คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Level_5 《Rewrite》
ณ คลับดังกลางกรุงที่ตอนนี้เริ่มมีผู้คนทยอยเข้ามากันอย่างต่อเนื่องร่างสมส่วนนั่งลงตรงมุมประจำด้วยท่าทีสบายๆดวงตาเรียวเล็กกวาดมองไปรอบๆร้านก่อนจะสะดุดเข้ากับร่างระหงของหญิงสาวคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะสนใจเขาเช่นเดียวกัน หญิงสาวยกแก้วขึ้นเป็นการทักทายมาทางเขา มีเหรอที่ร่างสมส่วนจะปล่อยโอกาสให้ผ่านพ้นไปเขายกแก้วขึ้นทักทายกลับไปพร้อมกับเรียกพนักงานให้นำเครื่องดื่มไปให้หญิงสาวเมื่อเจ้าหล่อนเห็นดังนั้นก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาหาเขาทันที
“มาคนเดียวเหรอคะ แพทตี้ขอนั่งด้วยได้ไหม”
“ตอนนี้คนเดียวครับเชิญนั่งก่อนสิครับ คุณแพทตี้”
“แล้วคุณชื่ออะไรเหรอคะ???”
“ผมอิม แจบอม หรือคุณแพทตี้จะเรียกว่าสั้นๆว่า เจบี ก็ได้นะครับ แล้วนี่มาคนเดียว เหรอครับ”
“ป่าวค่ะ พอดีนัดเพื่อนไว้แต่ดูเหมือนจะยังไม่มากันเลย ยังไงแพทตี้ขอนั่งกับเจบีระหว่างที่รอเพื่อนได้ไหมคะ"
“ได้สิครับด้วยความยินดี”
คนทั้งคู่เริ่มพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติในทันที อิม แจบอมหรือที่เพื่อนเรียกกันสั้นๆว่า เจบี ถือได้ว่าเป็นเพลย์บอยตัวพ่อที่ไม่เคยควงสาวคนเดิมเกินหนึ่งอาทิตย์และถ้าภายในสามวันแรกยังไม่ได้ฟันเขาจะขอเลิกทันทีเพราะถือว่าเปล่าประโยชน์ที่จะคบต่อเรื่องนี้เป็นที่รู้กันในหมู่เพื่อนฝูงรวมไปถึงนายปาร์คจินยองรุ่นน้องร่วมสถาบันที่ตอนนี้ยืนมองเหตุการณ์อยู่ไม่ไกล แต่เพียงเขาไม่กล้าเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับเจบีตอนนี้เพราะความกล้าที่สั่งสมมาทั้งหมดกำลังจางหายไปทีละน้อยเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
“เฮ้อ...ทำไมกูไม่ชินสักทีวะ”
จินยองเอ่ยกับตนเองอย่างแผ่วเบา
“อ้าว...ไอ้จินมายื่นทำไรตรงนี้วะแล้วนี่มากับใคร”
จินยองหันไปตามเสียงทักก็พบกับ คิม ยูคยอม และเพื่อนอีกสองสามคนที่เดินตรงมาหาเขา
“มากับไอ้แบมและก็พวกรุ่นพี่อ่ะ ว่าแต่มึงเห็นไอ้แบมบ้างไหม”
“กูยังไม่เห็นหัวมันเลยนะ”
ยูคยอมเอ่ยตอบไปตามจริง
“อ้าวเหรอ สงสัยมันยังมาไม่ถึงมั้ง”
จินยองเอ่ยกลับไปอย่างไม่ได้ใส่ใจนัก ขณะเดียวกันยูคยอมก็หันไปเห็นรุ่นพี่ที่ไม่ได้เจอกันมาพักใหญ่ๆเข้าพอดี
“เฮ้ย...นั้นเฮียบอมนี่หว่า”
ยูคยอมยอมชี้ไปยังโต๊ะที่เจบีนั่งอยู่ก่อนตะโกนเรียกรุ่นพี่คนสนิทเสียงดังลั่นร้านทำให้เจบีหันมามองเล็กน้อยก่อนหันกลับไปสนใจหญิงสาวข้างกายอีกครั้ง
“เชี่ย...เฮียแม่งร้ายนี่หว่ามาถึงก็ได้สาวเลย”
ยูคยอมเอ่ยขำๆแต่พอหันไปเห็นหน้าเพื่อนที่ยื่นอยู่ข้างๆก็ต้องนิ่งไปเพราะเขาลืมไปเสียสนิทว่าจินยองแอบชอบรุ่นพี่คนนี้มาตั้งแต่พวกเขาเรียนม.ต้น ใช่เขารู้เรื่องนี้ก็อย่างที่รู้ๆกันว่า เขา ไอ้จิน และก็ไอ้แบม เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กทำให้พวกเขาไม่เคยมีความลับต่อกันซึ่งก็ร่วมถึงเรื่องนี้ด้วย
“มึงโอเคปะวะ หน้าตาดูไม่ค่อยดีเลยไปนั่งกับพวกกูก่อนไหม”
จินยองไม่ได้ตอบอะไร ยูคยอมเลยดึงมือเพื่อนให้เดินตามตนไปซึ่งทุกๆการกระทำตกอยู่ในสายตาเรียวเล็กของเจบีที่รอบมองอยู่
ร่างสมส่วนจ้องมองไปที่ร่างบางเขม็ง
“หึ...อ่อยไปทั่ว”
เจบีเปล่งเสียงผ่านไรฟันอย่างหัวเสียงกับสิ่งที่เห็น
“ว่าไงนะคะเมื่อกี้เจบีพูดอะไรรึเปล่า”
“ป่าวครับเรามากินกันต่อดีกว่า ชนแก้วครับ”
“กูว่ามึงพอก่อนเหอะไอ้จินเดียวก็เมาตายห่าพอดี”
ยูคยอมเอ่ยเตือนเพื่อนด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นจินยองที่โดนเขาลากมายกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอย่างต่อเนื่องราวกับมันเป็นน้ำเปล่าก็ไม่ปาน
“เฮ้อ...นี่มึงยังตัดใจไม่ได้จริงๆสินะ งั้นก็แดกเว้ยเรียนจบทั้งที เอาชน…”
เคร้งๆๆเสียงแก้วกระทบกันดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเสียงดนตรีดังขึ้นทำให้บรรยากาศคึกคักไม่น้อยจินยองที่ดูเหมือนจะเมาได้ที่เริ่มลุกขึ้นเต้นอย่างออกรสออกชาติโดยมียูคยอมและเพื่อนๆเต้นอยู่ด้วย
จังหวะเพลงนำพาร่างบางให้เข้าสู่โลกส่วนตัวเขาเดินออกไปเต้นหน้าบาร์โดยไม่สนใจใครก่อนจะมีมือมาสะกิดไหล่จากทางด้านหลังทำให้จินยองหันไปเจอชายหนุ่มหน้าตาดีในชุดนักศึกษาที่กำลังส่งยิ้มหวานมาให้เขา
“ขอเต้นด้วยได้ไหม”
จินยองหันไปมองอีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนพยักหน้ารับ
“นายชื่ออะไร มาคนเดียวเหรอ”
“ชื่อจินยอง มากับเพื่อน”
“สวัสดีครับจินยอง ผมชื่อโช ขอเบอร์นายได้ไหม”
“ฮะ ว่าไงนะไม่ค่อยได้ยินเลย”
เนื่องจากเสียงเพลงดังมากทำให้เขาได้ยินที่อีกฝ่ายไม่ชัดชายหนุ่มจึงก้มลงไปกระซิบข้างหูร่างบางอีกครั้ง
“ขอเบอร์ได้ไหม”
ร่างบางนิ่งไปเล็กน้อยเขาเงยหน้ามองอีกฝ่ายสักพักก็หยิบโทรศัพท์ที่คนตรงหน้ายื่นมาให้พร้อมกดเบอร์ของตนลงไป
“อะ เอาไป”
ชายหนุ่มรับโทรศัพท์กลับไปและกดโทรออกจินยองจึงหยิบโทรศัพท์จากในกระเป๋ากางเกงออกมาเปิดดู
“ส่วนนี่เบอร์ผมนะ ผมโทรไปต้องรับด้วยล่ะ”
จากนั้นทั้งคู่ก็ยื่นคุยกันอีกสักพักก่อนแยกย้ายกันกลับโต๊ะของตัวเอง
“เป็นห่าอะไร เดินยิ้มหน้าบานมาเลย”
ยูคยอมหันไปเห็นหน้าเพื่อนก็อดที่จะแซวไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายเดินยิ้มกลับมาที่โต๊ะโดยไม่รู้ว่าไปทำอะไรมาถึงได้ดูอารมณ์ดีผิดจากเมื่อกี้ลิบลับ
“ฟ้าหลังฝนเป็นแบบนี้สินะ”
“แหนะ...หายไปแปปเดียวไปได้กับใครมา”
“ได้พ่องมึงดิ แค่คุยกันเฉยๆ”
“อ้าวเหรอ ก็เห็นเดินหน้าบานกลับมา”
“เรื่องของกูน่า มาๆๆแดกเหล้า อย่าพูดมาก”
จินยองยกแก้วขึ้นชนกับเพื่อนๆต่อทันที กริ๊งง...เสียงโทรศัพท์ขิงจินยองดังขึ้นเขาเลยรีบหยิบออกมารับสาย
“มึงอยู่ไหนไอ้จินกูถึงแล้ว”
เป็นแบมแบมที่โทรเข้ามา
ทำให้จินยองรีบตอบกลับไป
“กูอยู่กับไอ้ยูคยอม มึงอยู่ตรงไหนล่ะเดียวกูเดินไปหา”
“กูอยู่ที่โต๊ะเพื่อนพี่มาร์คเนี่ย รีบๆมาให้ไว”
“เออ...เดียวกูเดินไป”
จินยองกดว่างสายก่อนลุกขึ้นยืนเพื่อจะเดินไปหาแบมแบมที่โทรมาตาม แต่ก็ถูกยูคยอมยอมจับขอมือรั้งเอาไว้เสียก่อน
“มึงจะไปเจอเขาจริงเหรอ...ไหวแน่นะ”
“กูไม่ได้อ่อนขนาดนั้นซะหน่อย หรือมึงจะไปกับกูล่ะไหนๆมึงก็ดีกับไอ้แบมแล้วนิ”
“เอางั้นก็ได้อยากเจอพวกพี่ๆมันเหมือนกัน”
ยูคยอมตัดสินใจไปด้วยเพราะเป็นห่วงเพื่อนทั้งสองคนจึงเดินไปยังโต๊ะที่แบมแบมนั่งอยู่และดูเหมือนหญิงสาวเมื่อหัวค่ำจะหายไปแล้วเหลือเพียง
มาร์ค เจบี และแบมแบมนั่งอยู่เท่านั้น
“มาสักทีนะมึง กูออกจากโรงเรียนทีหลังยังถึงก่อนเลย”
จินยองเอ่ยขึ้นก่อนจะนั่งลงข้างๆแบมแบม โดยมียูคยอมนั่งตามลงมา
“มึงก็ถามรุ่นพี่มึงดิ”
แบมแบมพยักเพยินหน้าไปทางมาร์คที่นั่งคุยกับเจบีอยู่
“เฮียสองคนเป็นไงบ้าง สบายดีนะครับไม่ได้เจอกันนานเลย”
ยูคยอมยอมเอ่ยทักออกไปทำให้มาร์คและเจบีหันมามองทางเขาทันที
“ก็เรื่อยๆ แล้วมึงล่ะเป็นไงบ้าง ได้ข่าวโดนแทงหลังจนพรุนมานี่หว่า ไหนวะ...ใครช่างกล้าทำกับมึงได้ลงคอ”
เจบีเอ่ยแซวรุ่นน้องขำๆเพราะไปได้ยินเรื่องราวของอีกฝ่ายมา
“ก็ไอ้ห่านี่ไงที่แอบเล่นชู้กับเด็กผม”
ร่างสูงชี้ไปทางแบมแบมที่นั่งกินเหล้าด้วยท่าทีไม่ทุกร้อนสักเท่าไหร่
“เชี่ย...เอาจริงดิ ฮ่าๆๆ เป็นไงวะเด็กไอ้ยูคยอม เด็ดไหม”
เจบีหันไปถามแบมแบมที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามตน
“ก็ดีครับ ครางดังดี”
ปัง !!! เสียงแก้วกระแทกกับโต๊ะดังลั่น
“เป็นเหี้ยไรของมึงไอ้มาร์ค กูตกใจหมด”
เจบีหันไปมองมาร์คที่ตอนนี้ดูจะเดือดอยู่ไม่น้อย
มาร์คยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้งเพื่อระงับอารมณ์ครุกรุ่นที่เกิดขึ้น
“บางอย่างมึงไม่ต้องบรรยายก็ได้มั้งไอ้แบม”
ยูคยอมเอ่ยขึ้นบ้าง
“ทำไมมึงรับไม่ได้รึไง”
แบมแบมเอ่ยโต้ตอบตามนิสัย
“กูว่าเดี๋ยวก็เป็นเรื่องอีก เปลี่ยนเรื่องคุยดีไหม”
จินยองเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเอ่ยตัดบท
“กูถามจริงนะ มึงเอากับคนอื่นไปทั่วเลยรึไง ขนาดแฟนเพื่อนยังไม่เว้น”
มาร์คเอ่ยเสียงเรียบเรียกความสนใจจากคนทั้งโต๊ะให้หันไปมองที่เขาเป็นตาเดียว
“ใช่...อ่อและเรื่องที่พี่ขอบนรถเมื่อกี้ ผมคิดว่าทำให้ไม่ได้ว่ะ ของมันเคยๆจะให้หยุดคงยากหน่อย”
พรวด ร่างสูงลุกขึ้นพร้อมกับกระชากแขนร่างบางให้ลุกตามตนเองออกไปด้านนอก
“เฮ้ยๆ...จะไปไหนกัน พี่มาร์คใจเย็นๆปล่อยมันก่อน”
จินยองรีบวิ่งเข้าไปห้ามแต่ดูเหมือนรุ่นพี่ผมเทาจะไม่ฟังใครหน้าไหนทั้งนั้น
“กูมีเรื่องต้องเคลียร์กับเพื่อนมึง ส่วนนี่ค่าเหล้า”
มาร์คควักเงินออกมาว่างบนโต๊ะก่อนจะลากแขนร่างบางออกจากร้านทำให้ทุกคนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่น้อย
“อะไรของแม่งวะ”
เจบีที่มองตามเพื่อนไปเอ่ยขึ้นงงๆ
“ไอ้จิน เพื่อนกูเรียกกลับโต๊ะแล้ว มึงเอาไง”
ยูคยอมยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูอีกฝ่าย
“มึงไปเหอะกูไม่เป็นไร”
จินยองกระซิบตอบ
“โอเค งั้นกูไปก่อน เฮียผมขอตัวนะครับ”
ยูคยอมไม่ลืมที่จะหันไปกล่าวลารุ่นพี่ที่นั่งอยู่เจบีจึงพยักหน้ารับเล็กน้อย
“มีไรก็เดินมาหากูนะ”
ร่างสูงหยุดยืนตรงจินยองตบไหล่เพื่อนเบาๆ
“อืม”
สิ้นเสียงยูคยอมยอมก็เดินผละออกไปเหลือไว้เพียงความเงียบที่เริ่มเข้าปกคลุมจนดูน่าอึดอัดจินยองถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนเดินไปนั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม
“เป็นไงบ้างไม่เจอกันนานนะจินยอง”
เป็นเจบีเปิดบทสนทนาขึ้นมาก่อน
“ก็สบายดี แล้วพี่ล่ะ”
“กูก็เรื่อยๆและนี่ยังพักอยู่ที่เดิมรึเปล่า”
“ผมก็อยู่ที่เดิมตลอดนั่นแหละไม่เคยไปไหน”
ติ๊ง...เสียงไลน์ดังแทรกขึ้นจินยองเลยหยิบโทรศัพท์มาดูก็พบว่าเป็น
โช ที่ส่งไลน์มา เขาจึงรีบกดเข้าโปรแกรมแชททันที
“ใครไลน์มา ยิ้มหน้าบานขนาดนั้นแฟนล่ะสิ”
เจบีเอ่ยพร้อมกับหยิบแก้วตรงหน้าขึ้นจิบขณะที่จินยองแค่เงยหน้ามองเขาเล็กน้อยเท่านั้น
“ตอนนี้ยังว่าแต่พี่เถอะผู้หญิงที่สวยๆเมื่อกี้ไปไหนแล้วล่ะ”
“ถามทำไม หึงเหรอ ???”
จินยองนิ่งไปทันทีจะให้เขาตอบยังไงในเมื่อเขาไม่เคยบอกคนตรงหน้าว่าชอบเลยสักครั้ง
“ฮ่าๆๆ หึงบ้าหึงบออะไร ไม่เจอกันนานพี่ตลกขึ้นนะ”
ร่างบางแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อนขณะที่กำมือตัวเองเอาไว้แน่น มันแน่นซะจนรู้สึกชาไปหมด
“แต่กูชอบมึงนะ ชอบมาตั้งแต่ม.ปลายแล้ว”
เหมือนกำแพงที่สร้างขึ้นพังทลายลงต่อหน้าต่อตา
อยู่ๆขอบตาก็ร้อนผ่าวอย่าห้ามไม่อยู่ จินยองจ้องคนตรงหน้านิ่งไม่ไหวติงจนเจบีต้องลุกขึ้นไปนั่งลงข้างๆ
“มึงรู้ไหมทำไมกูถึงคบใครได้ไม่นานก็เพราะมึงนี่ไง กูพยายามจะลืมมึงและเกือบทำสำเร็จอยู่แล้วจนกูเห็นหน้ามึงวันนี้
สิ่งที่กูพยายามทำมาแม่งไรประโยชน์จริงๆ”
“พี่อย่ามาล้อเล่นแบบนี้นะผมไม่ตลก พี่รู้ไหมว่าผมต้องทนเห็นพี่ควงคนนั้นทีคนนี้ที มันเจ็บมากเลยนะเว้ย”
ร่างบางหลุดโวยวายออกมาอย่างลืมตัว
“กูขอโทษ กูแค่คิดว่าทำแบบนั้นแล้วกูจะลืมมึงได้ แต่เปล่าเลยแม่งยิ่งคิดถึงมึงมากกว่าเก่าซะอีก กูนี่แย่เนอะ”
เจบีส่งยิ้มอ่อนโยนไปให้อีกฝ่าย
“แล้วตกลงมึงก็ชอบกูเหมือนกันใช่ไหม”
จินยองหลบตาก่อนจะพยักหน้าน้อยๆทำให้เจบียิ้มจนตาปิดก่อนจะดึงอีกฝ่ายมากอดอย่างแผ่วเบา
“จินยองคบกับกูนะ”
“พี่ว่าไงนะ”
“กูบอกว่าคบกับกูได้ไหม”
“นี่พี่ไม่ได้อำผมใช่ไหม”
“ไม่อำสิ กูซีเรียส ตกลงมึงคบกับกูนะ”
จินยองมองอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มออกมาและพยักหน้ารับแทนคำตอบ
“งั้นตั้งแต่นี้เป็นต้นไปพี่เป็นของผมนะ อิม แจบอม”
“มึงก็เป็นของกูเหมือนกัน เข้าใจไหม”
เจบีเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม จินยองรีบพยักหน้ารับพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น ไม่คิดว่าคนอย่างเขาที่แอบรักอีกฝ่ายข้างเดียวมาเป็นปีๆจะสมหวัง
“ผมรักพี่นะพี่แจบอม”
เสียงพูดสั่นๆดังออกมาจากจินยองทำให้อีกฝ่ายสวมกอดรุ่นน้องตรงหน้าทันที
“รู้แล้ว..กูก็รักมึง”
เสียงทุ่มดังข้างหูก่อนปลายจมูกจะกดลงบนเรือนผมนุ่ม
จินยองจึงสวมกอดอีกฝ่ายกลับไปเช่นกัน...
+++++++++++++++++++++++++++++++
>>> TBC <<<
เลเวลนี้คงต้องขอยกให้เป็นพาร์ทของ JJP ก็แล้วกัน
มาโชว์หวานกันซะงั้น ฮ่าๆๆๆ ตอนหน้าห้ามพลาดเชียว
มาร์คจะทำยังไงในเมื่อแบมประกาศก้าว ไม่ว่ายังไงก็จะไม่เลิกทำตัวเสเพล มาลุ้นไปด้วยกันนะคะ
และยังสามารถเข้าไปติดแท๊ก # ฟิคลองของ ในทวิตเตอร์ได้อีกด้วย
อ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้นกันเยอะๆน้า
ความคิดเห็น