รัญจวนรักเพลิงพิศวาส

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ค่ำคืนที่ไม่อาจลืม

 

                                    รัญจวนรักเพลิงพิศวาส

            เขาใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา...

            ณ รีสอร์ทแห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ท่ามกลางหุบเขาที่สูงตระหง่าน แวดล้อมไปด้วยธรรมชาติที่สวยงามพร้อมบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติก ภายในห้องพักที่ถูกแยกเป็นบ้านหลังๆ บนเตียงอันแสนนุ่มสองกายกอดก่ายกระจายไอร้อนให้แก่กันโดยผ่านบทรักอันร้อนเร่า ค่ำคืนสุดพิศวาสอันแสนรัญจวนมันเต็มไปด้วยไฟราคะที่โหมกระหน่ำรุนแรงจนแทบจะลุกท่วมเตียง

            “บอกผมมาสิคุณเป็นใคร”

            เสียงใหญ่กระซิบถาม ทั้งแหบห้าวเคล้าหอบพร่า เมื่อยามเขาอยู่บนเรือนกายอันแสนงาม ตัวตนของเขาถูกความสาวสดของเธอครอบงำ เธอคือคนแปลกหน้าที่เขาไม่รู้ที่มา กระนั้นหลังจากที่เฝ้ามองอยู่สามวันเต็มๆ เขาก็ได้เธอมาเชยชมสมใจ เธอมีดวงตาเศร้าซึ้งและหยาดเยิ้ม ยามเมื่อมองกลับมาแลดูเซ็กซี่นัก

            “คุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่าฉันเป็นใคร”

            เรียวปากอันสวยสดสีแดงอมส้มเอ่ยตอบและยังเม้มนิดเมื่อชายหนุ่มบดกระชั้นมอบความรัญจวนแสนสยิวให้จนเธอต้องบีบเรียวขาและจิกเล็บลงไปบนกล้ามเนื้อแน่นบริเวณไหล่ของอีกฝ่ายเพื่อระบายความเสียวซ่าน โดยที่ชายหนุ่มก้มจุมพิตปากสวยอย่างลุ่มหลงเลาะเล็มไปจนทั่วริมขอบปากดื่มด่ำความหอมหวานก่อนผละออกมา

            “แต่ผมอยากรู้จักคุณ”

            นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนนั้นเต็มไปด้วยความเสน่หาขณะเดียวกันมันก็วอนเว้าอยู่ในที ไฟราคะส่งผ่านมาทางดวงตาคู่เข้มราวกับจะใช้มันเผาไหม้อีกคนให้แหลกเป็นจุล เขาไม่อยากให้ความสัมพันธ์ในครั้งนี้จบลงเพียงคืนเดียว อีกฝ่ายส่ายหน้าปฏิเสธแม้ว่าวงแขนอันเพรียวบางจะโอบรัดรอบเอวหนาบดเน้นจนใบหน้าสวยเฉี่ยวเชิดเพื่อรับความหวิวซ่านที่เขากระหน่ำเอ่ยเสียงอันแสนไพเราะและยวนเย้าออกมา

            “คุณไม่รู้จักฉันจะดีกว่า”

            “ใจร้ายจัง ผมไม่ปล่อยคุณไปง่ายๆ หรอกสาวน้อย อืม คุณทำให้ผมหลงเสียขนาดนี้ อาห์...คุณสวยเหลือเกิน สวยจนผมห้ามใจไม่อยู่เลยทีเดียว”

            ใช่! เธอสวยมากทีเดียว และยังร้อนแรงอีกด้วยเมื่อเธอพลิกกลับขึ้นมาอยู่บนร่างเขา พาเขาไปสู่สวรรค์อันสุดแสนบรรเจิด ควบทะยานราวกับลอยละล่อง ดวงหน้าขาวผ่องเชิดสู้เพดานพร้อมเสียงครวญอันรื่นหู ซึ่งแม้แต่เขาเองยังครางกระหึ่มอย่างชอบใจนักหนา ฝ่ามือร้อนไต่ขึ้นโอบเนินงามมันชูชันยั่วตาเขานัก ช่างเป็นคืนอันแสนวิเศษ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ทั้งเขาและเธอผลัดกันขึ้นพาอีกฝ่ายสู่ดินแดนรื่นรมย์กระทั่งพานพบกับปลายทางอันแสนสุขสม

            ย่ำรุ่งของวันใหม่ ฟ้าใกล้สางแล้ว หญิงสาวยืนทอดสายตามองชายหนุ่มนอนเปลือยกายอยู่เบื้องหน้า เขาหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ต่างจากเธอที่ไม่สามารถปิดตาลงได้ ใบหน้าอันหล่อเหลา คมเข้มแบบลูกครึ่งน่ามองนัก เธอทบทวนถึงความสัมพันธ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นกับชายแปลกหน้า กระนั้นมันเกิดขึ้นด้วยความเต็มใจของเธอเอง เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร แต่เธอไม่สนเขา หรืออะไรทั้งนั้นไม่สนแม้แต่ความสาวที่มอบให้เขา นั่นเพราะเวลานี้เธอไม่จำเป็นต้องเก็บมันไว้ให้ใครอีกต่อไปแล้ว เมื่อคนที่เธออยากให้ไม่ต้องการมัน และเขาคนนี้ก็ยื่นมือมาขอจึงไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย นัยน์ตาคู่หวานปนเศร้าลดต่ำลงเมื่อนึกถึงเรื่องที่แสนหดหู่ เธอก้มลงเก็บเสื้อผ้าของตนขึ้นมาสวม ก่อนเดินไปที่ข้างเตียง ก้มจุมพิตที่กระหม่อมเขาเบาๆ พร้อมเอ่ยออกมา

            “ลาก่อนค่ะ”

            ถ้อยคำอำลาที่เจ้าตัวไม่รับรู้ด้วยเลย ปล่อยเขาหลับต่อไปอย่างเดียวดายกระทั่งตื่นมาพบกับความว่างเปล่า จนเขาต้องทบทวนอยู่หลายรอบว่าเรื่องเมื่อคืนมันเกิดขึ้นจริงหรือเพียงแค่ฝันไป เธอหายไปโดยไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย เมื่อเธอไม่คิดสานต่อ เขาก็คงต้องปล่อยให้มันเป็นเช่นนั้น ในเมื่อเขาเองก็ต้องกลับไปรับผิดชอบเรื่องที่มันค้างคาอยู่ ความจำเป็นบางอย่างที่ไม่อาจปฏิเสธได้ เพราะพันธะบางอย่างระหว่างครอบครัวทำให้เขาต้องแต่งงานกับผู้หญิงอีกคนโดยที่ไม่ได้เต็มใจ แต่มันคือภาระที่จำใจต้องแบกรับ แต่เขาจะไม่ลืมค่ำคืนอันแสนสุขนี้เลย