คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Level_3 《Rewrite》
“ขอโทษนะคะพี่มาร์ค คือหนูขอไอดีไลน์พี่ได้ไหมคะ”
เสียงเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มดังขึ้นหลังจากเธอรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปขอไอดีไลน์จากชายหนุ่มมาดขรึมที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บริเวณข้างสนามบาส
“ขอโทษนะแต่ฉันไม่สะดวก”
ผมหันไปตอบด้วยใบหน้าเรียบเฉย
น้องเขาหน้าเสียไปเลยครับหลังจากได้ยิน
“ขะ..ขอโทษที่มารบกวนค่ะ”
พูดจบเด็กสาวคนนั้นก็รีบวิ่งหนีไปทันที
ผมมองตามเธอไปเล็กน้อยก่อนหันกลับมาสนใจเกมที่เล่นค้างเอาไว้โดยไม่ได้ใส่ใจมากนัก
“แหม...ทำเป็นเข้มนะมึง”
ผมหันไปตามเสียงก็พบกับไอ้แจ๊คสันเพื่อร่วมรุ่นที่ไม่ได้เจอหน้ากันมาพักใหญ่ๆ
ไอ้แจ๊คเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับผมตอนเรียนอยู่ที่นี่โดยมีไอ้เจบีรวมอยู่ด้วย พวกเราสามคนได้ชื่อว่าเป็น
Three King ของโรงเรียนในยุคนั้นเลยก็ว่าได้อาจเป็นเพราะผมเป็นกัปตันทีมบาส
ไอ้แจ๊คเป็นกัปตันทีมฟันดาบส่วนไอ้เจบีเป็นประธานนักเรียนทุกคนเลยพากันเรียกพวกผมแบบนั้น
“มึงมาเมื่อไหร่ไหนบอกกูว่าไม่ว่างไง”
“กูไม่ว่างจริงๆแต่ทำธุระเสร็จแล้วเลยแวะเข้ามาก็กูคิดถึงมึงอ่ะ มามะมาให้พี่แจ๊ค กอดหน่อยเร็ว”
มันพุงตัวเข้ามาสวมกอดผมด้วยความเร็วแสง กอดไม่พอยังเอาหน้ามาถูๆไถๆผมอีกและด้วยความหมั่นไส้ผมเลยใช้เท้าถีบมันให้ถอยห่างออกไป
“เชี่ยมาร์ค มึงถีบกูทำไมเนี่ย กูเจ็บนะเว้ย”
“โทษทีว่ะ พอดีตีนกูลั่น”
ผมตอบกวนๆกลับไป มันเลยส่งสายตาคาดโทษมาให้ก่อนจะทำท่าทางสะดีดสะดิ้งและสะบัดหน้าหนีผมอย่างน่าหมั่นไส้
“กูงอนแล้ว ง้อกูเดี๋ยวนี้”
ผมมองมันนิ่งๆไม่โต้ตอบอะไรและหันไปสนใจโทรศัพท์ในมือต่อพอมันเห็นผมว่าไม่สนใจก็ได้แต่ส่งเสียงจิจ๊ะในลำคอ
และเดินมานั่งลงข้างๆผม
“งอนกูแล้วมานั่งข้างกูทำไม”
ผมหันไปแหย่มันขำๆ
“เออๆๆ กูผิดเองพอใจยังจะง้อกูหน่อยก็ไม่ได้”
“มึงนี่เพ้อเจ้อไม่เปลี่ยนเลยนะไอ้แจ๊ค”
“เรื่องของกู ว่าแต่แข่งเป็นไงบ้างวะชนะไหม”
“แพ้”
ผมเอ่ยตอบด้วยท่าทีสบายๆ
“ตอแหล...กูไม่เชื่อ เทพๆอย่างมึงเนี่ยนะแพ้ อย่ามาอำกูหน่อยเลยไอ้มาร์ค”
“ไม่เชื่อก็เรื่องของมึง”
ผมตอบเสียงเรียบ
“บ้าน่า !!! คนอย่างมาร์ค อี้เอิน ต้วน
ผู้เล่นทรงคุณค่าเนี่ยนะแพ้เด็ก”
“ทำไม…คนอย่างกูจะแพ้บ้างไม่ได้เลยรึไง”
ทันทีที่ผมพูดจบมันก็หันมาหรี่ตามองผมด้วยแววตาจับผิด ผมจึงยักไหล่ส่งกลับไปแทนคำตอบ
“มึงมันร้ายไอ้มาร์ค”
“อะไร กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย”
“มึงล้มบอลล่ะสิ”
มันกระเถิบมานั่งเบียดผมพร้อมกับกระซิบข้างหูและจ้องมาด้วยสายตาจับผิด ผมเลยทำเป็นไม่สนใจและก้มลงกดโทรศัพท์ในมือต่อไป
“กูกะแล้วเชียว ไหนๆอะไรทำให้มึงกล้าทำขนาดนี้ ว่ามาสิ”
กริ๊งงง..เสียงโทรศัพท์ ไอ้แจ๊คดังขัดขึ้นก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรออกไป มันเลยทำท่าทางฮึดฮัดก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดรับสาย
“ฮัลโหล เออ...กูถึงสักพักแล้วเดินมาตรงสนามบาสเลยกูนั่งอยู่กับเพื่อนเนี่ย เคๆ รีบๆมาแล้วกัน”
พูดจบมันก็กดว่างสายไปแล้วหันกลับมาสนใจผมอีกครั้ง
“ใครโทรมา ไอ้เจบีเหรอ”
ผมถามเพราะคิดว่าไอ้เจบีจะเปลี่ยนใจตามมาที่นี่
“หึ...น้องกูเองอย่าไปสนใจเลย เอาเรื่องมึงก่อนดีกว่าเล่ามาเร็วๆกูอยากรู้”
“มึงนี่ขี้เสือกไม่เปลี่ยนเลยนะไอ้เตี้ย”
“โอ้โห...ขึ้นเลย เรียกงี้เอาตีนลูบหน้ากูเลยดีกว่า”
“ยื่นหน้ามา”
ผมพูดพร้อมทำทีเป็นยกเท้าขึ้นมา
“อีสลัดผักขมกูประชดพอ มึงอย่ามาทำเป็นเปลี่ยนเรื่องไอ้มาร์ค
รีบๆเล่ามาให้ไว”
“ก็ไม่มีอะไรกูแค่ขี้เกียจเล่น เลยปล่อยเลยตามเลย”
“เลยตามเลยก็แย่และมึงอย่ามาแอ๊บใสหัวใจสี่ดวง”
มันหรี่ตามองผมอย่างไม่เชื่อ
“บ้าละครนะมึงอ่ะ ไม่เชื่อก็เรื่องของมึง”
ผมบอกปัดๆไปเพราะเริ่มรำคาญแต่ไอ้แจ๊คก็คือไอ้แจ๊คมันยังคงตื้อผมไม่เลิก
มันยื่นหน้ายื่นตาเข้ามาถามผมไม่ยอมหยุด
“เฮียแจ๊ค”
และก่อนที่ผมจะได้เตะมันอีกรอบก็มีเสียงดังมาจากทางด้านหลังซึ่งผมว่ามันเป็นเสียงที่ฟังดูคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนผมจึงรีบหันกลับไปมองและก็เป็นไปตามคาดเมื่อเสียงนั้นเป็นของแบมแบมนักบาสรุ่นน้องที่เดินมาพร้อมกับเพื่อนอีกคนซึ่งตอนนี้พวกเขากำลังเดินตรงมาทางพวกผม
“ไงมึง...เมื่อเช้ามาโรงเรียนทันไหม กูปลุกก็ไม่ยอมตื่น”
ไอ้แจ๊คหันไปถามแบมแบมทันทีที่น้องเดินมานั่งร่วมโต๊ะกับพวกผม ส่วนผมก็ได้แต่มองสถานการณ์ตรงหน้างงๆ นี่มันอะไรกันทำไมสองคนนี้ถึงได้ดูสนิทกันขนาดนี้คำถามมากมายกำลังผุดขึ้นมาในหัวของผมอย่างต่อเนื่อง
“นี่รู้จักกันเหรอ”
ผมตัดสินใจถามออกไปในที่สุดทำให้ทั้งสองคนหันมาพยักหน้าให้ผมพร้อมกัน
“เออ กูก็ลืมแนะนำไปนี่แบมแบมลูกพี่ลูกน้องกูเอง มันย้ายกลับมาเรียนม.ปลายที่นี่แต่ไม่มีที่พักแม่กูเลยให้มาอยู่ที่บ้าน”
ไอ้แจ๊คหันไปแนะนำเด็กหน้าหวานที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ผมจึงพยักหน้ายิ้มๆที่แท้ก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกันนี่เอง
“ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการอีกครั้งนะครับพี่มาร์ค ส่วนนี่เพื่อนผมชื่อยองแจ”
แบมแบมชี้คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมเลยหันไปมองเพื่อนน้องที่เดินมาด้วยกันเพื่อนน้องก้มหัวและส่งยิ้มมาให้ผมเล็กน้อยผมจึงพยักหน้ารับ
“ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วไอ้จินยองไม่ได้มาด้วยกันเหรอ”
“มันไลน์มาบอกว่ายังไม่เสร็จให้ไปก่อนได้เลยครับเดี๋ยวมันตามไป” แบมแบมตอบ
“ถ้างั้นพวกเราไปกันเลยไหมจะได้ไม่เสียเวลา”
ผมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงทำให้คนที่เหลือยืนขึ้นเช่นกันพวกเขามองหน้ากันเล็กน้อยก่อนจะยอมเดินตามผมไปยังรถที่จอดเอาไว้บริเวณลานจอดหน้าตึกเรียน
“จะไปไหนกันวะไอ้มาร์ค”
ไอ้แจ๊คถามทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้บอกมันเรื่องที่นัดไอ้เจบีเอาไว้
“เออ กูลืมบอกมึงว่ากูนัดไอ้เจบีไว้ร้านเดิม มึงจะไปมั้ย”
“ไม่น่าถาม...เหล้าฟรีกูเคยพลาดเหรอ ไปไอ้แบมรถกูจอดอยู่ตึกโน้น”
มันหันไปกอดคอน้องชายก่อนทำท่าจะลากให้เดินไปด้วยกันแต่ดูเหมือนน้องจะไม่ค่อยอยากไปกับมันสักเท่าไหร่
“ให้น้องมึงไปรถกูก็ได้เดินมาจนถึงนี่แล้วจะเดินย้อนไปทำไม”
ผมพูดแทรกขึ้น
“แล้วไหนรถพี่ล่ะ”
สิ้นเสียงผมก็รีบชี้ไปทางรถสปอร์ตสีแดงคันหรูที่จอดอยู่ไม่ห่าง
“แลมโบกีนี่คันนี้ของพี่เหรอ !!!”
ผมรีบพยักหน้ารับขณะที่น้องทำตาโตเป็นไข่ห่าน
“ผมขอไปกับพี่มาร์คนะเฮีย อยากนั่งแลมโบกีนี่ให้เป็นบุญตูดสักครั้งในชีวิต”
ท่าทางเหมือนเด็กของเขาทำเอาผมอดขำออกมาไม่ได้
ดีนะที่วันนี้ผมเอาหนูแดงลูกรักมา หนูแดงคือชื่อแลมโบกีนี่สีแดงคู่ใจของผมเองและแน่นอนว่าหนูแดงคนดีไม่เคยทำให้พ่อมันผิดหวังดูเหมือนครั้งนี้ก็เช่นกัน
“ทำไม...ออดี้กูไม่ดีตรงไหน มึงจะหยามลูกกูเกินไปแล้วไอ้แบม”
ไอ้แจ๊คเริ่มโวยวายออกมาตามนิสัย
“โถ่เฮีย…ผมก็แค่อยากลองนั่งรถสปอร์ตในฝันดูสักครั้ง แต่ถึงยังไงก็ต้องฝากเพื่อนให้นั่งไปกับเฮียด้วยนะ”
“แล้วทำไมไม่ไปกับไอ้มาร์คให้หมดเลยล่ะ”
ไอ้แจ๊คยังคงทำหน้าง้ำหน้าง้อประหนึ่งเด็กโดนขัดใจ
“ก็รถมันนั่งได้แค่สองคนเฮียอย่างอแงสิ เดี๋ยวเตี้ยกว่าเดิมไม่รู้ด้วยน้า”
แบมแบมพูดแหย่พี่ชายขำๆ
“ห่านิ...เดี๋ยวนี้มึงกล้าล้อปมกูแล้วเหรอ ไอ้น้องเวร”
“หยอกเล่นน่าเฮีย ผมว่าเราไปกันดีกว่ามัวแต่ยืนเถียงกันเสียเวลาเปล่าๆ ไอ้ยองแจเดี๋ยวมึงไปรถเฮียแจ๊คนะแล้วเจอกันที่ร้าน”
แบมแบมหันไปบอกเพื่อนที่ยืนขำอยู่ด้านข้าง ส่วนไอ้แจ๊คก็เดินสะบัดสะบิ้งไปขึ้นรถ
ผมได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา ก็ไอนิสัยขี้งอนของมันนี่แก้ไม่หายสักทีเป็นมาตั้งแต่รู้จักกันตอนม.ต้นจนทุกวันนี้จะเรียนจบมหาลัยอยู่แล้ว
“เชี่ย...โคตรเท่เลยว่ะพี่”
เสียงร้องดังออกมาจากแบมแบมทันทีที่ผมเปิดประตูหนูแดง
“ขนาดนั้นเลย”
ผมเห็นท่าทางของอีกฝ่ายก็ดูออกว่าเขาชอบหนูแดงเอามากๆ
“ต้องบอกว่ารักเลยดีกว่า สักวันผมจะต้องมีรถแบบนี้เป็นของตัวเองให้ได้”
ดูท่าทางจะชอบจริงๆก็เล่นยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปอยู่นานจนผมต้องเรียกให้ขึ้นมานั่งบนรถ
“ถ้าชอบก็มานั่งบ่อยๆ”
ผมแกล้งพูดขึ้นลอยๆทำให้น้องหันมามองหน้าผมนิ่งๆ
ก่อนจะเริ่มเขยิบเข้ามาใกล้มากขึ้น ใบหน้าหวานที่กำลังยื่นใกล้เข้ามาเรื่อยๆทำเอาผมใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะซะอย่างงั้น
‘จะยื่นหน้าเข้ามาทำไม พี่ยังไม่พร้อมขอเวลาพี่ทำใจก่อนได้ไหม’
ผมได้แต่พูดในใจขณะที่ใบหน้ายังคงความเรียบเฉยเอาไว้
“ขนตาหลุดอะพี่”
มือเรียวเอื้อมมือมาหยิบขนตาออกไปก่อนจะกลับไปนั่งกดดูรูปที่พึ่งถ่ายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ผมนี่สิใจหายวาบนึกไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
“ขะ..ขอบใจ ไปกันเลยไหม”
น้องพยักหน้า
ผมจึงเข้าเกียร์หนูแดงและขับออกไปทันทีระหว่างทางบรรยากาศดูอึดอัดอยู่ไม่น้อยเพราะทั้งผมและน้องต่างก็ไม่มีใครพูดอะไรจะมีก็แค่เสียงเพลงที่ผมเปิดคลอเพื่อทำลายความเงียบเท่านั้น
“พี่ชอบผมเหรอ”
เอี๊ยดดด...ผมเหยียบเบรกจนมิดดีนะไม่มีรถหลังตามมา
ผมรีบหันไปมองคนพูดที่นั่งเล่นโทรศัพท์ด้วยท่าทีสบายๆน้องไม่แม้แต่จะหันมามองผมด้วยซ้ำ
“ทำไมถามแบบนี้ล่ะ”
“ก็ไอ้จินยองบอกว่าพี่ชอบผม”
ใบหน้าหวานหันมามองผมเล็กน้อยก่อนหันกลับไป
‘ไอ้จินยอง ไอ้น้องเวรกูให้มึงช่วยไม่ใช่ให้ไปบอกเขาตรงๆแล้วทีนี้กูจะทำยังไงวะ อย่าให้เจอตัวนะ มึงไม่รอดแน่เตรียมตัวไว้เลย’
ผมได้แต่เอ่ยคาดโทษรุ่นน้องคนสนิทในใจ
“และถ้ากูบอกว่าใช่ มึงจะว่าไง”
แบมแบมวางโทรศัพท์ลงและหันมาเผชิญหน้ากับผมสายตาที่น้องส่งมาดูอ่านยากจนผมไม่รู้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
“พี่เป็นเกย์เหรอ ???”
“ไม่ได้เป็นแต่ตอนนี้เริ่มอยากเป็นและ”
“งั้นสรุปคือพี่สนใจผม”
แบมแบมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งโดยที่สีหน้ายังไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมา
“จะว่างั้นก็ได้ แล้วมึงจะว่าอะไรไหมถ้ากูจะจีบมึง”
“ก็เอาสิถ้าพี่คิดว่าทำได้นะ ผมเป็นพวกชอบลองอะไรใหม่ๆอยู่แล้ว อยากรู้เหมือนกันว่าการโดนผู้ชายจีบเป็นยังไง”
ร่างบางเอ่ยรับด้วยท่าทีสบายๆก่อนจะหันกลับไปสนใจโทรศัพท์ในมืออีกครั้ง
ทำเอาผมต้องมองอีกฝ่ายอย่างใช้ความคิดมากขึ้นเพราะผมไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะยอมตกลงง่ายดายแบบนี้
“งั้นมึงเตรียมตัวไว้ได้เลยเพราะตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป กูจะเริ่มจีบมึง”
ผมเอ่ยออกมาก่อนยกยิ้มมุมปากอย่างนึกสนุก ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าอะไรทำให้ผมสนใจในตัวเด็กคนนี้นักแต่ที่รู้ๆผมจะจีบมันให้ติดให้ได้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
<<<< หนูแดงลูกพี่มาร์ค
>>> TBC <<<
ว้าวๆๆ หนูแดงลูกพี่มาร์คสวยมากกก ไรท์อยากได้บ้างจัง 555++
เลเวลนี้ดูเหมือนจะมีความคืบหน้าอยู่ไม่น้อย เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปกันนะ
อ่านแล้วคอมเม้นติชมได้เลยนะคะ แล้วอย่าลืมไปติดแท็ก #ฟิคลองของ กันเยอะๆน้า
ความคิดเห็น