ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ลมรัก มายาลวง

    ลำดับตอนที่ #12 : ลมรัก 12

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 413
      8
      25 ก.พ. 58


     

    เมื่อเลือกมุมที่สวยที่สุดได้แล้ว มิคาเอลยังขำกับอาการลุกลี้ลุกลนของเธอ หญิงสาวนั่งติดรมหน้าต่าง โดยที่ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆ รอจนพนักงานมารับออดอร์จนเสร็จ เขาหันมาค้ำคางมองเธอ ยิ้มไม่หุบจนน่าหมั่นไส้

    “ เธอคิดจริงๆ เหรอว่าฉันจะพามาทำเรื่องอย่างว่า “

    “ ก็ใครจะไปรู้ล่ะ นายเล่นออกอาการหื่นเสียขนาดนั้น “ รู้สึกขายขี้หน้าชะมัด

    “ ฉันแค่อำเล่น เธอจริงจังแบบนี้ทุกเรื่องรึเปล่าเนี่ย “

    “ ใช่ทุกเรื่อง เพราะมันมีผลกับฉัน ขอโทษทีเถอะคุณหนูมิคาเอล เรื่องบางเรื่องมันไม่เหมาะที่จะเอามาล้อเล่นได้นะ โดยเฉพาะเรื่องแต่งงาน ฉันซีเรียสมาก “

    “ ไม่เอาน่าเกล เธอก็รู้นี่ว่าเธอไม่สามารถอยู่คนเดียวไปจนตาย “ เขาเปลี่ยนมาเรียกชื่อเล่นเธออย่างสนิทสนม ซึ่งตอนแรกมันก็มีขัดใจอยู่บ้าง แต่ก็ปล่อยเลยตามเลย “ เธอต้องเปิดใจยอมรับคนอื่นเข้ามาในชีวิตบ้างนะ โลกนี้ไม่ได้มีเธอเพียงคนเดียว พระเจ้ามีเหตุผลนะว่าทำไมถึงสร้างชายหญิงให้มาคู่กัน “

    “ แต่ฉันก็มีสิทธิ์เลือกคนที่ดีที่สุดให้กับตัวเองใช่ไหม ฉันไม่อยากเริ่มต้นใหม่หลายครั้ง “

    “ แล้วฉันไม่ดีมากขนาดนั้นเลยรึไง “

    “ แล้วคิดว่านายดีแค่ไหน ถามฉันเคยสำรวจตัวเองบ้างไหม “ เธอย้อนแบบไม่ยอมลง

    “ ฟังนะ ระหว่างเรามันเริ่มต้นไม่สวย ฉันรู้ ฉันอาจทำตัวแย่ แต่กำลังปรับปรุงอยู่ เห็นไหม “

    “ ปรับปรุงเพื่ออะไร ทำไมถึงอยากแต่งงานกับฉัน ทำไมถึงเปลี่ยนความคิด นายเกลียดฉันกับแม่ฉันไม่ใช่เหรอ แล้ววันนี้เกิดอะไรขึ้น มาทำดีกับฉันทำไม มาเปลี่ยนแปลงตัวเองทำไม “ ทุกคำถามที่ยิงมามันกระทบใจคนโดนถามอย่างจัง จะกล้าบอกเธอได้อย่างไรว่าที่เขาทำไปทั้งหมดเพราะทำข้อตกลงกับพ่อเขาไว้ มิคาเอลไปไม่ถูกอยู่หลายนาทีจนบรรยากาศมันอึดอัด และแล้วก็มีเสียงช่วยเขาไว้ ซึ่งตอนแรกเขาก็คิดแบบนั้น จนเมื่อเห็นคนที่ร้องทักเปลี่ยนสีหน้าเป็นตื่นตะลึงอย่างคาดไม่ถึง

    “ เอมม่า “ ชายหนุ่มเอ่ยทักอย่างงงๆ เพราะไม่คิดว่าหล่อนจะมาอยู่นี่

    “ มิกกี้...แปลกใจจัง คุณมาทำอะไรที่นี่คะ “ ใช่มันน่าแปลกจริงๆ เพราะมิคาเอลที่เธอรู้จักเป็นคนคร่ำเคร่งอยู่แต่กับงาน เวลาที่เจอกันทีไร ถ้าไม่ที่คอนโดฯ เขาก็บนเตียง แทบไม่เคยเห็นเขาออกมาทานข้าวนอกบ้านเลย โดยเฉพาะกับผู้หญิง ดวงตาที่กรีดทับด้วยอายเนอร์จนดูโฉบเฉี่ยวปราดมองเกลินอย่างสงสัย  “ เอะนี่..คนใช้ที่บ้านคุณใช่ไหมค่ะ “ จงใจพูดแบบนี้ออกมา เพราะรู้มิคาเอลเกลียดเกลินแค่ไหน แน่นอนหล่อนจำเกลินได้จากงานแต่ง

    “ อะแฮ่ม..” ส่งเสียงปรามเอมม่าเพื่อให้หล่อนหยุดพูด “ เกลนี่เอมม่า เอมม่านี่เกลิน เธอเป็นลูกสาวคุณรมย์นลินแม่เลี้ยงผมน่ะ “ พอเขาแนะนำจบ หล่อนจึงเลิกคิ้วสวยขึ้นสูง นี่มิคาเอลนับญาติกับสองแม่ลูกนี่เมื่อไหร่กัน

    “ งั้นเหรอค่ะ ขอโทษที เห็นคราวที่แล้วฉันนึกว่าคนใช้ที่บ้านเสียอีก “ เอมม่ายังกัดจิกทางสายตาไม่เลิก เกลินนิ่งเงียบอย่างงุนงงเล็กน้อย และก็ไม่พอใจนิดๆ กับกิริยาที่แสดงออกอย่างหยามเหยียดของอีกฝ่าย มันส่อแววไปในทางที่ไม่ดี “ สวัสดีค่ะ ได้รู้กันเสียทีนะคะ ฉันเป็นฟะ.. “ เอมม่าต้องหยุดคำสุดท้ายลงเมื่อมิคาเอลไอดังๆ แทรกขึ้นมาอีก “ เพื่อนสาวคนสนิทของมิกกี้น่ะค่ะ “ เปลี่ยนสถานะที่อยากจะแนะนำตัวแบบไม่เต็มใจ แต่กระนั้นความนัยที่แฝงอยู่ในน้ำเสียง มันก็ทำให้เกลินรู้ถึงความสัมพันธ์ที่แนบแน่นของเพื่อนสาวคนสนิทคนนี้ของเขา

    “ ยินดีที่ได้รู้จักคะ “ เธอตอบรับไมตรีแบบขอไปที ระหว่างนั้นพนักงานนำไวน์มาเสิร์ฟ “ คุณสองคนสนิทกันมากเหรอคะ “ เมื่อถามมือเล็กฉวยเอาแก้วทรงสูงขึ้นจิบ

    “ มากคะ ใช่ไหมที่รัก “ มือเรียวยาวของเจ้าหล่อนลูบไล้ไปตามท่อนแขนแกร่งของชายหนุ่ม พร้อมสายตาหวานหยด เกลินมองตามมือนั้นก่อนจะแอบเบะปากกระดกเครื่องดื่มจนเกลี้ยง “ ฉันโทรฯหาคุณทั้งวันเลย นึกว่างานยุ่ง ที่ไหนได้พาน้องสาวมาเที่ยวนี่เอง ไม่ชวนฉันมาด้วยใจร้ายนะเนี่ย  แต่ฉันไม่โกรธคุณหรอกนะ เพิ่งมาเป็นครั้งแรกใช่ไหมคะ ที่นี่วิวสวยมากเลยนะคะ โดยเฉพาะห้องที่อยู่ชั้นบนสุด มิกกี้เคยพาฉันมาน่ะค่ะ “ กล่าวอวดนิดๆ แต่ชายหนุ่มเอนหลังพิงพนักเก้าอี้พร้อมมือกุมขมับยิ่งเอมม่าพูดมากเท่าไหร่โอกาสของเขาก็ยิ่งหลุดลอยออกไปเรื่อยๆ หลบสายตาขุ่นแข็งของเกลิน เธอแทบอยากจะขำออกมามันเสียตรงนี้ เพราะเขาเพิ่งบอกเธอว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาพามา แล้วแม่สาวที่นั่งส่งยิ้มหวานนี่ล่ะ นี่เธอเชื่อเขาเสียเป็นตุเป็นตะเลย เฮอะ! ลมปากผู้ชายนี่เชื่อไม่ได้จริงๆ คิดเช่นนั้นก็ยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอึกใหญ่ หมดไปหลายแก้วจนพนักงานรินให้แทบไม่ทัน อาหารยังไม่ทันมา แต่ไวน์เกือบหมดขวดแล้ว มิเคาเอลชำเลืองมอง ยัยนี่คอแข็งจริงๆ เดี๋ยวก็ได้เมาหรอก เอมม่ายังพูดต่อไป และเมื่อเกลินทำท่ายกแก้วขึ้นมาอีกครั้ง มือหนาจึงเอื้อมไปกดมันลง

    “ เธอดื่มเยอะแล้วนะ “

    “ แหมก็ไวน์ ฮึก..ที่นี่รสชาติ ฮึก..ดีนี่ “ พูดไปพลางสะอึกไปพลาง ดวงตาคู่สวยปรือฉ่ำ ยังจะดื่มต่อถ้าไม่เพราะไอ้ที่ดื่มเข้าไปมันจะกลับออกมาทางเดิม มือยกอุดปากทันที “ ขอ..ตัวเดี๋ยวนะ “ จากนั้นลุกพรวดออกไป จริงๆ แล้วเธอไม่สนทัดเรื่องเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เท่าไหร่ ยิ่งเมื่อท้องว่างมันเลยเมาได้ง่าย เกือบไปไม่ถึงห้องน้ำไอ้ที่ดื่มออกมาจนเกือบหมด เมื่อได้ล้างหน้าล้างตามันก็พอสร่างขึ้นมาบ้าง แต่ก็ยังมึนอยู่ดี

    ด้านชายหนุ่ม กอดอกมองหญิงสาวที่นั่งจิบไวน์อย่างสบายอารมณ์ แผนที่เขาอุตส่าห์วางมาอย่างดีพังหมด เขารู้ว่าเอมม่าจงใจพูดยั่วเกลินจึงไม่ปลื้มกับการกระทำนี้

    “ คุณจะทำอะไร? “ ปรายตามองอย่างไม่ชอบใจ หล่อนไหวไหล่เบาๆ นิ้วเรียวสาละวนอยู่บนขอบแก้ว

    “ นั่นสิคะ คุณคิดจะทำอะไร ไหนว่าเกลียดสองแม่ลูกนี่มากไง “ ย้อนถามเขาแทนคำตอบ

    “ ผมมีเหตุผลของผม ซึ่งมันไม่เกี่ยวกับคุณนะเอมม่า “

    “ ไม่เกี่ยวได้ยังคะ ในเมื่อเราเป็นอะไรคุณก็รู้อยู่นี่ แต่ลับหลังฉันคุณกลับพาผู้หญิงอื่นมาดินเนอร์ใต้แสงเทียนแบบนี้ฉันเสียใจนะ “

    “ เราคุยกันแล้วนะ ว่าคุณจะไม่เรียกร้อง อย่าล้ำเส้น ไม่งั้นผมอาจทบทวนถึงความสัมพันธ์ของเรา บางทีผมคิดว่ามันอาจมาจนสุดทางแล้วก็ได้ “ เขาถือโอกาสยกเรื่องที่ตั้งใจจะพูดมานานแล้วขึ้นมา

    “ ไม่นะ...คุณอย่าพูดกับฉันแบบนี้ ถ้าไม่ชอบให้ฉันทำ ฉันขอโทษก็ได้ ฉันก็แค่หึงคุณเท่านั้น ฉันไม่กวนคุณแล้วก็ได้ ขอให้สนุกนะคะ “ รีบพูดตัดความ ระหว่างที่โทรศัพท์มันก็ดังแทรกขึ้น เอมม่าลุกออกไปอย่างเคืองใจสุดๆ ก่อนจะกดรับ

    “ คะที่รัก “ เสียงอ่อนนุ่มลงทันควัน

    “ คุณอยู่ไหน ผมตื่นมาแล้วไม่เห็นคุณ “ เสียงห้าวจากปลายสายเอ่ยถาม

    “ พอดีฉันหิวเลยลงมาหาอะไรทาน กำลังจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้แหล่ะค่ะ “ เธอพาตัวเองมาหยุดยืนอยู่หน้าลิฟต์ นิ้วรัวกดอย่างอารมณ์เสีย เมื่อบานประตูเลื่อนออกแทรกร่างเข้าไปแล้วกระแทกปุ่มกดตามหลัง คิดเหรอว่าฉันจะปล่อยคุณไปง่ายๆ ไม่มีทาง คุณเป็นบ่อเงินบ่อทองแหล่งสำคัญของฉัน คิดจะสลัดฉันทิ้งไม่วันซะล่ะ จำใจกลับขึ้นไปหาชายอีกคนที่นอนรออยู่บนห้องพร้อมอารมณ์ขุ่นมัว

    มิคาเอลถอนใจตามหลัง ไม่รู้จะทำยังไงกับผู้หญิงคนนี้ เขาไม่เคยคิดว่าความสัมพันธ์มันจะยืดเยื้อมาจนถึงทุกวันนี้ ยิ่งเขาทำตัวออกห่างมากเท่าไหร่ เหมือนหล่อนจะยิ่งรัดเขาแน่นขึ้นกว่าเดิม แต่ถึงยังไงเขาก็ต้องพูดกับหล่อนเป็นจริงเป็นจังเสียที เมื่อคิดเช่นนั้นดวงตาคู่คมก็มองไปที่ห้องน้ำหญิงอยู่ตลอดเวลา เกลินเข้าห้องนานแล้วยังไม่ยอมออกมาเลย สงสัยวันนี้คงไม่เวิร์คเสียแล้ว ก่อนจะเรียกพนักงานมาเคลียร์บิล จากนั้นจึงเห็นเกลินเดินโซเซออกมาจากห้อง เธอชนบริกรหนุ่มที่เดินผ่านมาจนแก้วเครื่องดื่มกระฉอกไปโดนชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้ๆ หญิงสาวเซจนเกือบล้มชายคนนั้นจึงคว้าเอวเธอไว้ พอเห็นดังนั้นมิคาเอลลุกพรวดขึ้นทันที ก่อนจะตรงปรี่เข้าไปหา

    “ ขอโทษค่ะ ขอโทษ ฉันไม่ได้...” เธอพูดตะกุกตะกุกจนฟังแทบไม่รู้เรื่อง

    “ ไม่เป็นไรครับ คุณโอเคไหม “ เขาพยายามประคองร่างเธอไว้ในอ้อมแขน

    “ ค่ะ..ฉัน..โอเค สะ..เสื้อคุณเลอะ “ มือเล็กรีบเช็ดให้อย่างลนลาน ก่อนที่ร่างของเธอจะหลุดผลั๊วะออกจากเขาเมื่อมิคาเอลเข้ามาแยกทั้งคู่ สายตาของมิคาเอลนั้นดุเข้มอย่างคนไม่พอใจที่ชายคนนี้แตะเนื้อต้องตัวเธออย่างถือวิสาสะ รวบเอวบางเข้ามาอยู่ในวงแขนของตนแสดงความเป็นเจ้าของ

    “ คุณเป็นเพื่อนเธอเหรอ ผมคิดว่าเธอเมาแล้วนะ “ ชายคนดังกล่าวเอ่ยบอกอย่างหวังดี

    “ ขอบคุณ แต่แฟนผม ผมดูแลเองได้ “ บอกอย่างชัดแจ้งเพื่อให้ชายคนดังกล่าวเข้าใจความหมายที่ต้องการจะสื่อว่าเขาหวงและไม่ชอบใจ ชายคนนั้นจึงชูมือขึ้นเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ

    “ โอเค “ มองมิคาเอลพาเกลินเดินออกไปจากร้าน ส่ายหัวเบาๆ แล้วจึงกลับไปที่โต๊ะของตนอย่างนึกขำ

    เมื่อมาถึงลานจอดรถ เกลินดิ้นจนหลุดออกมาจากวงแขนแกร่ง วงหน้าเรียวมุ่นมุ่ย แต่ดวงตาปรือขวาง ขนาดว่าตัวเองยืนไม่อยู่ เธอก็ยังไม่ให้เขาแตะตัว

    “ ไม่ต้อง..จับได้ไหม ฉันมีขา..เดินเองได้ “

    “ ไหนว่าหิวไง ทำไมไม่ทานอาหาร รู้ไหมดื่มแอลกอฮอล์ตอนท้องว่างมันไม่ดีนะ “ สุ่มเสียงเป็นห่วงเป็นใย ทั้งยังแอบเคืองนิดๆ ที่เธอปล่อยให้ไอ้หมอนั่นมันแตะตัว ทีเขาล่ะดีดดิ้นใส่

    “ เรื่องของ..ฉัน ยุ่งไร..ด้วย ฉัน...ยังไม่เมาหรอก ฮึก “ ส่ายหัวจนเส้นผมปลิวสยาย ช่อหนึ่งเข้าไปในปากเธอ พยายามปัดมันออกอย่างงุ่มง่ามแต่มันไม่ออก ชายหนุ่มจึ่งยื่นมือมา เธอปัดมันออกอย่างไม่ใยดี แล้วจึงเดินไปทีรถ มิคาเอลพ่นลมหายใจดังเฮ้อ! เป็นอะไรอีกเนี่ย เขาพาเธอตรงกลับบ้านเลยเพราะหมดอารมณ์สนุก แต่เมื่อกลับมาถึงเธอหลับคาเบาะไปแล้ว

    “ เกล! “ เรียกอยู่หลายครั้ง แต่เจ้าตัวกลับไม่ไหวติง สุดท้ายเขาเลยอุ้มเธอเข้าไปในบ้านแทน เมื่อเข้ามาในบริเวณบ้าน อรรีบเดินเข้ามาหาหน้าตาตื่น

    “ เกิดอะไรขึ้นคะคุณมิกกี้ หนูเกลเป็นอะไร “

    “ เมาไวน์ “ ชายหนุ่มตอบออกไปตามตรง อรจึงตาโตก่อนจะหรี่แคบลง

    “ คุณมิกกี้คงไม่ได้ มอมเหล้าหนูเกลใช่ไหมคะ “ ถามอย่างระมัดระวัง

    “ พูดเป็นเล่นน่า ผมจะมอมเหล้ายัยนี้ไปทำไม “ พูดเสียงแข็งแบบขัดใจ หล่อนพูดเหมือนเขาเลวร้ายอย่างขนาดนั้น รีบพาเธอกลับขึ้นห้องไปโดยมีอรเดินตาม

    ครั้นเมื่อวางร่างนุ่มลงบนเตียงใหญ่ เธอยังหลับปุ๋ยแบบไม่รู้เรื่องรู้ราว เมาจนหมดสภาพเลย นี่ถ้ามีใครคิดจะทำอะไรเธอคงไม่รู้เรื่องอะไรเลยใช่ไหมเนี่ย

    “ เดี๋ยวพี่ไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ก่อนนะคะ “ แต่พออรบอกเช่นนั้น เขากลับขัดขึ้นมา

    “ ไม่ต้องเดี๋ยวผมทำเอง “

    “ คะ? “ อรมองอย่างงุนงง อยากจะขัดเขาเหมือนกัน ว่ามันคงไม่เหมาะ แต่เห็นสีหน้าเอาจริงจึงไม่กล้าหือ “ ก็ได้ค่ะ งั้นพี่ออกไปก่อนนะ “

    มิคาเอลขยับกายสูงลุกไปยังห้องน้ำเพื่อหาผ้ามาเช็ดตัวให้เธอ บรรจงถอดเสื้อแจ็กเก็ตออก ตามด้วยเสื้อแขนยาว จึงเหลือแค่เสื้อกล้ามตัวบางตัวเดียว ใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กที่กำลังหมาดพอเหมาะซับบนใบหน้าทีล่ะน้อย แววตาชื่นชมที่เปล่งประกายออกมาโดยที่เจ้าตัวไม่รับรู้ ความรู้สึกที่ค่อยก่อตัวขึ้น มันตื่นตัวอย่างช้าๆ โน้มตัวลงไปข้างหน้า

    “ หลับปุ๋ยเชียวนะ ลักหลับดีไหมเนี่ย “ เมื่อพูด นิ้วยาวแตะไปที่ดวงหน้าสวยค่อยๆ เกลี่ยข้างพวงแก้มสีเปล่งปลั่ง มันแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ และนั่นมันยิ่งให้เจ้าตัวน่าหลงใหล สูดกลิ่นหอมจางๆ อยากทำอะไรต่อมิอะไรจนใจจะขาด มองปากอิ่มดูเย้ายั่วชวนเชิญเสียเหลือเกิน เมื่อก้มลงประทับริมฝีปากชิมรสหอมหวานราวกับผลไม้สุกสดใหม่จากต้น นุ่มละมุนลิ้น แต่พอรู้ว่าอีกฝ่ายไม่รับรู้การกระทำของเขา จึงต้องหยุดตนเองก่อนจะควบคุมไม่อยู่ มันคงไม่ดีนักหากจะทำอะไรตอนที่เธอไม่รู้สึกตัว จุ๊บเรือนผมนุ่มสลวยอย่างแผ่วเบา “ ราตรีสวัสดิ์ ยัยขี้เซา “ จัดผ้าห่มผืนหนาห่มให้ เหยียดยิ้มบางๆ ก่อนจะออกไป แต่เมื่อเสียงประตูปิดลง ดวงตาที่กำลังหลับพริ้มก็เปิดขึ้น ยกมือเรียวแตะริมฝีปากตน มันยังกรุ่นเพราะไอร้อนจากปากหนาที่ทาบก่อนหน้าไม่กี่วินาทีนั้น เป็นจูบที่นุ่มนวลมากจนเธอยอมนอนนิ่งอยู่เฉยๆ ใจมันเต้นระทึกอยู่ไม่หยุด พลิกตะแคงข้าง คว้าหมอนหนุนมานอนกอดแทนคน อ๊าย..นี่ฉันเป็นบ้าแล้วจริงๆ ด้วย ไม่ได้นะเกลิน ไม่ได้อย่างเด็ดขาด

     

    เมื่อเช้าวันใหม่มาเยือนพร้อมกับอาการปวดหัวตุ๊บๆ ซึ่งเป็นธรรมดาของคนเมาค้าง และเธอก็ไม่ชอบเอาเสียเลย แต่เมื่อนึกถึงคนที่มาส่งเธอเข้านอน เมื่อคืนฝันดีเชียวล่ะ ดันตัวลุกขึ้น สะบัดผมเผ้าที่ยุงเหยิงไม่เป็นทรง พร้อมตบแก้มตนเองเบาๆ

    “ ตื่นๆ เลิกฝันได้แล้ว นี่สิโลกของความเป็นจริง “ ปลุกตัวเองให้ตื่นจากภวังค์ จากนั้นจึงหยัดกายขึ้นบิดไปมา แล้วไปอาบน้ำผลัดผ้าอย่างมึนๆ

    หญิงสาวลงมายังห้องอาหาร โต๊ะว่างเปล่าเพราะยังไม่มีใครลงมา เกลินเลื่อนเก้าอี้ตัวหนึ่งลงนั่ง มองอาหารเช้าที่อรจัดเตรียมไว้อย่างเรียบร้อย ขนมปังปิ้งควันกรุ่น กับไส้กรอก นม เนย วางเรียงอยู่บนโต๊ะเชิญชวนให้น้ำย่อยทำงาน ท้องว่างตั้งเมื่อเย็นวาน เธอจึงหิวจัด แต่ยังไม่ทันกินอะไร ก็มีคนมาเลื่อนเก้าอี้ตัวข้างๆ เมื่อหน้าสวยเอี่ยวไปมอง มิคาเอลส่งยิ้มกว้างพร้อมเอ่ยทักทาย

    “ อรุณสวัสดิ์คุณหนูขี้เมา “

    “ อรุณสวัสดิ์คุณชายขี้เก๊ก “ เธอทักกลับอย่างขำๆ

    “ ตื่นเร็วจังนะ ฉันนึกว่าเธอจะนอนซมเพราะเมาค้างเสียอีก “ ขณะพูดตาก็มองมือเล็กหยิบเอาเหยือกน้ำส้มมาเทใส่แก้วทรงสูง ชำเลืองนิดก่อนพูดต่อไป “ รู้รึเปล่าเมื่อคืนฉันทำอะไรเธอ “ มือเล็กหยุดค้างอุณหภูมิบนหน้าพุ่งสูงขึ้นทันที แต่แกล้งทำไม่ใส่ใจ

    “ ทำอะไร? “ ย้อนถามเหมือนคนไม่รู้เรื่องรู้ราว ชายหนุ่มเอนตัวเข้าไปใกล้ กระซิบริมขอบหู

    “ ฉันลักหลับเธอ “ คิดว่าเธอจะตกใจเป็นไก่ตื่น แต่เกลินกลับหัวเราะร่วน

    “ ฮะ..ฮะ ลักหลับเหรอ นายแค่จูบฉันเท่านั้นหรอก “ พูดเท่านี้เธอก็หุบยิ้มทันทีพร้อมกับตาคมพองขึ้นแทน

    “ อ่อนี่เธอ..แกล้งเมาเหรอ? “ เจ้าเล่ห์จริงๆ นะยัยตัวแสบ รู้งี้ลักหลับจริงๆ เสียก็ดี ยกแขนขึ้นพาดบนพนักเก้าอี้มือแตะบนไหล่นุ่ม “ เธอนี่ร้ายนะ แกล้งหลับเพื่อ...”

    “ เพื่ออะไรพูดดีๆ นะ เมื่อคืนฉันเมาจริงๆ “ ตวัดหางเสียงขู่นิด

    “ แต่ก็รู้ตัวตอนฉันทำแบบนี้กับเธอ “ มือใหญ่ประคองใบหน้าเล็กที่พยายามหันไปทางอื่นกลับมา เมื่อตาประสานความรู้สึกที่ไม่อยากให้เกิดจุดประกายขึ้นอีกแล้ว มันชอบลืมตัวทุกทีที่เขามองเธอแบบนี้ ริมฝีปากอุ่นทาบลงมาคละเคล้ากลิ่นกาแฟที่เขาเพิ่งดื่มเข้าไป ขมนิดๆ หวานหน่อยละมุนละไม เป็นเช้าที่ประเดิมด้วยจูบรสซาบซ่านชวนใจให้หวามไหว มือเล็กที่ตั้งใจจะดันเขาออกไปกลับเปลี่ยนกุมมือใหญ่ที่ประคองวงหน้าเรียวไว้แทน แม้มีบางอย่างที่ขัดอยู่ในใจ เธอง่ายไปรึเปล่านะ รู้สึกเหมือนตนกำลังจะแพ้ เกมส์นี้เขากำลังจะเปลี่ยนมาเป็นคนคุม เธอหยุดตัวเองได้ก่อนที่จะคิดเลยเถิด เขาถอนริมฝีปากเพื่อมองหน้าหวานที่ตอนนี้แดงเข้ม เรียวปากนุ่มสีหวานโดยไม่เคลือบอะไรเลยมันช่างหอมหวานจนเขาอยากจะชิมมันอีก หากแต่ว่าเมื่อเขาจะจูบซ้ำ มือเล็กยกขึ้นปิดปากเขาไว้ เสียงครางต่ำๆ อย่างเสียดายส่งผ่านมาจากลำคอหนา

    “ ทานอาหารกันดีกว่า “ คนร่างเล็กที่กำลังอ่อนระทวยเอ่ยชวน

    “ แต่ฉันอยากกินเธอมากกว่า “ นัยน์ตาคมส่อประกายอย่างที่พูด มันมีแววหิวโหย เกลินจ้องเข้าไปในดวงตาคู่นั้นที่ให้ใจเธอสั่นไหว นี่เขาพูดออกมาเพราะรู้สึกแบบนี้จริงๆ หรือเพราะแกล้งทำกันแน่นะ บางครั้งเธอก็เหมือนมองเห็นความสับสนอยู่หลังม่านตาสีครามคู่นั้น เหมือนตัวเขาเองก็ยังขัดแย้งกันอยู่ในใจ

    ใช่เขาสับสน จุดประสงค์ของเขาเพื่อต้องการให้เธอหลงกลยอมรับการแต่งงาน นี่สิคือความต้องการของเขา ความระแวงไม่ชอบใจที่มีแต่แรกพบมันยังคงกรุ่นอยู่ หรือเป็นเพราะเขาไม่ยอมลืมมัน ปิดกั้นตัวเอง เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่ไม่ตาโตเมื่อเห็นเงิน  แม้แต่เกลินเองก็เถอะ เขาคิดเสมอว่าสองแม่ลูกนี้ก็แค่ผู้หญิงหน้าเงิน ทั้งสองจ้องกันอยู่นานอย่างประเมินค่าอีกฝ่าย จนเมื่อเบอนาร์ดกับรมย์นลินเดินเข้ามา

    “ ตื่นกันนานแล้วรึ “ เบอนาร์ดทักอย่างอารมณ์ดี เลื่อนเก้าอี้ตรงหัวโต๊ะนั่ง ขณะที่รมย์นลินนั่งตัวถัดไป “ เมื่อวานไปเที่ยวกันมาสนุกไหม เห็นกลับเสียค่ำเลย “

    “ ก็...ดีครับ “ เอ่ยตอบผู้เป็นพ่อ ขณะที่มือละเลงเนยบนหน้าขนมปัง เบอนาร์ดลอบมองลูกชายอมยิ้มนิดๆ ด้วยความพอใจที่เห็นความคืบหน้า และคิดว่าอีกไม่นานเขาคงได้ว่าที่ลูกสะใภ้คนนี้เข้าอยู่ในครอบครัวจริงๆ เสียทีแล้ว หันไปขยิบตาให้ผู้เป็นภรรยา เป็นเชิงบอกว่า เห็นไหมล่ะ! เขาไม่เคยเดาผิด

    “ แล้วคุณกับแม่จะไปฮันนีมูนกันเมื่อไหร่คะ “ เกลินเปลี่ยนมาถามทั้งคู่แทน

    “ เราคุยกันแล้วว่าจะชะลอไปก่อน “ รมย์นลินเอ่ยตอบ

    “ อ้าวทำไมล่ะคะ “ หญิงสาวแสดงอาการสงสัยทันที เพราะทั้งสองแต่งงานมาพักหนึ่งแล้ว ตอนแรกเห็นกำหนดวันเสียดิบดี กลับมาเปลี่ยนแปลงกะทันหัน

    “ เราคิดว่าจะรอจนงานแต่งของหนูเกลกับมิคาเอลเสร็จก่อนแล้วค่อยไป บางทีเราอาจไปด้วยกันเลยก็ได้นะ ฮันนีมูนสองคู่ชู้ชื่น คงจะสนุกน่าดูเนาะ “ เบอนาร์ดเอ่ยเล่นพลางหัวเราะเบาๆ อย่างครึ้มอกครึ้มใจ เพียงแต่หญิงสาวหน้าเสีย ทั้งเธอและมิคาเอลไม่ได้พูดอะไรเลยนอกจากนิ่งเงียบ ตัวเธอเองนั้นคิดว่าตนยังไม่พร้อม แต่มิคาเอลแอบยิ้มกริ่ม ไม่รู้ว่าดีใจที่จะได้แต่งงาน หรือดีใจที่จะได้หุ้นส่วนใหม่กันแน่ รมย์นลินแอบชำเลืองมองบุตรสาวที่ดูอึดอัดจึงเอ่ยขึ้นว่า

    “ ตอนบ่ายแม่จะออกไปข้างนอก แกจะไปกับแม่ไหม ช๊อปฯตามประสาสาวๆ “

    “ ก็ดีค่ะ “ ตอบรับอย่างเนื่อยๆ


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×