เซวานเนญ่า โรงเรียนแห่งเวทมนต์

ลำดับตอนที่ #5 : ภาค 1)นักเวทย์มือใหม่ : 5.ห้องประชุมแรกกับการตามล่าหาชุดแฟนซี

ห้องประชุมแรกกับการตามล่าหาชุดแฟนซี

                  “ฮ้าวว! นอเอล เราต้องไปประชุมตอนกี่โมงนะ?”  เอวี่หาวหวอดใหญ่ และถามนอเอลเรื่องที่
นักเรียนทั้งหมดต้องเข้าประชุมเพื่อทำความรู้จักกับโรงเรียนขณะที่กำลังพับผ้าห่มในตอนเช้า

                         “สิบโมงตรงจ้ะ เอ..แต่นี่มันจะเก้าโมงอยู่แล้วนา ถ้าเอวี่ไม่รีบตอนนี้เราอดข้าวเช้าแน่” นอเอลที่ตื่นมาตั้งแต่แปดโมงครึ่งและอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเอ่ยตอบเอวี่พร้อมแถมประโยคที่เป็นนคำขู่กลายๆไว้อีกลูกใหญ่ แล้วก็เป็นดังคาด เมื่อได้ยินคำว่าอดอาหารเช้าเอวี่ก็เบิกตาโพลงแล้วพูดเร็วๆอย่างเร่งรีบ

                         “ตายแล้วๆ โอเคๆ เดี๋ยวฉันจะรีบเดี๋ยวนี้หละ ขอสิบนาทีน้าาา~” จากนั้นก็วิ่งเข้าห้องน้ำพร้อมกับหอบหิ้วเสื้อผ้าไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเอวี่จัดการตัวเองเสร็จ(และถอนหายใจเพราไม่อดข้าวแล้ว)ทั้งสองจึงพากันเดินออกจากห้องเพื่อไปหาอะไรกินในจัตุรัสก่อนที่จะเข้าประชุม

                          ตอนนี้ทั้งสองกำลังนั่งกินของหวานกันอยู่ที่ร้านเมดิสอาคาเล่(เอวี่ชอบบ่นว่าชื่อมันจะยาวอะไรนักหนา!) ร้านอาหาร ขนม เครื่องดื่มราคาย่อมเยาสุดฮอตที่มีจุดขายเป็นลูกมังกรที่เดินว่อนอยู่ทั่วร้าน(ที่นี่เป็นเนอสเซอรี่มังกรด้วยนะ!)ที่ตั้งอยู่ใกล้โรงเรียนในจัตุรัสเซวานเน่ จัตุรัสที่ตั้งอยู่ข้างๆจัตุรัสเซเฟียและเป็นแหล่งช้อปปิ้งและร้านขนม ซึ่งเป็นที่ตั้งของโรงเรียนเซวานเนญ่าด้วย เนื่องจากพวกเธอเพิ่งได้เดินดูร้านค้าต่างๆในจัตุรัสนี้จึงยังไม่คุ้น ร้านนี้เลยกลายเป็นร้านประจำของพวกเธอไป
                          "นี่ๆ นอเอล ฉันเห็นเค้กแบบใหม่ที่เพิ่งเข้ามาด้วยแหละ เดี๋ยวกินเสร็จเราซื้อกลับไปกินที่หอกันเอามั้ย" เอวี่พูดพลางทำตาเป็นประกายวิ้งๆขณะที่กำลังจัดการกับข้าวคำสุดท้ายทำให้นอเอลอดหัวเราะออกมาไม่ได้
                         "เอาสิ ขนมที่ห้องเราก็ร่อยหรอเต็มที ซื้อไปเก็บไว้หน่อยก็ดีเหมือนกัน" นอเอลตอบกลับแม้รู้ว่าพูดไปก็เท่านั้น ถึงยังไงเพื่อนเธอคนนี้ก็จะกินให้ได้อยู่ดี เพราะขนมทั้งหลายโดยเฉพาะเค้กเนี่ยของโปรดของเอวี่เลยเชียว ถ้าเอวี่พลาดล่ะก็ คงไม่มีใครได้กินแน่ๆ
                         เมื่อกินกันจนอิ่มท้องแล้วจึงเดินไปซื้อเค้กและจ่ายเงินค่าอาหารแล้วจึงพากันเดินออกจากร้านแล้วมุ่งตรงไปยังรั้วแก้วฝังอัญมณีหลากสีสันของโรงเรียนเซวานเนญ่าที่เอวี่และนอเลไม่เคยมองเพราะมันแสบตา เหอๆๆ

                          “สวัสดีจ้ะ นักเรียนทุกคน ครูชื่อครีดานนะ หวังว่าตอนนี้ทุกคนจะตื่นเต็มตากันนะ เพราะหัวข้อแต่ละหัวข้อของการประชุมครั้งนี้สำคัญมากเลียวล่ะ” ตอนนี้ทั้งเอวี่และนอเอลอยู่ในห้องประชุมแล้ว ทั้งคู่เข้าห้องประชุมอย่างเฉียดฉิวก่อนประตูจะปิดไปนิดเดียวเท่านั้น ทั้งคู่จึงได้ที่นั่งแถวหลังสุด พอนั่งปุ๊บมาสเตอร์ผู้ชายวัยกลางคนท่าทางใจดีก็ปรากฏขึ้นบนเวที เขาเป็นคนขึ้นมาพูดในวันนี้แทนมาสเตอร์เอลอร่าเนื่องจากเธอติดธุระ

                         “เรื่องแรก การจัดห้องเรียน เนื่องจากนักเรียนมีเยอะ เราจึงต้องแบ่งออกเป็นห้าห้อ
ง ส่วนเกณฑ์การแบ่งห้องนั้นเราแบ่งตามพลังเด่นแต่ละด้านของนักเรียน เพื่อที่จะได้ไม่เกิดปัญหาตามมา ตอนนี้เรากำลังแจกบัตรให้นักเรียนนะ ให้ดูในบัตรเลยมันจะมีหมายเลขห้องบอกตรงมุมบนขวานะ” มาสเตอร์ครีดานกล่าวต่อพร้อมกับที่มีการแจกบัตรประจำตัวนักเรียนที่ส่งต่อๆกันมาจากหัวแถว ในใบของทั้งเอวี่และนอเอลมีหมายเลขสามอยู่ตรงมุมขวาเหมือนกันทำให้สองเพื่อนรักอ้าปากเหมือนจะกรี๊ดแบบไม่มีเสียง แล้วกอดกันกลม แต่นั่นก็หลังจากที่เอวี่หาวไปแล้วสองรอบน่ะนะ

                         “มาต่อกันที่เรื่องที่สอง การเข้าเรียน ทุกคนจะได้เรียนแยกกันในวิชาสายพลังพื้นฐานอันได้แก่ สายวารี สายอัคคี สายวาโย สายพฤกษา-ธรณี และสายแสงเงา ส่วนวิชาเขียนคือความเป็นมาของแต่ละแคว้นต้นกำเนิดสายพลัง ประวัติศาสตร์เวทย์ต่างๆ เราจะไปเรียนรวมกันที่ห้องบรรยายใหญ่ซึ่งทุกคนไม่ต้องกังวลว่าจะหาทางไปไม่เจอเพราะเดี๋ยวพอเลิกประชุมเราจะแจกหนังสือแนะนำโรงเรียนให้” มาสเตอร์กล่าวติดตลกเมื่อเห็นสีหน้ากังวลกระวนกระวายของนักเรียนหลายๆคน

                        “แล้วก็เรื่องสุดท้าย วันมะรืนจะมีการจัดปาร์ตี้ต้อนรับรุ่นน้องซึ่งเป็นไอเดียของรุ่นพี่เพราะบรรดาครูแก่ๆคงไม่สามารถคิดอะไรแบบนี้ได้...” เมื่อพูดถึงตรงนี้เสียงฮาครืนก็ดังสนั่นขึ้นพอๆกับเสียงมาสเตอร์ท่านอื่นๆที่เอ่ยประท้วง โดยเฉพาะอาจารย์สาวน้อย(น้อยนะ นิดเดียว คิกๆๆ)ทั้งหลายบางคนถึงกับลุกขึ้นยืนโห่เลยก็มี

                        “อ้อ แต่ว่าเป็นคอนเซ็ปต์ปาร์ตี้สวมหน้ากากนะ ขอให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมนะเพราะในปาร์ตี้จะมีกิจกรรมด้วย” มาสเตอร์ครีดานกล่าวทิ้งท้ายเล็กน้อยการประชุมจึงจบลง

                        นักเรียนทุกคนทยอยกันเดินออกจากห้องประชุมทางประตูใหญ่ โดยที่เสียงคุยกันของนักเรียนยังคงดังมาอย่างไม่ขาดสาย

                        “นี่ๆ เอวี่ เราจะไปซื้อของกันเลยรึเปล่าหรือว่าจะไปกินข้างเที่ยงก่อน” นอเอลเอ่ยถามเอวี่เพราะเห็นว่านี่ก็จะเที่ยงอยู่แล้วซึ่งเป็นเวลาสวาปามของสองสาว

                        “อืม เราไปกินกันก่อนดีมั้ย ตอนนี้ฉันหิวจะแย่” เอวี่โอดครวญขณะที่กำลังหยิบหนังสือแนะนำโรงเรียนและเอามาเผื่อนอเอลอีกหนึ่งเล่ม จากนั้นทั้งสองจึงมุ่งตรงไปยังจัตุรัสเซเฟียทันที

                         เอวี่และนอเอลเดินเข้ามาในร้านอาหารขนาดย่อมที่ชื่อ’กริฟเฟน’ ที่เป็นภาษาโบราณของเผ่าเอลดีนแปลว่าสายรุ้งในธารน้ำหรือธารสีรุ้ง ทั้งสองสอดส่องสายตามองหาที่นั่งซึ่งแทบไม่เหลือเพราะนี่เป็นเวลาทานอาหารกลางวันของคนส่วนใหญ่ นอเอลว่าจะเดินไปหาพนักงานเอวี่จึงรั้งนอเอลไว้เพราะเธอเห็นที่นั่งแล้ว
                         ระหว่างที่เดินไปที่โต๊ะสายตาของเอวี่ก็ไปสะดุดอยู่ที่ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งที่กำลังนั่งทานข้าวและ...กำลังมองเธออยู่ เขามีเส้นผมสีดำสนิทและดวงตาสีเงินประกาย...เอล คาร์โนเปิลนั่นเอง เขานั่งอยู่กับเพื่อนสนิทของเขา เธอเคยเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันตอนวันสอบ เพื่อนสนิทที่ว่าคนนี้เป็นคนหน้าตาหลอเหลาเอาการทีเดียว เส้นผมสีน้ำตาลส้มและดวงตาสีน้ำทะเล คิ้ว ตาคม จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากบางเฉียบ ทุกอย่างนี้ทำให้เขาดูเหมือนแบดบอยแต่เอี่กลับคิดว่าเขาก็ดูน่าจะเป็นคนที่อบอุ่นคนหนึ่ง

                          “เอวี่...เฮ้! มองอะไรอยู่น่ะ?” นอเอลหันมาหาเอวี่เพื่อที่จะถามว่าจะกินอะไรบ้าง แต่ก็เห็นเอวี่กำลังจ้องอะไรบางอย่างอยู่เลยหันไปมองตามก็พบกับสองหนุ่มเพื่อนซี้สุดหล่อนั่น

                           “เอ๋? นั่นเอลนี่นา บังเอิญจริงเลย แต่เอ...ที่นั่งอยู่ด้วยนั่นใครน่ะ ดูโหดๆยังไงไม่รู้แฮะ” เมื่อได้ยินนอเอลพูดเอวี่จึงหันมาและดูรายการอาหารแทนเพราะดูท่าทางบริกรจะเริ่มเมื่อยเสียแล้ว

                            “เป็นอะไรรึเปล่านอเอล จ้องเขาจะตาแทบถลน เกิดหลงรักเขาขึ้นมาหรือไง” เอวี่เอ่ยแซวนอเอลเล่นๆ จึงได้ค้อนกลับมาวงเบ้อเร่อ

                             “บ้า ฉันแค่พยายามนึกต่างหากว่าผู้ชายผมส้มนั่นคือใคร” นอเอลว่าด้วยเสียงงอนนิดๆแบบไม่จริงจัง

                              “แล้วเขาคือใครล่ะ?” เอวี่ถามกับด้วยแววตาสนใจใคร่รู้ แหม ก็เพื่อนสนิทของนายเอลนั่นนี่นา คนอย่างนนั้นมีเพื่อนกะเขาด้วยเหรอ อ่า...พูดอย่างนี้ไม่ดีเนอะ ตบปากๆ

                            “จะบอกดีมั้ยเนี่ย ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน่า เขาคือฟรานซ์ เฟรอนซ์ เดเมเนิร์น ลูกชายของเพื่อนสนิทแซค คาร์โนเปิลที่ตอนนี้เป็นนักการเมืองที่น่านับถือคนหนึ่งยังไงล่ะ เห็นมาพวกลูกๆของเขาก็สนิทกันมาตั้งแต่เด็กล่ะมั้ง แต่นายนั่นดูไม่น่าเข้าใกล้เลยให้ตายสิ หน้างี้โหดสุดๆ แถมยังแผ่รังสีเย็นๆออกมาอีกต่างหาก กึ๋ยย~” นอเอลว่าพลางทำท่าสยองแบบโอเว่อร์ให้เอวี่ดู จากนั้นทั้งสองจึงหัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน จากนั้นก็เริ่มสั่งอาหารเพราะหิวเต็มที โดยที่ทั้งสองไม่รู้ตัวเลยว่าบุคคลที่อยู่ในบมสนทนาเมื่อครูกำลังมองหญิงสาวทั้งสองอยู่อย่างไม่วางตา

                           เมื่อรับประทานอาหารเสร็จจึงไปซื้อชุดนักเรียนที่ร้านลาเดนซึ่งของที่ต้องซื้อก็มีชุดนักเรียนที่ต้องใส่เป็นครั้งคราวสามชุดเพราะปกติใส่ชุดอะไรก็ได้ยกเว้นมีงานของโรงเรียน มีอุปกรณ์ที่ต้องใช้ในการเรียนเวทย์อีกเล็กน้อย เมื่อซื้อเสื้อผ้าเสร็จทั้งคู่จึงไปซื้อเครื่องเขียนแล้วจึงไปเดินหาชุดและหน้ากากสำหรับงานปาร์ตี้ในวันมะรืนนี้ที่ร้านขายชุดราตรีและแฟนซีต่างๆ

                          “เอวี่ เธอว่าชุดนี้เป็นไง?” นอเอลหันกลับมาจากราวเสื้อผ้ามาหาเอวี่พร้อมทาบชุดกระโปรงพองสีครีมให้เอวี่ดู ชุดนั้นเป็นชุดยาวเท่าเข่าเปิดไหล่ที่มีแขนตุ๊กตาพองๆติดริบบิ้นอันเล็กๆน่ารักและมีลูกไม้ระบายตรงแขนเสื้อ คอเสื้อและตรงชายกระโปรง มีริบบิ้นรัดใต้อก เมื่อทาบอยู่บนตัวของนอเอลยิ่งเสริมให้ทั้งคนทั้งชุดดูหวานขึ้นไปอีก

                         “สวยมากเลยนอเอล เหมาะกับเธอสุดๆ” เอวี่หันมายิ้มให้แล้วเอ่ยชม                       

                         “แล้วตกลงเธอได้ชุดรึยังล่ะเอวี่?” นอเอลถามเพราะยังไม่เห็นเอวี่หยิบอะไรติดมือมาเลย

                         “ยังเลย แต่...เอ๊ะ!...” เอวี่ยังพูดไม่ทันจบสายตาก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง เอวี่เดินไปดูแล้วจึงหยิบเดรสสีดำสนิทยาวถึงครึ่งต้นขาออกมาจากราว เดรสตัวนี้เดรสเกาะอกสีดำแต่มีผ้าโปร่งผลิ้วสีดำติดยาวรอบช่วงอกเหมือนจะเป็นเดรสเปิดไหล่ ตัวเดรสเป็นลายลูกไม้สีดำเช่นเดียวกันและติดเพชรสีดำเม็ดเล็กๆเป็นบางจุดทำให้ชุดดูมีลูกเล่น พอเอามาทาบกับตัวเอวี่แล้วทำให้เอวี่ดูเป็นสาวเฉี่ยวสวยไปเลย ซึ่งนอเอลก็คิดว่านี่มันเหมาะสุดๆไปเลย!

                         “สุดยอดไปเลยเอวี่! เหมาะมากๆ เอาตัวนี้แหละ ว่าแต่หน้ากากล่ะ?” ทั้งสองเดินไปหาพี่สาวที่คอยให้คำแนะนำเพื่อถามหาหน้ากาก แต่พี่เขากลับบอกว่าหน้ากากเข้าคู่ของชุดนี้หมดแล้ว ทั้งคู่ผิดหวังเล็กน้อยแล้วจึงเดินไปจ่ายเงินเฉพาะเดรสและนัดกันว่าวันพรุ่งนี้ค่อยมาหาดูใหม่

                         พอกลับมาที่ห้องทั้งสองก็ต้องประหลาดใจเพราะมีพัสดุที่จ่าหน้าถึงพวกเธอวางอยู่บนเตียงของแต่ละคน เอวี่เดินไปดูของเธอก็พบว่ามันส่งมาจากแม่ของเธอ พออ่านป้ายข้อความก็ได้ใจความว่าแม่เธอรู้ว่าจะมีปาร์ตี้สวมหน้ากากจึงส่งของมาให้ เมื่อเปิดดูก็พบกับหน้ากากแฟนซีครึ่งหน้าสีดำเรียบหรูประดับเพชรเม็ดเล็กตรงหางคิ้วซ้าย มีกุหลาบดำดอกเล็กๆประดับเป็นกรอบด้านขอบล่างขวาและมีขนนกตรงมุมบนซ้ายสีน้ำเงินดำอันยาวอยู่ปัดไปทางด้านหลัง นอกจากนี้ยังมีสายสร้อยสังวาลลูกปัดทีนิลเส้นยาวอีก
                        พอเห็นดังนั้นเอวี่ก็ตาโตแล้วหันกลับไปมองนอเอลซึ่งก็ได้หน้ากากจากแม่เหมือนกัน ของนอเอลเป็นหน้ากากครึ่งหน้าสีครีม มีเพชรเม็ดเล็กประดับตรงมุมบนซ้ายมีกุหลาบสีขาวครีบประดับอยู่อย่างสวยงาม และมีสายสร้อยลูกปัดที่ติดกับหน้ากากและมีกิ๊บตัวเล็กติดตรงปลายสำหรับติดกับผมให้สายลูกปัดห้อยเป็นทางจากหน้ากากไปจนประมาณครึ่งหัว

                          ทั้งสองหันมามองกันด้วยความดีใจ พอนั่งคุยกันไปสักแป๊บก็ไปอาบน้ำนอนกัน ก่อนนอนก็นอนคุยกันต่ออีก จากนั้นจึงผล็อยหลับไปกันทั้งคู่ด้วยความเหนื่อยอ่อน