คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1 * นักเรียนทุนรายงานตัว
1
-นักเรียนทุนรายงานตัว-
“พ่อคะ นกยูงต้องไปแล้ว โรงเรียนที่นกยูงขอทุนไป เขารับนกยูงเข้าเรียนแล้วนะคะ ทุนนี้จะส่งให้นกยูงเรียนจนจบมัธยมพร้อมที่พัก และมีเงินใช้เป็นรายเดือน พ่อไม่ต้องเป็นห่วงนกยูงนะคะ นกยูงจะอยู่ให้ได้ วันนี้นกยูงมาลาพ่อ คงจะไม่ได้มาหาพ่อบ่อย ๆ อีกแล้ว แต่ปิดเทอมเมื่อไหร่ นกยูงจะกลับมาหาพ่อทันทีนะคะ นกยูงรักพ่อนะคะ”
“ขอบคุณมากนะคะ”
ฉันขอบคุณพี่แท็กซี่ก่อนจะหิ้วกระเป๋าเดินเข้ารั้วโรงเรียน จากบ้านสวนที่เคยอยู่มาถึงโรงเรียนแห่งนี้ไม่ใกล้เลย ฉันมาถึงโรงเรียนตอนบ่าย ๆ แต่นักเรียนในโรงเรียนยังคงเดินเอ้อระเหยไม่เข้าเรียนกันสักที =_=
เอาล่ะ ต้องไปรายงานตัวที่ห้องผอ. ว่าแต่ ไอ้ห้องผอ.นี่มันอยู่ไหนนะ o_o
(‘_’ )( ‘_’)
คงต้องถามพวกนักเรียนแถวนี้ซะแล้วสิ่ -_-a อ๊ะนั่น O_O มีนักเรียนหญิงเดินออกมาจากพุ่มไม้ โชคดีจริง ๆ ไม่ต้องเดินไกล เข้าไปถามเธอดีกว่า ^_^
“เอ่อ..ขอโทษนะคะ ^_^ คือ..”
“หลีกไป!!”
พลั่ก
อะ..อะไรเนี่ย =[]= จู่ ๆ ผลักซะกระเด็นก้นกระแทกพื้นเลย TOT
“อูยย.. T-T”
“ซวยจริง ๆ เลย”
“ใช่ซวย เอ๋?? O_O”
ภาพที่เห็นจากมุมล่าง (นั่งมองจากบนพื้น =_=a) เป็นผู้ชายในชุดนักเรียนสีขาวสวมสูทดำ เนกไทสีเลือดหมูถูกคลายห้อยอยู่ใต้เสื้อเชิร์ตที่แบะออกเพราะกระดุมเม็ดแรกไม่ได้ติด ทำให้เห็นลำคอยาว ๆ รวมไปถึงอกขาว ๆ ใบหน้าขาวอมชมพูใสกิ๊งที่ก้มลงมามองนั้นหล่อราวเทพบุตรจนทำให้ใจเต้นแรงขึ้น..แรงขึ้น =_= “เธอ O_O”
“อ่ะ..เอ่อ ฉัน =_=//” ทำไมรู้สึกเขินฟะ
“O_O”
“ฉะ..ฉันแค่อยากรู้ว่าห้องผอ.ไปทางไหน =_=//” โอย ใจน๋อ..สงบหนอ.. ตานี่ก็จ้องเอาจ้องเอาอยู่ได้ =_= จ้องนาน ๆ เดี๋ยวก็รู้ว่าจริง ๆ ฉันไม่สวยหรอก -_-:;
“O_O”
เขายังไม่เลิกจ้องอีกแหะ พอเถอะพ่อคู๊นน จะละลายแล้วโว้ย!! >///O///<
“ไม่เป็นไร ฉันไปหาเองก็ได้ =_=///”
ฉันยันตัวลุกขึ้นและปัดดินออกจากกางเกงยันส์ตัวเก่งก่อนจะผงกหัวให้เขาเป็นเชิงขอโทษที่ทำให้เสียเวลา แล้วหันกลับไปหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าแล้วออกเดินไปเริ่มต้นหาห้องผอ.อีกครั้งที่ทางเดินเข้าโรงเรียน ชิ -_-* แทนที่จะได้รู้เร็ว ๆ ดั๊นต้องเอาก้นงาม ๆ ไปวัดกับพื้น แถมถูกทำให้ละลายด้วยสายตา (กับหน้าหล่อ ๆ)อีก =..=:;
“เดี๋ยวก่อน”
ห้องผอ. ห้องผอ. อยู่ไหนฟะ ลี้ลับจริง ๆ (‘_’ )( ‘_’)
“เดี๋ยวก่อน! เธอน่ะ!”
เธอ? ใคร? ฉันเหรอ?? (._.)
“เธอนั่นแหล่ะ ไม่ต้องเอ๋อ ^_^”
“(’_’ )???”
ผู้ชายหน้าขาวคนนั้นวิ่งออกมาก่อนจะหยุดยืนอยู่ตรงหน้าฉัน แล้ว..
หมับ
คว้าแขนฉันแล้วออกเดินไปทางตึกด้านซ้ายมือทันที กรี๊ดดดด.. คนหล่อจับมือ O[]O!
“นะ..นาย ๆ ๆ ๆ ////OoO////”
“...”
“นาย!! >O<”
“อะไร O_O”
“นายจะพาฉันไปไหน //o_o?//”
“เธอจะไปไหนล่ะ -_-”
นี่เราเล่นเกมยี่สิบคำถามกันเหรอไง?? -_-^ ไม่รู้แล้วลากฉันมาเนี่ยนะ! เดี๋ยวปั๊ด! –[]-
“-_-”
“ห้องผอ. =_=” เห็นว่าหล่อนะยะเลยให้อภัย =..=
“อืม -_-”
อืม -_- แล้วไงยะนายหน้าหล่อ แค่นั้นเหรอ??
“แล้วนายลากฉันมา นายจะพาฉันไปไหน -_-”
“แล้วเธอจะไปไหนล่ะ ^_^”
เฮือก!! O//////O ทำหน้าเฉย ๆ ตอบคำถามก็ว่าหล่อแล้ว พอมายิ้มกวน ๆ แบบนี้ยิ่งหล่อลาก >////<
(รู้มั๊ยเนี่ยว่าเขากำลังกวน)
“ฉันต้องไปห้องผอ. ไปรายงานตัวก่อนสี่โมงเย็น นายเลิกลากฉันแล้วช่วยบอกทางไปห้องผอ.เถอะ ถ้าทำธุระเรื่องรายงานตัวเสร็จแล้ว นายจะพาฉันไปไหนฉันก็จะไปกับนาย =_=//”
“อืม ^_^”
รอยยิ้มปานเทพบุตรไม่ได้ช่วยอะไรเลยค่ะพี่น้อง =O= เขายังคงลากฉันให้เดินตามเขาไปอยู่ดี ผ่านสระบัวหลวงก็แล้ว เข้ามาในตึกก็แล้ว จนมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูไม้สักสีน้ำตาลเข้มบานใหญ่นั่นล่ะเขาถึงยอมปล่อยมือฉัน จริง ๆ ก็อยากให้จับต่อนะ ฮี่ๆๆ -.,-
“ทำหน้าอะไรของเธอ -_-”
“เปล่านี่ >_<” ตาย ๆ หื่นออกนอกหน้า =..=
“-_-”
“เข้าไปสิ่ ^_^”
“ห๊ะ? O_O”
“ก็ที่ ๆ เธออยากมาไง ^_^”
อะไรของหมอนี่นะ จู่ ๆ ก็ยิ้มพร่ำเพรื่อ (ใจละลายหลายรอบแล้วนะ >///////<) ใจดีขึ้นมาเฉย ๆ ซะงั้นน่ะ -_-^
ฉันเงยหน้ามองประตูไม้สักบานใหญ่ เมื่อมองขึ้นไปข้างบนก็เห็นป้ายสีทองอันใหญ่เขียนว่า
ห้องผู้อำนวยการ
“โอ๊ะ! OoO”
“เข้าไปแล้วทำธุระให้เสร็จเร็ว ๆ ฉันจะรออยู่ข้างนอก ^_^”
ดูพูดเข้า ฉันมารายงานตัวนะยะ ไม่ได้มาเข้าห้องน้ำถ่ายเบา จะได้แป๊บเดียวเสร็จน่ะ -_-^
“ขอบใจนะ ^_^”
“รีบไปเร็ว ๆ ฉันจะรอ ^_^”
“นายไม่ต้องรอก็ได้นะ อาจจะนานเพราะฉันต้องเอาของไปเก็บที่หอพักด้วย =_=”
“ฉันจะรอ ^_^”
“แต่.. =_=:;”
“ฉันจะรอ นานแค่ไหนก็จะรอ อย่าแอบหนีฉันไปอีกก็แล้วกัน ^_^”
ความคิดเห็น