คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 ราคาพรหมจรรย์
ยามสายของอีกวัน เอริยาหลับสนิทตลอดคืนโดยไร้สิ่งรบกวน เธอตื่นมาพร้อมอาการเมาค้างรุนแรง เวียนหัวจนแทบไม่อยากลุกจากเตียง ตาพร่าลายไปหมด ชะโงกหน้าดูนาฬิกาตรงหัวเตียง สายมากแล้วแล้วหรือนี่ หยุดทบทวนว่าแมื่อคืนเธอกลับมาได้ไงนะ ขยับกายอ่อนเปลี้ยลุกนั่งแต่ดวงตายังไม่ลืมดี อ้าปากหาววอดๆ สะบัดผ้าห่มออกลุกเดินไปเข้าห้องน้ำด้วยอาการงัวเงีย เธอไม่สนใจแม้กระทั่งว่าตัวเองเหลือเพียงชั้นในลูกไม้สีเบส นั่นเป็นเพราะเธอนอนทั้งแบบนี้บ่อย บางครั้งเดินแบบมาเหนื่อยๆ หลับไปทั้งชุดเดิมก็มีเธอจึงไม่เอะใจ และที่สำคัญเธอไม่สังเกตเลยว่านี่มันไม่ใช่ห้องพักของเธอ
หลังจากอาบน้ำสระผมเสร็จเรียบร้อย เอริยหยิบแปรงสีฟันบนอ่างล้างหน้าขึ้นมา แต่ก็ต้องนิ่วหน้านิดเมื่อเห็นสิ่งแปลกปลอม มันคือที่โกนหนวดของผู้ชาย เธอมีของแบบนี้ในห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือว่าของลูอาน่านะ แต่เอะเพื่อนสาวเธอคนนี้ไม่ใช้ของแบบนี้นี่นา หรืออันที่จริงมันแปลกไปทั้งห้องนั่นแหล่ะ เมื่อกวาดสายตาไปรอบปรับสิ่งแวดล้อมที่แปลกตา ก่อนจะตาพองขึ้น ฮึ้ย...ห้องใครเนี่ย เธอรีบเอาผ้าขนหนูพันกาย
หญิงสาวเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็ต้องผงะ เพราะเห็นชายคนหนึ่งกำลังก้มงุดๆ อยู่ที่หัวเตียง ราวกับกำลังหาอะไรบางอย่างอยู่ สิ่งแรกที่เธอคิดคือหัวขโมย เธอจึงร้องถามทำทันที
“ ทำอะไรน่ะ “ เมื่อชายคนนั้นหันหน้ามา หัวขโมยคนนี้หล่อเป็นบ้า แถมหน้าตาก็ยังคุ้นๆ อีก “ ขโมยของเหรอ “ เดมียนส่งเสียงกลั้วหัวเราะอย่างนึกขำ ท่าจะยังไม่สร่างเมา
“ ผมจะขโมยของในห้องตัวเองทำไม “
“ ห้องคุณ? “ เพียงเท่านี้เอริยาจึงเบิกตากว้างเริ่มจับต้นชนปลายได้ถูก ถึงว่าห้องนี้มันถึงมีอะไรแปลกๆ เพราะมันไม่ใช่ห้องเธอนี่เอง แล้วเธอมาอยู่นี่ได้ยังไงกัน เมื่อทบทวนถึงเหตุการณ์ที่เลือนรางเธอนึกไม่ออกจริงๆ จึงคิดเอาเองว่าเขาถือโอกาสตอนเธอเมาพามานี่ นึกกลัวขึ้นมาว่าเขาทำอะไรเธอไปบ้างแล้วเนี่ย
“ ฉัน...คุณทำอะไรฉันรึเปล่า “ จากตอนแรกจะถามเธอมาอยู่นี่ได้ยัง แต่สิ่งที่เธออยากรู้มากกว่าคือเขาล่วงเกินไปแล้วรึยัง
“ คุณจำไม่ได้เหรอว่าเราทำอะไรกันบ้าง แย่จัง เมื่อคืนคุณหลับคาอกผมไปเลยนะเนี่ย “ เดเมียนแกล้งย้อนถามอย่างนึกสนุกทำเอาเธอหน้าซีดเผือด ยิ่งตื่นมาเธอแทบจะเหลือกายกึ่งเปล่าเปลือย เสื้อผ้าเธอหายไปไหนเนี่ย
“ คุณ...ฉวยโอกาสตอนฉันเมานี่ คุณนี่มันทุเรศที่สุด “ เอริยาโกรธจนตัวสั่นจึงด่าออกมาเพราะเขาแกล้งพูดให้เธอเข้าใจผิด ยิ่งเขามีชื่อไปทางด้านที่ไม่ดีแล้วผู้หญิงคนไหนที่อยู่ใกล้ เป็นเสร็จเขาทุกราย แต่ที่โกรธมากกว่าคือตัวเอง เธอมาเสียท่าให้ผู้ชายคนนี้ได้ยังไงกัน อยู่วงการนี้มาก็ตั้งนานบทจะพลาดก็พลาดเอาง่ายๆ
“ รู้ว่าตัวเองคออ่อนแล้วดื่มเยอะทำไม คุณไม่ต้องห่วงหรอก ผมไม่ได้รุนแรงกับคุณเลย ออกจะเบามือด้วยซ้ำ ปรกติเวลาผมพาสาวขึ้นเตียง ถ้าแสงไม่แยงตาหรือหมดแรงคาเตียงไปซะก่อน นี่ผมเห็นว่าคุณเมานะเลยอนุโลมให้ “ เขาแค่จะแหย่เธอเล่นสนุกๆ ก็เท่านั้น เพราะเธอดันมาหาว่าเขาฉวยโอกาส หากเขาทำแบบนั้นจริงเธอคงไม่มีแรงมายืนชี้หน้าด่าเขาแบบนี้หรอก
“ ไหนๆ คุณก็จำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้แล้ว งั้นเรามาเริ่มใหม่ดีไหมจ๊ะทูนหัว รับรองคุณจะไม่มีวันลืมผมได้เลย ถ้าครั้งนี้คุณทำให้ผมพอใจ เราอาจจะสานสัมพันธ์กันต่ออีก ผมมอบสิทธิพิเศษนี้ให้คุณโดยเฉพาะอย่างที่ไม่เคยมีใครได้เลยนะ “ เดเมียนหน้าด้านพูดแถมยังย่างเท้าเข้าหาอย่างหมายมั่นเพื่อรับรางวัลที่เขาควรได้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่เอริยาปรายยิ้มเย็นๆ ยืนกัดฟันทนฟังอยู่นาน สรุปผู้ชายคนนี้ก็แค่เศรษฐีบ้าตัณหา กล้าพูดถึงสิทธิ์พิเศษปานว่าเธออยากได้มันนักหนา
“ สิทธ์พิเศษเหรอค่ะ แหมปลื้มใจจัง งั้นฉันก็จะมอบสิทธิ์พิเศษให้คุณเช่นกัน คือฉันขอให้คุณไปตายซะ หน้ามืดมากใช่ไหมคนแบบพวกคุณสักวันจะตายคาอก “
“ อกใคร ถ้าเป็นอกคุณผมยินดีนะ ไซค์บิ๊กขนาดนี้ก็พอไหว ว่าแต่ของจริงรึเปล่าเนี่ย เผอิญผมไม่ชอบของปลอมด้วย มันแข็ง “ เดเมียนทำหน้าทำตาทะเล้นใส่แถมยังยกมือคล้ายกับจะวัดขนาดหน้าอกเธอ ก่อนจะเลื่อนมันขึ้นไปเกาคางอย่างกวนประสาท “ อืม แต่เท่าที่ดูแล้วนิ่มมือขนาดนี้น่าจะเป็นของจริง “ เอริยาทนกิริยาหยาบโลนแบบนี้ไม่ไหวเลยกรี๊ดใส่หน้า แปลว่าเขาจับมันไปแล้วใช่ไหมเนี่ย
“ กรี๊ด! ไอ้ผู้ชายบ้ากาม “ มือเล็กขยับฟาดอย่างว่องไวประทับลงบนซีกแก้มด้านซ้ายจนเต็มฝ่ามือ แต่คราวนี้เดเมียนเปลี่ยนสีหน้ามาเป็นขึงขัง เพราะเพิ่งเคยโดนผู้หญิงตบหน้าแถมเธอยังปฏิเสธเขา เสียชื่อยี่ห้อเดเมียนหมด รุ่นนี้มีแต่ผู้หญิงวิ่งตาม เธอจึงต้องจ่ายค่าเสียหายด้วยปากสวยๆ ของเธอ เขาได้ลิ้มรสมิ้นต์ของยาสีฟันเข้าจนเต็มคำ เผ็ดซ่าพอๆ กับเจ้าตัว กระหน่ำจูบแบบหนักหน่วงจนริมฝีปากอันบอบบางบวมช้ำ เท่านั้นยังไม่พอเขายังขบเม้มอย่างดุเดือดราวกับมันเป็นหมากฝรั่งรสหวานให้เขาเคี้ยวเล่น เอริยาแทบอยากร้องไห้ มันช่างเป็นจูบที่น่ารังเกียจเสียจริง
“ อย่าเอาปากโสโครกของคุณมาแตะปากฉัน “ ทันทีที่ได้มันคืนก็ด่ากราดทั้งที่มันเหมือนราดน้ำมันบนกองไฟ
“ โสโครก? คุณเป็นผู้หญิงคนแรกที่พูดกับผมแบบนี้ ผมชักสนใจคุณขึ้นมาจริงๆ แล้วล่ะตอนนี้ รู้ไหมปากโสโครกที่คุณว่าทำให้ผู้หญิงติดใจมานักต่อนัก เชื่อผมสิอีกหน่อยคุณก็จะชอบมันเหมือนกัน “ เขาพูดอย่างคนหลงตัวเองจนเอริยาหมั่นไส้ในความยโสของอีกฝ่าย เชื่อก็บ้าแล้ว
“ ฉันไม่มีวันชอบมันหรอก มีแต่ขยะแขยง คุณอาจทะนงตนว่าตัวเองเลิศเพอร์เฟคจนสาวๆ ต้องยอมสยบ แต่ฉันพูดได้เต็มปากเต็มคำเลยว่าฉันไม่ใช่หนึ่งในนั้นแน่นอน “ หญิงสาวสู้สุดฤทธิ์เพื่อให้พ้นจากวงแขนแข็งแรงนี้ แต่เดมียนไม่ใส่ใจสักนิด ยิ่งแกล้งรัดยิ่งกว่าเดิม กะว่าจะให้เธอขาดอากาศหายใจตายไปเลยมั้ง เอริยากัดที่แขนของเขาจนเต็มคำเดเมียนคลายวงแขนทันทีพร้อมกับร้องลั่นเมื่อฟันเล็กๆ ของเธอขบเข้าเนื้อบริเวณต้นแขนของตน
“ โอ๊ย! คุณเป็นหมาบ้ารึไง ผมเจ็บนะ “
“ เจ็บสิดี ถ้าขืนคุณยังลวนลามฉันอีกฉันจะกัดคุณให้เนื้อขาดเลย “ เธอผลักเขาอย่างแรงจนเขาทรงตัวไม่อยู่ แต่กระนั้นเขาก็ยังคว้าตัวเธอไปด้วยจนทั้งคู่ล้มลงไปพร้อมกัน เอริยานอนราบอยู่ตัวเขา แต่ที่ทำให้เธอตัวแข็งไปชั่วขณะก็เพราะว่าทรวงนุ่มอุ่นบดไปกับแผ่นอกกว้าง และร้ายไปกว่านั้นคือผ้าขนหนูที่ห่อหุ้มกายมันหลุดออกจากร่างเธอไปแล้ว เมื่อเธอผละออกยิ่งกลายเป็นว่ามันอยู่ในระดับสายตาเขาพอดี เดเมียนมองอย่างตะลึง
“ กรี๊ด! อย่ามองนะ อย่ามอง “ เอริยาจะเอามือปิด แต่เดเมียนกลับไม่ยอมให้เธอทำแบบนั้น เขาจับแขนเธอที่ค้ำอยู่บนพื้นทั้งสองข้างเอริยาหยุดโวยวายทันทีเมื่อเห็นแสงวาบอยู่ในดวงตาสีเทาหม่นคู่นั้น แค่เห็นเขาเลียริมฝีปากเธอจึงรีบดักคอด้วยน้ำเสียงสั่นหวิว “ อย่าแม้แต่จะคิด “
“ รู้เหรอว่าผมคิดอะไร “
“ ฉันมองตาคุณก็รู้อย่าเชียวนะ “ กระนั้นเขาก็ยังเอาปลายจมูกคมสันนั้นถูเบาๆ ที่ปลายยอดสีพีชจนเอริยาสะดุ้งเฮือกเลือดลมพุ่งพล่านในตัว เธอไม่เคยให้ใครได้เห็นมันมาก่อน แต่เดเมียนไม่เพียงแค่มอง เขายังสัมผัสมันด้วย
“ ฉันบอกว่าอย่าไง “ คราวนี้เธอเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นตะคอก พยายามดึงแขนตัวเองกลับ เพราะเธอนั่งคร่อมเขาอยู่ยิ่งเธอดีดตัวออกมันกลับเป็นการไปกระตุ้นเขาเมื่อยามนี้ส่วนแนบชิดเขาที่สุดคือช่วงล่างจนเธอรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่มันกำลังขึงตัว หญิงสาวเผลอก้มลงก่อนจะกลับมาจ้องเดเมียนตาขวาง
“ ผมเปล่านะ คุณนั่นแหล่ะทำมันตื่น เวลาเจอของที่ถูกใจมันก็เป็นแบบนี้แหล่ะ “ น่าไม่อายเสียจริง กล้าพูดออกมาหน้าตาเฉย เขาพลิกตัวเองกลับขึ้นโดยที่เธอลงไปนอนแทนที่
“ จะทำอะไร “ เอริยาเกร็งไปทั้งตัวแล้ว เดเมียนเริ่มโลมเลียด้วยสายตา ปรกติแค่เห็นผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อยมันก็แทบข่มใจไม่อยู่แล้ว แต่นี่เธอมีแต่เรือนร่างขาวสวยล่อตาเขาเหลือเกินใครมันจะทนไหว ยิ่งกับเรื่องพรรค์นี้มันเป็นของชอบเขาด้วย การได้ปลดปล่อยมันออกมา เหมือนการผ่อนคลายอย่างหนึ่งของเขา และตอนนี้เขาอยากปล่อยมันกับเธอ โดยเฉพาะตอนนี้ร่างของเธอสั่นน้อยๆ เดเมียนกดจูบเธออีกครั้งแต่คราวนี้เขาละเมียดละไมกว่าเดิม เอริยาเม้มปากตนแน่นไม่ยอมรับเขา แต่ถึงอย่างนั้นเดเมียนก็ยังรุกต่อ การจะจัดการกับเธอมันไม่ยากเลย เพราะเรื่องแบบนี้เขาชำนาญจนสามารถทำให้เธอยอมได้ง่ายๆ เพียงแค่เขารู้จุดอ่อน ความเหนือชั้นของเชิงชายถูกดึงออกมาใช้ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทนได้สักราย เขาค่อยๆ ไล้โลมเธอทีล่ะน้อยจนทั่วใบหน้าหวาน ไล่ซุกไซร้ไปจนทั่วกายสาวเก็บรายละเอียดทั่วทุกพื้นที่บนเรือนกายอ่อนนุ่ม
เอริยาหลับปี๋ มันมีความซ่านหวิวแบบแปลกๆ เหมือนแขนขาไม่มีเรี่ยวแรง เดเมียนก้มต่ำลงเรื่อยอย่างน่าหวาดเสียวจนเธอต้องห้าม
“ คุณ...คุณ “ พอเธอกลับมามีแรงเปล่งเสียงได้อีก เดเมียนเลื่อนขึ้นจูบซ้ำอีก พร้อมกับมองเข้าไปในดวงตาคู่ฉ่ำ เธอเห็นกองไฟอยู่หลังม่านตาสีเทาหม่นนั้น มันกำลังลุกฮืออย่างรุนแรงพอๆ กับกองไฟในอกเธอ เขาใช้มันสะกดเธอให้ยอมอยู่นิ่งอย่างไม่น่าเชื่อ แต่เธอเบือนหน้าหนีจากมันทั้งที่แรงแทบไม่เหลือแล้ว เอริยาเอามือนุ่มของตนปิดปากเขาไว้ เดเมียนหงุดหงิดเล็กน้อยกับอาการหวงเนื้อหวงตัวของเธอ เพราะคิดว่าเธออยู่วงการนี้คงจะผ่านเรื่องแบบนี้มาแล้ว นางแบบที่เขาเจอมาส่วนใหญ่ก็ใช้เรือนกายไต่เต้ามาทั้งนั้น ขอเพียงมีเงินพวกเธอเหล่านี้ก็ยอมทอดกายถวายชีวิต เขาจึงไม่เข้าใจว่าเธอเล่นตัวไปเพื่ออะไร
“ บอกผมสิ ว่าคุณต้องการอะไร “ เดเมียนกระซิบถามเสียงหอบพร่า ตอนนี้ไม่ว่าเธอเรียกร้องอะไรเขาจะให้เธอหมด เพียงแค่เธอยอมเขาแต่โดยดี เพราะตอนนี้เขาคลั่งไคล้เธออย่างมากมาย อยากแนบชิดให้แนบแน่นกว่านี้ อยากฝังตัวเองในกายเธอ
“ ฉันต้องการให้คุณหยุด “ เอริยาตอบอีกฝ่าย น้ำเสียงสันเคล้า ดวงตาของเธอนั้นปรือหยี เธอแดงระเรื่อไปหมด ตั้งแต่ใบหน้า ใบหู ลำคอสวย ทุกส่วนบนร่างมันเป็นสีระเรื่อน่ามอง น่าทึ่งที่เธอทำให้เขาหูตาฟ่าฟางไปชั่วขณะ ยิ่งมองเดเมียนก็ยิ่งเหมือนถูกปลุกกำหนัดอยากจะบ้าตาย เขาจะหยุดได้ยังไงในเมื่อตอนนี้กายหนุ่มแน่นหนัดราวกับปริร้าวไปหมดโดยเฉพาะกลางลำตัวมันฮึดสู้ ความอดกลั้นที่ไม่เคยมีต่อสิ่งนี้ เขาอุ้มร่างเธอไปที่เตียงโดยไม่ฟังเสียง เขาไม่เคยต้องอดทน และครั้งนี้ก็เช่นกัน เพราะคิดว่าเธอก็คงเหมือนคนอื่นๆ แค่จ่ายค่าตอบแทนทีหลังก็สิ้นเรื่อง
“ คุณเดเมียน หยุดนะ “ เอริยาโวยวายขึ้นมาอีก เมื่อเห็นเขาเปลื้องเสื้อผ้าออกทีล่ะชิ้นจนตอนนี้เขามีสภาพเดียวกันกับเธอ ใจเต้นระส่ำเมื่อเขาดึงเครื่องมือป้องกันออกมาจากลิ้นชัก เดเมียนมีมันติดไว้เสมอ เพราะข้างกายไม่เคยขาดผู้หญิงเขาจึงต้องป้องกันตัวเอง ก้มลงหาเธอแบบเธอไม่ให้เธอปฏิเสธได้ ใช้ปลายลิ้นเล็มเลียไปทั่วริมฝีปากทั้งบนและล่างของเธอที่พยายามเบี่ยงหนี
เพราะกำลังหน้ามืดแบบสุดๆ สิงห์หนุ่มกระโจนใส่เธอรวดเดียว เอริยากรีดเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกแทรกกลางลำตัวราวกับว่าเธอจึงจับแยกร่างก็ไม่ปาน เพียงเท่านี้เขาถึงได้สัมผัสกับคำว่าพรหมจรรย์ เดเมียนเองก็ตกใจไม่ใช่น้อย หญิงสาวตัวสั่นไหวอย่างรุนแรงเมื่อมีแรงดันมหาศาล ไม่มีแม้กระทั่งแรงที่จะร้องขอให้เขาหยุด แต่ถึงจะรู้แบบนี้แล้วเขาก็ไม่อาจถอนตัวออกมาได้ ทำได้เพียงหยุดค้างเอาไว้เพื่อให้ร่างกายเธอปรับรับเขาได้เสียก่อน เดเมียนคิดเพียงแต่ว่าเธอคือของเล่นชิ้นโปรดที่เพิ่งแกะกล่องเขาจึงต้องเล่นอย่างระมัดระวัง ระดมจูบอย่างนุ่มนวลจนกายบางผ่อนคลายลง เนื้อหวานของสวยน้อยติดปลายลิ้นอย่างซาบซ่าน เขี่ยเส้นผมนุ่มสวยปรกหน้าออก และสูดกลิ่นหอมอ่อนของแชมพูเบาๆ กลิ่นที่แสนโปรดปราณของเขาเลย เดเมียนไม่คิดว่าจะมีใครทำให้เขาบ้าได้ขนาดนี้ เธอเหมือนเป็นรถสปอร์ตคันหรูใหม่เอี่ยมยามเมื่อเขาเร่งเครื่องครางกระฮึ่มเซ็กซี่อย่างน่าฟัง เดเมียนทำหน้าที่ขับเคลื่อนมันต่อไปด้วยความหฤหรรษ์
ขนาดร่างกายที่ไม่สมดุลกัน เดเมียนจึงต้องผ่อนแรงจากเดิมไปมากเพราะอยากพาเธอไปถึงจุดหมายโดยที่เธอไม่เจ็บปวด ไม่มีผู้หญิงคนไหนสร้างแรงปรารภนาให้กับเขาได้ถึงขนาดนี้ เขาเหมือนคนหิวโหยมานานแรมปี ทั้งมันมีบ่อยแทบไม่เว้นวัน ดูดด่ำจากเธอคนนี้อย่างละเลียดบรรจง ยามนี้เธอเปียกชื้นไปทั่วร่างเพราะอุณหภูมิพุ่งสูงจนถึงขีดสุด
อริยากัดริมฝีปากเพื่อข่มความเจ็บปวดระคนวาบหวาม ถึงอย่างนั้นมันก็มีแรงปรารถนาในตัวอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง เธอถูกครอบงำจากผู้ชายคนนี้ด้วยความยินยอมของเธอเอง เมื่อถูกเขาหลอมละลายด้วยราคะมันอยู่เหนือความรู้ผิดชอบชั่วดีจึงยอมตอบสนอง เขากำลังชักจูงพุ่งทะยานสู่เส้นทางที่เธอไม่เคยพานพบ รายทางมันเต็มไปด้วยสิ่งยั่วยวนให้หลงมัวเมาในกิเสสตัณหา ก่อนจะจบลงในที่สุด
เอริยาหยิบเอาชุดใหม่ที่เดเมียนสั่งคนไปซื้อให้มาสวม ร่องรอยกลิ่นคาวราคียังเปื้อนตัวเธอไม่สร่างซา อยากจะร้องก็ร้องไม่ออก ทำไมเธอเป็นคนใจง่ายแบบนี้นะ เพิ่งเจอเขาได้สองวันก็ปล่อยตัวให้เขาเสียแล้วเธอแทบไม่มีคุณค่าในตัวเองหลงเหลืออยู่เลย เธอเคยคิดว่าตัวเองอยู่สูงกว่าพวกที่ยอมเปลื้องผ้าแลกเงิน แต่ตอนนี้เธอรู้สึกอยู่ต่ำกว่านั้นมาก ก้มหน้ายอมรับสิ่งที่เกิดเพราะความไร้ยางอายของตัวเองและความมักง่ายของผู้ชายคนนั้น เธอไม่ยอมแม้กระทั่งจะมองหน้าเขา ก้มหน้าลงพื้นเมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จจึงเดินไปที่ประตู
“ เดี๋ยว “ เดเมียนเรียกไว้ เขายืนมองเธออยู่นานว่าเธอจะเรียกร้องอะไรบ้าง แต่หญิงสาวกลับไม่พูดอะไรสักคำและยังไม่หันกลับมามอง เขาจึงยื่นมือออกไปรับผิดชอบ เพราะตนไม่เคยเอาเปรียบใครฟรีๆ เดเมียนเดินไปที่โต๊ะตรงมุมห้องติดริมหน้าต่างหยิบเอาบางอย่างมายื่นให้เธอ
“ รับไปสิ “ เอริยาค่อยๆ หันกลับมาเมื่อเห็นสิ่งที่เขาหยิบยื่นให้หลังจากที่ย่ำยีเธอจนหนำใจ ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ เธอชั่งใจอยู่แค่ไม่กี่วินาทีก็เดินย้อนกลับไปหาเขา เดเมียนจึงเหยียดยิ้มมันมีความเย้ยหยันฉาบอยู่บนริมฝีปากหนา เขาคิดถูกแล้วที่ตอบแทนเธอแบบนี้ เมื่อเอริยารับมันไปชายหนุ่มจึงพูดต่อว่า “ ผมไม่ได้ใส่จำนวน คุณอยากได้เท่าไหร่ก็ใส่ตัวเลขเอาเอง “
“ เท่าไหร่ก็ได้เหรอ “ เธอย้อนถาม เดเมียนพยักหน้านิดแต่แล้วเขาก็ต้องแปลกใจมากจนต้องขมวดคิ้วเมื่อเธอไม่เพียงไม่มีอาการยินดีกับสิ่งที่ได้ ยังฉีกมันจนเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้วโปรยใส่หน้า
“ พรหมจรรย์ของฉันไม่สามารถตีค่าเป็นเงินตราได้หรอกคุณเดเมียน ถ้าอยากจะชดใช้ ก็เอาชีวิตของคุณแลกสิ “ เธอจ้องหน้าอยู่อึดใจ ความเกลียดชังนั้นมันล้นออกมาจากดวงตาคู่เศร้า และเธอก็เดินจากไปทิ้งเขาไว้กับความสับสนและงงงัน
ความคิดเห็น