คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Level_6 《Rewrite》
“ไอ้จิน !! จินยอง !!! ปาร์ค จินยอง !!!!”
“ฮะ..!!! เมื่อกี้พี่ว่าไงนะ”
จินยองสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากฝั่งตรงข้าม
“กูแซวเรื่องแฟนหน่อยเดียวถึงกับจิตหลุดเลยรึไง”
เจบีเอ่ยขำๆ ก็รุ่นน้องตรงหน้าเล่นนั่งนิ่งไม่ไหวติงตั้งแต่เขาแซวเรื่องคนที่ไลน์มา
“ป่าว...แค่คิดอะไรเพลินๆน่ะ”
จินยองยกแก้วตรงหน้าขึ้นดื่มเพื่อเรียกสติให้กลับมาก่อนจะกลับไปสนใจคนตรงหน้าอีกครั้ง
“งั้นมาชนแก้วกันหน่อยดีกว่า ไม่ได้เจอตั้งนาน”
เจบีชูแก้วขึ้นเป็นสัญญาณ จินยองจึงต้องยกแก้วในมือขึ้นไปชนก่อนจะกระดกรวดเดียวหมดแก้ว
“มึงดูเปลี่ยนไปมากเลยนะไอ้จิน”
“ผมเนี่ยนะเปลี่ยน เปลี่ยนยังไง ???”
“ก็มึงดูโตขึ้นมากจนแทบไม่เหลือคาบเด็กแว่นหนาเตอะที่ชอบเดินตามพวกกูต้อยๆเหมือนแต่ก่อนแล้ว”
“นั่นมันนานมากแล้วนะ พี่ยังจำได้อีกเหรอ”
“ใครจะไปลืมไอ้เด็กแว่นที่ตามติดพวกกูอย่างกับเงาได้ลงวะ มึงรู้ไหมตอนนั้นพวกกูถึงขั้นต้องปรึกษากันว่าจะทำยังไงกับมึงดี คิดแล้วก็ขำชิบหาย”
เจบียกเหล้าขึ้นจิบอย่างอารมณ์ดี
“นั่นสิ ผมทำไปได้ไงไม่รู้นึกแล้วก็ตลกดี”
จินยองเอ่ยตอบขำๆ
“เออ...ไอ้จิน กูมีอะไรจะถาม วันนั้นที่มึงนัดกูไปเจอที่ห้องสภานักเรียนแล้วกูเบี้ยวมึงมีเรื่องสำคัญอะไรรึเปล่า”
อยู่ๆเจบีก็ถามขึ้นมาทำให้จินยองจ้องคนตรงหน้านิ่งก็เรื่องมันผ่านมาตั้งสามปีแล้วจะถามขึ้นมาอีกทำไม
“กูก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ แต่มันคาใจวะ”
“แล้วทำไมวันนั้นพี่ไม่มาเจอผมล่ะ”
“ก็กูนัดน้องเจนไว้ มึงจำได้ปะคนที่เป็นเชียร์ลีดเดอร์อ่ะ ที่กูเคยพามึงไปหลีบ่อยๆไง”
“พี่ก็เลยเทผม”
จินยองเอ่ยเสียงเรียบ
“ก็นะ...แต่พอเสร็จจากน้องเจนกูก็รีบไปหามึงเลยนะแต่ไปถึงมึงก็ไม่อยู่แล้ว”
“พี่มาตอนกี่โมงล่ะ”
“น่าจะประมาณสองทุ่มมั้งกูจำไม่ค่อยได้”
“สองทุ่มแล้วใครมันจะอยู่รอวะ”
“ก็นั่นแหละว่าแต่มึงมีอะไรกับกูถึงนัดไปเจอ”
จินยองนิ่งไปสักพักเหมือนกำลังใช้คิดก่อนจะตัดสินใจพูดบางอย่างออกไป
“ผมแค่จะบอกพี่ว่า ผมชอ... ขอโทษนะคะเจบีที่แพตตี้ไปนาน เราจะไปกันรึยัง”
ยังไม่ทันพูดจบเสียงหญิงสาวเมื่อหัวค่ำก็ดังแทรกขึ้นทำให้ทั้งเจบีและจินยองหันไปมองยังต้นเสียงพร้อมกัน
“แปปนึงนะครับ เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไรนะ”
เจบีหันไปพูดกับหญิงสาวเล็กน้อยก่อนจะหันมาสนใจรุ่นน้องอีกครั้ง
“ไม่มีอะไรหรอก พี่ไปเหอะ”
จินยองตอบก่อนหันไปยิ้มให้หญิงสาวเล็กน้อยเธอจึงยิ้มกลับมาและดึงมือเจบีให้ลุกขึ้นเพื่อไปต่อที่อื่นกับตน
“เออๆงั้นไว้ค่อยคุยกัน กูไปก่อนนะ...ไปครับแพตตี้”
เจบีลุกขึ้นตามแรงดึงและเดินไปกับหญิงสาวโดยมีสายตาของจินยองมองตามจนทั้งคู่เดินออกจากร้านไป
“ฮ่าๆๆ กูนี่มันโง่จริงๆที่คิดจะพูดออกไป คนอย่างกูไม่มีวันสมหวังหรอกเลิกหวังลมๆแล้งๆได้แล้ว คนอย่างพี่แจบอมไม่มีทางชอบกูเลิกหลอกตัวเองซะที”
แก้วเหล้าถูกยกขึ้นดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าแต่ดูเหมือนจะไม่สามารถช่วยบรรเทาความเจ็บปวดที่มีได้เลยน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ค่อยๆไหลออกมาช้าๆ
“ทำไมกูต้องไปชอบคนอย่างมึงด้วยวะ !!!”
จินยองเอ่ยด้วยเสียงสั่นเทาเวลานี่เขาไม่รู้จริงๆว่าจะต้องทำยังไงไม่รู้ว่าควรไปที่ไหนเขาได้แต่นั่งกินเหล้าแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเผื่อว่าบางทีความเจ็บปวดที่มีอาจจะจางหายไปพร้อมหยดน้ำตา
ตัดมาที่ลานจอดรถหน้าร้าน
“จะปล่อยได้รึยัง”
แบมแบมที่ถูกลากออกมาด้านนอกเอ่ยเสียงเรียบ
“ยัง...มึงต้องไปคุยกับกูก่อน”
“มีเรื่องอะไรต้องคุย ???”
“มึงก็รู้ว่าเรื่องอะไร”
“ก็แล้วมันเรื่องอะไรล่ะ”
“มึงต้องให้กูพูดจริงๆใช่ไหม”
ทั้งสองคนจ้องกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร
“ได้...ก็เรื่องที่มึงมั่วไปทั่วแบบนั้นไง”
มาร์คเอ่ยเสียงเข้ม
“แล้วไงทำอย่างกับตัวเองไม่เคยเอาใคร อย่าทำตัวเป็นพ่อพระไปหน่อยเลย”
“แต่กูก็ไม่เคยแทงข้างหลังใคร”
“ผมว่าพี่เลิกโวยวายแล้วทำใจยอมรับดีกว่ามั้ง”
แบมแบมดึงมือออกจากการจับกุมของร่างหนาและเตรียมจะเดินผละไปอีกทางแต่ก็ถูกมาร์ครั้งตัวเอาไว้เสียก่อน
“อ่อ... แล้วพี่ก็ไม่มีสิทธิ์มาด่าผม นี่มันตัวผม ผมจะทำอะไรก็ได้หรือพี่ว่าไม่จริง”
แบมแบมหันมาเผชิญหน้ากับร่างสูงพร้อมเอ่ยเสียงเรียบ
“เฮ้อ…โอเคกูผิดเองที่โวยวายเกินเหตุไปหน่อย”
มาร์คถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“รู้ตัวก็ดี คนอะไรวะขี้โวยวายชิบเป๋ง หัดคุมอารมณ์ตัวเองบ้างนะ”
“ขอโทษที่โวยวายใส่มึง กูฟิวขาดไปหน่อยสัญญาว่าจะไม่มีรอบหน้า”
มาร์คทำหน้าสลดเล็กน้อยต่อสิ่งที่ทำกับร่างบางเขาไม่คิดว่าเรื่องของร่างบางจะมีอิทธิพลกับเขามากขนาดนี้
“ไม่ต้องสัญญาแค่ทำให้ได้ก็พอ พี่กลับเข้าไปเหอะ ผมจะกลับแล้วหมดอารมณ์”
“งั้นเดี๋ยวไปส่ง”
มาร์คหยิบกุญแจมาเปิดหนูแดง แบมแบมพยักหน้ารับเล็กน้อยก่อนขึ้นไปนั่งบนรถ
ร่างหนาจึงเข้าเกียร์และขับออกไปทันที
“ถามจริงเหอะ เจอกันไม่ถึงวันพี่มาชอบผมได้ไงวะ”
แบมแบมหันไปจ้องร่างสูงที่กำลังขับรถอยู่
มาร์คเองก็หันมามองเล็กน้อยพร้อมยกยิ้มมุมปากแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาและนั้นทำให้แบมแบมไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่
“ถามไม่ตอบ กวนตีนเหรอ”
“พูดจาให้มันเพราะๆหน่อย”
“ทำไมต้องเชื่อ”
“ถ้าเชื่อจะยอมบอกว่าทำไมถึงชอบ”
“ไม่อยากรู้แล้ว ไม่ต้องบอกนะ”
“แหม...พี่มาร์คแหย่เล่นแค่นี้ก็งอนเหรอครับน้องแบมแบม”
ร่างหนาเอ่ยแหย่อีกฝ่ายอย่างนึกสนุกและนั่นทำให้แบมแบมขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อได้ยินสรรพนามที่คนข้างๆใช้แทนตัวเอง
“เมื่อกี้แทนตัวเองว่าไงนะ”
“พี่มาร์คไง ทำไมไม่ชอบเหรอ กูว่าดูมุ้งมิ้งดีออก”
“ขนลุก..มาพี่ม้งพี่มาร์ค”
“ไหนลองเรียกบ้างดิพี่มาร์คอะ เร็วอยากได้ยิน”
“เรื่องอะไรไม่เอาด้วยหรอก”
“นิดนึงน่าถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่กูขับรถไปส่งบ้านไง”
ร่างหนาแกล้งหันไปกระพริบตาปริบๆใส่ร่างบางอย่างน่าหมั่นไส้ แบมแบมเห็นแบบนั้นก็ได้แต่ส่ายหัวไปมาก่อนจะหลุดยิ้มออกมากับท่าทีของอีกฝ่าย
“ดูทำหน้าเข้า เออๆเรียกก็เรียกวะ พี่มาร์ค..พอใจยัง”
แบมแบมพูดพร้อมรอยยิ้มทำให้คนขอเองก็นั่งยิ้มไม่หุบเช่นกัน
“เพราะแบบนี้ไงถึงชอบ”
มาร์คยื่นหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาร่างบางอึ้งไปเล็กน้อยกับคำพูดที่ได้ยินเขาเริ่มไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเขินทำไมใจเต้นและทำไมไม่กล้าสบตาอีกฝ่ายเสียดื้อๆทำไมๆๆ คำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัวเต็มไปหมดไม่นานนักแลมโบกีนี่คันหรูก็จอดลงหน้าคอนโดแห่งหนึ่งแบมแบมเปิดประตูรถออกไปยืนด้านนอกแต่เหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้จึงเคาะให้มาร์คเลื่อนกระจกลง
“ผมลืมบอกพี่ไปเรื่องนึงที่จริงไอ้จินยองไม่ได้เป็นคนบอกผมหรอกผมแอบได้ยินที่พี่คุยกับมันที่สนามบาสเลยอยากแกล้งพี่เล่นๆแต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้วตั้งใจจีบผมหน่อยแล้วกัน ”
พูดจบร่างบางก็เดินเข้าไปด้านในทันที มาร์คนิ่งค้างไปสักพักก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
“ฮ่าๆๆ นี่กูโดนต้มจนเปื่อยเลยเหรอเนี่ย ดีนะยังไม่ได้เรียกไอ้จินยองมาด่า ร้ายไม่เบานะแบมแบม”
ร่างหนายกมือขึ้นตบหน้าผากตัวเองเบาๆก่อนจะมองตามหลังร่างบางที่พึ่งเดินเข้าไปด้านในรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าได้รูป นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้ทำเรื่องที่ทำให้รู้สึกมีชีวิตชีวาแบบนี้
“กูจะตั้งใจจีบเลยล่ะเตรียมตัวตั้งรับไว้ให้ดีแล้วกัน”
ร่างหนาพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะออกรถโดยหารู้ไม่ว่าแบมแบมเองก็แอบมองเขาอยู่เช่นกัน
“ลองเล่นด้วยสักหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”
ร่างบางเอ่ยกับตัวเองพร้อมยักไหล่ส่งๆก่อนจะเดินเข้าไปในตึกเพื่อขึ้นไปยังห้องพักของตน
+++++++++++++++++++++++++++++++
>>> TBC <<<
โอ๊ะโอ๋...คดีพลิกครับผม ฮ่าๆๆๆ กลายเป็นเรื่องเพ้อฝันไปซะได้ แล้วคู่นี้จะลงเอยกันมั้ยต้องติดตาม
ส่วนมาร์คแบมก็ใช่ย่อย แบมคนแมนจะยังคงคอนเซ็ปแบดบอยไปได้อีกนานแค่ไหนกันนะ ???
#ฟิคลองของ เข้าไปเม้าส์ในแท็กกันได้นะคะ หรือจะคอมเม้นก็ดี เม้นกันเยอะๆน้าาา
ความคิดเห็น