เล่ห์ร้ายเผด็จรัก

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 - B52 ทำพิษ

                                  

                The Phantasm Club คลับหรูในโรงแรมแห่งหนึ่ง ตั้งโดดเด่นเป็นสง่าบนถนนแมนฮันตันย่านดัง เดเมียนมองแก้วบรั่นดีในมือตน ดื่มด่ำกับรสนุ่มลิ้นสมกับราคาของมัน อีกหนึ่งที่เขาชื่นชอบนอกเหนือจากเรือนร่างของอิสตรี

                “ ผมกำลังคิดว่าจะขยับขยายแบรนด์ของบริษัทไปยังแถบเอเชีย ซึ่งโดยส่วนตัวผมเองก็เล็งเมืองไทยเอาไว้เหมือนกัน “ ชายหนุ่มกล่าวลอยๆ ถึงแผนการขยายสาขาที่นับวันยิ่งเติบโตขึ้นไปเรื่อยๆ

                “ คุณคิดถูกแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้แบรนด์ของต่างประเทศกำลังแห่ลงปักหลักที่เมืองไทย เพราะตอนนี้ประเทศนี้ประเทศไทยถือเป็นศูนย์กลางภูมิภาคของอาเซียน หากคุณลงทุนตอนนี้ต้องผลตอบแทนที่คุ้มค่าแน่นอน “ สุรีนาเห็นด้วยกับความคิดของเขา

                “ ดูคุณไม่ทุกข์ร้อนเลยนะ ไม่กลัวว่าผมจะเป็นคู่แข่งทางธุรกิจของคุณรึไง “ แซวเล่นด้วยท่าทีสบายๆ แต่นัยน์ตาเปล่งแสงแรงกล้า เพียงแต่คนมองกลับไม่รู้สึกประหวั่นแต่อย่างใด

                “ ไม่หรอกค่ะ เพราะบริษัทของฉันมีรากฐานที่มั่นคงอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องกลัวอะไร “ ตอบอย่างมั่นอกมั่นใจ แค่เห็นสายตาคู่นั้นของเขาก็รู้แล้วว่าเขายังไม่ลืมเรื่องเก่า

                “ ก็ดีที่ไม่กลัว คุณนี่เก่งนะ อุตส่าห์ดิ้นรนจนมาถึงจุดนี้จนได้ “ น้ำเสียงแฝงแววประชดนิดๆ

                “ เพื่อความอยู่รอดมากกว่านี้ฉันก็ยอมคะ “ บอกเป็นนัยๆ อย่างชัดเจนว่าที่แล้วมาเธอไม่เคยรู้สึกเสียใจเพียงแต่ก็ยังมีความเสียดายต่อผู้ชายคนนี้อยู่บ้างแม้มันจะไม่มากพอที่จะทำให้เธอยอมปล่อยทุกอย่างไป เดเมียนยกยิ้มคล้ายกับจะเย้ยหยัน เขารู้ว่าเธอยอมทำทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ต้องการ เขายังรู้อีกว่าเธอยอมถึงขนาดใช้วิธีสกปรกเพื่อชิงเอาสิ่งเหล่านี้มาจากคนอื่น แต่กระนั้นมันไม่ใช่เรื่องที่เขาจะใส่ใจ

ชายหนุ่มเมินหน้าไปยังอีกด้านหนึ่งของคลับ ที่บู๊ทดีเจกำลังเปิดเพลงสไตล์ป๊อบร๊อคอย่างเมามัน เขามาที่นี่นานๆ ครั้ง และทุกครั้งไม่เคยกลับไปมือเปล่าเพราะสถานที่แห่งเป็นแหล่งรวมของเหล่านายแบบและนางแบบชื่อดัง และสายตาอันคมกริบของสิงห์หนุ่มก็ไปปะทะเข้ากับสาวสวย อา...เธออยู่นี่เอง สาวสวยคนนี้ดึงดูดสายตาของเขาตั้งแต่อยู่บนรันเวย์แล้ว หากแต่วงหน้าเข้มต้องขมวดเล็กน้อยเมื่อข้างกายเธอมีไอ้หนุ่มหน้ามนคอยคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง อดเสียดายไม่ได้เพราะเคยลั่นวาจาเอาไว้ว่าจะไม่ยุ่งกับของๆ คนอื่น เสียดายจริงที่ต้องอดหิ้วแม่สาวหน้าแฉล้มกลับไปนอนฟัดเล่นในฮาเร็มสุดหรูของเขา จากนั้นเขาจึงเบนสายตาจากเธอเพื่อหาเป้าหมายอื่นแทน

ด้านเอริยาเธอต้องนั่งทนไคล์เบียดกระแซะอย่างรำคาญใจ ในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆ พากันสนุกสุดเหวี่ยงไปกับจังหวะเพลงที่เร้าใจกับของมึนเมาตรงหน้า ยิ่งลูอาน่าที่ขณะนี้ม่วนอยู่ตรงหน้าบู๊ทดีเจส่งสายตาหวานเชื่อมให้กับหนุ่มรูปหล่อไม่สนใจเธอเลย

“ ไม่สนุกหรือ ผมเห็นคุณเอาทำหน้าเซ็งอยู่ตลอดเลย “ ไคล์เบียดเข้ามาอีก ขณะที่ปากว่าสองขาก็คร่อมเก้าอี้ทรงกลมของเธออยู่ ยามพูดยังส่งสายตายั่วเย้าราวว่ามันจะทำให้หลงเสน่ห์เขาขึ้นมา รอยยิ้มเปี่ยมเสน่ห์นี้มันอาจเคยได้ผลกับคนอื่น แต่สำหรับเธอ เธอไม่ชอบผู้ชายประเภทที่ฟันดะไม่เลือกหน้า กลิ่นคาวลอยเด่นกลบเกลื่อนเสน่ห์นี้จนมิด แถมยังออกตัวแรงขนาดนี้ยิ่งทำให้เธออยากหนีมากกว่ากระโจนใส่ เจ้าตัวก็รู้ดีแต่ยังทำมึน

“ ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ เพียงแต่ฉันเหนื่อยจากงานเท่านั้นเอง “ เธอว่าเหมือจะบอกเป็นนัยๆ ว่าต้องการจะกลับไปพักผ่อนเหลือเกิน แต่ไคล์กลับตีหน้าเนียนทำไม่รู้ไม่ชี้

“ ก็เพราะอย่างนี้ไงครับเราถึงต้องหาเวลาผ่อนคลายบ้าง คร่ำเครียดอยู่กับงานอย่างเดียวจะหาความสุขได้ยังไงจริงไหม แล้วนั่นดื่มอะไรครับ “ เขามองมาที่แก้วสีเหลืองสับปะรดของเธอ

“ Malibu pineapple ค่ะ “

“ อ่อนจัง แล้วแบบนี้จะสนุกได้ยังไงล่ะครับ ลองนี้ดีกว่า “ เขาหันไปสั่งพนักงานที่อยู่ใกล้สุด เพราะเสียงเพลงดังกลบเสียงของเขาเธอจึงไม่รู้ว่าเขาสั่งอะไรบ้าง จนเมื่อเครื่องดื่มถูกวางลงตรงหน้าเป็นช๊อตเล็กคล้ายเตกีล่า แต่พิเศษกว่าคือมันจุดไฟติด ดูน่าสนใจเอามากๆ

“ อะไรคะเนี่ย “ เธอมองเจ้าเครื่องดื่มหน้าตาแปลกๆ นั่น

“ B52 มีส่วนผสมของเหล้าสามชนิด Kahlua,Bailey’s,Triple sec ลองดูสิ “ เมื่อเขาคะยั้นยอเธอจึงคิดจะลองพอเป็นพิธี แต่เครื่องดื่มชนิดนี้หวานนุ่มอย่างน่าประหลาดใจ มันมีรสหวานของช๊อกโกแลตกลบรสขมของแอลกอฮอล์จนมิด เธอไม่รู้หรอกว่าแอลกอฮอล์มันแรงแค่ไหน แต่เธอชักจะติดใจรสชาติของมันเสียแล้ว

เธอเบนสายตาไปทางอื่นจึงเพิ่งได้เห็นยัยปีศาจผู้แสนร้ายกาจ เผลอกลอกตาไปด้านข้าง ทำไมเธอหนีไม่พ้นยัยคนนี้เสียทีนะ อุตส่าห์กรวดน้ำสาบส่งไปแล้วยังมิวายผุดมาจากนรกให้เธอรำคาญตาอีก เธอเพิ่งสังเกตคนนั่งข้างๆ นึกอยู่นานว่าทำไมคุ้นหน้าจังก่อนจะนึกออก นายนี่นี้เอง เพราะอยู่วงการที่การเกี่ยวพันกันโดยตรงเธอจึงไม่แปลกที่เธอจะพอคุ้นตากับ เดเมียน เจ้าพ่อแห่งวงการผลิตเสื้อผ้าแฟชั่นชั้นนำของนครนิวยอร์ก ข่าวคาวของเขานั้นลอยเข้าหูเธอเป็นระยะ ผู้ชายคนนี้เป็นอีกคนที่เธอต้องหนีให้ห่าง เพราะเขาเป็นคนประเภทเดียวกันกับไคล์คือฟาดเรียบไม่มีเหลือ ไม่นึกว่าสองคนนี้จะรู้จักกัน หึ เหมาะกันดีผีเน่ากับโลงผุ แอบเยาะอีกฝ่ายในใจจนเผลอหัวเราะนึกครึ้มกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ตอนนี้แก้วที่สองผ่านไปแล้ว โดยไม่รู้เลยว่าคนนั่งข้างๆนั้นแอบยิ้มกริ่ม นั่นเพราะเขาสั่งช๊อตพิเศษโดยการเพิ่มบางอย่างลงไป คนคออ่อนอย่างเอริยา ไม่เกินห้าแก้วก็น่าจะก็ฟุบแล้ว จากนี้เขาก็แค่รอเวลาเท่านั้น

เดเมียนปลีกตัวออกมาเข้าห้องน้ำ โดยระหว่างที่ยืนทำธุระอยู่นั้น เขาได้เสียงใครบางคนคุยโทรศัพท์ คราแรกเขาก็ไม่ได้ตั้งใจฟัง แต่อาจเพราะคนที่พูดอยู่นั้นกำลังมึนเมาได้ที่แถมคุยโอ้อวดถึงสิ่งที่ตนกำลังจะทำโดยไม่กลัวคนจะได้ยินเอาเสียเลย

“ เออ...ยัยนั่นเสร็จฉันแน่คืนนี้ แล้วพวกแกอย่าลืมที่เราตกลงกันล่ะ “ ไคล์ว่าอย่างครึ้มอกครึ้มใจ เพราะเขากับเพื่อนได้ลงเดินพันกันว่าหากเขาสามารถพาเอริยาขึ้นเตียงได้สำเร็จพวกนั้นจะต้องเลี้ยงเหล้าเขา สำหรับไคล์เรื่องเหล้าเป็นเรื่องเล็ก แต่ที่รับเดิมพันเพราะต้องการอวดว่าตนมีเสน่ห์มากพอให้สาวติดใจ มันเหมือนเป็นการเก็บแต้ม ยิ่งมากหรือยากเท่าไหร่ก็ยิ่งภูมิใจ แต่เขาไม่ได้บอกเพื่อนว่าเขาเล่นตุกติกนิดหน่อยโดยการมอมเหล้าเธอ เพราะเอริยานั้นจีบติดยากเหลือเกิน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องบนเตียง แค่พูดคุยกันธรรมดาเธอยังถามคำตอบคำเขาจึงต้องใช้ตัวช่วย หากจะชวนแบบโจ่งแจ้งมีหวังเธอคงเอาแก้วนาบหน้าเขาแน่นอน และโอกาสแบบนี้มีไม่บ่อยเพราะเธอแทบจะไม่ออกไปไหนกับใครตามลำพัง

“ เออๆ ไม่ต้องห่วงฉันเก็บหลักฐานไปให้พวกแกดูแน่ คนอย่างฉันไม่ชอบพูดแต่ปากเว้ย รับรองจะเก็บทุกช๊อตไม่ให้พลาด อย่าลืมนะเว้ยถ้าฉันทำสำเร็จแกต้องเลี้ยงเหล้าฉันเดือนหนึ่ง โอเค “ ไคล์กำชับตบท้ายก่อนเดินหัวเราะร่วนกับแผนการอันแยบยลของตนออกไปจากห้อง โดยหารู้ไม่ว่ามีคนแอบฟัง แต่เขาถึงรู้ก็คงไม่สน เพราะเขาถือว่าพ่อของเขาพอมีอิทธิพลอยู่บ้างคงไม่มีใครกล้าทำอะไรเขา แต่หากเขารู้ว่าคนที่แอบฟังนั้นเป็นเดเมียนเขาคงไม่กล้าพูดแบบนี้แน่

เป็นไปตามที่คาด แค่แก้วที่ห้าเอริยาแทบจะทรงตัวไม่อยู่ เธอรู้สึกเหมือนพื้นมันหมุนวนไปหมด วิ่งเข้าห้องน้ำไปอาเจียนออกมาจนแทบจะหมดไส้หมดพุง ประสิทธิภาพของสมองเริ่มสั่งการช้าลงพร้อมกับดวงตาปรือเล็ก สองขาเริ่มพันกันพูดจาไม่เป็นภาษา ขนาดเธอชนคนที่เดินเข้าห้องน้ำมาจะเอ่ยปากขอโทษยังแทบจะเปล่งเสียงออกมาไม่ได้เลย

“ ขะ..ขอ “ เธอยืนขออยู่นานแต่มันติดอยู่ที่ปลายลิ้น สุดท้ายจึงเดินหนีออกมาโดยไม่รู้ว่าไคล์มายืนดักรอ

“ สงสัยคุณจะเมาแล้วให้ผมไปส่งนะครับ “ เอ่ยขอโดยไม่รอคำตอบ ฉวยเอาร่างเธอเข้าไปแนบอกตนขณะที่หญิงสาวพยายามปฏิเสธ

“ ม่าย...ม่ายต้อง ฉะ..ฉันกลาบเองด้าย ” มือน้อยอ่อนแรงดันตัวออกห่าง แต่ผลที่ได้คือเขารัดแน่นยิ่งกว่าเดิมแล้วพาเธอไปยังลิฟต์ตัวที่ใกล้ที่สุดจุดหมายปลายทางก็คือห้องสวีทรูมที่เขาเปิดรอท่าเอาไว้อย่างเสร็จสรรพ

ขณะเดียวกัน ลูอาน่ากลับมาที่โต๊ะกวาดสายตามองหาเพื่อนท่ามกลางคนนับสิบภายในคลับ เธอย่นหน้านิดก่อนยีผมยุ่งๆ ของตน

“ หายไปไหนแล้วเนี่ย เอะหรือว่าหนีกลับไปแล้ว “ เมื่อลงความเห็นว่าคงจะเป็นเช่นนั้นเธอจึงไม่ได้สนใจอีก เพราะคิดว่าเอริยาเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว โดยไม่รู้ว่าครั้งนี้เอริยาได้พลาดท่าอย่างไม่น่าอภัยเลยจริงๆ

บนห้องสวีทรูมของโรงแรม เอริยานั้นหมดฤทธิ์ตั้งแต่อยู่ในลิฟต์ เธอถูกไคล์อุ้มไปวางบนเตียงขนาดใหญ่ พื้นที่กว้างขวางเหลือเฟือพอให้เขาได้เล่นบทรักอันเร่าร้อนได้อย่างถึงใจ เธอเป็นผู้หญิงที่ได้ยากที่สุดเขาจึงตั้งใจจะละเลียดบรรจงเธออย่างช้าๆ ยืนมองหญิงสาวร่างบอบบางที่ไร้สติ ให้ตายสิ ขนาดเมาแบบนี้ยังเซ็กซี่ได้อีก เขาบรรจงถอดเครื่องอำพรางกายของเธอโยนมันไปคนล่ะทิศอย่างไม่ใส่ใจ จนเหลือเพียงชั้นในลูกไม้สีเบสเนินเนื้ออวบอิ่มนั้นโดดเด้งสะดุดตาเขาดีแท้ ไคล์เดินไปหยิบกล้องถ่ายรูปที่เตรียมสำหรับงานนี้โดยเฉพาะ จัดเก็บภาพเพื่อจะเอาไปอวดพวกนั้นให้อิจฉาเล่น ยิ่งมองเขาก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวตนของเขาใกล้จะปะทุ