกลับมารักนายขาดใจเลยว่ะ
"แต่ว่า10% เงินพนันของแก ยังเป็นของฉันอยู่นะ"ไอ้งก ผมด่ามันในใจ แต่ตอนนี้ผมไม่สนหรอกการบ้านผมสำคัญกว่าไอ้ห้อยหน้าไก่ แกเตรียมตัว ม้วนเสื่อกลับบ้านตามลูกพี่หมีแกได้เลย หลังจากที่ฮยอนจุงกับท็อปเช็คเครื่องยนต์รถผมเสร็จ ผมก็ขับรถไปยังจุดปล่อยตัว ที่ไอ้หน้าไก่มันจอดรออยู่ โดยไม่ได้สนใจกับสิ่งแปลกปลอมที่ล้อรถผมหมุนไปทับมันเลย
"ยังไงเรื่องเมื่อกี้นี้ถือว่าหายกัน แล้วกันนะเพราะฉันไม่รู้ว่าเป็นคำต้องห้ามของนาย อุ้ย!!"ไอ้หน้าไก่มันพูดกับผมพร้อมกับแจกยิ้มละลายใจ แต่มันต้องกระตุก ทันทีเพราะรอยแตกที่มุมปากที่ผมฝากรอยไว้ไง
"ไม่เป็นไร ฉันไม่ถืออยู่แล้ว" (แต่เท่าที่รู้แกต่อยเขาไปแล้วนะคิมแจ) ผมยิ้มตอบให้มันเพราะตอนนี้ผมอารมณ์ดีอยู่กับคำพูดของคิบอม ลอกการบ้านทุกวิชา ฮะฮาฮาฮา แค่คิดก็มีความสุขแล้วครับ
"แต่ที่ชมว่านายน่ารัก ฉันยังยืนยันคำเดิมนะ ก็นายน่ารักจริงๆ เวลายิ้มแบบนี้ยิ่งน่ารัก"
"พูดมากนะ ฉันรู้ตัวว่าหน้าตาดี ไม่ต้องชมมากหรอก เก็บปากนายไว้ไปพูดแก้ตัวกับไอ้พี่หมีดีกว่าตอนแกแพ้"ผมพูดเสร็จก็เร่งเครื่องยนต์ ข่มกลับทันที
"ในเมื่อกติกาเดิม แข่ง 5 รอบ รอบสุดท้ายใครเข้ามาที่เขตธงแดงที่ฮยอนจุงทำตำแหน่งไว้ก่อนชนะเกมส์จบทันที ไม่มีต่อรอง เงินพนันและรถจะเป็นของฝ่ายชนะ"
คิมคิบอมย้ำกติกาให้ผมและทุกคนเข้าใจตรงกันอีกครั้ง ผมและไอ้หน้าไก่พยักหน้าพร้อมกันเป็นอันเข้าใจ ข้อตกลง ผมรอสัญญาณผ้าจากพี่เยซองเพื่อเป็นสัญญาณ การปล่อยตัว
"ถ้าอย่างนั้น พี่เยซองครับ"คิบอมเรียกชื่อรุ่นพี่ที่ยืนรอให้สัญญาณอยู่กลางสนามแข่งจำลองแห่งนี้ พอคิบอมพยักหน้าพี่เยซอง ก็สบัดธงในมือให้สัญญาณเริ่มเกมส์ทันที
ผมไม่รอช้าเหยียบคันเร่งเข้าเกียร์เดินหน้าไปทันที รถผมเร่งเครื่องสูสีกับไอ้หน้าไก่กันไม่ห่างผ่านไปสามรอบผมยังสะบัดไอ้หน้าไก่ นี่ไม่หลุดจากวงโคจรของผมสักที ผมกับมันสลับกันขึ้นนำกันคนละรอบแต่ผมก็กลับมาแซงได้ทุกที ดูท่าหมอนี้ไม่หมูอย่างที่ฮยอนจุงพูดจริงๆ มิหน้าพี่หมีถึงฝากความหวังไว้ที่มันอย่างนี้
เหลืออีกสองรอบเท่านั้นเกมส์ก็จบ ถ้าผมอยากชนะแบบขาดรอยผมต้องสลัดไอ้หน้าไก่ให้ได้ในรอบที่สี่นี้แหละ พอคิดได้ผมรีบเร่งเครื่องเปลี่ยนเลนตอนที่เข้าโค้งทันทีเพื่อจะสะบัดไอ้หน้าไก่ที่ตามมา และเป็นไปอย่างที่ผมวางแผนไว้ ผมสะบัดมันหลุดจนนนำมันได้สองช่วงรถ ระยะแค่นี้มันก็มากพอที่ผมจะเร่งเครื่องลอยลำในรอบที่ 5 รอบสุดท้าย ระหว่างที่ผมกำลังซิกแซก สกัดไม่ให้ไอ้หน้าไก่ได้มีโอกาศขึ้นมานำผมอีก
และผมรับรู้ถึงความผิดปกติของรถคู่ใจผมว่ามันส่ายๆผิดปกติ ผมฝืนบังคับพวงมาลัยให้ตรงทางแต่ดูเหมือนมันจะยากสะเหลือเกิน และถนนที่นี่ก็ไม่ได้ราบเรียบเหมือนสนามแข่งยิ่งควบคุมยาก นี่ก็รอบสุดท้ายแล้วด้วย อีกนิดเดียวก็จะถึงเส้นชัยแล้วผมจะแพ้ไม่ได้ ผมจึงไม่ใส่ใจ เร่งเครื่องยนต์ต่อไปเพราะอีกไม่ถึงครึ่งรอบชัยชนะก็เป็นของผมแล้ว แม้ตอนนี้ไอ้หน้าไก่มันจะตามผมมาได้ติดๆ แล้ว ผมได้แต่คิดในใจว่าผมแพ้ไม่ได้
นายไม่มีทางชนะฉันแน่ไอ้หน้าไก่
.
.
.
.
"นายเดินได้เร็วกว่านี้ ได้ไหม เดี๋ยวก็ไปห้ามกันไม่ทันพอดี" ผมเร่งชินดงที่ดูอิดออดตั้งแต่ผมลากมาสารภาพความจริงกับพี่คังอิน
"ไหนนายสัญญาแล้วว่าจะไม่บอกลูกพี่ไง นายผิดสัญญา" ชินดงพูดเสียงอ้อนกับผม
"ฉันยังไม่ได้รับปากนายเลยว่าจะไม่บอกลูกพี่นาย ฉันให้นายมากับฉันเพื่อที่จะมาห้ามพวกเขา เพราะฉะนั้นนายต้องบอกความจริงทุกอย่าง จะได้ไม่มีใครต้องเจ็บตัว เร็วเข้าน่า" ดึงชินดงที่หยุดเดิน ตามผมมาอีกครั้ง
"แต่ฉันว่าไม่ทันแล้วหละ นายดูนั้นสิ"ชินดงชี้ให้ผมดูเพราะตอนนี้รถของยูชอนเพื่อนผมและคู่แข่งกำลังขับเบียดกันอย่างสูสี และรถคู่แข่ง ก็กำลังมีอาการน่าห่วงดูมันส่ายๆ ควบคุมยากน่าดู ดูท่าคู่แข่งของยูชอนจะลำบากซะแล้ว ผมจึงรีบดึงชินดงไปยังฝั่งคู่แข่งทันที
"นายมากับฉันทางนี่ เลย"ชินดงมองหน้าผมงง เพราะตอนแรกผมกำลังลากเขาเข้ามาสารภาพผิดกับรุ่นพี่ แต่ตอนนี้ผมกลับเป็นทิศทาง เดินตรงไปฝ่ายตรงข้ามซะอย่างนั้น
*******************************************************************************
อะอ่ะ จบตอนจ้า
แจจุงจะชนะไหม?
ยุนโฮจะช่วยแจจุงได้หรือเปล่า?
ปาร์คจะชนะไหมนะ?
ติดตามกันต่อตอนหน้านะ
ความคิดเห็น