คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฉันนี้แหละ...คิมแจจุง(แก้แล้ว)
ตอนที่ 1
"เฮ้ย! ไอ้แจทำไมมาช้าจังว่ะ ฉันนึกว่าแกเบี้ยวแล้วนะเว้ย"
นั่นไม่ใช้เสียงใครหรอกครับก็เป็นเสียงไอ้หน้าหล่อ คิมฮยอนจุง เจ้าของฉายา
'รูปปั้นเดินได้' เพื่อนผมเอง
"นี่ฉันก็รีบสุด ๆ แล้วนะเว้ย! ผ่าไฟแดงมาตั้งหลายแยก เกือบโดนตรวจจับความเร็วแล้ว"
� �� �� �� �ผมเอ่ย อย่างหงุดหงิด ไม่ให้ผมหงุดหงิดได้ไงละครับมันเห็นบ้านผมเปิดร้านอาหารจีนแล้วมีบริการส่ง อาหาร แบบ Daliveryมันเลยคิดว่าผมจะถือคติ 'ส่งร้อนส่งเร็วส่งไว'เหมือนที่อาปาของผมสั่งสอนหรือไงครับ
� �� �� �� �มันถึงโทรปุ๊บ ผมต้องมาปั๊บแบบนี้ ผมคิดในใจพลางถอดหมอกกันน็อคออกแล้วสะบัดหัวสองสามทีก่อนจะส่องกระจกมองข้าง รถมอเตอร์ไซค์ส่งของสุดหรูกลางเก่ากลางใหม่(มั่ง)ของอาปาผม แล้วจัดสรงผมให้หล่อเขาที่เข้าทาง
� �� �� �� �ก่อนจะก้าวลงรถด้วยท่าสุดเท่ห์(ไรท์เตอร์ขอเพลงช้าตัดภาพสโลว์ด้วย:แจจุง /แกจะเท่ห์ไปไหนแจจุงอ่า... แค่นี้ฉันก้อละลายแล้ว:ไรท์เตอร์)เดินมาหาไอ้หน้าตาดีเบอร์ 2 ที่นั่งเก็กอยู่บนรถสปอร์ตคันหรู เชวซึงฮยอน
"เฮ้ยไอ้เทมป์ ฉันมาช้าหรอว่ะ"
� �� �� �� � มันเหลือบมองผมด้วยหางตาแว็บหนึ่งแล้วถอดหูฟังออกจากเครื่องเล่นไอพอสแสนแพง ของมันแล้วมองผมด้วยสายตาพิฆาตอีกครั้งแบบเต็มๆ
� �� �� �� �� �� �� �� � .....สายตาที่นักเลงเห็นแล้วเรียกว่ากวน...
� �� �� �� �� �� �� �� � .....เด็กๆๆเห็นแล้วฟ้องแม่
� �� �� �� �� �� �� �� � .....สาวๆๆเห็นแล้วละลาย กรี๊ดสลบ
� �� �� �� �� �� �� �� � .....แต่สำหรับผมมันคือสายตาที่ว่างเปล่าเพราะมันพึ่ง...ตื่น
"อืม...ไม่รู้ ถามไอ้บอม"
� �� �� �� �� ���ขอบคุณสำหรับคำตอบ ผมไม่น่าหวังอะไรจากมันเลย 'ไอ้คุณชายเชว' ไอ้หล่อเบอร์ 3 คิมคิบอม ก็เงยหน้าจากหนังสือการ์ที่นั่งอ่านอยู่เบาะหลังแล้วให้คำตอบผมแทนไอ้เบอร์ 2
"2 วิ"
� �� �� �� �� � สั้นๆ ง่ายๆ เสมอสำหรับคำตอบของคิมคิบอมไอ้อัจฉริยะหน้าตาดีขวัญใจสาวๆทั้งโรงเรียนที่ ใครๆก็สงสัยว่ามันมาอยู่ในหมู่เด็กแสบเช่นพวกผมได้ยังไงแต่ขอบอกไอ้เนี่ยมัน ร้ายเงียบ มันคือ มันสมอง ของกลุ่มและ เพชรฆาตมือ 1เลยทีเดียวเพราะฉะนั้นเพื่อสวัสดิภาพของทุกท่านอยากทำให้มันโกรธ!!!!ขนาดผม ที่ว่าแน่ยังเอามันไม่อยู่
"ไอ้ฮยอนจุงจ่ายมา แกด้วยไอ้เทมป์ อย่าช้าคนละ 2 เท่า บอกแล้ววิละ 1 เท่าตัว"
� �� �� �� �� � พวกมันเห็นผมเป็นอะไรครับ เล่นกับความรู้สึกผมแบบนี้ผมรีบแทบตายหลังจากมันบอกว่าเป็นเรื่องคอขาดบาด ตายแล้วไอ้เสียงร้องเหมือนตีกับไอ้กลุ่มคู่อริอยู่นี่ มันคืออะไรเหตุสงบแล้วหรอ แต่คงไม่ต้องถามเพราะดูจากท่าทางสายตาเจ้าเล่ห์ของไอ้บอมแล้ว แผนมันชัวร์บอกแล้วมันไม่ธรรมดา
"พวกแกเล่นอะไรกันว่ะ ฉันอุตส่าห์ โดดงานงานมาเสี่ยงต่อคมมีดคมตะหลิวของอาปามาให้พวกแกเล่นบ้าๆแบบนี้กันหรอว่ะ"
� �� �� �� �� �� � ดูเหมือนคำพูดของผมจะไม่เข้าหูของพวกมันเลยสักคน เพราะไอ้บอมมันพยายามไถ่เงินไอ้สองคนนั้นอย่างขมักเขม่น
"เพราะแกเลยไอ้แจ บอกแล้วภายใน 5 นาที เห็นไหมฉันเสียเลย เฮ้ยไอ้เทมป์มียืมสัก 5 พันปะ เงินสดหมดโว้ย"
� �� �� �� �� �� � สรุปความผิดผมหรอครับที่ทำให้พวกมันเสียเงิน
"ไม่มีวะ ฉันก็ไม่คิดว่าจะแพ้โว้ย ไอ้บอมรับการ์ดไหมว่ะ เงินสดไม่มีจริงๆ ว่ะ ไม่คิดพก"(จ้าพ่อคน มีอันจะกิน)
"ไม่ต้องอำ ไม่ขำฉันรู้แกซ่อน อย่าให้ค้นส่งมาซะดีๆ"
"นั่นดันรู้ทันอีก"
� �� �� �� �� �� � ไอ้คุณชายมันเลยยอมจำนนก้มไปดึงเงินที่ซ่อนไว้ในรองเท้าผ้าใบแสนแพงรุ่นลิมิเตลของมัน
“ไอ้เทมป์ ไอ้ทุเรศคิดได้ไงว่ะซ่อนตรงนั้น เหม็นนะโว้ย”
� �� �� �� �� �� � คิบอมพูดพร้อมยื่นมือข้างหนึ่งไปรับเงินจากคุณชายแร็ปเปอร์หน้าหล่อพรางเอา มืออีกข้างอุดจมูกไว้หน้าเบ้เพราะกลัวกลิ่นที่ติดมากับเงินในมือ
“พูดมากน่า แกเป็นคนอยากได้เองนิหว่า ทำบ่น”
� �� �� �� �� �� ���พูดพรางย่นจมูกเบะปากด้วยท่าทางที่คิดว่ามันทำแล้วน่ารักช่างขัดกับ บุคลิกของมันอย่างสิ้นเชิง แต่ผมว่ามันคิดผิด เพราะอะไรนะหรอ...เพราะผมทำแล้วน่ารักกว่านะซิ ฮ่ะฮะฮะ..(ไม่คอยเลยนะแจจุง...)
“นี่!! พวกแกช่วยหันมาสนใจฉันซะหน่อยได้ไหมว่ะ ตกลงใครจะเป็นคนอธิบาย ว่าพวกแกเรียกฉันมาทำไม เร็วเลย อาปาจับได้ฉันตายแน่”
“ก็ไม่มีอะไรหรอว่ะ เพียงแต่ว่า แกจำรุ่นพี่ที่ชื่อคังอินเจ้าของรถคันนี้ได้เปล่าว่ะ ที่มันแพ้แข่งรถกับแกเมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนหนะ”
� �� �� �� �� �� �� � ฮยอนจุงที่เจรจาต่อรองกับไอ้คุณชายแก้มป่องคิมคิบอมสำเร็จแล้วเดินเข้ามาอธิบายให้ผมฟัง พร้อมชี้มาที่รถที่เจ้าตัวนั่งอยู่
“อ๋อ...ไอ้หมียักษ์นั้นหรอจำได้ดิ ทำไมมันคิดจะแก้แค้นหรอว่ะครั้งที่แล้วยังไม่เข็ดหรือไงว่ะ ตอนแรกมันจะเดิมพันรถมอเตอร์ไซค์อีกคันฉันเห็นหน้ามันซีดยิ่งกว่าหมีขาด เลือดเลยสงสารไม่ยึดมอเตอร์ไซค์ของมันด้วยแล้วยังต้องการอะไรอีกว่ะ”
“ไม่อะไรหรอก เพียงแต่ว่า มันว่ามันจะแก้มือ มันว่าหานักแข่งใหม่ได้แล้วฝีมือดีไม่แพ้นายว่ะ เป็นเด็กใหม่มาจากอเมริกา”
“แต่เรื่องจริงมีอยู่ว่ามันโดนพ่อมันสวดยับต่างหากเรื่องที่มันเอารถลูกค้า บริษัทพ่อมันที่เขาสั่งจองไว้ เอามาเดิมพันกับแกแล้วดันแพ้ แล้วเห็นว่านัดรับรถกันพรุ่งนี้ถ้ามันมาเอารถคืนไม่ได้พ่อมันได้จับมันฝัง แทนไหกิมจิหลังบ้ามันแน่นอนแน่นอน อ้าว!! เฮ้ย!!!!”
� �� �� �� �� �� ���คุณชายคิบอมพูดเสริมหลังเสร็จภารกิจรีดไถไอ้แร็ปเปอร์หน้าหล่อแล้วและ กำลังนับเงินเตรียมเก็บใส่กระเป๋า แต่โดนผมคว้ามาซะก่อนนับแล้วแบ่งคืนมันครึ่งหนึ่งอย่างหน้าตาเฉยพร้อมรอย ยิ้มอย่างเหนือกว่าให้มันคืน
“ค่าเหนื่อย... แล้วไงเล่าต่อสิ มันนัดแก้มือวันไหนหละ “
� �� �� �� �� �� �� �ไอ้คิบอมมันมองผมงอนๆ แว๊บหนึ่งแล้วเก็บเงินใส่กระเป๋าส่งสัยมันจะไม่พอใจที่ผมไปแย่งเงินค่าขนม ที่มันไปเลี้ยงคุณหนูลีทงเฮแฟนมันเป็นแน่
“วันนี้ว่ะ แต่ยังไม่เห็นมาเลยนี่มันก็ใกล้เวลานัดแล้ว” ฮยอนจุงตอบผมขณะที่มันดูนาฬิกาที่ข้อมือ
“ว่าแต่ไอ้เทมป์ รถเป็นไงบ้างว่ะ ขับสบายไหมหละ” ผมหันไปถามไอ้หล่อที่มันกำลังง่วนกับโทรศัพท์ เช็คเบอร์ สาวๆในสต๊อกของมันอยู่
“ก็ดีว่ะ แต่เสียดายฉันยังรับส่งสาว ๆ ไม่ครบเลย ต้องคืนมันซะแล้ว”
� �� �� �� �� �� � ดูไอ้หล่อมันพูดประชดผม คนอย่างผมหรอจะแพ้ รู้จักคิมแจจุงสุดหล่อน้อยไปแล้วมั้ง
“หุบตูดไปเลยไอ้หน้าลิง!!!! ถ้าแกยังอยากมีชีวิตกลับไปหาสาวๆ ของแก”
� �� �� �� �� �� � ผมจ้องกลับมันด้วยสายตาพิฆาตเล่นเอามันหงอไปเหมือนกันให้มันรู้บ้างว่าผม เป็นใคร ผมนี่แหละ คิมแจจุงนะเฮ้ย...ถ้าไม่แน่จริงอย่ามาแหยม
"แล้วแกคอยดูแล้วกันว่า นักแข่งระดับเทพคิมแจจุงคนนี้ กับไอ้รุ่นพี่หน้าหมีใครจะแน่กว่ากัน"
********************************************
� �� �� �� � จบไปแล้วตอนแรกชอบไม่ชอบยังไงบอกกันบ้างนะ อย่างที่บอกเค้าพึ่งลองเขียนเป็นครั้งแรก
� �� �� �� ���ส่วนตอนหน้าเจ้าชายหมีจะออกแล้วเน้อฝากติดตามกันด้วยเน้อ
ความคิดเห็น