ฤทธิ์รักคนเถื่อน ผ่านพิจารนาสำนักพิมพ์ แสนรัก (ไลต์ออฟเลิฟ)

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 RENEW

◊

            สายลมเอื่อยๆ หอบเอากลิ่นไอทะเลคละคลุ้ง แสงวิบวับสะท้อนอยู่บนผืนน้ำที่นิ่งสนิท มันส่งมาจากเรื่อสำราญลำเขื่องที่กำลังลอยลำอยู่เหนือน่านน้ำมหาสมุทรแปซิฟิก เรือลำขนาดมหึมาอัดแน่นไปด้วยผู้โดยสารเต็มลำเรือ ไม่มีจุดหมายปลายทาง เส้นทางเดินสมุทรที่ไม่ค่อยมีการสัญจรเท่าใดนัก เรือลำนี้ครบครันไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวก ลดหลั่นกันไปเป็นชั้นๆ คาสิโนที่อุ่นหนาฝาคั่งไปด้วยนักพนันมือเติบระดับมหาเศรษฐี ไนต์คลับ รวมถึงห้องพักสุดหรู

เจมส์ ดีน ฮอริงตัน มหาเศรษฐีหนุ่ม เจ้าของเรือสำราญ ฮอริงตัน ดีซี ผู้มั่งคั่ง ยืนทอดสายตามองออกไปยังเวิ้งน้ำอันกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ที่สู้อุตส่าห์ฟันฝ่าอุปสรรคจนขึ้นมายืน ณ จุดนี้ได้ เป็นสิ่งที่เขาภาคภูมิใจเป็นนักหนา ดวงตาสีไพลินทอประกายอย่างนึกครึ้ม มุมปากรูปกระจับนั้นเหยียดยิ้มพราย พาร่างสูงใหญ่กำยำไปยืนท้าลมอยู่ชั้นบนสุดของเรือลำนี้ เสื้อเชิ้ตสีครีมโบกสะบัดไปตามแรงลมทำให้คอเสื้อเปิดออกแบบไม่ตั้งใจ แลเห็นแผงอกแกร่งที่เต็มไปด้วยไรขนอ่อนสีน้ำตาลเข้มละลายใจหญิง มัดกล้ามแน่นปั๊กที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี

เขาเป็นนักธุรกิจวัยสามสิบหก แต่ก็ยังคงดูหล่อเหลาราวกับชายหนุ่มวัยกระเตาะ นัยน์ตาสีไพลินกวาดไปเรื่อยเปื่อยอย่างไร้จุดหมาย ตั้งแต่ผืนฟ้าสีน้ำเงินเข้มแต่งแต้มด้วยจุดเล็กๆ ของดวงดาวไปจนถึงผืนน้ำอันนิ่งสนิท เป็นอีกค่ำคืนหนึ่งที่เขาดื่มด่ำกับความสำเร็จของตนเอง จะมีอะไรมีความสุขไปมากกว่าการได้อยู่กับสิ่งที่ตัวเองรัก มันเป็นสิ่งเดียวที่เขาทุ่มเทให้กับมันมาตลอดหลายปี แน่ล่ะมันเป็นสิ่งเดียวที่เขาสนใจกระทั่งสายตาอันแหลมคมไปสะดุดหยุดอยู่ที่สุภาพสตรีนางหนึ่งที่ยืนเกาะขอบเรืออย่างใจลอย ภายใต้แสงที่ส่องสว่างในคืนจันทร์เต็มดวง ใบหน้านวลผ่องคล้ายส่องแสงเรืองรองอยู่ในที ดึงดูดสายตาคู่คมให้จับจ้องอย่างไม่อาจละได้ แม้จะอยู่ไกลแต่ก็พอมองเห็นดวงตาคู่สวยที่มันหม่นเหม่อราวกับมีเรื่องในใจ มันทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่าอะไรหนอที่ทำให้เธอคนนั้นดูเศร้านัก มองสำรวจร่างอรชร ชุดเดรสรัดรูปแนบเนื้อสีดำเน้นให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งได้เด่นชัดชวนให้หลงใหลเคลิบเคลิ้มเป็นอย่างยิ่ง

เวลาเดียวกันนั้นด้านหญิงสาวที่เขาเมียงมองอยู่ไกลๆ เธอคงยังไม่รู้ตัวว่ามีคนแอบมองอยู่ยืนเกาะขอบเรืออย่างเหม่อลอย เส้นผมนุ่มสลวยพลิ้วปลิวไสวไปตามแรงลม เธอไม่แม้แต่จะสนใจที่จะปัดมันออก ปล่อยให้มันเคลียอยู่อย่างนั้นไม่นึกรำคาญมันแม้แต่น้อย ไม่มีอะไรที่จะทำให้เธอรู้สึกรู้สมอีกต่อไปแล้ว ถ้าเทียบกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับชีวิตเธอ เพราะหลงไว้ใจคนผิดจนทำให้เธอต้องมายืนนึกสมเพชตัวเองอยู่แบบนี้ เอมมาลิน เรืองยศ  เจ้าของบริษัททัวร์แห่งหนึ่งวัยยี่สิบเจ็ด ผู้เคยมีอนาคตไกล แต่มันต้องดับวูบลงเพราะผู้ชายคนเดียว เธอสู้อุตส่าห์ทำงานตัวเป็นเกลียวมาหลายปี เก็บหอมรอมริบเพื่อหวังจะสร้างอนาคตกับชายคนนั้น แต่ทว่าเขากลับทรยศหักหลังเธอโดยการหอบเอาเงินนั่นหนีไปกับผู้หญิงคนอื่น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอเจ็บช้ำน้ำใจแค่ไหน ซ้ำร้ายผู้หญิงคนนั้นก็ดันเป็นเพื่อนเธอ หญิงร้าย ชายเลว ชีวิตมันช่างบัดซบอะไรเช่นนี้ เธอตัดสินใจประชดชีวิตด้วยการซื้อตั๋วเรือลำนี้เพื่อปลดปล่อยชีวิตที่ชวนสังเวชใจ หนีมาอยู่อีกซีกโลกเพื่อหลบเลี่ยงปัญหา ก่อนที่จะกลับไปต่อสู้กับโลกของความเป็นจริงที่โหดร้าย โดยมันจะลอยลำอยู่ราวๆ สามเดือน ก่อนที่จะกลับไปจอดเทียบท่าที่ อลาสก้า ซึ่งก็คือวันพรุ่งนี้ หลังจากใช้ชีวิตอยู่บนเรือลำนี้มาจะสามเดือนแล้ว แต่เธอกลับไม่ได้ดีใจเลยที่จะได้กลับไป เพราะปัญหาที่กองเป็นภูเขารอให้กลับไปสะสาง

ภายในไนต์คลับบนเรือสำราญ นัยน์ตาสีไพลินทอดมองร่างอรชรอย่างเพลินใจ หน้าสวยหุ่นเฟี้ยวช่างยั่วใจราชสีห์อย่างเขาดีนักแล หนึ่งในกิจกรรมอันโปรดปราน และแม่สาวที่กำลังยักย้ายส่ายสะโพกอยู่ตรงหน้าคือเป้าหมายที่เขาอยากจะพาขึ้นสวรรค์ และดูเหมือนหล่อนเชื้อเชิญเขาจนออกนอกหน้า สายตายั่วเย้าพราวระยับดุจนางแมวสาวยั่วสวาท สำหรับเขาพวกหล่อนเหล่านี้คือกำไรเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาจะเก็บเกี่ยว เจมส์กระดิกนิ้วเรียกบอดี้การ์ดคู่ใจและส่งสายตาเป็นสันญาณบางอย่างไปที่หญิงสาว ชายคนดังกล่าวพยักหน้ารับโดยที่เขาไม่ต้องพูดอะไรก็เข้าใจความต้องการของผู้เป็นนายในทันที บอดี้การ์ดหนุ่มเดินเข้าไปหาสาวนางนั้น กระซิบกระซาบอะไรบางอย่างกับเจ้าหล่อน ไม่ถึงสองนาที แม่สาวทรงโตก็เดินนวยนาดมาหา ช่างง่ายเหลือใจ กายระหงนั่งลงบนที่เท้าแขนของเก้าอี้โซฟาตัวเดียวกับเขา เสียดสีหน้าอกหน้าใจขนาดมหึมาอย่างยั่วเย้าไปตามท่อนแขนล่ำๆ มือหนาวางลงบนเรียวขา ลูบไล้เวียนวนอย่างครึ้มอกครึ้มใจ แทรกเข้าไปใต้กระโปรงโดยที่เจ้าตัวไม่ปฏิเสธแม้เพียงน้อย ซ้ำยังส่งเสียงหัวเราะคิกๆ อย่างเริงร่าด้วยความพออกพอใจเป็นนักหนา

อีกมุมหนึ่งที่ติดริมหน้าต่าง เอมมาลิน นั่งมองแก้วแชมเปญทรงสูงในมือตน ฟังเสียงเพลงคลอเบาๆ สไตล์คลับแจ๊สพร้อมกับนักร้องสาวคนสวยขับกล่อมบทเพลงสร้างบรรยากาศให้มีสีสันมากขึ้นไปอีก มันเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยความสนุกสนาน เหล่านักเที่ยวต่างก็สนุกสุดเหวี่ยงกันอยู่ที่ฟลอร์ที่กลางห้อง หากแต่ยามนี้ดวงหน้าสวยหวานกำลังแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปเป็นแก้วที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ กระนั้นเธอกลับไม่นำพาต่อมัน แม้รู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นสิ่งไม่ดี แต่ยามนี้มันเป็นเพื่อนคนเดียวของเธอ ตัวช่วยชั้นดีให้หลับสบายโดยไม่ต้องพึ่งยานอนหลับที่ติดมาเป็นแรมปี มือเรียวเกี่ยวแก้วทรงสูงกระดกรวดเดียวจนหมดเฉลิมฉลองกับชีวิตอิสระที่เพิ่งได้มาหมาดๆ ก่อนชูนิ้วให้บริกรหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้ๆ เพื่อสั่งเพิ่ม พลันปลายหางตาเหลือบไปเห็นชายคนหนึ่ง รับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายนั่งมองตนเองอยู่ ชายคนนั้นขยิบตาข้างหนึ่งให้อย่างมีความนัย คิ้วเรียวเรียงเส้นสวยขมวดมุ่นทันที แน่ล่ะเธอรู้ความหมายของมันแต่เอมมาลินเพียงส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะหันกลับมาสนใจแก้วต่อ สมองมันเริ่มมึนตึงพอๆ กับดวงตาที่เริ่มพร่า รู้ว่าตนเองเริ่มเมาเสียแล้ว ตั้งใจว่าหมดแก้วนี้จะกลับไปนอนพักเสียหน่อยทว่าตอนนั้นเองเสียงทุ้มห้าวก็เอ่ยทักแทรกเสียงเพลงขึ้นมา

“สวัสดีครับ!”

หญิงสาวไม่ได้หันหน้าไปมอง ไม่สนแม้เพียงนิดว่าเขาเป็นใคร สนใจเพียงแก้วเหล้าที่อยู่เบื้องหน้าเท่านั้น ยกมันจรดริมฝีปากอวบอิ่ม ปล่อยให้เครื่องดื่มฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอเล็กอย่างเชื่องช้า

“มาคนเดียวเหรอครับ? ผมเห็นคุณมานั่งดื่มที่นี่ทุกวันเลย ตั้งแต่ขึ้นเรือมา ผมแอบมองคุณทุกวันเลยนะ คุณชื่ออะไร? ผมชื่อ...”

“ขอโทษนะคะ ฉันไม่อยากรู้จักคุณ ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว” เสียงหวานเอ่ยบอกโดยไม่เอี้ยวหน้าไปมองแต่ เอียงคอเล็กน้อยในขณะที่ดวงตาปรือฉ่ำ มึนเมาไปกับเครื่องดื่มฤทธิ์แรง แต่ก็ยังพยายามครองสติให้อยู่ แม้ลิ้นนั้นจะพันกันมั่วแล้วก็ตามที วงหน้าคมเข้มเจื่อนลงนิดหน่อยเมื่อโดนปฏิเสธ

“แหม! พูดตรงซะด้วยนะ ผมชอบ”

อีกฝ่ายยังทำท่าตื้อไม่เลิกจนเอมมาลินชักรำคาญใจและเขาก็ยังพูดต่อไปอีกราวกับไม่สนใจอาการที่ชักจะเริ่มหงุดหงิดกับการเซ้าซี้นี้แล้ว

“บางที..ถ้าคุณรู้จักผม คุณอาจจะไม่พูดอย่างนี้ก็ได้” เขาพูดอย่างหมายมั่นแบบคนมีความมั่นใจสูงมากจนถึงขั้นหลงตัวเองเลยก็ว่า ใช้นิ้วหนาเขี่ยหลังมือเธอเล่น หญิงสาวหดมือกลับโดยไวอย่างนึกรังเกียจ

ซึ่งครั้งนี้เอมมาลินจำต้องเอี้ยวหน้าไปมองเพื่อจะได้พูดกับเขาให้ชัดๆ ปรายตาคู่สวยสำรวจตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เธอเห็นเขามีสองคน นั่นแปลว่าเธอเริ่มเมาแล้วจริงๆ หญิงสาวแค่นเสียงหัวเราะอยู่ในลำคอสวย แม้ตาจะแทบลืมไม่ขึ้นแล้ว

“งั้นเหรอ..ฮึก...คะ แต่ฉันว่า..เราไม่รู้จักกัน..ดีกว่านะ ฉัน..ง่วงแล้ว...ขอตัวล่ะ”

พูดพลางสะอึก มือเรียวเล็กคว้าเอากระเป๋าถือ จากนั้นเธอยันกายขยับลุกจากเก้าอี้ แต่แล้วร่างระหงก็เซเล็กน้อยเพราะมึนเมา ชายคนนั้นรีบถือโอกาสคว้าข้อมือเรียวไว้แล้วช้อนเอาเอวคอดเข้าไปประชิด หญิงสาวรีบสะบัดตัวออกด้วยความโมโหที่เขาถือวิสาสะทั้งที่เธอยังไม่อนุญาตเลย เอมมาลินเดินหนีมาแต่ทว่าตอนนั้นเองร่างบางเกิดเซและเสียหลักล้มลงไปนั่งบนตักของชายคนหนึ่งเข้า คนที่นั่งอยู่นั้นมึนงงเล็กน้อยที่อยู่ๆ ก็มีสาวสวยล้มลงมานั่งบนตักเขาพอดิบพอดี มือข้างที่วางอยู่บนเรียวขาของสาวเซ็กซี่ผละออก เปลี่ยนมากุมไหล่นุ่มของหญิงสาวอีกคนแทน ชายคนนั้นเมื่อเห็นว่าเธอล้มใส่ใครก็รีบเดินหนีไปพร้อมความเสียดายในทันทีด้วยความกริ่งเกรง

“ขะ..ขอโทษค่ะ ฉะ..ฉันไม่ได้ตั้งใจ” เธอบอกตะกุกตะกักแบบคนเมาได้ที่ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มปรือหยี พยายามมองชายคนที่เธอล้มใส่ให้ชัด

หลังจากที่หายตกใจเพราะอยู่ดีๆ ก็มีคนมาล้มใส่ แต่อาการนี้หายไปอย่างรวดเร็วก่อนที่คิ้วหนาจะเลิกขึ้นข้างหนึ่งด้วยความฉงน จากนั้นจึงเปลี่ยนเป็นเหยียดยิ้มพรายด้วยความพึงพอใจอย่างที่สุด เมื่อมีกวางสาวแสนสวยมานั่งอยู่บนตักแกร่งราวกับรอให้เขาขย้ำ และพอมองดีๆ เป็นสาวสวยที่เขายืนจ้องอยู่บนดาดฟ้าของเรือนี่เอง ยิ่งทำให้เขาพอใจมากขึ้นไปอีก

“ว่าไงคนสวย!”

สายตาคู่คมสำรวจร่างอรชรที่อยู่ในอ้อมแขนอย่างหมายมั่น ช่างเป็นคืนที่วิเศษเสียนี่กระไร ที่ได้นางฟ้าลอยเข้ามาหาอ้อมอกแบบไม่ทันตั้งตัว มือใหญ่ลูบไล้ต้นขาเนียน กรุ่นกลิ่นน้ำหอมคละเคล้ากลิ่นเหล้าทำให้บางอย่างตื่นตัวขึ้นมาเฉียบพลัน ก่อนที่มือหนาจะเริ่มทำงานไปหยุดอยู่ที่สะโพกงอนงาม บีบเน้นมันหนักๆ อย่างมั่นเขี้ยว ลืมแม่สาวทรงสะบึมไปทันทีเมื่อมีกวางสาวแสนสวยอยู่บนตักแกร่ง เขาคิดเอาเองว่าเธออ่อย มุกนี้เจอบ่อยไอ้แกล้งล้มเพื่อเรียกร้องความสนใจ เจมส์ส่งเสียงครางต่ำๆ อยู่ในลำคอ พอใจนักกับสาวร่างบางในวงแขนแกร่งของตน เขากระชับแน่นขึ้นราวกลับกลัวว่าถ้าคลายแรงลงชิ้นเนื้อแสนหวานจะหลุดลอยไป เมื่อเธอเปิดทางให้เช่นนี้ มีหรือราชสีห์หนุ่มอย่างเขาจะปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆ แทบอยากขย้ำเนื้อหวานให้จมเขี้ยว แม้คนในอ้อมแขนจะพยายามดิ้นรนพียงใด

“อื้อ..ปะ ปล่อยฉันนะ” เอมมาลินพยายามครองสติให้มั่น เมื่อมือหนาของคนร่างใหญ่นั้นมันเวียนวนอยู่แถวๆ ขาเนียนสอดไล่เข้าไปเขตหวงห้าม ซึ่งเธอไม่ชอบใจเอามากๆ ที่โดนคนแปลกหน้าลวนลาม ถึงแม้ตนเองจะเป็นคนล้มใส่ก็เถอะ จับมือเขาไว้แน่นก่อนที่มันจะล่วงล้ำไปมากกว่านี้

“ทำไมล่ะคนสวย ชอบแบบไหนผมจัดให้ได้นะ คืนนี้ถ้าถูกใจผม คุณจะได้ค่าตอบแทนอย่างคุ้มค่าเลยทีเดียว” เสียงกระซิบแหบพร่าข้างๆหู พร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ทำเป็นเล่นตัวเสียด้วย เจ้าหล่อนช่างแสดงละครเก่งเสียจริง คงคิดว่าเขาจะไม่รู้ว่าที่หล่อนมีอาการขัดขืนเพียงนี้เพื่อต้องการจะอัพค่าตัวให้สูงขึ้น ชายหนุ่มคิดเองอยู่ฝ่ายเดียว หมายมั่นว่ายังไงคืนนี้เขาต้องพาแม่สาวตาหวานเยิ้มคนนี้ขึ้นสวรรค์ให้ได้

“นี่!” แม้สติจะเริ่มพร่าเลือนมากแค่ไหน แต่เอมมาลินได้ยินคำที่เขาพูดชัดทุกถ้อยคำมันสร้างความขุ่นเคืองใจให้คนร่างเล็กไม่น้อย ชายคนนี้กำลังคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงอย่างว่า เขากำลังเข้าใจผิด “ปะ อึก..ปล่อย”

“จุ๊ๆ ไม่เอาน่าคนสวย เล่นตัวมากผมไม่ชอบนะ” ใช้นิ้วแตะริมฝีปากสีอิ่มยวนใจเพื่อให้เงียบเสียงลงเพราะถ้าปล่อยให้เธอพูดอาจมีข้อแม้มากมายซึ่งมันจะทำให้เขาเสียเวลายังไงเขาก็ไม่ปฏิเสธคำขอของเธออยู่แล้ว มีสาวสวยมากมายที่เข้าหาเขาในแต่ละวันแต่ต้องยอมรับว่าเธอคนนี้ถูกใจเขาเป็นพิเศษอาจเพราะท่าทางเล่นตัวมากกว่าคนอื่นทั้งที่เธอเป็นคนเข้าหาเขาแท้ๆ

“คะ...คุณ ฉะ...ฉัน” เอมมาลินพยายามดีดตัวออกแต่ฤทธิ์แอลกอฮอล์ตัวร้ายกลืนกินเรี่ยวแรงของเธอไปจนหมดเสียแล้ว

“ชู่ว...ไว้ค่อยคุยกันพรุ่งนี้นะ คืนนี้เรามาหาความสุขกันดีกว่า คุณไม่อยากเห็นห้องผมหรือ” ชายหนุ่มส่งยิ้มพราวระยับขณะคนบนตักกว้างตาปรือหยี นิ้วหนาเชยคางมนที่พยายามจะหลบลี้หันหันหนีไปทางอื่น หญิงสาวไม่อาจขยับกายได้เลยเพราะถูกวงแขนอันแข็งแรงล็อกไว้แน่นหนา พร้อมกันนั้นก็ฉกฉวยบดขยี้กลีบปากบางอย่างช่ำชองจนคนร่างบางสั่นสะท้านไปทั้งอก เขาลิ้มรสหวานในโพรงปากมันช่างหอมหวนพานทำให้ตัวตนของเขาที่ซ่อนเร้นไว้ภายในคับแน่นจนแทบปริออกมาเสียให้ได้ ให้ตายสิ! เธอช่างยั่วใจนักและมันทำให้เขาติดไฟเร็วดีแท้ ร่างบางอ่อนระทวยอยู่ในอุ้งมือเขา ไม่รอช้าที่จะปลดปล่อยสันชาติญาณหนุ่ม วงแขนแกร่งพยุงร่างที่อ่อนปวกเปียกของคนร่างเล็กลุกขึ้นอย่างครึ้มอกครึ้มใจ

“อ้าว!แล้วฉันล่ะคะ” สาวทรงโตร้องท้วงพร้อมกับความไม่พอใจที่ตนโดนเมินหน้าตาเฉย

เจมส์ส่งเสียงฮึดฮัดขัดใจเล็กน้อยจากนั้นพยักหน้าให้บอดี้การ์ดคู่ใจอย่างมีความหมาย เขาก้มหน้ารับนิดๆ อย่างรู้กันว่าควรทำยังไงกับหล่อน จากนั้นเจมส์ก็ทิ้งอีกฝ่ายไว้นั่นเพราะมีเขาเป้าหมายใหม่ที่น่าสนใจกว่า

ด้านเอมมาลินเพราะสติพร่าเลือนด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์จนไม่สามารถควบคุมตนเองได้ เธอรับรู้เพียงว่าชายแปลกหน้ากำลังพาเธอไปที่ไหนไม่รู้ สมองปั่นป่วนวุ่นวน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ หรือเป็นเพราะสันจมูกคมๆ ซุกไซร้ซุกซน จนเจ้าตัวหวามไหวซาบซ่านไปตามแรงเล้าโลมของราชสีห์ผู้หิวกระหาย มือหนาขย้ำทรวงอกอิ่มไปตลอดทางขณะเดียวกันมือเล็กก็พยายามขัดขืนอย่างอ่อนเปลี้ยเพลียแรง รู้ตัวอีกทีก็มาหยุดหน้าห้องๆ หนึ่งเสียแล้ว ร่างสูงใหญ่ดันเธอติดประตู ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูดอะไรเลย บดขยี้กลีบปากบางอย่างฮึกเหิมลำพองใจ มันเร่าร้อนรุนแรงจนสุดจะทานทนไม่ต่างจากถูกสูบเอาวิญญานไป

“ดะ..เดี๋ยว” หญิงสาวพยายามห้ามเสียงเบาผ่านลำคอที่แห้งผากและขืนตัวออกห่าง แม้กายสาวจะหลงเคลิ้มกระเจิดกระเจิงจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วก็ตามกระนั้นบางอย่างในตัวก็หลุดลอยออกไปอย่างช้าๆ ด้วยไม่อาจต้านฤทธิ์แรงเสน่หาที่อีกฝ่ายมอมเมาเมื่อใบหน้าคมคายเคลียเคล้าอยู่บนเนินอวบอิ่ม ลากลิ้นร้อนฉ่าไปจนทั่วเธอแทบขาดใจตายด้วยความไหวซ่านที่เขาละเลงให้ไม่หยุดหย่อน มือใหญ่หนาเค้นคลึงสะโพกลมกลึงอย่างมันเขี้ยวกระทั่งเหยื่อสาวสิ้นฤทธิ์ ราชสีห์ผู้ช่ำชองรู้ว่ากวางสาวเริ่มอ่อนไหว ฤทธิ์แรงเสน่หาที่เขาหลงมัวเมาจนไม่สนใจแรงขืนอย่างเบาบางจากร่างสาว เวลานี้ความต้องการที่เต็มเปี่ยมพร้อมจะระเบิด เสียงเปิดประตูดังแกร๊ก! กายกำยำเบียดแนบชิดดันร่างระหงที่กำลังอ่อนระทวยเข้าไปในห้องอย่างง่ายดาย เธอหลงเคลิ้มไปกับฤทธิ์รักของราชสีห์หนุ่มผู้เต็มไปด้วยราคะพร้อมที่จะบดขยี้ให้แหลกลาญคามือ...