**หากมีคำไหนที่ไรท์พิมพ์ผิดก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยนะคะ(ไรท์ไม่ได้นอน ไรท์เบลอ)
(เริ่มที่อนิเมะตอนที่ 9 ที่ดาร์อิสดวลกับมิสตร้า)
เพล้ง!!//เสียงวัตถุคล้ายแก้วหล่นแตกอยู่หลังผ้าม่านในห้องนึง
"หืม?"ด้วยความอยากรู้ของซินแบดเขาจึงเดินเข้าไปสำรวจภายในห้องก่อนได้รับอนุญาตและพบว่าภายในห้องนั้นมีของประดับแบบสวยหรู
"เจ้าเป็นใครน่ะ!"เสียงหวานๆอันน่าฟังของหญิงสาวคนนึงดังขึ้นจากทางด้านหลังของเขา
"อ้า! พอดีว่าข้าเดินหลงเข้ามาน่ะ"เมื่อซินแบดหันกลับไปเขาก็พบกับสาวน้อยผมแดงคนนึงยืนอยู่
"ที่นี่คือห้องของข้า ได้โปรดออกไปด้วย"เธอกอดอกมองซินแบดพลางตัวสั่นเพราะกลัวนิดๆ
"ข้ามีนามว่า ซินแบด เป็นพ่อค้าที่มาเจรจากับที่นี่ จะเป็นการเสียมารยาทมั้ยถ้าหากว่าข้าจะถามชื่อเจ้าน่ะ"ซินแบดยิ้มโปรยเสน่ห์(ที่ใช้ได้ผลกับหญิงสาวทุกคน)ใส่หญิงสาวผมแดงร่างเล็กตรงหน้า
"หืม? ข้ามีนามว่า ริสอาน่า เลออซ์เซส เป็นเจ้าหญิงลำดับ2ลูกสาวของราชาดาร์อิส เลออซ์เซส"หญิงสาวร่างเล็กคนนั้นแนะนำตัวให้เขาฟัง
"องค์หญิงเพคะ เกิดเรื่องแล้วเพคะ! ตอนนี้ฝ่าบาททรงจะประหารท่านมิสตร้าแล้วเพคะ!"คนใช้ของริสอาน่าวิ่งมาแจ้งเรื่องให้เธอทราบ
"ไม่ได้นะ! ท่านพ่อจะประหารท่านพี่ไม่ได้!"เธอพูดด้วยน้ำเสียงตกใจก่อนจะวิ่งออกไปจากห้องทิ้งให้ซินแบดยืนสตั้นอยู่อย่างนั้นคนเดียว
ลานประลองที่ท้องพระโรง
"ท่านพ่อ! อย่าฆ่าท่านพี่นะ!"ริสอาน่าวิ่งเข้าไปกันตัวผู้เป็นพี่ชายเอาไว้
"หลบไปริสอาน่า! แพ้ก็คือแพ้!"ดาร์อิสจำใจตวาดใส่ลูกสาวคนกลางของตน
"ไม่ค่ะ! ข้าไม่หลบ! มันไม่ยุติธรรม! ข้าเองก็อยากออกจากที่นี่เหมือนกัน ใครจะไปอยากอยู่กัน! ประเทศที่เคร่งครัด--ไม่สิ....บ้าเลยต่างหาก--"
เพี๊ยะ!!//ดาบยาวคู่กายของดาร์อิสตบเข้าที่หน้าของผู้เป็นลูกสาวคนกลางอย่างจัง
"สารเลว"ดาร์อิสเอ่ยคำพูดออกมาเพียงสั้นๆ
"ท่านพ่อนั่นแหละ! เคร่งครัดแต่กับศาสนาจนไม่ได้สนใจความรู้สึกของลูกเลย! ท่านบอกว่าท่านรักพวกเราแต่ก็ไม่เคยเห็นเลยนี่คะ...ว่าท่านรักพวกเราน่ะ ความรู้สึกของพวกเราจะเป็นยังไงท่านก็ไม่เคยรับรู้ มีแต่บอกว่าให้ทำตามศาสนาๆท่านพี่กับสปาร์ทอสก็ต้องทำตามศาสนาก็คือการเป็นอัศวิน แม้ไม่อยากเป็นก็ต้องถูกฝืนใจให้เป็น และข้าที่เป็นลูกสาวคนเดียวในบรรดาพวกลูกทั้งสามของท่านข้าเองก็ต้องทำแค่อยู่เฉยๆ ข้าไม่มีสิทธิ์ที่จะต่อสู้แบบท่านพี่เลย ข้าเป็นผู้หญิงแล้วจะทำไม!? อย่างน้อยจิตใจของข้าก็กล้าหาญกว่าอัศวินนับร้อยมารวมกันเสียอีก! แต่ท่านก็บอกกับข้าเพียงว่าวัฏจักรของผู้หญิงคือการเป็นแม่บ้านแม่เรือนที่ดี ชีวิตข้าไม่ได้เกิดมาเพราะต้องมามีสามีอย่างเดียวนะ! ข้าก็อยากจะรู้จักโลกภายนอกบ้าง!"ริสอาน่านั่งตวาดใส่ดาร์อิสกลับ
"(คงต้องช่วยสองพี่น้องนี้แล้วล่ะ..)"ซินแบดที่ออกมายืนมองเหตุการณ์ได้ซักพักแล้วคิดในใจก่อนจะตัดสินใจเดินไปท้าดวลดาร์อิสอีกรอบ
หลังจากนั้น ริสอาน่ากับมิสตร้าก็ถูกปล่อยเป็นอิสระและจะเดินทางไปกับซินแบด และในขณะนั้นเอง ที่ท่าเรือของซาซัน
"ท่านพี่! ท่านพี่จะไปจริงเหรอครับ!?"สปาร์ทอสวิ่งมาหาพี่ๆทั้งสองที่ท่าเรือตัวคนเดียว
"ขอโทษนะสปาร์ทอส ซักวันพี่จะกลับมาที่นี่และจะเล่าประสบการณ์ครั้งนี้ของพี่ให้เจ้าได้ฟังถ้าเจ้าฝึกจนแข็งแกร่งแล้วอ่ะนี่ เก็บไว้ดีๆนะ"ริสอาน่าลูบหัวน้องชายคนสุดท้องด้วยความเอ็นดูก่อนจะหยิบอะไรบางอย่างใส่มือให้เขา
"ท่านพี่หญิง..."สปาร์ทอสมองสิ่งที่พี่สาวของตนให้มาเมื่อครู่ด้วยสายตาที่หวั่นไหวราวจะร้องไห้ มันคือสร้อยคอสัญลักษณ์ของซาซันนั่นเอง
"เอาล่ะ ไปบอกลาท่านพี่มิสตร้าด้วยนะ อยู่ที่นี่ก็จงเป็นอัศวินที่เป็นที่รักของทุกคนล่ะ อย่าเกเรทำตัวเหลวไหลล่ะ"ริสอาน่าลูบหัวเขาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะไปช่วยพวกซินแบดขนข้าวของ
และที่ต่อไปที่พวกเขาจะไปก็คือ อาร์เทเมเรีย
"เฮ้อ..."ริสอาน่านั่งถอนหายใจเบาๆและสายตาพลางสาดส่องชมวิวทิวทัศน์รอบๆตัวเธอ
"ไม่สบายใจอะไรเหรอครับ?"จาฟาร์นั่งลงข้างๆเธอก่อนจะมองทิวทัศน์นอกเรือตามเธอ
"ถึงชั้นจะได้ทำตามที่ฝันไว้แล้ว...แต่ก็แอบกลัวนิดๆน่ะค่ะ...ว่าชั้นจะทำยังไงต่อไปดี.."เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหวั่นๆและนัยน์ตาสีแดงทั้งสองของเธอก็ยังคงจ้องไปที่บรรยากาศนอกเรือ
"ลองมาเดินทางกับพวกเราดูสิครับ! ถ้าคุณลองเปิดใจให้พวกเราบ้าง แน่นอนว่าคุณต้องสนุกแน่ๆเลย!"จาฟาร์นั่งส่งยิ้มหวานๆให้เธอ
"นั่นสินะคะ! ผู้คนไม่ได้เป็นแบบเดียวกันซะหน่อยนี่นา!"เธอละสายตาจากทิวทัศน์เบื้องหน้าและหันกลับมามองหน้าจาฟาร์ก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ
"ครับ! จากนี้มาร่วมเดินทางด้วยกันเถอะ!"จาฟาร์ยิ้มร่าก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้าพร้อมเธอ
"สาวๆ~~"เสียงซินแบดกับมิสตร้าผู้เป็นพี่ชายของริสอาน่าดังขึ้นขัดจังหวะคอมเมดี้ของทั้งสอง
"มันน่านัก!"จาฟาร์กับริสอาน่าพูดขึ้นพร้อมกัน
"ใจเย็นๆนะจาฟาร์ เจ้าหญิงริสอาน่า"ฮินะพูดเกลี้ยกล่อมทั้งสองไว้ก่อนที่ทั้งสองจะลงมือเชือดซินแบดกับมิสตร้าทิ้งไปซะก่อน
"เรียกว่าริสอาน่าก็พอแล้วค่ะ ตอนนี้ชั้นไม่ใช่เจ้าหญิงแล้วนะคะ"ริสอาน่าส่งยิ้มหวานๆให้ฮินะ
ท่าเรืออาร์เทเมเรีย
"เวลาส่งสินค้าเข้าออกไม่เหนื่อยตายรึไงกันเนี่ย?"ริสอาน่าพูดขึ้นเพราะบรรยากาศรอบข้างในตอนนี้มีแต่ภูเขาสูงชันเต็มไปหมด
"เอาล่ะ เริ่มเดินทางกันเถอะ!"ว่าแล้วซินแบดกับมิสตร้าก็ตั้งตัววิ่งออกตัวก่อนพวกริสอาน่าทันที
"วิ่งออกตัวเร็วแบบนั้นน่ะ..."
"ช่างเถอะจาฟาร์"ฮินะแตะไหล่จาฟาร์เบาๆก่อนจะเริ่มเดินตามทั้งสองหนุ่มไป
"เดี๋ยวไม่นานก็คงจะคลานหมดสภาพเหมือนไส้เดือนเองล่ะค่ะ"ริสอาน่าหลับตาลงซักพักก่อนจะเดินตามหลังฮินะกับจาฟาร์ไป
สุดท้ายผลก็ออกมาตามที่ริสอาน่าพูดจริงๆ
"เหนื่อยเป็นบ้าเลยโว้ย! ขอพักก่อนไม่ได้รึไงกัน"ซินแบดที่ตอนนี้อยู่สภาพนอนอาลัยตายอยากอยู่ที่พื้นถามจาฟาร์
"คุณริสอาน่านี่แม่นจังเลยนะครับ"จาฟาร์ทำเป็นไม่สนใจซินแบดและหันไปคุยกับริสอาน่าแทน
"อย่าเมินกันเซ่!!"ซินแบดแว้ดใส่จาฟาร์
"แล้วใครมันบอกว่าต้องเดินทางไปให้ถึงที่นั่นให้เร็วๆล่ะฟะ!!"จาฟาร์แว้ดใส่ซินแบดกลับ
"อือ นี่จะใกล้จะค่ำแล้ว ชั้นว่าเราหาที่พักค้างเอาแรงก่อนดีกว่านะคะ"ริสอาน่ามองท้องฟ้าก่อนจะหันมาพูดกับจาฟาร์
ค่ำวันนั้น
"แบ่งกันกินให้อิ่มล่ะ!"ซินแบดยิ้มร่าท่ามกลางวงล้อมที่พากันนั่งล้อมกองไฟทานข้าวร่วมกันอยู่
"ชั้นขอผ่านแล้วกันนะคะ พอดีว่าไม่ค่อยจะหิวน่ะ อาหารส่วนของชั้นเอาไปกินเลยก็ได้ค่ะ ขอตัวไปสำรวจพื้นที่ใกล้ๆนี้ก่อนนะคะ"ริสอาน่าพูดเสร็จก็ลุกขึ้นเดินออกจากวงทานข้าวไปโดยมีเพียงคบเพลิงไม้ที่ถือติดมือไปด้วยเพียงอย่างเดียว
"งั้นชั้นขอนะ~~ อะฮึๆๆ"ซินแบดทำหน้าเจื่อน
"ไม่ได้โว้ย!! นี่แกจะแย่งยันอาหารผู้หญิงเลยรึไงกันไอคนหยาบช้า!"มิสตร้าแว้ดใส่ซินแบด
นอกบริเวณที่พวกซินแบดนั่งกินข้าวกันอยู่
"พอมาเจอแบบนี้ก็รู้สึกแปลกๆไปเลยแฮะ"ริสอาน่าเดินเตะก้อนหินเล่นไปมา
แกรบ!//เสียงเหยียบกิ่งไม้ภายในป่าดังขึ้น
"ใครน่ะ!?"ริสอาน่าหันขวับไปทางต้นเสียงทันที
ฟ่ออ//เสียงอะไรบางอย่างดังมาจากในป่ามืดๆ
"บอกมาเดี๋ยวนี้นะ--ห๊ะ!?....ย...อย่าเข้ามานะ!!"งูยักษ์ค่อยๆเลื้อยออกมาจากเงามืดในป่าและมาทางที่ริสอาน่ากำลังยืนอึ้งอยู่ และดูเหมือนว่าเธอจะกลัวจนไม่สามารถก้าวขาวิ่งหนีไปได้อีกด้วย แต่ขาของเธอดันค่อยๆก้าวถอยหลังจนติดขอบหน้าผาและเหลือแค่นิดเดียวก็จะตกน้ำอยู่แล้ว
ฟู่!//งูใหญ่อ้าปากกว้างขู่ริสอาน่า
"กรี๊ด!!--"
ตู้ม!!//ริสอาน่าตกใจจนถอยหลังลงหน้าผาตกลงไปในน้ำเกิดเป็นเสียงดัง
"!! เดี๋ยวชั้นมานะทุกคน!"จู่ๆซินแบดที่นั่งอิ่มหนำสำราญอยู่กับพวกมิสตร้าก็มีลางสังหรณ์แปลกๆถึงริสอาน่าและซึ่งบรรยากาศในตอนนั้นก็เริ่มจะมืดสนิทแล้ว เขาเลยขอตัวไปตามให้เธอกลับมา
ภายในป่าที่มีรอยเท้าของริสอาน่าเดินมา
"ริสอาน่า กลับไปนอนกันเถอะ"ซินแบดตะโกนเรียกหญิงสาวเป็นระยะๆแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ
"ริสอา--อ๊ะ!? คบเพลิง? หรือว่า...!?"เมื่อรู้แล้วซินแบดจึงไม่รอช้ารีบกระโดดลงน้ำไปช่วยเธอทันที
ฝ่ายริสอาน่าที่กำลังจะจมลงไปในน้ำลึก
"(คงต้องตายจริงๆสินะ..ข้าคง...ไม่เหมาะกับการออกมาโลกภายนอกจริงๆ...ขอโทษนะคะ..ที่ข้าไม่ยอมเชื่อท่านพ่อ)ริสอาน่าหลับตาลงและปล่อยให้ร่างของตัวเองค่อยๆจมลึกลงไปอย่างช้าๆ
หมับ!//ในระหว่างที่ริสอาน่ากำลังหมดความหวังจู่ๆก็มีมือของใครคนนึงจับมือของเธอไว้
"(อ๊ะ!?)"เธอลืมตาขึ้นและพบว่าเป็นซินแบดที่จับข้อมือเธอไว้อยู่ และเขาก็กำลังจะพาเธอขึ้นฝั่ง
"(ม...ไม่ไหว...กำลังจะขาดอากาศ--!!!?)"ริสอาน่าตาเบิกกว้างอยู่ในน้ำเนื่องจากซินแบดหันกลับมาจูบเธอเพื่อแบ่งอากาศให้
หลังจากนั้นซินแบดก็พาเธอขึ้นบนฝั่งได้สำเร็จ
"แฮ่กๆ ขอบคุณนะคะที่ช่วยชั้นน่ะ.."ริสอาน่าขอบคุณซินแบดก่อนจะค่อยๆขยับตัวออกห่างจากเขา
"ไม่เป็นไรหรอก! ก็เธอตกอยู่ในอันตรายนี่นา!"เขายิ้มร่าให้เธอตามคาแรคเตอร์ของเขา
"ค..ค่ะ(อะไรกัน!? นี่ชั้น...หวั่นไหว..กับเขางั้นเหรอ?)"ริสอาน่าค่อยๆเอามือขึ้นมาจับตรงหัวใจ และสิ่งที่เกิดขึ้นก็คือหัวใจของเธอเต้นรัวมาก
"เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?"ซินแบดค่อยๆเดินเข้ามาหาเธออย่างช้าๆจนหน้าแทบจะติดกัน
"อ๊ะ!? ก..ใกล้เกินไปแล้วนะคะ!"เธอหันหน้าหนีซินแบดเพราะถ้ายังมองหน้าเขาต่อไปมีหวังเธอได้ละลายตายกันพอดี
"ปกติแล้วชั้นไม่เคยทำอะไรแบบนี้กับใครเลยนะ.."ซินแบดค่อยๆโน้มปากเข้าไปใกล้ๆปากของริสอาน่าจนแทบจะจูบกันอยู่แล้ว
"ด..เดี๋ยวสิคะ มันคงไม่ดีมั้งคะ.."ริสอาน่าเรียกสติที่หลุดออกไปให้กลับมาและดันตัวซินแบดไว้ก่อนที่เขากับเธอจะได้จูบกันจริงๆ
"จริงๆนั่นล่ะน้า~ ขืนมิสตร้ามาเห็นเข้าชั้นก็คงจะโดนเชือดแหงๆเลย"ซินแบดถอยออกมาจากเธอให้อยู่ในระยะที่เหมาะสมก่อนที่จะมีคนมาเห็น
"อีกอย่าง... มันเป็นสิ่งที่ควรเก็บไว้ใช้กับคนที่เรารักจริงๆด้วยนะคะ..."ริสอาน่ายืนเอามือกุมอก
"ริสอาน่า! ปลอดภัยใช่มั้ย!? อะไรมันทำให้เธอตกน้ำ!? พี่จะไปฆ่ามันให้!"มิสตร้าที่ตามหาทั้งสองจนพบจึงรีบวิ่งเข้ามาถามน้องสาวที่อายุห่างกันแค่1ปีด้วยความเป็นห่วงสุดๆ
"ข้าไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ ซินแบดเขาช่วยข้าไว้พอดีน่ะค่ะ"ริสอาน่ายิ้มเพื่อให้พี่ชายสบายใจ
"นี่ก็ดึกแล้วนะ พวกเราควรจะกลับที่พักกันดีกว่านะ"ซินแบดมองสองพี่น้องก่อนจะพากันเดินกลับที่พักที่ไม่ได้ไกลจากที่นั่นมากนัก
กลางดึกคืนนั้น
"(ให้ตายสิ!! ชั้นนอนไม่หลับ!!)"ริสอาน่านอนกลอกตาไปมาในความมืดเนื่องจากไม่ชินกับสถานที่และไม่เคยมานอนในป่าแบบนี้(พ่อสั่งห้ามจะเคยได้ไง)จึงทำให้เธอนอนไม่หลับ
ข้างนอกที่พัก(ริมแม่น้ำ)
"(เฮ้อ...เอาจริงๆเหรอเนี่ย...เราชอบซินแบดจริงๆเหรอ?)เฮ้อ..."เธอออกมานั่งสูดอากาศด้านนอกพลางนั่งคิดอะไรไปเรื่อย(ส่วนมากเรื่องซินแบด)
"มีอะไรไม่สบายใจเหรอ?"เสียงคนๆนึงดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ
"อ๊ะ!? ซินแบดนี่เอง...นายก็นอนไม่หลับเหมือนกันเหรอเนี่ย?"เธอหันกลับไปหาเจ้าของเสียงก็พบว่าไม่ใช่ใครที่ไหนเขาก็คือซินแบดนั่นเอง
"ก็ไม่เชิงหรอก เห็นเธอออกมาคนเดียวก็เลยเป็นห่วงน่ะ ถ้านอนไม่หลับก็บอกชั้นนะ อย่าออกมาคนเดียวอีกล่ะ"ซินแบดจับมือเธอขึ้น
"(ป...เป็นห่วง!?! ข...เขาเป็นห่วงชั้นเหรอ!?)...เข้าใจแล้วล่ะ เพราะไม่อยากรบกวนเวลานอนใครน่ะก็เลย...ออกมานั่งคนเดียว..."ริสอาน่าพูดเบาๆพลางมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มีทั้งดวงจันทร์ดวงโตและดาวกลุ่มน้อยใหญ่ที่ส่องแสงระยิบระยับเป็นสีสันให้ท้องฟ้าในตอนกลางคืน
"เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักดีนะ"จู่ๆซินแบดก็พูดคำที่หญิงสาวริสอาน่าคาดไม่ถึง(แบบสุดๆ)
"เอ๊ะ!? ชั้นสวยสู้ใครไม่ได้หรอกค่ะฮ่าๆ(พูดอะไรของนายเนี่ยยย!!!)"ได้ยินดังนั้นริสอาน่าเธอจึงหันหน้าหนีและหัวเราะกลบเกลื่อนความเขินไว้
"ชั้นพูดจริงๆนะ เธอน่ะ...เป็นผู้หญิงที่กล้าหาญมากเลยล่ะนะ! เธอกล้าที่จะแสดงตนให้ดาร์อิสพ่อของเธอได้เห็นได้ยอมรับในตัวเธอว่าเธอมุ่งมั่นที่จะออกมาเผชิญกับโลกภายนอกทั้งๆที่ในใจก็แอบกลัวน่ะ "ซินแบดจับไหล่ของเธอเบาๆ
"ขอบคุณนะคะ...ชั้นไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนช่วยให้ชั้นหลุดจากที่นั่นได้...ขอบคุณจริงๆค่ะ"ริสอาน่าพูดด้วยน้ำเสียงที่ขอบคุณจากใจจริง
"..."จู่ๆเสียงซินแบดเงียบหายไป
"มีอะไร--เอ๊ะ?...หลับง่ายๆแบบนี้เลยเหรออออ!?"เมื่อริสอาน่าหันไปหาซินแบดเธอก็พบว่า...เขาดันนั่งหลับหนีเธอไปซะแล้ว
"อ่า...นี่ก็ดึกแล้วน่ะเนอะ เราเองก็ควรจะนอนบ้างแล้วนะ"เธอนั่งมองซินแบดก่อนจะยิ้มเบาๆ
"ชั้นรู้สึกว่า...ชั้นชอบคุณเข้าแล้วล่ะค่ะ...คุณซินแบด..."ริสอาน่าพูดเบาๆก่อนจะพยุงซินแบดให้เข้าไปนอนในที่พักเพราะอากาศเริ่มหนาวขึ้นแล้ว
ในที่พัก
"สาวๆ~"ซินแบดละเมอพูดงึมงำออกมาเบาๆ
"(ต...ตัวหนักเป็นบ้า! ว๊ายย!!)"จู่ๆซินแบดก็ดึงแขนของเธอให้ลงไปนอนคร่อมร่างเขา
"(อยู่แบบนี้อีกซักพักละกันนะ ริสอาน่า..)"ความจริงแล้วก็คือซินแบดเขายังไม่หลับและทั้งหมดคือแผนการของเขาตั้งแต่แรก
"(ให้ตายเถอะ...)"ริสอาน่าที่รู้ไม่ถึงแผนของซินแบดก็จำใจอยู่ค้างในท่านั้นกับซินแบดต่อไป
"(พอมองใกล้ๆแล้ว...เขาดูหล่อขึ้นกว่าเดิมอีกสินะเนี่ย...)"เธอคิดในใจและมองหน้าเขาอยู่แบบนั้นจนเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว
เช้าวันต่อมา
"เมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้นๆๆๆๆๆ"ขณะตอนเริ่มออกเดินทางต่อริสอาน่าก็บ่นพึมพำคนเดียวเบาๆ
"คุณริสอาน่าแปลกนะว่ามั้ย?"จาฟาร์กระซิบถามฮินะเบาๆก่อนจะชำเลืองหางตากลับไปมองริสอาน่าที่เดินอยู่หลังแถวสุดและห่างจากเพื่อนนิดๆ
"เมื่อคืนคงมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอมั้ง"ฮินะหันกลับไปมองริสอาน่าตามจาฟาร์ก่อนจะหันกลับมา
"นี่ๆ พวกนายว่าซินแบดดูดี๊ด๊าผิดปกติรึเปล่า? หมอนั่นลั้นลาตั้งแต่เช้าแล้วอ่ะ"มิสตร้าเดินถอยลงมาเข้าร่วมบทสนทนากับจาฟาร์และฮินะ
"ไม่แปลกหรอกนะถ้าเป็นหมอนั่นน่ะ ก็จะได้เจอกับเหล่าผู้หญิงในอาร์เทเมเรียนี่นา"ฮินะยักไหล่และพูดด้วยน้ำเสียงสื่อว่าตนชินกับนิสัยเขาแล้ว
"นั่นสินะ"จาฟาร์กับมิสตร้าเห็นด้วยกับฮินะ
"เลิกคิดได้แล้ว!!"
ตุบ!!
"คุณริสอาน๊าาาา!!/ริสอาน่า!!"จาฟาร์ ฮินะ/มิสตร้าต่างพากันตกใจเพราะจู่ๆริสอาน่าก็ต่อยหินขนาดใหญ่ที่อยู่ริมหน้าผาแตกกระจายออก
"ไม่ไหวแล้วโว้ย!! กระโดดน้ำให้ตายแม่ม!!"ริส
อาน่าโวยวายก่อนจะปลดสัมภาระทิ้งลงพื้น
"ใจเย็นเย๊นนนนนน"จาฟาร์วิ่งไปดึงแขนเธอ
"ใจเย็นว้อยยายน้องบ้าา!!"มิสตร้าช่วยจาฟาร์ดึงริสอาน่าไว้อีกแรง
"เกิดอะไรขึ้นหรอ?"ซินแบดที่เดินนำหน้าได้ยินเสียงชุลมุนโหวกเหวกโวยวายจึงเดินกลับมาดู
"ห๊ะ...อะ...อ๊ะ....อ๊าาา!!"เมื่อริสอาน่าเจอหน้าซินแบดก็ค่อยๆหน้าแดงขึ้นทีละนิดแล้วจู่ๆเธอก็วิ่งนำหน้าพวกหนุ่มๆไปโดยทิ้งสัมภาระไว้แบบนั้น
"???"หนุ่มๆได้แต่ยืนงงกับกิริยาท่าทางของเธอ
และแล้วในที่สุดก็เดินทางมาถึงอาร์เทเมเรีย
"ในที่สุด...ก็มาถึงง"ซินแบดกับมิสตร้าทำท่าดี๊ด๊า
"แต่พวกนายยังไม่อาบน้ำกันอ่ะ เหม็น"ริสอาน่าที่ควบคุมสติอยู่แล้วทำท่าปิดจมูก
และมันก็เป็นไปตามที่ริสอาน่าพูดไว้จริงๆ พวกเขาจึงพากันเข้าไปในเมืองและขอที่อาบน้ำ
"ผู้หญิงคนนี้หน้าตาน่ารักจังเลย ระหว่างที่พวกคุณผู้ชายไปเจรจากับท่านเมร่า ให้เธออยู่กับพวกเรานะคะXD"สาวๆกลุ่มที่พาพวกซินแบดไปอาบน้ำต่างพากันสนใจริสอาน่ากันอย่างมาก
"(อ่า....ตายแน่ชั้น...โดนจับเล่นแต่งตัวแน่)"ริส
อาน่าพูดในใจอย่างรู้ดี
จนกระทั่งถึงตอนที่พวกซินแบดโดนผลักลงมาจากเหว(ยกเว้นฮินะคนเดียว)
"นึกว่าจะไม่รอดซะแล้วว"ซินแบดนั่งถอนหายใจอยู่ริมหน้าผากับมิสตร้าและจาฟาร์
กรอบ~//เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากในป่า
"เตรียมสู้สุดตัว!"มิสตร้าจับท่อนไม้ที่อยู่ใกล้ตัวมาเป็นอาวุธ
ฟุ่บ!
"ริสอาน่า!"สามหนุ่มร้องประสานเสียงกัน
"อะ...กรี๊ด!!"ริสอาน่ากรี๊ดลั่นป่าและวิ่งหนีไป
"อะไรอีกละเนี่ย?"มิสตร้ากับซินแบดยืนเกาหัว
"เอ่อ...ก็ไม่แปลกที่คุณริสอาน่าจะวิ่งหนีไป.. พวกคุณควรจะหาอะไรมาปิดท่อนล่างไว้หน่อยนะ"จาฟาร์ชี้ไปที่ท่อนล่างของทั้งสอง
และแล้วใบไม้ก็เป็นตัวแก้ปัญหาในเรื่องนี้ได้ จากนั้นพวกเขาก็พากันสร้างกระท่อมอยู่
"ทั้งๆที่คุณริสอาน่าก็ไม่ได้โดนโทษเกี่ยวกับพวกเราแล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะครับ?"จาฟาร์มองหน้าริสอาน่าที่ยังหน้าแดงอยู่ด้วยความสงสัย
"ก็จริงค่ะที่ไม่ได้เกี่ยวในเรื่องนั้น แต่ชั้นดันถูกพวกสาวๆจับอาบน้ำแต่งตัวเล่นเป็นตุ๊กตาเลยนี่สิคะ! มีแต่คนแย่งชั้นกันอ่ะ"ริสอาน่าทำหน้าถอดสี
"น่าสงสารสุดๆเลยครับ"จาฟาร์ยกโป้งให้กับสิ่งที่ริสอาน่าเล่าให้ฟัง
"ใช่มั้ยล่ะคะ"เธอนั่งพับเพียบก่อไฟช่วยจาฟาร์
แล้วทุกอย่างในตอนหัวค่ำก็ผ่านไปแบบราบรื่น จนกระทั่งกลางดึกคืนนั้นนั่นเอง..
"โว้ยยย!! งูเต็มเลยเว้ยยย!!"ซินแบดร้องลั่นด้วยความตกใจเพราะรอบๆพวกเขาในตอนนี้มีแต่งู
"โอ๊ย!!"ริสอาน่าร้องลั่นเพราะถูกงูกัดเข้าที่มือ
"ริสอาน่า!"มิสตร้าเห็นดังนั้นจึงรีบเข้าไปปฐมพยาบาลให้น้องสาวของตนเองทันที
"ไม่ต้องห่วงค่ะพี่ ตัวนั้นมันเป็นงูไม่มีพิษ"ริสอาน่ายิ้มและพูดปลอบขวัญพี่ชายของตน
"ในเมื่อไม่มีอาหารเราก็กินมันซะเลยสิ!"ว่าแล้วจาฟาร์ก็จัดการดึงงูตัวนั้นขาดออกเป็นสองส่วน
"ฮะ!?!"ริสอาน่าสะดุ้งตัวโหยงพลางทำหน้าถอดสีทันทีเมื่อเห็นสิ่งที่จาฟาร์ทำ
จากนั้นพวกเขาก็เก็บงูมาทำเป็นอาหารแห้งไว้
"(ทว่าให้นอนในป่าเฉยๆนี่ก็โอเคนะ แต่จะให้มากินงูนี่มันก็...)เอ่อ...ทุกคนคะ ชั้นขอตัวไปสูดอากาศแถวนี้หน่อยนะคะ"ริสอาน่ายิ้มก่อนจะเดินแยกออกจากวงทานข้าวไป
ในป่า(ช่วงบ่ายๆ)
จ้อก~~//ท้องของริสอาน่าร้องเสียงดัง
"(จะมีผลไม้ที่กินได้มั้ยนะ..)"ริสอาน่าเดินหันซ้ายหันขวามองหาของที่พอจะกินได้
จิ๊ดๆ//เสียงหนูตัวนึงดังขึ้น
"ว่าไงเจ้าหนูน้อย.. ติดรากต้นไม้งั้นเหรอ? เดี๋ยวชั้นช่วยนะ ได้แล้วล่ะ!"เธอค่อยๆแกะรากไม้ที่พันติดขาของเจ้าหนูตัวนั้นออกเบาๆจนหมด
จิ๊ด//หนูตัวนั้นไต่ขึ้นไปนั่งบนไหล่ของเธอ
"ไงตัวเล็ก ชั้นจะเรียกเธอว่า อานะ แล้วกันนะ"ริสอาน่าเอานิ้วไปจิ้มจมูกหนูตัวนั้นเบาๆ
จ้อกก//ท้องของเธอร้องขึ้นอีกครั้ง
จิ๊ด//จู่ๆหนูตัวนั้นก็วิ่งหายเข้าไปในป่าและกลับมาพร้อมกับผลไม้ลูกนึง
"ให้ชั้นเหรอ? ขอบใจจ้ะ"ริสอาน่ายิ้มบางๆก่อนจะแบมือรับผลไม้จากหนูตัวนั้น
จิ๊ดๆๆๆๆ//จู่ๆก็มีหนูจำนวนมากยืนคาบผลไม้มาให้ริสอาน่า
"เพื่อนเธอเหรออานะ?"ริสอาน่ามองอานะ(หนู)
จิ๊ด//อานะทำท่าผงกหัวส่งสัญญาณว่าให้รับไป
"ขอบใจหนูทุกตัวมากเลยนะจ๊ะ"ริสอาน่ายิ้มกว้างก่อนจะแบมือให้พวกหนูวางผลไม้ใส่มือให้
ฟ่อ//เสียงที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีสำหรับเธอดังขึ้น
"กรี๊ด!!"ริสอาน่ากรี๊ดลั่นเพราะด้านหลังของเธอคืองูตัวสีดำตัวใหญ่ยักษ์
ฟ่ออ//งูยักษ์ตัวนั้นมองหน้าริสอาน่าซักพักก่อนจะช้อนตัวริสอาน่าให้ขึ้นไปนั่งบนหัวของมัน
"อยากจะเป็นเพื่อนกับชั้นสินะ นายเป็นตัวผู้สินะ งั้น..นายชื่อ เอทีส นะ"เธอแตะหัวงูตัวนั้นเบาๆ
จากนั้นงูตัวนั้นก็เลื้อยพาริสอาน่าไปเดินเล่น
"เอทีส นายรู้มั้ย ชั้นน่ะพึ่งเคยจะมีเพื่อนนี่หล่ะ ตอนเด็กๆชั้นอยู่แต่ในวังน่ะ มีแค่พี่มิสตร้ากับสปาร์ทอสแล้วก็สาวใช้ในวังเท่านั้นแหละที่ชั้นรู้จัก...ชั้นไม่เคยมีโอกาสออกมาข้างนอกเลยล่ะนะ จนกระทั่ง2-3วันก่อนมีคนช่วยชั้นให้ได้ออกมาเผชิญกับโลกภายนอกล่ะ!"ริสอาน่านั่งปรับทุกข์กับเอทีสงูยักษ์เพื่อนตน(คุยกันรู้เรื่องมั้ยนั่น)
ฟ่ออ//จู่ๆก็มีเสียงงูอีกตัวดังมาจากในป่า
"ห๊ะ!? นั่นงูตัวนั้นนี่!"งูตัวนั้นเลื้อยออกมาเพื่อจะกินริสอาน่า ซึ่งงูตัวนั้นก็คืองูตัวเดียวกันกับตัวที่ทำให้ริสอาน่าตกน้ำนั่นเอง
ฟู่!!//เอทีสวางริสอาน่าลงไว้หลังหินก่อนจะหันกลับไปขู่ใส่งูร้ายตัวนั้น
ฟ่อ!!//งูตัวนั้นไม่รอช้าพุ่งเข้าหาเอทีสหวังจะฆ่าให้ตายแล้วค่อยมาจัดการกับริสอาน่าทีหลัง
"เอทีส! ระวังตัวด้วยนะ!"ริสอาน่าที่หลบอยู่หลังหินชะโงกหน้าไปดูเอทีสที่กำลังปกป้องเธออยู่
จนกระทั่งเวลาผ่านไปราวๆ20นาที และเอทีสก็พลาดท่าถูกงูตัวนั้นเล่นงานจนได้รับบาดเจ็บสาหัส และขณะที่งูตัวนั้นกำลังจะฆ่าเอทีสนั่นเอง
ตึก!//ริสอาน่าขว้างท่อนไม้ใส่หัวของงูตัวนั้น
"ออกไปจากเอทีสนะ! ไองูชั่ว!"ริสอาน่าถือท่อนไม้มาเป็นอาวุธติดตัวไว้
ฟ่อ!!//งูตัวนั้นพุ่งเข้ามาหาริสอาน่าทันที
"ฮึบ!"เธอกระโดดหลบงูยักษ์ขึ้นบนต้นไม้
ฟู่!!//งูตัวนั้นชนต้นไม้เต็มแรงจนทำให้ริสอาน่าหล่นลงพื้น
"ซวยแล้ว! ฮึบ!--อึก!!"งูตัวนั้นพุ่งใส่ริสอาน่าด้วยความเร็วจึงทำให้เธอหลบไม่พ้นและถูกเขี้ยวของงูตัวนั้นตัดผ่านหลังของเธอเป็นแผลลึกยาว
พั้วะ!!//หางของงูตัวนั้นฟาดเธอเข้าจังๆทำให้ร่างของเธอกระเด็นไปที่ต้นไม้จนต้นไม้หัก
"อั่ก! ไองูโรคจิต!"ริสอาน่าปาดเลือดที่ไหลออกจากมุมปากจากการถูกหางงูยักษ์ฟาดใส่ต้นไม้
ฟู่!!--
ฉับ!!//งูตัวนั้นตัวขาดครึ่งต่อหน้าต่อตาริสอาน่า และเลือดของงูตัวนั้นก็กระเด็นใส่เธอเต็มๆ
"ทำร้ายคนไม่มีทางสู้ก็ต้องจบแบบนี้ล่ะนะ"คนที่สังหารงูตัวนั้นก็คือซินแบดกับดาบคู่ใจนั่นเอง
"...เอทีส!"ริสอาน่าวิ่งไปหาเอทีสที่นอนบาดเจ็บอยู่โดยไม่ได้สนใจสภาพตัวเองเลยแม้แต่น้อย
"เกิดอะไรขึ้น!?"พวกมิสตร้าที่วิ่งมาทีหลังต่างตกใจที่เห็นริสอาน่าตัวเปื้อนเลือดและศพงูยักษ์ที่ซินแบดพึ่งฆ่าไปเมื่อครู
จิ้บๆๆ//นกตัวนึงบินเอาใบสมุนไพรมาให้กับริส
อาน่าเพื่อให้เอาไปรักษาตัวเองกับเอทีส
"ขอบใจจ้ะ"ริสอาน่ารับใบสมุนไพรมาก่อนจะขยี้ๆแล้วนำไปทาบริเวณที่เอทีสได้รับบาดเจ็บ
วืดด//จากร่างของงูยักษ์ก็ค่อยๆกลายเป็นร่างของชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันกับริสอาน่า
"นี่มันอะไรกัน!?"พวกซินแบดที่เห็นดังนั้นต่างพากันตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"จ..จาฟาร์...ช่วยเอทีส..ที--"ริสอาน่าพูดจบก็เป็นลมตรงนั้น
"ริสอาน่า! พาทั้งสองกลับไปกระท่อมก่อนเถอะ!"มิสตร้าอุ้มร่างน้องสาวของตนขึ้นและรีบพาทั้งสองกลับไปที่กระท่อมทันที
วันต่อมา ช่วงเวลาสายๆ
"เฮือก!!"ริสอาน่าสะดุ้งลุกขึ้นนั่งในกระท่อม
"ตกใจหมด!"มิสตร้าแว้ดใส่เธอ
"เอทีสล่ะ!?"ริสอาน่าถามหาเอทีสทันที
"อยู่ข้างนอกนู่น"มิสตร้าชี้ออกไปนอกกระท่อม
"เขาหายดีรึยัง!?"เธอเขย่าตัวพี่ชาย
"ใจเย็นๆ เด็กนั่นปลอดภัยดี เหลือแค่เธอนั่นแหละ"มิสตร้ายกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่าให้เธอใจเย็นๆก่อน
"พาข้าออกไปหาเขาหน่อย"เธอมองหน้ามิสตร้า
"แต่แผลเธอยังไม่หายดีนะ"มิสตร้าทำท่าเป็นห่วง
"พี่"ริสอาน่าทำหน้าอ้อนวอนผู้เป็นพี่
"โอเค งั้นเดี๋ยวพี่จะเรียกเด็กนั่นมาให้"มิสตร้าถอนหายใจเสียงดังเพราะไม่สามารถทนความอ้อนของผู้เป็นน้องสาวได้เสียที
"เย้~"ริสอาน่าทำหน้ายิ้มแย้ม
"ไอหนูนั่นน่ะ! ริสอาน่าเรียก!"มิสตร้าเดินออกไปข้างนอกและเรียกเอทีสให้เข้ามาหาริสอาน่า
"ริสอาน่า! เจ็บตรงไหนบ้าง!"เอทีสรีบวิ่งเข้ามานั่งถามอาการของเธอทันที
"ไม่เป็นไร นายนั่นแหละเป็นอะไรรึเปล่า?"เธอสำเร็จร่างกายของเอทีส
"อย่าลืมสิ ชั้นเป็นงูนะ สามารถฮีลตัวเองได้เร็วน่ะ เธอนั่นแหละ ได้ข่าวว่าโดนฟาดใส่ต้นไม้เลยนี่?"เอทีสทำหน้าเป็นห่วงเพื่อนสาว
"ทั้งที่แปลงร่างได้ตั้งแต่แรกทำไมไม่มาแบบคนเล่า!!"ริสอาน่าตีแขนเอทีสด้วยความหมั่นไส้
"โอ๊ยๆๆฮ่าๆ ก็ดูหน้าเธอเหวอสิอย่างฮาอ่ะ"เอทีส
หัวเราะริสอาน่าไปลูบแขนไป
"ไอ้บ้านี่!"ริสอาน่าทำแก้มป่องใส่เอทีส
"โอ๋ๆ อย่างอนน้าา เดี๋ยวไปหาผลไม้มาให้กินอีก"เอทีสชูนิ้วก้อยขอคืนดีกับเพื่อนสาว
"ไปหามาเลยย!"ริสอาน่าเกี่ยวก้อยคืนดีกับเพื่อนหนุ่มก่อนจะไล่เขาให้ไปหาผลไม้
"ฮ่าๆ โอเค เดี๋ยวมานะ"เอทีสกล่าวก่อนจะเดินออกจากกระท่อมไปหาผลไม้มาให้ริสอาน่า
"(นี่รึเปล่านะ...เพื่อนสนิทของชั้นน่ะ..)"ริสอาน่านั่งมองหน้ากระท่อมพลางพูดกับตัวเองในใจ
"ดีขึ้นรึยังน่ะริสอาน่า"ซินแบดเดินเข้ามาหาเธอด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"ก็ดีขึ้นบ้างแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาช่วยในตอนนั้นน่ะ"เธอส่งยิ้มอ่อนๆให้ซินแบด
"เธอไว้ใจหมอนั่นเหรอ?"ซินแบดนั่งลงข้างๆเธอ
"หืม? เขาก็เป็นเพื่อนชั้นนะคะ? มีอะไรรึเปล่าคะ?"ริสอาน่าหันไปมองหน้าซินแบด
"เปล่าหรอก (แค่กลัวว่าเธอจะชอบกับหมอนั่นน่ะ)"ซินแบดยิ้มอ่อนให้เธอ
"ชั้นกับเอทีสน่ะ ต่างคนต่างมีเพื่อนสนิทคนแรก
น่ะค่ะ"ริสอาน่าอธิบายให้ซินแบดเข้าใจ
"งั้นเหรอ"ซินแบดทำหน้าโล่งอกโล่งใจ
จ้อกก//ท้องของซินแบดกับริสอาน่าร้อง
"ท้องร้องพร้อมกันเลย ฮ่าๆๆ"ทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน
"เอ๊ะ! เธอยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อวานเลยนี่นา"ซินแบดทำหน้าตกใจนิดๆ
"ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เอทีสกำลังออกไปหาผลไม้มาให้น่ะค่ะ"ริสอาน่ายิ้มบางๆให้ซินแบด และทั้งสองก็นั่งคุยกันจนเอทีสกลับมา
"นายไปหามาจากไหนเนี่ย!!"ริสอาน่ามองหน้าเพื่อนหนุ่มด้วยความอึ้ง
"หล่อนลืมแล้วรึไงง ชั้นอยู่ในป่านี้นะเฟ้ยย"
"อ...เออว่ะ ขอโทษทีชั้นลืม"
"ทุกคนมานั่งกินด้วยกันสิครับ"เอทีสเรียกให้ทุกคนมานั่งกินผลไม้ที่เขาหามาด้วยกัน
"กินได้ใช่ปะ?"มิสตร้ามองผลไม้ก่อนจะมองหน้าเอทีสด้วยความลังเล
"ถ้ากินไม่ได้ยายอาน่าคงตายแล้วล่ะครับฮ่าๆ"เอทีสพูดในเชิงตลกๆพลางชี้ไปทางริสอาน่าเพื่อนสาวของตนที่กินแบบไม่รอใครเลย
"อร่อยม๊ากกกก"เมื่อมิสตร้ากัดเข้าไปคำแรกก็สัมผัสถึงความอร่อยในผลไม้ได้ทันที
"ใช่มั้ยล่ะครับ"เอทีสยิ้มด้วยความดีใจ
"เออนี่..ตอนกินนายเป็นคนหรืองูอ่ะ?"ริสอาน่าถามเอทีสทั้งผลไม้คาอยู่เต็มปาก
"กลืนก่อนค่อยถามก็ได้มั้ยย ก็ต้องคนสิ ถึงจะเป็นงูแต่ก็ไม่กินเนื้อหรอกนะ"เอทีสตอบริสอาน่า
"งูมังสวิรัติเหรอ??"ริสอาน่าทำท่าครุ่นคิด
ณ เวลาตอนเย็นที่อาร์เทเมเรีย
"คุณโอเครึเปล่าครับ?"จาฟาร์ถามริสอาน่าด้วยความเป็นห่วง
"ค่ะ แต่ก็มีแอบเศร้านิดนึง เสียดายที่เอทีสมาด้วยไม่ได้..."ริสอาน่าทำหน้าซึมจนเห็นได้ชัด
"อ้อ! หมอนั่นฝากของมาให้เธอด้วยนะ อ่ะ"มิสตร้าหยิบของบางอย่างให้เธอ ซึ่งก็คือสร้อยเถาวัลย์ที่มีอัญมณีสีแดงและดำติดกันอยู่
"เอทีส..."เธอมองสร้อยเส้นนั้นด้วยสายตาที่หวั่นไหวเหมือนจะร้องไห้และสวมสร้อยเส้นนั้นทันที
"อ๊ะ? สร้อยนั่นมัน.."จาฟาร์ชี้ไปที่สร้อยของเธอเพราะตอนนี้มันกำลังเรืองแสงอยู่
"นายก็คิดเหมือนชั้นสินะเอทีส.."ริสอาน่าจับอัญมณีเบาๆเพื่อสื่อสารถึงเพื่อนหนุ่ม
"ใช่ ชั้นก็ไม่อยากจะจากเธอไปเหมือนกัน"เสียงเอทีสตอบกลับเธอผ่านสร้อยเส้นนั้น
"อ๊ะ! ดูบนท้องฟ้าสิ!"มิสตร้าชี้ไปบนท้องฟ้าตรงที่มีซินแบดกับราชินีเมร่าอยู่
วันต่อมา ริสอาน่าก็ไม่ขอมาเข้าเฝ้าราชินีเมร่า
"คุณริสอาน่าเป็นอะไรไปนะ?"จาฟาร์
"นั่นสิ หน้าดูเหมือนยังไม่ได้นอนเลยด้วย"มิสตร้า
จนกระทั่งการเจรจาสำเร็จลงและซินแบดก็แยกไปอยู่ที่บริษัทก่อน ส่วนที่เหลือไปด้วยกัน
2 ปีต่อมา หน้าบริษัทซินเดรีย
"สารภาพไปซะนะ!"เอทีสบอกริสอาน่าผ่านสร้อย
"รู้แล้วน่า!"ริสอาน่าหน้าแดงแปร๊ด
"สู้ๆครับคุณริสอาน่า!"จาฟาร์ให้กำลังใจเธอ
"จะพยายามค่ะ"ถึงเธอจะบอกอย่างนั้นแต่ขาของเธอดันสั่นจนเห็นได้ชัดเจน
ตึง!//ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออก
"ไงทุกคน"ซินแบดยืนยิ้มต้อนรับทุกคน
"เอาสิยายอาน่า!"เอทีสเร่งเพื่อนสาว
"ไอ้บ้า! ใครมันจะกล้าวะ!!"ริสอาน่ายืนทะเลาะกับเสียงเอทีสที่พูดผ่านสร้อย
"ไง โตเป็นสาวกว่าเดิมนะเนี่ยริสอาน่า"ซินแบดเดินเข้ามาทักทายริสอาน่า
"อ๊ะ!? ง...งั้นเหรอคะ"ริสอาน่ายืนเกร็งตัวสั่นหน้าแดงแปร๊ด
"บอกไปเซ่!"เอทีสพูดผ่านสร้อย
"เอทีส!"ริสอาน่าดุเอทีสเพราะซินแบดอยู่ใกล้ตัว
"ซินแบด! ยายอาน่าชอบนาย!"เอทีสไม่รีรอทำหน้าที่เป็นพ่อสื่อทันที
"เอทีส!!"ริสอาน่าตกใจสะดุ้งโหยง
"หืม?"ซินแบดได้ยินดังนั้นทำทีเป็นยืนงง
"ยายนั่นชอบนายมา2ปีเศษแล้วนะ! ตกลงเป็นแฟนกันซะ!"
"..."ซินแบดเงียบก่อนจะดึงริสอาน่าไปที่อื่น
ท่าเรือ
"มีอะไรจะพูดมั้ย?"ซินแบดมองหน้าเธอ
"ม...ไม่มีค่ะ"ริสอาน่าหลบหน้าซินแบด
"ฟังนะ....ชั้นน่ะ..คิดกับเธอแค่น้องสาว"
"ค...ค่ะ ร...รู้อยู่แล้วล่ะค่ะ.."เธอก้มหน้าลง
"เอาหูมานี่สิ"ซินแบดพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"ค..ค่ะ"ตอนนี้เธอกลัวจนตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด และค่อยๆยื่นหูเข้าไปหาซินแบด
"ซะที่ไหนล่ะ"ซินแบดกระซิบบอกเธอเบาๆก่อนจะผละตัวออกและยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน
"ม..หมายความว่าอะไรคะ?"ริสอาน่าหน้าแดงขึ้น
"ก็...คบกับชั้นนะ"ซินแบดคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ
"เฮ~~~"เสียงจาฟาร์ มิสตร้า ฮินะดังขึ้นจากทางด้านหลังของเธอ
"อ๊ะ?"ริสอาน่างงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"ขอคำตอบด้วย"ซินแบดยิ้ม
"ไม่ค่ะ"เธอตอบซินแบดด้วยสีหน้าจริงจัง
"!!"หนุ่มๆที่ได้ยินพากันตกใจกับสีหน้าของเธอ
"ไม่ปฏิเสธค่ะ"ริสอาน่าแก้มุขก่อนที่พวกหนุ่มๆจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้
"แสบเหมือนกันนะเนี่ย!"ซินแบดยีหัวแฟนสาวที่พึ่งตกลงคบกันเมื่อครู่ไปมาด้วยความเอ็นดู
"แฮปปี้เอนดิ้ง~~"สามหนุ่มพากันแซวคู่รักคู่ใหม่ด้วยความยินดีในการคบกันของทั้งสอง
จบจ้า~~
