เล่ห์ร้ายเผด็จรัก

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 อดีตที่ยังจำ

CR.SQW

                             

เอริยากลับมายังห้องพักของตน ทอดกายอันอ่อนแรงและบอบช้ำลงนั่งบนเบาะนุ่ม ใบหน้าสวยแลดูหมองหม่น ซบลงบนฝ่ามือน้อยร้องไห้ออกมาเบาๆ ยามนี้เธอช้ำไปทั้งตัวรอยมลทินนั้นยังคงซึมลึกไม่ยอมจางไปเสียที ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเธอด้วย ร่องรอยของผู้ชายคนนั้นอยู่บนตัวเธอ ผู้ชายคนที่เพิ่งพรากสิ่งที่เธอรักไปแล้วยังหน้าด้านเอาเงินมาฟาดหัวเธอ ทำราวกับเธอเป็นเพียงดอกไม้ข้างถนนมีค่าแค่เพียงเศษเงินของเขา ถึงจะเสียดายมากแค่ไหนแต่เธอคงไม่สามารถเรียกมันคืนจากเขาได้ ก็แค่เรื่องร้ายๆ ที่ผ่านมา แล้ววันหนึ่งมันก็จะผ่านไปเช่นกัน เมื่อคิดเช่นนี้เธอจึงมีกำลังใจฮึดสู้ อีกไม่นานเธอก็คงลืมมันเอง

หญิงสาวนอนราบไปกับพื้นเบาะเพื่อพักสายตาที่กำลังร้อนผ่าว ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องออกมา ลูอาน่าตื่นมาด้วยอาการงัวเงีย มือยีผมที่ฟูยุ่ง พอเห็นเพื่อนสาวจึงเอ่ยทักเสียงยานคาง

“ อ้าวตื่นนานแล้วเหรอ “ เอริยาอยากจะบอกเหลือเกินว่าเธอไม่ได้เพิ่งตื่นแต่เธอเพิ่งกลับมาต่างหาก แต่ก็นั่นแหล่ะต่อมยางอายทำให้เธอคิดว่าอย่าให้เพื่อนรู้จะดีกว่า ยิ่งถ้ารู้ว่าเธอถูกผู้ชายคนนั้นทำอะไรกับเธอบ้าง ก็แทบอยากขุดหลุมฝังตัวเองเพราะอับอายเกินทน เพราะเธอดันให้ความร่วมมือด้วยเสียนี่

“ อือ “ ครางตอบขณะที่ยังไม่เปิดเปลือกตา กลัวเพื่อนจะรู้ว่าตนร้องไห้ เธอไม่ค่อยชอบแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น แม้จะเจอเรื่องทุกข์จนแสนสาหัส

“ โอย ปวดหัวเป็นบ้า จนไม่อยากไปทำงานเลย แต่วันนี้รับงานไว้ด้วย “ ลูอาน่ายังพล่ามต่อไปโดยคิดเอาว่าที่เอริยามีอาการเซื่องซึมเพราะเมาค้าง แต่หารู้ไม่วาที่เธอนอนหันหลังให้เพราะไม่อยากให้เพื่อนเห็นน้ำตา และคิดว่าหลังจากวันนี้เธอจะไม่ร้องไห้เพราะเรื่องนี้อีกแล้ว

ภายในชั้นที่ที่หกสิบของตึกสูงแห่งใจกลางมหานครนิวยอร์ค ดวงตาคมเข้มสีเขียวประกายเทาของผู้บริหารหนุ่มจับจ้องอยู่งานชิ้นเอกแบบร่างเสื้อผ้าที่เขาออกแบบเอง เพราะเป็นคนมีหัวคิดสร้างสรรค์เขาจึงมักหาแรงบันดาลใจใหม่เสมอ ด้วยเป็นคนมีอารมณ์ศิลป์มันจึงไม่ค่อยคงที่ แปรปรวนไปเรื่อย แต่เดิมเดเมียนเป็นเพียงเด็กหนุ่มที่แสวงหาสิ่งแปลกใหม่ ชอบที่จะขนขวยหาประสบการณ์จนกระทั่งเมื่อหลายปีก่อนเขาได้หญิงสาวชาวไทยที่ปารีส ตอนนั้นทั้งคู่เป็นแค่นักเรียนที่ต่างก็มาแสวงหาความรู้ เธอเปิดมุมมองใหม่ให้เขา และเป็นคนพาเขาเดินมาบนเส้นทางนี้ ทั้งคู่เรียนออกแบบด้วยกันอยู่หลายปีความสนิทสนมกลายเป็นความผูกพันและกลายมาเป็นความรักในที่สุด ยามเมื่อความรักเบ่งบานผลิดอกจนออกผลเขาทุ่มเทกับความรักครั้งนั้นมาก แต่แล้วคำสัญญาก็ไร้ความหมายและสิ้นสุดลง

เมื่อหลังจากที่ทั้งคู่เรียนจบ สุรีนาได้กลับไปยังเมืองไทย และให้สัญญากับเขาจะกลับมา แต่แล้วเธอก็เงียบหายไป จนกระทั่งเขาตัดสินใจไปตามหาและก็ต้องพบกับความผิดหวัง เขาเจ็บปวดกับรักครั้งนั้นมากเสียจนกลายมาเป็นคนเย็นชา เขาฝังหัวใจอันบอบช้ำของตนลงดิน และสัญญากับตัวเองว่าจะไม่มีวันขุดมันขึ้นมาอีก ใช้ชีวิตสำราญและเสเพลไปเรื่อย เขาถีบตัวจากคนธรรมดาจนขยับชั้นขึ้นมาเป็นผู้บริหารระดับสูง ชีวิตอันแสนสุข จนกระทั่งเขาได้ข่าวคราวการเสียชีวิตของสามีเธอกับเรื่องวุ่นๆ ในครอบครัว และได้พบเธออีกครั้งที่งานแฟชั่นเมื่อสัปดาห์ก่อน สุรีนายังคงเฉยชาเช่นเดิม แต่หลายปีที่ผ่านมาความเจ็บแค้นที่มีต่ออดีตคนรักคนนี้ได้จางไปแล้ว เพียงแต่มันก็ยังคงเหลือร่องรอยอยู่บ้าง

หลังจากวันนั้นที่เขาทิ้งเธอไว้ที่คลับเพียงลำพัง แล้วหิ้วเอริยากลับมา เพราะเขารู้ว่าเธอเป็นอดีตลูกเลี้ยงของสุรีนาเลยยื่นมือเข้าไปช่วย เขาคิดว่ามันคงสนุกดีพิลึกหากว่าเขาสอยเธอมาควงเล่นอยากรู้นักว่าสุรีนาจะรู้สึกอย่างไร วันนั้นเขาจงใจจะทำแบบนั้นแต่คิดไม่ถึงว่าเอริยาที่ดูเป็นสาวมาดมั่น จะเป็นเพียงสาวน้อยผู้อ่อนเดียงสา และนั่นมันทำให้เขานึกสนใจเธอขึ้นมาอย่างเป็นจริงเป็นจัง เดเมียปิดสมุดภาพลงเก็บมันไว้ที่เดิม เพราะวันนี้เขาได้รับบัตรเชิญไปงานๆ หนึ่ง เมื่อมองนาฬิกามันใกล้ถึงเวลาแล้วชายหนุ่มจึงได้ลุกออกไป

อีกด้านหนึ่งนั้นเอริยากำลังแต่งตัวอยู่ห้องด้านหลังเวที โดยวันนี้เธอรับงานเดินแบบในห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง เป็นงานเดินแบบกระเป๋าแบรนด์เนมยี่ห้อดัง และมันกำลังเป็นข่าวอยู่ตอนนี้ เหตุเพราะมันทำจากหนังจระเข้ที่ถูกเลี้ยงมาอย่างดีภายในฟาร์ม แต่มันถูกนักอนุรักษ์ประท้วงกระนั้นยิ่งส่งผลให้พวกที่คลั่งไคล้แบรนด์นี้ดาหน้าเข้ามาจับจองเป็นเจ้าของ

เอริยามีเอเจนซี่ที่สังกัดอยู่ในหลายประเทศ คนเหล่านี้จะคอยส่งประวัติของเธอไปตามบริษัทต่างๆ เพื่อแคสงาน ซึ่งส่วนมากจะเป็นงานแถบยุโรป รับงานในเมืองไทยบ้าง แต่ไม่บ่อยเพราะเธอไม่อยากพบหน้าคนที่นั่นให้รำคาญตา โดยเฉพาะยัยอดีตแม่เลี้ยงใจเสือ อาชีพนางแบบแม้จะทำเงินให้เธอได้มาก แต่ก็ต้องแข่งขันกับนางแบบอีกมากมายที่ผุดขึ้นมาใหม่จากทั่วโลก และประเทศบราซิลขึ้นชื่อเรื่องผลิตนายแบบนางแบบออกมามากที่สุดในโลก เธอยังโชคดีที่ว่าช่วงนี้เขากำลังเห่อนางแบบจากเอเชีย จึงมีงานเข้าไม่ขาดมือ

เอริยาได้เจอกับไคล์อีกครั้งเพราะเขารับงานนี้เช่นกัน แต่ชายหนุ่มนั้นเอาแต่หลบหน้า เพราะไม่รู้เรื่องที่เขามอมเหล้าจึงเข้าใจว่าที่เขามีอาการแบบนี้เพราะเขาโกรธที่เธอหนีกลับก่อนตนจึงรู้สึกผิด ระหว่างที่แต่งตัวอยู่นั้นเธอได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆ พอมองตามพอได้เห็นผู้เขามานั้นเธอเมินหน้าหนีทันที เดเมียนพากายสูงโปร่งอันมีเสน่ห์เร้าใจเข้ามาทำเอาเหล่านางแบบสาวฮือฮากันทั้งห้อง เห็นได้ชัดว่าเขาฮอตไม่เบา แต่เมื่อเธอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เธอกลับเกลียดขี้หน้าเขามากกว่า เพราะอยู่วงการนี้ตนจึงทำใจไว้แล้วว่าจะต้องเจอเขา เมื่อผ่านไปแล้ว เธอไม่อยากเอามันมาบั่นทอนจิตใจให้แย่ลง

ขณะเดียวกันทางด้านชายหนุ่ม หลังจากวันนั้นแล้วเขาก็เพิ่งได้เจอเธอวันนี้ เพราะงานที่ยุ่งมากจนไม่มีเวลาปลีกตัวไปทำเรื่องอื่น แต่เมื่อมาเห็นเธอในวันนี้เขายังติดใจรสสวาทของเธออยู่เลย เขาแวะเข้ามาด้านหลังเวทีเพื่อแสดงความยินดีกับเจ้าของงาน แต่หญิงสาวนั้นกลับแสดงท่าทีเหมือนมันไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเขาจึงรู้สึกเคืองใจเป็นอันมาก ขนาดเขาเดินผ่านยังไม่มีแม้แต่คำทักทายเมินเฉยโดยสิ้นเชิง ซึ่งเขารับไม่ได้อย่างแรง

หลังจากงานเสร็จสิ้นลงเอริยาเก็บของส่วนตัวลงกระเป๋า และกำลังจะออกไป แต่กลับมีชายคนหนึ่งเดินเข้าหา เธอมองเขาอย่างแปลกใจก่อนที่เขาจะกล่าวขึ้น

“ ขออภัยด้วยครับคุณผู้หญิง แต่เจ้านายผมอยากพบคุณ “ ชายคนนั้นบอก

“ เจ้านายคุณ ใครเหรอค่ะ “ เขาไม่ตอบ เพียงแค่ผายมือเพื่อให้เธอตามไป เธอคิดว่าอาจจะมาติดต่อเรื่องงานจึงยอมตามเขาไป จนกระทั่งชายคนนั้นนำเธอออกมายังลานจอดรถที่อยู่ขึ้นไปอีกชั้น เบื้องหน้าเธอคือAudi สีดำจอดอยู่บนลานจอดรถโล่งๆ ชั้นนี้เป็นชั้นที่จอดรถวีไอพีจึงค่อนข้างปลอดคน เมื่อเธอมองผ่านกระจกรถเข้าไปก็ต้องเบิกตากว้างก่อนรีบหันหลังกลับแต่ก็ต้องชะงัก เพราะถูกชายคนดังกล่าวดักหน้าไว้

“ เชิญครับ “ คำพูดสั้นๆ แต่มันก็ทำให้เธอไม่กล้าเดินหนี จำเป็นต้องเข้าไปนั่งในรถ

เอริยาพยายามนั่งให้ห่างๆ เขาไว้ เดเมียนกระดิกนิ้วที่วางอยู่บนขา ท่าทางเขานิ่งมาก มีเพียงมุมปากเท่านั้นสยายเหยียด เป็นรอยยิ้มเย็นๆ แค่เขาขยับนิดเธอก็สะดุ้งราวกับโดนน้ำร้อนกระเด็นใส่ ให้ตายสิทำไมเธอถึงกลัวผู้ชายคนนี้นักนะ ยิ่งเขาขยับมาใกล้

“ ต้องการพบฉันทำไม “

 “ แหมเย็นชาจัง ไม่ทักทายกันสักคำ รู้ไหมผมคิดถึงคุณทุกวันจนแทบจะกินไม่ได้นอนไม่หลับเลย “ นัยน์ตาเปล่งแสงโชน เขาไม่เพียงมีรูปร่างหน้าตาอันหล่อเหลา แต่เขายังมีปากเป็นอาวุธ และยังสามารถใช้ทุกส่วนบนร่างกายทำให้ผู้หญิงหลงใหล มั่นใจคำหวานที่หยอดออกมาจะทำให้เธอปลื้ม แต่หญิงสาวเพียงเลิกคิ้วมอง

“ เหรอคะ แต่แปลกนะฉันกลับเพิ่งคิดถึงคุณก็เมื่อตอนได้เห็นหน้าคุณนี่แหล่ะ บอกตรงๆ นะคุณเป็นผู้ชายที่ไม่น่าจดจำเอาเลย “ เธอตอบโต้คำหวานของเขาอย่างไม่แยแส หากแต่วงหน้าที่ประดับแต่งแต้มจนดูดีไปทุกส่วนนั้นยังคงปรายยิ้มพราวเสน่ห์ ยื่นหน้าเขามาจนชิดพวงแก้ม

“ โอ๊ว..ปวดใจจังที่ได้ยินแบบนี้ ผมยังคิดว่าคุณจะคิดวันนั้นเหมือนผมเสียอีก ผมลืมมันไม่ลงจริงๆ คิดถึงเสียงหวานเซ็กซี่ที่ครางอยู่ข้างหูผม คิดตอนผมอยู่บนร่างคุณ คิดถึงตอน...”

“ พอแล้ว หยุดพูดเสียที “ เอริยาเอามือปิดหูด้วยความอับอาย เขาจะมาพูดย้ำมันทำไมนะ เธอจะลืมได้อยู่แล้วเชียว เดมียนยิ้มกริ่มกับใบหน้าสวยที่กำลังเห่อแดง เขาไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะไม่คิดถึงมันขนาดตัวเขาเองยังติดใจไม่รู้ลืม หากจะพูดตามตรงแล้วเขายังอาลัยหาเรือนร่างอันหอมหวานและบริสุทธิ์ราวกับน้ำค้างนั่นอยู่เลย

“ ความจริงมันก็คือความจริง คุณปฏิเสธมันไม่ได้หรอก คุณทำผมบ้ารู้ไหม คุณทำให้ผมหลงแล้วมาจากไปแบบนี้ ใจร้ายมากนะ “ เขายังหยอดต่อไม่เลิก หากเป็นผู้หญิงคนอื่นคงระทดระทวยไปแล้ว แต่นี่ยังจ้องเขาตาเขียว ผู้หญิงคนนี้แปลกคนจริง สามารถทนเสน่ห์ของเขาได้

“ เชิญคุณบ้าต่อเถอะ แล้วเพ้อฝันต่อไป เพราะนั่นจะเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวสำหรับคนอย่างคุณ “ เอริยาเอนจนหลังติดประตูรถ ใบหน้าเขานั้นอยู่ใกล้จนเธอหายใจไม่ออก

“ อย่าเพิ่งแน่ใจนักสิ คนอย่างผมแค่ครั้งเดียวมันไม่พอหรอกโดยเฉพาะกับคุณผมยังอยากได้อีก ปากคุณบอกปฏิเสธแต่กายคุณตอนนี้เหมือนมันไม่เป็นแบบนั้นนะ “ เขาช้อนเอวเล็กเข้ามาแนบลำตัวเพื่อที่เธอจะได้เลิกหนีเขาเสียที “ จุ๊ๆ เอริยาอย่าทำเป็นปากแข็งทั้งที่ตัวอ่อนระทวยแบบนี้สิ “ แขนใหญ่กอดเอวคอดไว้อย่างแนบแน่น ส่วนมือหนานั้นแตะผิวหน้านวลเนียนเลื่อนมาที่ลำคอสวย เอริยาขยับริมฝีปากที่สั่นระริกจะตอบโต้หากแต่อีกฝ่ายฉกจูงอย่างรวดเร็วเธอหลบหลีกเบี่ยงหนีแต่เดเมียนเกาะติดราวกับแม่เหล็กที่ดึงดูดเข้าหากันคล้ายขั้วบวกกับขั้วลบก็ไม่ปาน เขากักขังเธอด้วยวงแขนแข็งแรงนั้นโอบรอบตัวเธอไว้ เธอรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่แผ่นหลังของตนสัมผัสกับพื้นเบาะหนังนุ่มๆ นั้นเสียแล้ว เอริยาพยายามดึงตัวเองกลับมา ไม่ เธอจะไม่ปล่อยมันเกิดขึ้นอีก

“ คุณเดเมียน ปล่อยฉัน ยิ่งคุณทำแบบนี้ฉันยิ่งเกลียดคุณ ถ้าอยากทดสอบเสน่ห์ตัวเอง ไปทำกับคนอื่นได้ไหม ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่านะ “ เดเมียนยอมถอนตัวออกอย่างหงุดหงิดผู้หญิงคนนี้ต้อนเข้ากรงยากจริงๆ

“ อย่าทำแบบนี้กับฉันอีกนะ บอกให้รู้ไว้ฉันไม่เคยคิดพิศวาสคุณเลย อยากอวดอ้างสรรพคุณไปที่อื่นเลยไป “ เธอผลักเขาออกอย่างแรงแล้วเปิดประตูรถวิ่งหนีไป เดเมียนนั้นหน้าชา ไม่นึกพิศวาสเขาเลยงั้นหรือ เขาคราวนี้จุกจี๊ดจริงๆ แล้ว เพิ่งเคยเห็นผู้หญิงแบบนี้ เขามีหน้าตาอันแสนเพอร์เฟคที่สาวคนไหนเห็นแล้วยอมศิโรราบ เขามีเงินทองที่โปรยไปทางไหนมีแต่คนไล่ตะครุบ แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่สนใจอะไรของเขาสักอย่าง เธอทำให้เขามีจุดด่างพร้อย ไม่ได้ เขายอมไม่ได้

 เดเมียนกลับเข้าบริษัทด้วยอาการหัวเสียสุดๆ ความมั่นใจที่มีอยู่เต็มเปี่ยมถูกผู้หญิงคนนี้สับเละ เคยชินแต่ถูกตามใจจากสาวๆ แค่กระดิกนิ้วก็ได้ทุกอย่างดั่งใจ แต่เอริยากลับขัดใจเขา จะว่าเล่นตัวเพราะโก่งราคามันก็ไม่ใช่ จนกระทั่งเลขาที่นำแฟ้มงานเข้ามาให้ยังแอบมองหวั่นใจไม่ได้ เธอเพิ่งเคยเห็นเจ้านายหนุ่มอารมณ์เสียขนาดนี้

“ อันนี้เป็นเนื้อผ้าที่โรงงานส่งตัวอย่างมาค่ะ เป็นเนื้อผ้าเกรดเอใช้วัตถุดิบอย่างดี ส่วนอันนั้นเป็นแบบที่ดีไซเนอร์ส่งมาให้ และก็รายชื่อนางแบบที่จะมาแคสงานคะ “ รายงานตามหน้าที่ เดเมียนเอาไปเปิดดูทีล่ะอันอย่างละเอียด แม้จะอารมณ์ไม่ดี แต่พอเข้าเรื่องงานเขาสามารถแยกแยะออกได้ พอเมื่อถึงแฟ้มสุดท้ายจู่ๆ ความคิดบางอย่างก็ลอบแวบเข้ามา

“ เนื้อผ้าผมถูกใจมากนะ ทอออกมาประณีตดีมาก ส่วนแบบเสื้อ แก้ไขอีกหน่อยนะ เพราะบางชิ้นผมว่าเชยไป “ เขายื่นมันคืนให้

“ แล้วนางแบบล่ะคะ “

“ ผมมีคนในใจแล้ว “ เล่ห์พราวฉาบอยู่บนใบหน้า คราวนี้แหล่ะเธอจะได้เห็นว่าสรรพคุณเขามีนั้นไม่ได้เพียงแค่อวดอ้าง เดเมียนหยิบเอาเมมโมรี่การ์ดออกมาจากลิ้นชักเขายังเก็บมันไว้อยู่ ไม่จำเป็นก็ไม่อยากใช้มันแต่ถ้าเธอดื้อมากมันก็ไม่แน่



..........................................................................................
 ชื่นชอบอย่าลืมแอดแฟนนะคะ เม้นท์โหวตเป็นกำลังใจมากมายค่ะ ขอบคุณค่ะ^-^