ลมรัก มายาลวง

ลำดับตอนที่ #7 : ลมรัก 7

      เกลินถือผ้าขี้ริ้วไว้ในมือแน่นจัดการเช็ดถูชั้นวางของจนมันแผลบ ไล่ไปทีล่ะชั้นอย่างขยันขันแข็ง อยู่บ้านหลังนี้เธอทำตัวเหมือนปรกติ ไม่ได้อวดว่าตัวเป็นเจ้าของบ้านอย่างที่เบอร์นาร์ดอยากให้เป็น เธอจึงเข้ากับคนในบ้านได้ดี เลือกที่จะไม่นั่งกระดิกขาวางท่าทำหยิ่ง พยายามที่จะช่วยอรเท่าที่จะช่วยได้ เพราะเธอถือคติว่าอยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น แต่ปัญหาที่เจ้าตัวนี่สิ เธอคิดเล่นๆ หากปั้นควายให้มิคาเอล ไม่เพียงเขาจะไม่เล่น ขี้คร้านจะโยนมันกลับใส่หน้าแทบไม่ทัน คิดไปพลางก็อดขำไม่ได้ มือก็ไปหยุดที่ชั้นหนังสือก่อนจะหยิบเอาหนังสือเล่มหนาออกมา เป็นข้อมูลของเมืองนี้ มณฑลซัสคาเซวานตั้งอยู่ทางภาคตะวันตกของประเทศ ภูมิทัศน์ส่วนใหญ่เป็นป่าไม้ ที่เหลือเป็นทุ่งราบแพรี่และทะเลสาบ เป็นแหล่งเพาะปลูกข้าวสาลี ข้าวฟ่าง ซัสคาเซวานเป็นมณฑลที่ได้ชื่อว่า "ตะกร้าขนมปัง" มี "เมืองรีไจนา เป็นเมืองหลวง ซึ่งผู้คนส่วนใหญ่มาจากหลายเชื้อชาติ เป็นดินแดนที่อยู่ติดกับขั้วโลกเหนือ ภาษาหลักของคนที่นี่ เป็นภาษาอังกฤษ แต่ก็มีบางเมืองที่ใช้ภาษาฝรั่งเศส มณฑลซัสคาเซวานยังมีชื่อเสียงทางด้านความงามของพระอาทิตย์ยามอัสดง  และทางตอนใต้ของมณฑลเป็นที่ตั้งของน้ำตกไนแองการ่าแค่อ่านแค่นี้เธอก็แทบอยากจะไปใจจะขาด เธอถือหนังสือเล่มหนาติดมือออกมา ตั้งใจจะหามุมเงียบๆ ไปนั่งอ่าน เพราะมัวแต่ก้มหน้าเธอเลยเดินไปชนใครบางคนเข้า

“ ขอโทษค่ะ “ หญิงสาวรีบขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ เมื่อหน้าใสเงยมอง เธอจึงเห็นชายหนุ่มหน้าตาดีฉีกกว้างอย่างไม่ถือสา

“ ไม่เป็นไรครับ “ เสียงนุ่มเอ่ยบอก “ คุณเกลินใช่ไหม “ เธอมองอย่างุนงงเมื่อฝ่ายชายหนุ่มทักเธอราวกับรู้จักเธอ ทั้งที่เธอแน่ใจว่าไม่เคยเห็นเขามาก่อน

“ ค่ะ...แล้วคุณคือ? “

“ ผมริคกี้ครับ เป็นเพื่อนมิคาเอล เราเคยเจอกันแล้วตอนงานแต่ง แต่ตอนนั้นคุณยุ่งจนไม่ทันสงเกตุ “ เมื่อเขาแนะนำตัวเช่นนั้น ทำให้นึกถึงงานแต่งขึ้นมา แน่ล่ะเธอจะได้ไปสนใจอะไรในเมื่องานมันล้มไม่เป็นท่า และส่วนหนึ่งก็เป็นเธอตัวก่อเรื่อง จนวันนี้ยังรู้สึกผิดอยู่เลย

“ อ๋อ..งั้นเหรอค่ะ “

“ มิคาเอลตื่นรึยังครับ “ เสียงใหญ่เอ่ยถามต่อไป พร้อมมองสำรวจใบหน้าสวย วันนั้นเขาแค่เห็นเธอแวบๆ ก็ยังคิดว่าน่าสนใจ พอวันนี้ได้มาพูดคุยรู้สึกว่าเธอดูดีและน่ามองเป็นอย่างยิ่ง แววตาเปล่งแสงแพรวพราว

“ ยังหรอกค่ะ คุณชายเธอตื่นสายประจำ แต่เอ.. “ หญิงสาวเหลียวไปมองนาฬิกาโบราณแบบตั้งพื้น “ เดี๋ยวก็ลงมาแล้ว เพราะเขาลงมาเวลานี้ทุกวัน “

“ คุณนี่ใส่ใจรายละเอียดดีจังเลยนะครับ “

“ คนอยู่บ้านเดียวกันก็แบบนี้แหล่ะค่ะ แม้ไม่ชอบ แต่เห็นกันทุกวัน ไม่อยากจำก็ต้องจำอย่างเลี่ยงไม่ได้ นั่งรอก่อนสิค่ะ ประเดี๋ยวฉันจะไปเอาเครื่องดื่มมาให้ “ เชื้อเชิญอย่างอารมณ์ดี

“ เกรงใจจังครับ ต้องทำเองหมดเลยหรือ “ อดแปลกใจไม่ได้ที่เธอทำตัวเป็นกันเองมาก แถมไม่ถือตัว แม้จะมีพ่อเลี้ยงเป็นมหาเศรษฐี มองการแต่งกายของหญิงสาว เธอสวมชุดสบายๆ กางเกงขายาว พร้อมเสื้อเชิ้ตลายขวางบวกผ้ากันเปื้อน นี้ถ้าไม่รู้จากมิคาเอลมาก่อน เขายังนึกว่าเธอเป็นแม่บ้านเสียอีก

“ อย่าเกรงใจเลยค่ะ ฉันยินดี รอสักครู่นะค่ะ “ รอยยิ้มเป็นมิตรส่งให้ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในครัว และไม่นานเธอก็กลับมาพร้อมกับเครื่องดื่ม

“ เป็นยังไงครับ อยู่บ้านหลังนี้ ชินแล้วหรือยัง “ ขณะที่พูดดวงตาก็ไม่ยอมล่ะจากหญิงสาวราวกับต้องมนต์

“ ก็จะเริ่มชินบ้างนะคะ แต่ก็นะบ้านมันออกจะใหญ่เกินไปสำหรับฉัน แถมยังมีคนไม่ชอบหน้า มันอึดอัดนิดหน่อย “ เธอไม่ต้องพูดอะไรมากเขาก็เข้าใจว่าเธอหมายถึงใคร อดเห็นใจเล็กๆ ไม่ได้เพราะรู้ว่ามิคาเอลจงเกลียดจงชังเธอกับแม่อย่างกับอะไรดี “ แล้วนี่คุณทำงานอะไรค่ะ เป็นเพื่อนกับคุณมิคาเอลมานานแล้วเหรอ “ เธอเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะไม่อยากให้เครียดจนเกินไป และเลือกที่จะพูดถึงอีกฝ่ายอย่างสุภาพ เพราะยังไงมิคาเอลก็เป็นเจ้าของบ้าน แถมยังเป็นเพื่อนสนิทกันอีกด้วย

“ ผมเป็นเพื่อนกับมิคาเอลมานานแล้วล่ะครับ นานจนจำไม่ได้ ส่วนงานผมเป็นนักบิน “ เกลินสะดุดใจพลันตาโตด้วยความตื่นเต้น

“ นักบิน ว้าว! ฉันชอบนักบินนะ เพราะพ่อฉันก็เป็นนักบิน ยังจำได้ สมัยก่อนเห็นพ่ออยู่ในชุดนักบินที่ไรอมยิ้มแก้มปริ ฉันยังเคยฝันว่าอยากเป็นแอร์โฮสเตส แต่ว่าพอพ่อฉันประสบอุบัติเหตุก็เลิกล้มความตั้งใจนั้นไปเลย “ แววตาคู่หม่นปนเศร้าทอดต่ำเมื่อนึกถึงเรื่องเลวร้ายที่สุดในชีวิต แต่เมื่อรู้ตัวว่าพูดเรื่องตัวเองมากไป จึงปรับสีหน้ามายิ้มแย้มเหมือนเดิม

“ แย่จังเลยนะครับ หากคุณได้เป็นแอร์โฮสเตส บางทีไม่แน่ว่าเราอาจเจอกันไปนานแล้ว “

“ ก็อาจจะ...แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายไปเสียหมด อย่างน้อยฉันก็ยังมีแม่เรามีกันแค่สองคน ถึงไม่ได้มีมากมาย แต่ก็มีความสุข “ แม้บางครั้งวิธีการดูแลเธอของรมย์นลินอาจจะไม่ถูกต้อง แต่ไม่เคยคิดรังเกียจ เกลินคิดต่อในใจ

“ แล้วนี่มาอยู่ได้ไปไหนบ้างรึยัง “

“ ยังค่ะ ก็กำลังคิดอยู่ ตั้งใจว่าจะเที่ยวให้ทั่วก่อนกลับ ถ้าทำได้นะ “

“ กลับ? “ ชายหนุ่มทวนคำอย่างงุนงง

“ ฉันไม่คิดจะอยู่นี่เลยหรอกค่ะ เมื่อทุกอย่างมันเข้าที่ ฉันก็จะกลับไปอยู่ในที่ของฉัน “ ชายหนุ่มทำหน้าม่อยอย่างเสียดาย เพราะเขาแอบหวังอยู่ลึกๆ ว่าอยากจะสานสัมพันธ์ให้มันแนบแน่นกว่านี้เสียหน่อย

“ รอก่อนได้ไหม ช่วงนี้ผมกำลังจะบิน อาจอีกสักพักถึงจะกลับมา ไว้ผมเสร็จงานเมื่อไหร่ให้ผมทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดีพาเที่ยวก่อนนะ “ เสนอตัวอย่างมีความหวัง

“ ก็ไม่เลวนะ ถ้าฉันไม่โดนมิคาเอลแผลงฤทธิ์ใส่จนทนไม่ไหวเสียก่อน “ เอ่ยทีเล่นอย่างขำๆ

กายสูงอิงไหล่พิงขอบประตู แขนกอดอกแน่นฟังคนทั้งคู่พูดคุยกัน วงหน้าคมขมวดมุ่น แอบขุ่นใจเมื่อฟังเธอเล่าเรื่องส่วนตัวให้เพื่อนซี้ของเขาฟังอย่างกระดี๊กระด๊า โปรยเสน่ห์ใส่เสียจนริคกี้คล้อยตามเข้าให้แล้ว ทำเป็นมีความหลังฝังใจ มารยาล่ะสิไม่ว่า ริคกี้อาจดูไม่ออก แต่แค่มองปราดเดียวก็รู้ทันเธอแล้ว แค่นเสียงเยาะผ่านลำคออย่างขัดหูกับเจ้าหล่อน แถมยังขัดใจกับเพื่อนที่เออออห่อหมกแบบคนรู้ไม่เท่าทันความเจ้าเล่ห์ร้อยมารยาของผู้หญิงคนนี้ เท้าใหญ่ก้าวอาดๆ เข้าไปหาเพราะทนฟังต่อไปไม่ไหว จากนั้นจึงกระแอมดังๆ อย่างจงใจ ทิ้งร่างลงนั่งอย่างแรงพร้อมกับตวัดสายตามองหญิงสาวบ่งบอกถึงความไม่ชอบใจ

“ ตื่นแล้วรึ “ ริคกี้ทักทายแบบส่งๆ แม้จะมีเคืองนิดๆ มิคาเอลไม่น่ามาตอนนี้เลย

“ อืม..แล้วแกมานานแล้วหรือ “ ทำเหมือนตนเพิ่งจะลงมาทั้งๆ ที่แอบฟังอยู่นานแล้วดวงตาคู่เข้มนั้นยังจับจ้องอยู่ที่เธอราวกับเป็นเป้านิ่งที่มีไว้ให้ระบายอารมณ์

“ ก็พักหนึ่งแล้วล่ะ “ มิคาเอลไม่ได้ฟังเขาพูด หากแต่จ้องหญิงสาวตาขวาง

“ นี่เธอจะนั่งอยู่ทำไม จะไปไหนก็ไปสิ เพื่อนเขาจะคุยกัน มานั่งฟังอยู่ได้ กลับเข้าไปเป็นนางซินฯก้นครัวเลยไป “ เรียวปากสีพีชของเธอเม้มเข้าหากันเพราะพยายามจะเก็บคำตอบโต้เอาไว้ เพราะไม่อยากมีเรื่องต่อหน้าแขก ถ้าหากว่าเธอเป็นนางซินฯก้นครัวเขาก็คงเป็นพี่ชายใจร้าย หญิงสาวขยับกายระหงลุกออกมา อยากตะโกนใส่หน้าเหลือเกินว่าเธอเองก็ไม่ได้อยากอยู่ฟังนักหรอก เมื่อร่างอรชรออกไปจนลับตาแล้ว ริคกี้จึงหันมาหาเพื่อนตัวแสบอย่างเอาเรื่อง

“ ทำไมแกพูดกับเธอแบบนั้นวะ “ น้ำเสียงขุ่นเคืองเอามากๆ ที่มิคาเอลมาไล่สาวสวยของเขาไปหน้าตาเฉย ทั้งที่ยังอยากจะคุยกับเธอต่อใจจะขาด

“ ทำไมจะพูดไม่ได้วะ ยัยนี่เก็บมารยาไว้เต็มคลัง ซื่อๆ อย่างแกตามไม่ทันหรอก เห็นหงิมๆ แบบนี้แสบนะจะบอกให้ อย่างหลงกลเชียว “ เตือนอย่างคนหวังดี

“ แสบแค่ไหนฉันก็ยอมวะ แกพูดเพราะมีอคติ ฉันไม่เห็นว่าเกลินจะเลวร้ายอย่างที่แกว่า เธอออกจะน่ารัก นิสัยดี แถมยังเป็นกันเอง ถึงแกไม่ชอบ แต่ฉันชอบนะเว้ย สงสัยฉันต้องหาข้ออ้างมาบ้านแกบ่อยๆ เสียแล้ว น้องสาวแกคนนี้โดนใจฉันอย่างจังเลยวะ ฮ่าๆ “ หัวเราะร่าอย่างอารมณ์ ขณะที่มิคาเอลหน้ามุ่ย ยัยนั่นน่ารักตรงไหนวะ อยากเถียงเหลือเกิน แต่พูดไม่ออกมีบางช่วงที่เขาก็เผลอมองเธอแบบนั้นเหมือนกัน

“ เออก็ตามใจก็แล้วกัน โดนยัยนั่นพ่นพิษใส่อย่ามาโอดครวญล่ะกัน จะสมน้ำหน้าให้..แล้วนี่จะบินเมื่อไหร่ “ แกล้งแถไปเรื่องอื่น

“ อีกสองวัน คราวนี้อาจจะไปยาวหน่อย เออนี่...แล้วแกกับเอมม่าเป็นไงมั่งวะ “

“ ก็งั้นๆ ถามทำไม “

“ คือ..วันก่อนฉันเห็นเธอกับ...แบบว่า ผู้ชายคนอื่นน่ะ “ บอกแบบไม่เต็มเสียงเท่าไหร่นัก จริงๆ เขาก็รู้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่มันไม่ได้มีอะไรมากมายนอกจากคู่ควงธรรมดา แต่มันก็รู้สึกตะขิดตะขวงใจที่เธอควงใครต่อใครแบบไม่ซ้ำหน้าทั้งๆ ที่คบอยู่กับมิคาเอลแท้ๆ

“ ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน ฉันก็ไม่ได้จริงจังอะไรกันผู้หญิงคนนี้อยู่แล้ว “ ตอบแบบไว้ตัวซึ่งมันก็เป็นความจริง

“ ก็ดีแล้วที่คิดอย่างนี้ ถ้าจะให้ดี ฉันว่าเลิกยุ่งกับเธอไปเลยดีกว่าวะ “

“ กำลังพยายามอยู่ แต่ผู้หญิงคนนี้สลัดยากวะ อีกอย่างช่วงนี้ฉันก็กำลังปวดหัวกับบริษัทฉันอยู่ ไอ้หุ้นส่วนฉันมันทำท่าจะถอนตัว ช่วงนี้ก็เลยแย่ “

“ เฮ้อ! เอาเถอะ อย่ากลุ้มไปเลยวะ วันนี้ฉันว่าง เราไปหาอะไรดื่มแก้เซ็งกันดีกว่า  “

“ เอาไงก็ได้ ตามใจ “ ตอบรับแบบเบื่อๆ