ฤทธิ์รักคนเถื่อน ผ่านพิจารนาสำนักพิมพ์ แสนรัก (ไลต์ออฟเลิฟ)

ลำดับตอนที่ #22 : ตอนที่ 22 RENEW

◊ SQWEEZ า

 

เมื่อทุกอย่างจบสิ้นลง ร่างบางนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงอย่างอ่อนแรง ณ เวลานี้เธอเกลียดตัวเองมากๆ ที่เผลอไผลไปกับเสน่ห์อันร้ายกาจของเขา ยอมทอดกายให้เขาเชยชม มิหนำซ้ำยังเป็นเธอเองที่ร้องขออย่างหน้าไม่อาย ได้แต่กัดฟันแน่นด้วยความเจ็บใจ ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษตัวเองที่ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ ไม่อาจต้านทานกิเลสที่อยู่ในใจของตนได้ สมแล้วที่เขาด่าว่า ก็เธอง่ายจริงๆ นี่ คิดโทษตนเองอยู่เงียบๆ พลันนึกอนาถใจ เธอกลายเป็นนางบำเรอของเขาเต็มขั้นไปเสียแล้ว หญิงสาวขยับกายระหงลุกขึ้นนั่งโดยที่มือยังรั้งผ้าห่มขึ้นมาบังกายที่เปล่าเปลือย เอื้อมออกไปที่โต๊ะลิ้นชักตรงหัวเตียงก่อนเปิดมันออกเพื่อรื้อค้นอะไรบางอย่างจากนั้นดึงเอากล่องยาสีขาวขนาดเท่ากล่องไม้ขีดไฟออกมา

“นั่นอะไร” เจมส์เอ่ยถามเสียงเรียบเขานั่งเอนหลังพิงหมอนอย่างสบายอารมณ์ มองเอมมาลินแกะยาออกมากิน ก่อนจะรินน้ำใส่แก้วแล้วดื่มตามเข้าไป

“ยาคุมฉุกเฉิน” ตอบเสียงแข็งมันช่างผิดจากเมื่อกี้ลิบลับ

“หึ..พกของพรรค์นี้ติดไว้ด้วยเหรอ เจอเหตุการณ์แบบนี้บ่อยรึไง” แค่นเสียงเยาะเย้ยถากถางแบบสุดๆ

“อย่างน้อยฉันก็รู้จักป้องกันตัว” หญิงสาวหันมาเผชิญหน้า ดวงหน้าสวยหวานมึนตึงสู้สายตาแบบไม่ลดละ ถึงเธอจะเกลียดตัวเอง แต่เธอก็เกลียดเขาด้วยเช่นกันที่เอาเปรียบเธอ แน่นอนว่าตั้งแต่เข้ามาอยู่ที่นี่เธอก็พกมันติดตัวไว้เสมอเผื่อยามฉุกเฉินเช่นนี้ “ฉันจะไม่ปล่อยให้มีเรื่องผิดพลาดเกิดขึ้น โดยเฉพาะกับคุณ”

“ทำไม ผมมันเป็นยังไง”

“คุณมันน่ารังเกียจ” เธอกระชากเสียงใส่อย่างเหลือทน เขายังลอยหน้าทำไม่รู้ไม่ชี้ได้อย่างหน้ามึน

“งั้นคุณก็ควรจะรังเกียจตัวเองด้วยเหมือนกันนะ เพราะคุณยอมผมเอง” น้ำเสียงไร้ความปราณี จนคนฟังแทบอยากร้องกรี๊ดใส่หน้า มันเจ็บใจที่เถียงไม่ออก ใบหน้าคมคร้ามสยายยิ้มแบบกวนอารมณ์ “ยอมรับเถอะว่าเรามันเข้ากันได้ดี ผมก็ร้อน คุณก็ร้าย

“เลวที่สุด คุณมันคนเถื่อน” หญิงสาวแค่นเสียงใส่หน้าอย่างโกรธจัด

“แต่ก็ชอบไม่ใช่รึไง” ยักคิ้วใส่แบบกวนๆ “ผมชอบนะตอนคุณร้องครางมันได้ใจผมไปเต็มๆ เลย” เขาตั้งใจพูดยั่วให้เธอโมโห เพราะเรื่องนายยชญ์ยังคาใจเขาอยู่ และมันทำเอมมาลินปรี๊ดแตกฟาดฝ่ามือใส่ใบหน้าอันหล่อเหลาดังเพียะ จนเขาหน้าหัน ชายหนุ่มเอี้ยวหน้ากลับมาช้าๆ แสยะยิ้มชั่วร้ายเป็นที่สุด “กล้าตบผม...รู้จักผมน้อยไปซะแล้ว รู้ไหมทูนหัวคนที่กล้าลองดีกับผม จุดจบมันจะเป็นยังไง” เธอไม่จำเป็นต้องเดาให้ยุ่งยากเลย เพราะเขาแสดงมันให้ดูแบบไม่ปราณีปราศรัย กระชากเธอมานอนใต้ร่างทาบทับพร้อมกับทิ้งน้ำหนักตัวลงจนที่นอนยุบฮวบ “โทษฐานที่กล้าทำผมเจ็บ ผมจัดให้คุณเป็นกรณีพิเศษเลย ผมจะกระหน่ำคุณให้หนำใจ สาบานเลยว่าคืนนี้คุณจะไม่ได้นอนเลยจนกว่าผมจะหมดแรง”

“อ๊าย..คนบ้า คุณมันโรคจิต” เสียงหวานแวดใส่อย่างสุดทน หน้านวลร้อนผ่าวกลายเป็นสีเข้ม

“ผมยังจะจิตกว่านี้ได้อีกนะ” ว่าจบ ก็จัดการปิดปากเธอก่อนที่จะพ่นคำด่าออกมาอีกระลอก ใจจริงก็ไม่ได้อยากทำกับเธอแบบนี้ แต่พอนึกถึงหน้าไอ้ผู้ชายคนนั้น นึกถึงตอนที่เธอฟัดอยู่กับมันพานทำให้ลมเดือดขึ้นหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ยิ่งเมื่อตอนนี้เขาได้เธออย่างเต็มตัวแล้วก็ยิ่งหวง ไม่อยากให้ใครมาแตะต้องเธออีกนอกจากเขาคนเดียว เขาต้องได้เป็นเจ้าของเรือนร่างบอบบางนี้แต่เพียงผู้เดียว

เมื่อถูกปากหนาครอบจนไม่สามารถพูดอะไรได้ เธอใช้มือเล็กทุบไปที่ไหล่กว้างของคนเอาแต่ใจแทน แต่สิ่งที่ได้มาคือมือหนาเริ่มทำงานโดยการดึงเอาผ้าห่มออก หากแต่เธอไม่ยอมง่ายๆ ยื้อยุดอยู่ครู่หนึ่ง แต่ท้ายที่สุดแล้วเขาก็สามารถกระชากมันออกไปจนสำเร็จ ก่อนจะถอนริมฝีปากออกจากปากบาง แล้วเริ่มเลื่อนต่ำลงมาที่ยอดอิ่มสีหวานเพื่อชิมรสหอมละมุนพร้อมเติมเชื้อไฟให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง แม้เธอจะพยายามจะฝืนขืนตัวเองสักเพียงใด แต่ก็สู้แรงปรารถนาของใจไม่ได้ ยามเมื่อเขาสัมผัสกายนุ่มมันร้อนรุ่มดั่งถูกไฟเผา เพลิงสวาทโหมกระหน่ำลุกไหม้ลามเลียไปทั่วร่าง สุดท้ายเธอก็มิอาจต้านทานมันได้ไหว ตอบรับเขาอย่างจนใจ กายสาวบิดเร่าๆ เมื่อเขาเน้นหนักที่ปลายยอดขบกัดเบาๆ สร้างความทรมานที่แสนวาบหวามให้เจ้าตัวเป็นอย่างยิ่ง มือเรียวสอดไล่เข้าไปในเส้นผมสีน้ำตาลเข้มของอีกฝ่ายอย่างสุดจะกลั้น แอ่นรับสัมผัสของเขาอย่างหมดอาย และเมื่อสร้างความรัญจวนให้เธอจนพอใจ มือใหญ่จับร่างบางพลิกคว่ำเปลี่ยนมาสำรวจแผ่นหลังเนียนนุ่มของเธอแทน สูดกลิ่นสาบสาวจนฉ่ำปอด กรีดกรายสันจมูกอันคมกริบไปตามเนื้อนวล ทอดสายตามองเรือนร่างที่สวยสมบูรณ์แบบ อีกทั้งยามเมื่อเธอตอบสนองสร้างความปั่นป่วนให้เขาไม่น้อย ความปรารถนาที่ไม่เคยเต็มอิ่ม และอยากจะครอบครองคนใต้ร่างให้อยู่ในอาณัติเขาให้ได้ อยากจะกลืนกินเธอทั้งตัว ไม่อยากรอเลยแม้แต่วินาทีเดียว จับบั้นท้ายงอนงามยกขึ้นให้อยู่ในองศาที่พอเหมาะพอเจาะเบียดแทรกแก่นกายเข้าไปในตัวเธอ มันบีบรัดตัวตนของเขา เสียงครวญที่แสนหวานเล็ดรอดออกมาจากปากอิ่ม

“อื้อ...” เธอพยายามข่มเสียงผ่านลำคอที่แห้งผากด้วยความยากเย็นเมื่อความหวามไหวถาโถมเข้าใส่ครั้งแล้วครั้งเล่าจากชายคนที่เธอบอกว่าเกลียดนักเกลียดหนา แต่ทว่าตอนนี้เธอกลับเป็นคนเปิดช่องอำนวยทางให้เขาอย่างหน้าไม่อาย หลงลืมตัวปล่อยใจให้เคลิ้มไปกับรสสวาทของเขาเสียได้ นึกสมเพชตัวเองจริงๆ