ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [SF] My Special (FAN) Club [... X Heechul]
SF : My Special (FAN) Club
Couple : …XHeechul
Rate : PG-NC(?)
Talk : มาลุ้นกันว่าคราวนี้คู่กะใคร= =!! ,,, ความจริงฟิคเรื่องนี้มันควรจะมาเร็วกว่านี้ แต่ด้วยความคิดไม่ออก มันเลยมาช้าน่ะ ฮ่าๆๆๆ
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = **
“อื้อ~ แล้วพี่จะรอนะมาไวไวล่ะ”
“ครับ แล้วเจอกันครับ”
…สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ คงสงสัยสินะว่าผมเป็นใคร..แต่ผมบอกพวกคุณไม่ได้หรอกครับ เพราะเรื่องของเรายังคงเป็นความลับ แม้ว่าคนรักของผมชอบเปิดเผยมันก็เถอะ...
..
..
ร่างโปร่งของฮีชอลวุ่นอยู่กับการเล่นกับเจ้าแมวตัวแสบทั้งสองตัว ท่าทางเอ๋อๆของแบงชินเวลาถูกฮีบอมเมินใส่มันช่างน่าซะใจจริงๆ ทั้งที่แบงชินนั้นควรจะเข็ดแต่มันกลับทำตัวเรียกร้องความสนใจทั้งจากเจ้าของผู้หน้าตาดีและแมวรุ่นพี่ที่หน้าตากวนประสาท…
“แกนี่มันก็หยิ่งจริงๆนะฮีบอม ทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ดีหน่อยสิ!” ปากก็พูดไปแต่กลับใช้เท้าเขี่ยไปที่พุงของฮีบอมจนเกือบโดนมันข่วนจนได้
“ชั้นไม่พูดกับพวกแกแล้ว ไปจัดห้องดีกว่า ชิส์!”
...ฮีชอลไม่เหมือนใคร และ ไม่มีใครอยากเหมือนฮีชอล...
“เมี้ยว~~”
“ไปเลยไอ้แมวขี้อ้อน”.... “ให้มันได้งี้สิ ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง!”
สุดท้ายแล้ว คนที่พยายามจะคุยกับแมวก็ต้องพ่ายแพ้สินะ…ฮีชอลอุ้มฮีบอมและแบงชินเข้าไปในห้องนอน วางเจ้าแมวหน้าตาดีทั้งสองตัวลงบนเตียงนุ่มที่เพิ่งเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่ที่คนรักของตนนั้นซื้อให้เป็นของขวัญวันซิลเวอร์เดย์เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา
มือบางเปิดกล่องแหวนเงินที่สลักชื่อของคนสองคนไว้คู่กัน รอยยิ้มบางๆถูกวาดขึ้นบนใบหน้าหวานแหวนเงินวงแรกที่แรกให้กันเมื่อปีก่อนยังคงอยู่ในกล่องกำมะหยี่แสนสวยดังเดิม แม้ว่าเวลาที่อยู่ด้วยกันนั้นน้อยไปบ้างเพราะฮีชอลก็ต้องทำงานและแน่นอนว่าคนรักของตนก็เช่นกัน… บางทีการมีของไว้ดูต่างหน้ามันก็มีความสุขไปอีกแบบ
“ขอให้เรารักกันตลอดไป...” ฮีชอลพูดออกมาเบาๆ ใช่ว่าคนอย่างฮีชอลไม่เคยทำผิด...แต่การที่คนรักของเรายอมรับในสิ่งที่เราเป็นได้นั้นเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรอ การที่เขารักเราโดยมองข้ามสิ่งเหล่านั้นไปมันก็ควรเป็นเรื่องดีไม่ใช่รึไง?
“พี่ฮีชอล เราจะเป็นได้แค่พี่น้องกันหรอครับ”
“ขอโทษนะ…แต่พี่ยังลืมเขาไม่ได้ ขอโทษจริงๆ”
“ไม่ว่ายังไงผมก็จะรอ..รอสักวันที่พี่ลืมคนคนนั้นแล้วหันมองมาทางผมบ้าง”
แววตาจริงจังของคนตรงหน้านั้นทำให้ฮีชอลใจสั่นได้ไม่ยาก ไม่ใช่สั่นเพราะว่าเกรงกลัว แต่ความรู้สึกนี้เหมือนกับตอนที่เขามีความรักครั้งแรก...คิม ฮีชอล ลืมฮันคยองแล้วจริงๆสินะ
...14 May 2009…
‘Rrrrrrr Rrrrrrr’
“ว่าไงตัวยุ่ง”
“พี่อยู่ไหนหรอครับ”
น้ำเสียงนุ่มๆของปลายสายถามร่างบางด้วยน้ำเสียงแปลกๆ แถมเสียงรอบข้างที่ร่างบางได้ยินมันก็ดูวุ่นวายเหมือนอยู่ในย่านการค้าที่เต็มไปด้วยคนมากมาย
“อยู่หอ นายล่ะอยู่ไหน...ว่างรึไงเลยโทรมาหาพี่น่ะ”
“อยู่ร้านแกงกะหรี่ครับ ว่าจะซื้อไปฝากพี่ซักหน่อย อยู่หอใช่ไหมเดี๋ยวเข้าไปหานะ”
“หะ เห้ย!!”
ไม่ทันที่ฮีชอลจะได้ตอบอะไรออกไปก็ถูกตัดสายไปซะก่อน…เจ้าเด็กคนนี้เป็นอย่างงี้ทุกทีเลย แล้วนี่จะตอกย้ำพี่ตัวเองไปถึงไหน กินแกงกะหรี่ในวันนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า... ‘กูยังโสด!’
ไม่นานข้าวแกงกะหรี่สำหรับสองที่ก็ถูกจัดใส่จานอย่างสวยงาม ผิดกับใบหน้าของคนที่ได้รับ...
“ต้องการอะไรกันเนี่ย อยู่ดีดีก็มาตอกย้ำกันแบบนี้” ฮีชอลถามคนตรงหน้าออกไป แต่ความเคืองที่มีอยู่มันหายไปเมื่อเห็นรอยยิ้มกว้างกับตาหยีๆคู่นั้น
“บอกลามันกันเถอะครับรุ่นพี่”
“บอกลาอะไรของนาย นายจะไปไหนหรอ จะหยุดร้องเพลงแล้วหรอ!?”
“ฮ่าๆๆ ปล่าวครับ บอกลาความโสดกันมั้ย”
ร่างสูงคุกเข่าลงพร้อมยื่นดอกกุหลาบสีแดงสดสามดอกที่ถูกจัดช่ออย่างสวยงามให้กับร่างบาง...
“ผมรักพี่นะ พี่ฮีชอล”
“นายแน่ใจหรอ ชั้นเป็นคนยังไง แย่แค่ไหนนายรู้ดีกว่าใคร..แล้วยังจะรอคนอย่างชั้นขนาดนี้เลยงั้นหรอ ชะชั้น…นึกว่านายลืมมันไปหมดแล้วซะอีก ชั้นนึกว่านายลืมที่เคยพูดไว้ตอนนั้นแล้ว...จริงๆนะ”
“พี่บอกว่าพี่ต้องการเวลา และผมก็คิดว่าตอนนี้มันก็มากพอแล้วล่ะ…แต่ถ้าพี่ไม่พร้อมจริงๆผมก็ยืนยันที่จะรอต่อไป”
“ฮะ ฮึก…ไม่ต้องแล้วละ ชั้นลืมเขาได้แล้วจริงๆ ชั้นรู้สึกแบบนั้นตั้งแต่ตอนที่นายบอก”
..
..
..
‘ออด~ ออด~’
“รุ่นพี่ฮีชอล! พี่ฮีชอล! ที่รัก!!!”
“เด็กบ้า ตะโกนดังขนาดนั้นต่อให้ชั้นนี้มันเป็นส่วนตัวก็พี่ก็อายนะ>///<”
...ดูคนรักของผมทำเข้าสิ ปากก็บอกว่าอาย เขินจนตัวนี่บิดไปหมด แต่มือก็ยังฟาดมาที่ไหล่ผมจนได้ เจ็บครับ ผมเจ็บ= =…
“แต่งตัวอะไรของนายเนี่ย เหมือนจะไปออกกำลังกายเลยมาหาพี่ทั้งทีนะ”
“ผมกะว่าจะมาออกกำลังกาย”
“แล้วนี่ใจคอพี่จะถามจนไม่ให้ผมเข้าห้องเลยหรอ”
“กวน!”
ไอ้อารมณ์เขินก่อนหน้านี่มันเป็นเรื่องหลอกลวง นี่ล่ะฮีชอลตัวจริง...เหวี่ยงมันทุกที่ทุกสถานการณ์
ฮีชอลเดินนำคนรักไปที่โซฟารับแขกก่อนจะแยกไปรินน้ำพร้อมกับจัดขนมใส่จาน...ร้องเพลงในห้องครัวทำให้ได้แฟนแก่จริงหรอ ไหงฮีชอลได้แฟนเด็กกันนะ…หรือว่าถ้าเป็นนักร้องเขาเลยยกเว้น...
“เมี๊ยวว~”
“อันยองฮีบอม แบงชิน พวกแกอยู่รอดปลอดภัยดีใช่มั้ย”
คำถามที่ร่างสูงถามไปทำให้ฮีชอลที่กำลังรินน้ำอยู่ในห้องครัวหันมาโวยอีกจนได้ อะไรกัน…ฮีบอมกับแบงชินออกจะสบายดี อาหารก็ให้ครบ(?) เสื้อผ้าก็มีให้ใส่(?) คอยโกนขนให้เกรียนอย่างดี(?) พูดด้วยทุกวัน(?) เป็นแมวของคิม ฮีชอลสบายที่สุดในสามโลกแล้วล่ะ!!!
“พี่ฮีชอล แล้วนี่คนอื่นในวงไปไหนกันหมดล่ะ”
ร่างสูงถามขึ้นทันทีที่ฮีชอลนั่งลงข้างๆ มือหนารั้งเอวบางเข้ามากอดไว้หลวมๆพร้อมกับใบหน้าหวานที่ซบลงไปบนบ่า
“ไปทำงานข้างนอกมั้ง ไม่ก็ไปเที่ยวกะเด็กอีกแหละ ใครจะดีเหมือนพี่ล่ะเป็นคนรักบ้านรักเรือน”
“ที่รักของผมนี่น่ารักจริงๆ”
“แล้วไหนบอกว่าจะมีของมาฝากไง ถ้าไม่ถูกใจมีเรื่องแน่” ใบหน้าหวานเชิ่ดขึ้นรั้นๆ จนคนที่มองอยู่อดขำไม่ได้
“ชอบแน่ครับ แต่ว่าของอย่างนี้ต้องดูกันสองคนนะ”
‘ทำไมสายตากับน้ำเสียงมันดูเจ้าเล่ห์ขนาดนี้เนี่ย!!’
“นี่ก็สองคนแล้วไง พี่กับนาย...อะ เอ๋ แล้วก็ฮีบอมกะแบงชิน”
สุดท้าย...
ก็เหลือสองคนจริงๆ...
ภายในห้องนอนของฮีชอลล่ะนะ…
“’งื้อออ ของฝากพี่ล่ะ”
“หลับตาสิ”
‘1’
‘2’
‘3’
แสงสว่างของดวงดาวสีชมพู นั่นคือภาพแรกที่ฮีชอลเห็นหลังจากลืมตามขึ้นมา มือบางพยายามจะคว้ามันออกมาจากคนรักทันที ...มันคือของที่ฮีชอลอยากได้มานานแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะหาเวลาไปซื้อมันได้ที่ไหน เพราะลำพังแค่จะออกไปไหนก็มีแต่แฟนคลับรุมตามเหมือนกับเงา
“ขอบใจน้ะตัวยุ่ง!! พี่ชอบมันมากๆเลย”
ฮีชอลหยิบไอโฟนเครื่องสีดำของตนขึ้นมากดถ่ายรูปของคนรักกับของฝากแสนสวยนั้น เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นไม่ใช่เพราะถ่ายรูปอย่างสนุกสนาน แต่เพราะว่าตอนนี้ร่างสูงกำลังยื้อแย่งของฝากชิ้นนั้นบนเตียงกว้างก็เท่านั้นเอง...
“ฮื่ออ เหนื่อยแล้วนะ…จะไม่ให้พี่จริงๆหรอ”
เสียงลมหายใจแรงๆ...
ใบหน้าหวานที่แดงก่ำ...
ริมฝีปากอวบอิ่มที่ยู่ใส่ร่างสูง...
...พี่ฮีชอล สวยจริงๆด้วยล่ะครับ...
“พี่รู้ไหมว่ามันทำอะไรได้มากกว่าที่เห็นนะ”
“หืม มันมีอะไรมากกว่านี่ด้วยรึไง”
“นั่นสิ ผมบอกแล้วว่าผมจะมาออกกำลังกาย”
‘อย่าบอกนะว่าเจ้าตัวยุ่งมันจะ… โอ้วม่ายยย’
“ไม่เอาน่า เย็นนี้พี่ต้องไปทำงาน”
“ครั้งเดียวนะ นะนะ นานแล้วนะพี่ฮีชอล”
...คอยดูสิครับทุกคน พี่ฮีชอลน่ะนะใจอ่อนทุกทีละครับ...
“แต่ว่า…” ฮีชอลทำท่าทีเหมือนจะลังเลก็จริง แต่เพราะความอยากรู้ว่าคนรักของตนจะเอาเจ้าของฝากนั้นมาทำอะไรก็เลยตอบตกลงไปจนได้… ‘แต่ฮีชอลก็กลัวนะครับ…’
..
..
..
“อ๊ะ! เอาออกไปนะ อื้ออ มันเจ็บ บะเบาๆหน่อย”
“ทนหน่อยนะคนดี...”
“อะอื้ออ มะไหว ไม่ไหวแล้ว”
เสียงหวานยังครวญครางออกมาเรื่อยๆ พายุอารมณ์ที่โหมกระหน่ำเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว จากครั้งเดียวก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับร่างกายของทั้งคู่นั้นโหยหากันมานานเหลือเกิน ความเจ็บปวดที่แปรเปลี่ยนเป็นความสุขนั้นมีเพียงคนคนนี้ที่สามารถทำให้ฮีชอลรับรู้ได้..
“อ๊ะ! อ๊า!!!”
“อื้มมม มม”
..
..
..
“อื้ม…”
ร่างสูงนั้นถอดจูบออกมาอย่างเสียงดาย ถ้าไม่ติดว่าฮีชอลจะขาดอากาศหายไปซะก่อนล่ะก็ ไม่มีทางที่จะหยุดง่ายๆหรอก
“ฮื่ออ พอเลยเหนื่อยแล้ว...เล่นอะไรบ้าๆก็ไม่รู้”
“อ่าว ผมสอนวิธีใช้ของฝากอย่างถูกต้องไม่ดีหรอ” ร่างสูงหัวเราะร่า พร้อมกับรั้งเอวบางของฮีชอลมากดอดไว้ มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างสวยที่เข้าเป็นเจ้าของมันอย่างสมบูรณ์
“นายแกล้งพี่อีกแล้วนะ”
ฮีชอลซุกหน้าหวานเข้ากับอกกว้าง... ‘ก็คนมันเขินบ้างอะไรบ้าง’
“แต่มันก็ใช้ได้ผลพอๆกับไวเบรเตอร์ที่เราเคยใช้เลยนะ”
.........................................................
.................................................
..................................
หลังจากที่ทั้งคู่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเสร็จแล้วฮีชอลก็เดินออกมาส่งคนรักของตน แม้ว่าอยากจะอยู่ด้วยกันอีกนิดแต่คำว่า ‘งาน’ ก็ต้องเข้ามาขัดทุกทีสินะ
“ตัวยุ่ง ตั้งใจทำงานรู้ไหม อย่านอนดึกนะ”
“พี่ก็เหมือนกันนะครับ บอกให้พวกพี่แทบินขับรถช้าๆบ้างก็ได้ ตอนดึกขับเร็วมันอันตราย ผมเป็นห่วง
‘ฟ้อดดด’ ร่างสูงสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆบนแก้มของฮีชอล ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นจูบเบาๆบนริมฝีปากอวบอิ่มนั้น
..
..
ฮีชอลทิ้งตัวลงบนเตียงกว้าง มือเรียวขว้าไอโฟนขึ้นมากดดูรูปที่เพิ่งถ่ายไปก่อนหน้านี้ ร่างบางตัดสินใจอัพมันขึ้นบนโลกทวิตเตอร์
김희철 짱팬인 쌈디(Simon Dominic) http://twitpic.com/358vt7
ซัมดี สุดยอดแฟนคลับของคิมฮีชอล (Simon Dominic) http://twitpic.com/358vt7
…หวังว่าจะไม่มีใครคิดสงสัยนะครับ…
…ว่าทำไมซัมดีถึงนั่งอยู่บนเก้าอี้เล่นคอม ของผม
...ว่าทำไมซัมดีถึงถือแท่งไฟสีชมพูอย่างสตาร์ฮี ของผม
...
...
...ว่าทำไม เราสองคนถึงอยู่ด้วยกันในเวลาแบบนี้...
“จุ๊ๆ อย่าไปบอกใครนะว่าพวกคุณรู้อะไรไปบ้าง ด้วยความหวังดีถ้าไม่อยากให้ใครเดือดร้อน^_^!”
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = **
Beevers3 : ป่วยดีนะ...มันคือฟิคที่ได้ฟีลมาจากรูปที่ฮีอัพตอนอยู่กะไซมอนในห้องนอนตัวเอง= =? ,,, แล้วมินนี่ก็มาบอกให้แต่งโดยให้สตาร์ฮีเป็นเซ็กซ์ทอย...แต่บีเวอร์ไม่สามารถคะ ขอโทษนะ คิกๆๆๆ
Couple : …XHeechul
Rate : PG-NC(?)
Talk : มาลุ้นกันว่าคราวนี้คู่กะใคร= =!! ,,, ความจริงฟิคเรื่องนี้มันควรจะมาเร็วกว่านี้ แต่ด้วยความคิดไม่ออก มันเลยมาช้าน่ะ ฮ่าๆๆๆ
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = **
“อื้อ~ แล้วพี่จะรอนะมาไวไวล่ะ”
“ครับ แล้วเจอกันครับ”
…สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ คงสงสัยสินะว่าผมเป็นใคร..แต่ผมบอกพวกคุณไม่ได้หรอกครับ เพราะเรื่องของเรายังคงเป็นความลับ แม้ว่าคนรักของผมชอบเปิดเผยมันก็เถอะ...
..
..
ร่างโปร่งของฮีชอลวุ่นอยู่กับการเล่นกับเจ้าแมวตัวแสบทั้งสองตัว ท่าทางเอ๋อๆของแบงชินเวลาถูกฮีบอมเมินใส่มันช่างน่าซะใจจริงๆ ทั้งที่แบงชินนั้นควรจะเข็ดแต่มันกลับทำตัวเรียกร้องความสนใจทั้งจากเจ้าของผู้หน้าตาดีและแมวรุ่นพี่ที่หน้าตากวนประสาท…
“แกนี่มันก็หยิ่งจริงๆนะฮีบอม ทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ดีหน่อยสิ!” ปากก็พูดไปแต่กลับใช้เท้าเขี่ยไปที่พุงของฮีบอมจนเกือบโดนมันข่วนจนได้
“ชั้นไม่พูดกับพวกแกแล้ว ไปจัดห้องดีกว่า ชิส์!”
...ฮีชอลไม่เหมือนใคร และ ไม่มีใครอยากเหมือนฮีชอล...
“เมี้ยว~~”
“ไปเลยไอ้แมวขี้อ้อน”.... “ให้มันได้งี้สิ ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง!”
สุดท้ายแล้ว คนที่พยายามจะคุยกับแมวก็ต้องพ่ายแพ้สินะ…ฮีชอลอุ้มฮีบอมและแบงชินเข้าไปในห้องนอน วางเจ้าแมวหน้าตาดีทั้งสองตัวลงบนเตียงนุ่มที่เพิ่งเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่ที่คนรักของตนนั้นซื้อให้เป็นของขวัญวันซิลเวอร์เดย์เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา
มือบางเปิดกล่องแหวนเงินที่สลักชื่อของคนสองคนไว้คู่กัน รอยยิ้มบางๆถูกวาดขึ้นบนใบหน้าหวานแหวนเงินวงแรกที่แรกให้กันเมื่อปีก่อนยังคงอยู่ในกล่องกำมะหยี่แสนสวยดังเดิม แม้ว่าเวลาที่อยู่ด้วยกันนั้นน้อยไปบ้างเพราะฮีชอลก็ต้องทำงานและแน่นอนว่าคนรักของตนก็เช่นกัน… บางทีการมีของไว้ดูต่างหน้ามันก็มีความสุขไปอีกแบบ
“ขอให้เรารักกันตลอดไป...” ฮีชอลพูดออกมาเบาๆ ใช่ว่าคนอย่างฮีชอลไม่เคยทำผิด...แต่การที่คนรักของเรายอมรับในสิ่งที่เราเป็นได้นั้นเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรอ การที่เขารักเราโดยมองข้ามสิ่งเหล่านั้นไปมันก็ควรเป็นเรื่องดีไม่ใช่รึไง?
“พี่ฮีชอล เราจะเป็นได้แค่พี่น้องกันหรอครับ”
“ขอโทษนะ…แต่พี่ยังลืมเขาไม่ได้ ขอโทษจริงๆ”
“ไม่ว่ายังไงผมก็จะรอ..รอสักวันที่พี่ลืมคนคนนั้นแล้วหันมองมาทางผมบ้าง”
แววตาจริงจังของคนตรงหน้านั้นทำให้ฮีชอลใจสั่นได้ไม่ยาก ไม่ใช่สั่นเพราะว่าเกรงกลัว แต่ความรู้สึกนี้เหมือนกับตอนที่เขามีความรักครั้งแรก...คิม ฮีชอล ลืมฮันคยองแล้วจริงๆสินะ
...14 May 2009…
‘Rrrrrrr Rrrrrrr’
“ว่าไงตัวยุ่ง”
“พี่อยู่ไหนหรอครับ”
น้ำเสียงนุ่มๆของปลายสายถามร่างบางด้วยน้ำเสียงแปลกๆ แถมเสียงรอบข้างที่ร่างบางได้ยินมันก็ดูวุ่นวายเหมือนอยู่ในย่านการค้าที่เต็มไปด้วยคนมากมาย
“อยู่หอ นายล่ะอยู่ไหน...ว่างรึไงเลยโทรมาหาพี่น่ะ”
“อยู่ร้านแกงกะหรี่ครับ ว่าจะซื้อไปฝากพี่ซักหน่อย อยู่หอใช่ไหมเดี๋ยวเข้าไปหานะ”
“หะ เห้ย!!”
ไม่ทันที่ฮีชอลจะได้ตอบอะไรออกไปก็ถูกตัดสายไปซะก่อน…เจ้าเด็กคนนี้เป็นอย่างงี้ทุกทีเลย แล้วนี่จะตอกย้ำพี่ตัวเองไปถึงไหน กินแกงกะหรี่ในวันนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า... ‘กูยังโสด!’
ไม่นานข้าวแกงกะหรี่สำหรับสองที่ก็ถูกจัดใส่จานอย่างสวยงาม ผิดกับใบหน้าของคนที่ได้รับ...
“ต้องการอะไรกันเนี่ย อยู่ดีดีก็มาตอกย้ำกันแบบนี้” ฮีชอลถามคนตรงหน้าออกไป แต่ความเคืองที่มีอยู่มันหายไปเมื่อเห็นรอยยิ้มกว้างกับตาหยีๆคู่นั้น
“บอกลามันกันเถอะครับรุ่นพี่”
“บอกลาอะไรของนาย นายจะไปไหนหรอ จะหยุดร้องเพลงแล้วหรอ!?”
“ฮ่าๆๆ ปล่าวครับ บอกลาความโสดกันมั้ย”
ร่างสูงคุกเข่าลงพร้อมยื่นดอกกุหลาบสีแดงสดสามดอกที่ถูกจัดช่ออย่างสวยงามให้กับร่างบาง...
“ผมรักพี่นะ พี่ฮีชอล”
“นายแน่ใจหรอ ชั้นเป็นคนยังไง แย่แค่ไหนนายรู้ดีกว่าใคร..แล้วยังจะรอคนอย่างชั้นขนาดนี้เลยงั้นหรอ ชะชั้น…นึกว่านายลืมมันไปหมดแล้วซะอีก ชั้นนึกว่านายลืมที่เคยพูดไว้ตอนนั้นแล้ว...จริงๆนะ”
“พี่บอกว่าพี่ต้องการเวลา และผมก็คิดว่าตอนนี้มันก็มากพอแล้วล่ะ…แต่ถ้าพี่ไม่พร้อมจริงๆผมก็ยืนยันที่จะรอต่อไป”
“ฮะ ฮึก…ไม่ต้องแล้วละ ชั้นลืมเขาได้แล้วจริงๆ ชั้นรู้สึกแบบนั้นตั้งแต่ตอนที่นายบอก”
..
..
..
‘ออด~ ออด~’
“รุ่นพี่ฮีชอล! พี่ฮีชอล! ที่รัก!!!”
“เด็กบ้า ตะโกนดังขนาดนั้นต่อให้ชั้นนี้มันเป็นส่วนตัวก็พี่ก็อายนะ>///<”
...ดูคนรักของผมทำเข้าสิ ปากก็บอกว่าอาย เขินจนตัวนี่บิดไปหมด แต่มือก็ยังฟาดมาที่ไหล่ผมจนได้ เจ็บครับ ผมเจ็บ= =…
“แต่งตัวอะไรของนายเนี่ย เหมือนจะไปออกกำลังกายเลยมาหาพี่ทั้งทีนะ”
“ผมกะว่าจะมาออกกำลังกาย”
“แล้วนี่ใจคอพี่จะถามจนไม่ให้ผมเข้าห้องเลยหรอ”
“กวน!”
ไอ้อารมณ์เขินก่อนหน้านี่มันเป็นเรื่องหลอกลวง นี่ล่ะฮีชอลตัวจริง...เหวี่ยงมันทุกที่ทุกสถานการณ์
ฮีชอลเดินนำคนรักไปที่โซฟารับแขกก่อนจะแยกไปรินน้ำพร้อมกับจัดขนมใส่จาน...ร้องเพลงในห้องครัวทำให้ได้แฟนแก่จริงหรอ ไหงฮีชอลได้แฟนเด็กกันนะ…หรือว่าถ้าเป็นนักร้องเขาเลยยกเว้น...
“เมี๊ยวว~”
“อันยองฮีบอม แบงชิน พวกแกอยู่รอดปลอดภัยดีใช่มั้ย”
คำถามที่ร่างสูงถามไปทำให้ฮีชอลที่กำลังรินน้ำอยู่ในห้องครัวหันมาโวยอีกจนได้ อะไรกัน…ฮีบอมกับแบงชินออกจะสบายดี อาหารก็ให้ครบ(?) เสื้อผ้าก็มีให้ใส่(?) คอยโกนขนให้เกรียนอย่างดี(?) พูดด้วยทุกวัน(?) เป็นแมวของคิม ฮีชอลสบายที่สุดในสามโลกแล้วล่ะ!!!
“พี่ฮีชอล แล้วนี่คนอื่นในวงไปไหนกันหมดล่ะ”
ร่างสูงถามขึ้นทันทีที่ฮีชอลนั่งลงข้างๆ มือหนารั้งเอวบางเข้ามากอดไว้หลวมๆพร้อมกับใบหน้าหวานที่ซบลงไปบนบ่า
“ไปทำงานข้างนอกมั้ง ไม่ก็ไปเที่ยวกะเด็กอีกแหละ ใครจะดีเหมือนพี่ล่ะเป็นคนรักบ้านรักเรือน”
“ที่รักของผมนี่น่ารักจริงๆ”
“แล้วไหนบอกว่าจะมีของมาฝากไง ถ้าไม่ถูกใจมีเรื่องแน่” ใบหน้าหวานเชิ่ดขึ้นรั้นๆ จนคนที่มองอยู่อดขำไม่ได้
“ชอบแน่ครับ แต่ว่าของอย่างนี้ต้องดูกันสองคนนะ”
‘ทำไมสายตากับน้ำเสียงมันดูเจ้าเล่ห์ขนาดนี้เนี่ย!!’
“นี่ก็สองคนแล้วไง พี่กับนาย...อะ เอ๋ แล้วก็ฮีบอมกะแบงชิน”
สุดท้าย...
ก็เหลือสองคนจริงๆ...
ภายในห้องนอนของฮีชอลล่ะนะ…
“’งื้อออ ของฝากพี่ล่ะ”
“หลับตาสิ”
‘1’
‘2’
‘3’
แสงสว่างของดวงดาวสีชมพู นั่นคือภาพแรกที่ฮีชอลเห็นหลังจากลืมตามขึ้นมา มือบางพยายามจะคว้ามันออกมาจากคนรักทันที ...มันคือของที่ฮีชอลอยากได้มานานแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะหาเวลาไปซื้อมันได้ที่ไหน เพราะลำพังแค่จะออกไปไหนก็มีแต่แฟนคลับรุมตามเหมือนกับเงา
“ขอบใจน้ะตัวยุ่ง!! พี่ชอบมันมากๆเลย”
ฮีชอลหยิบไอโฟนเครื่องสีดำของตนขึ้นมากดถ่ายรูปของคนรักกับของฝากแสนสวยนั้น เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นไม่ใช่เพราะถ่ายรูปอย่างสนุกสนาน แต่เพราะว่าตอนนี้ร่างสูงกำลังยื้อแย่งของฝากชิ้นนั้นบนเตียงกว้างก็เท่านั้นเอง...
“ฮื่ออ เหนื่อยแล้วนะ…จะไม่ให้พี่จริงๆหรอ”
เสียงลมหายใจแรงๆ...
ใบหน้าหวานที่แดงก่ำ...
ริมฝีปากอวบอิ่มที่ยู่ใส่ร่างสูง...
...พี่ฮีชอล สวยจริงๆด้วยล่ะครับ...
“พี่รู้ไหมว่ามันทำอะไรได้มากกว่าที่เห็นนะ”
“หืม มันมีอะไรมากกว่านี่ด้วยรึไง”
“นั่นสิ ผมบอกแล้วว่าผมจะมาออกกำลังกาย”
‘อย่าบอกนะว่าเจ้าตัวยุ่งมันจะ… โอ้วม่ายยย’
“ไม่เอาน่า เย็นนี้พี่ต้องไปทำงาน”
“ครั้งเดียวนะ นะนะ นานแล้วนะพี่ฮีชอล”
...คอยดูสิครับทุกคน พี่ฮีชอลน่ะนะใจอ่อนทุกทีละครับ...
“แต่ว่า…” ฮีชอลทำท่าทีเหมือนจะลังเลก็จริง แต่เพราะความอยากรู้ว่าคนรักของตนจะเอาเจ้าของฝากนั้นมาทำอะไรก็เลยตอบตกลงไปจนได้… ‘แต่ฮีชอลก็กลัวนะครับ…’
..
..
..
“อ๊ะ! เอาออกไปนะ อื้ออ มันเจ็บ บะเบาๆหน่อย”
“ทนหน่อยนะคนดี...”
“อะอื้ออ มะไหว ไม่ไหวแล้ว”
เสียงหวานยังครวญครางออกมาเรื่อยๆ พายุอารมณ์ที่โหมกระหน่ำเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว จากครั้งเดียวก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับร่างกายของทั้งคู่นั้นโหยหากันมานานเหลือเกิน ความเจ็บปวดที่แปรเปลี่ยนเป็นความสุขนั้นมีเพียงคนคนนี้ที่สามารถทำให้ฮีชอลรับรู้ได้..
“อ๊ะ! อ๊า!!!”
“อื้มมม มม”
..
..
..
“อื้ม…”
ร่างสูงนั้นถอดจูบออกมาอย่างเสียงดาย ถ้าไม่ติดว่าฮีชอลจะขาดอากาศหายไปซะก่อนล่ะก็ ไม่มีทางที่จะหยุดง่ายๆหรอก
“ฮื่ออ พอเลยเหนื่อยแล้ว...เล่นอะไรบ้าๆก็ไม่รู้”
“อ่าว ผมสอนวิธีใช้ของฝากอย่างถูกต้องไม่ดีหรอ” ร่างสูงหัวเราะร่า พร้อมกับรั้งเอวบางของฮีชอลมากดอดไว้ มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างสวยที่เข้าเป็นเจ้าของมันอย่างสมบูรณ์
“นายแกล้งพี่อีกแล้วนะ”
ฮีชอลซุกหน้าหวานเข้ากับอกกว้าง... ‘ก็คนมันเขินบ้างอะไรบ้าง’
“แต่มันก็ใช้ได้ผลพอๆกับไวเบรเตอร์ที่เราเคยใช้เลยนะ”
.........................................................
.................................................
..................................
หลังจากที่ทั้งคู่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเสร็จแล้วฮีชอลก็เดินออกมาส่งคนรักของตน แม้ว่าอยากจะอยู่ด้วยกันอีกนิดแต่คำว่า ‘งาน’ ก็ต้องเข้ามาขัดทุกทีสินะ
“ตัวยุ่ง ตั้งใจทำงานรู้ไหม อย่านอนดึกนะ”
“พี่ก็เหมือนกันนะครับ บอกให้พวกพี่แทบินขับรถช้าๆบ้างก็ได้ ตอนดึกขับเร็วมันอันตราย ผมเป็นห่วง
‘ฟ้อดดด’ ร่างสูงสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆบนแก้มของฮีชอล ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นจูบเบาๆบนริมฝีปากอวบอิ่มนั้น
..
..
ฮีชอลทิ้งตัวลงบนเตียงกว้าง มือเรียวขว้าไอโฟนขึ้นมากดดูรูปที่เพิ่งถ่ายไปก่อนหน้านี้ ร่างบางตัดสินใจอัพมันขึ้นบนโลกทวิตเตอร์
김희철 짱팬인 쌈디(Simon Dominic) http://twitpic.com/358vt7
ซัมดี สุดยอดแฟนคลับของคิมฮีชอล (Simon Dominic) http://twitpic.com/358vt7
…หวังว่าจะไม่มีใครคิดสงสัยนะครับ…
…ว่าทำไมซัมดีถึงนั่งอยู่บนเก้าอี้เล่นคอม ของผม
...ว่าทำไมซัมดีถึงถือแท่งไฟสีชมพูอย่างสตาร์ฮี ของผม
...
...
...ว่าทำไม เราสองคนถึงอยู่ด้วยกันในเวลาแบบนี้...
“จุ๊ๆ อย่าไปบอกใครนะว่าพวกคุณรู้อะไรไปบ้าง ด้วยความหวังดีถ้าไม่อยากให้ใครเดือดร้อน^_^!”
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = **
Beevers3 : ป่วยดีนะ...มันคือฟิคที่ได้ฟีลมาจากรูปที่ฮีอัพตอนอยู่กะไซมอนในห้องนอนตัวเอง= =? ,,, แล้วมินนี่ก็มาบอกให้แต่งโดยให้สตาร์ฮีเป็นเซ็กซ์ทอย...แต่บีเวอร์ไม่สามารถคะ ขอโทษนะ คิกๆๆๆ
Simon X Heechul .... DO U LIKE IT !?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น