ลมรัก มายาลวง

ลำดับตอนที่ #20 : ลมรกั 20

     มิคาเอลพาเกลินกลับมาก่อนกำหนด ทั้งคู่กลับมาทำเหมือนปรกติ เพียงแต่พูดคุยกันน้อยลง อาจมีประประชดประชันกันมากขึ้น ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นมิคาเอลที่เริ่มก่อน บางครั้งเกลินเบื่อจะต่อล้อเถียงหรือฟังคำเหน็บแนมเธอจึงเลือกที่จะเดินหนี

ในวันหนึ่ง ริคกี้แวะเข้ามาหามิคาเอล แต่เจอเกลินตรงทางเข้าเสียก่อนจึงแวะทักทาย เขายังมีของฝากติดมือมา เป็นน้ำมันนวดกลิ่นกุหลาบกลิ่นโปรดของเธอ หญิงสาววางขวดแก้วลงบนโต๊ะพร้อมเอ่ยขอบคุณอย่างมีมารยาท

“ ขอบคุณมากค่ะที่ยังอุตส่าห์นึกถึง และมีของฝากติดมือมาด้วย “

“ ด้วยความยินดีครับ ผมเพิ่งกลับมาจากบาหลี เห็นว่าคุณเกลินชอบนวดสปาเลยหิ้วติดมือมาด้วย ดีใจที่คุณชอบ “ ชายหนุ่มบอกด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม พร้อมลอบมองหญิงสาวเป็นระยะ เธอดูซึมลงไปมากจากครั้งสุดท้ายที่เจอกัน

“ มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ ดูคุณไม่มีความสุขเลย หรือมิคาเอลแกล้งอะไรคุณอีก ไอ้หมอนี่นี่ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ “ บ่นว่าเพื่อนไปก่อนล่วงหน้าทั้งที่เธอยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ

“ ไม่มีหรอกค่ะ เขาไม่ได้แกล้งอะไรฉัน แค่ช่วงนี้อารมณ์ไม่ดีก็เท่านั้น “

“ เรื่องอะไรบอกได้ไหม “ ชายหนุ่มถามต่ออย่างอยากรู้จนลืมคิดไปว่ามันอาจละลาบละล้วงเกินไป เมื่อรู้ตัวจึงเปลี่ยนสีหน้า “ ขอโทษครับ ผมก็แค่ถามไปงั้นๆ “

“ ไม่เป็นไรค่ะ “ เธอเอ่ยบอกอย่างไม่ถือสา ก่อนจะเหลือบไปเห็นมิคาเอลเดินลงมา “ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ ขอบคุณสำหรับของฝาก “ เมื่อพูดจบเธอก็ปลีกตัวออกไปเพราะไม่อยากร่วมวงสนทนาด้วย โดยเฉพาะสีหน้ามึนตึงของมิคาเอลด้วยแล้วมันทำให้เธอเอือมระอาเป็นอย่างมาก

ชายหนุ่มนั่งลงแทนที่หญิงสาว โดยริคกี้นั้นออกมาอาการเซ็งที่โดนมิคาเอลขัดจังหวะอีกครั้ง เป็นแบบนี้ทุกทีจนบางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่านี่เพื่อนตนจงใจมาแทรกรึเปล่านะ แถมยังออกอาการเหมือนคนหวงเมีย ทั้งที่ก็ไม่ใช่เมียจริงๆ เสียหน่อย

“ ได้ยินว่าไปฮันนีมูนไม่กี่วันก็กลับรึ “ ริคกี้เปิดบทชวนคุย

“ เออ..ก็มันน่าเบื่อนี่จะอยู่ทำไมนานๆ “

“ อยู่กับเมียมันแย่ขนาดนั้นเชียว “ แกล้งเย้าเล่นโดยไม่ได้คิดอะไร แต่คนฟังตวัดสายตาดุมอง

“ ก็แค่เมียบังหน้า ใช่จริงๆ เสียเมื่อไหร่ล่ะ จะพูดอะไรก็ดูซะมั่ง อย่างเกลินไม่ใช่สเปคฉันหรอก “ ขณะที่พูดกลับไม่ยอมมองหน้าเพื่อน มันก็จริงที่เธอไม่ใช่สเปคเขา แต่ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันมันรู้สึกแปลกๆขึ้นมาในใจเพียงแต่ไม่อยากยอมรับมันก็เท่านั้น

“ ถามจริงๆ ไม่รู้สึกอะไรกับเมียตัวเองมั่งเหรอ “ ลองเชิงถามดูอย่างไม่แน่ใจ เพราะเขาเองบางครั้งก็รู้สึกเหมือนมิคาเอลเปลี่ยนไป ถึงปากจะว่าไม่สน แต่เวลามองเธอนั้นมันเป็นประกายทุกครั้ง สายตาแบบนี้มันเกิดขึ้นยากกับเพื่อนของเขา และเขาก็ไม่เคยเห็นมิคาเอลมองใครเช่นนี้มาก่อน

“ ฉันจะรู้สึกอะไรได้ แกลองคิดดูสิ ผู้หญิงคนนั้นหายใจเข้าออกเป็นเงิน เวลามองหน้าเธอฉันเห็นแต่คำว่าเงิน ผู้หญิงแบบนี้ฉันรักไม่ลงหรอก “

“ แกพูดเกินไปรึเปล่า แกมีอคตินะสิ “

“ ฉันได้ยินมากับหู เธอบอกฉันเองว่าแต่งกับฉันเพราะอยากได้เงิน อะไรๆ ก็เงิน สักวันเงินมันจะทับเธอตาย “ ความหวังส่งผ่านออกจากดวงตาสีครามคู่นั้นอย่างเห็นได้ชัด

“ รู้ไหมคำพูดกับการกระทำของแกมันไปคนล่ะทิศเลย ฉันว่าแกไม่ได้เกลียดเกลินหรอก แกน่ะหลงรักเมียตัวเองเข้าเต็มเปาเลยต่างหาก “

“ หึ! ตลกล่ะ อย่าพูดอะไรที่ไม่มีวันเป็นจริงเลยดีกว่า “ ชายหนุ่มส่ายหน้าที่ดูแล้วฝืนๆ ชอบกล ริคกี้จึงกลอกตาใส่คนปากแข็งอย่างรำคาญใจ จู่ๆ ก็เกิดปิ๊งไอเดียขึ้นมา ดีล่ะเมื่อเขาไม่ยอมรับ มันก็ต้องพิสูจน์กันเสียหน่อย

“ ก็ดี หากแกยืนยันไม่คิดอะไร ฉันก็จะได้เบาใจ จะทำอะไรโดยไม่ต้องพะวง “ พูดพลางยิ้มกริ่มกับแผนการในใจ

“ แกจะทำอะไร “ ความสงสัยฉายวาบขึ้นมาก่อนที่เขาจะปิดมันได้ทัน

“ ก็ฉันจะได้ลงมือได้เต็มที่ไง ไหนๆ แกก็จะหย่ากันในไม่กี่เดือน ฉันก็จะถือโอกาสเอาช่วงนี้ทำคะแนน พอแกหย่าปุ๊บ ฉันจะได้เสียบปั๊บ ไม่ต้องเสียเวลารอ “ เมื่อพูดพลางชำเลืองมองเพื่อนอย่างกระหยิ่มกระหย่องใจ ทันเห็นมิคาเองกลบเกลื่อนอาการไม่พอใจได้แวบหนึ่ง อยากรู้นักว่าจะปากแข็งไปถึงเมื่อไหร่

เกลินคลุกอยู่แต่ในครัวเกือบทั้งวัน มือนุ่มจัดการล้างผักที่จะใช้ทำสลัดสำหรับมื้อค่ำ ซึ่งจะมีแค่เธอกับมิคาเอลเพราะรมย์นลินกับเบอนาร์ดยังไม่กลับมา บ้านทั้งหลังดูเงียบเหงาและไม่น่าอยู่เอาเลย ระหว่างที่เธอหั่นผักอยู่นั้น มิคาเอลเดินเข้ามาในครัว หญิงสาวแกล้งทำไม่สนใจจัดการกับผักที่อยู่เบื้องหน้าต่อไป

“ หมู่นี้เธอชักสนิทกับริคกี้มากจังเลยนะ คิดจะทำอะไร จะเอาเขาไว้เป็นตัวสำรองเผื่อพลาดจากฉันรึไง “

เธอหยุดมือนิ่งฟัง นึกอยู่แล้วว่าเขาต้องเขามาหาเรื่อง เลยทำหูทวนลมกับคำเหน็บนั้น เบื่อจะต่อความจึงเงียบใส่เสีย เขายังกล่าวต่อไปอย่างคะนองปาก

“ แผนสูงดีนี่ แต่อย่าคิดนะว่าฉันจะยอมอยู่เฉย ผู้หญิงอย่างเธอไม่เหมาะกับริคกี้หรอก “ พอหลังจากริคกี้ไปแล้วแถมยังทิ้งท้ายไว้ให้ชวนคิด ตนจึงรีบมาดักคอเธอไว้ก่อน

“ ทำไมผู้หญิงแบบฉันมันเป็นยังไง ถ้าฉันอยากจะทำจริงนายห้ามอะไรฉันได้งั้นหรือ คุณริคกี้เขาก็ออกจะสุภาพนุ่มนวล หน้าตาก็ดี การงานก็พร้อม ผู้หญิงที่ไหนเห็นก็ชอบเขาทั้งนั้นแหล่ะ และถ้าฉันจะชอบเขาบ้างก็ไม่เห็นจะแปลก “ เธอยั่วเขากลับอย่างเหลืออด

“ มันก็ไม่แปลกหรอก ถ้าไม่ใช่เพราะเธอยังใช้นามสกุลฉันอยู่ เที่ยวให้ท่าผู้ชายไปทั่วคิดบ้างไหมว่าฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน คนอื่นจะว่าฉันเอาได้ว่าแค่เมียคนเดียวยังเอาไม่อยู่ ปล่อยให้เมียมีชู้ อย่าเอานิสัยเก่ามาใช้ได้ไหม “

เกลินกัดฟันแน่นจุกอกเพราะคำบริภาษของอีกฝ่ายจนพูดอะไรไม่ออก พยายามสะกดกลั้นอารมณ์เพื่อที่จะไม่ร้องไห้ เธอจะไม่อ่อนแอเพราะคำพูดของคนพาล ก้มหน้าหั่นผักต่อไปอย่างโมโห แต่อาจเพราะลงแรงตามอารมณ์ไปหน่อยปลายแหลมของคมมีดจึงกรีดเข้าเนื้อจนแสบจี๊ดก่อนที่เม็ดเลือดจะผุดออกมา และแผลนั้นก็ลึกพอดู หญิงสาวรีบสะบัดมือด้วยความตกใจแต่มิคาเอลคว้ามันไปดูเสียก่อน

“ มีดบาดเหรอ ไหนดูสิ ซุ่มซ่ามจริงๆ เลย “ ตำหนิเบาๆ พร้อมด้วยสุ่มเสียงที่เป็นห่วงเป็นใย ลืมความโกรธไปชั่วครู่ แต่เธอชักมือกลับไม่ยอมให้เขาดู

“ ไม่ต้องยุ่งแผลแค่นี้ไกลหัวใจ ไม่ตายหรอก “ แต่ขณะที่พูดหยาดน้ำสีใสไหลรินออกมาโดยไม่รู้ตัว

“ แค่นี้ก็ต้องร้องไห้ด้วย สำออยจริงๆ “ เขาอยากปลอบเธอ แต่ไม่รู้ทำไมถึงพูดอีกอย่างที่ใจไม่ได้คิด

“ ถ้าจะมาซ้ำเติมก็ออกไปเลยไป ไปให้พ้นหน้าฉัน...ไปสิ “ เธอไล่แบบไม่ไว้หน้า มือเล็กนั้นผลักไสเขา ชายหนุ่มจำต้องออกไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ แอบคิดในใจว่าตนพูดแรงไปรึเปล่านะ

มิคาเอลไปเอากล่องปฐมพยาบาลกลับมา แต่ไม่กล้าเข้าไปทำได้เพียงยืนอยู่หน้าห้อง แอบมองเธอร้องไห้ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี หากเข้าไปตอนนี้ไม่แคล้วโดนเธอไล่ออกมาอีก ก่อนจะเหลือบเห็นอรมาพอดี จึงเดินไปหา

“ อ้าวคุณมิกกี้ เอากล่องปฐมพยาบาลมาทำไมคะ “ แม่บ้านสาวมองอย่างฉงน

“ ก็หนูเกลคนดีของพี่อรซุ่มซ่ามทำมีดบาดนิ้วตัวเอง เอานี่ เข้าไปดูหน่อยสิ ก่อนจะเลือดออกหมดตัวตายเสียก่อน “ จบคำเขาก็เดินดุ่มๆ ออกไป โดยมีอรมองตามอย่างงงวย