ถูกเด็กกิน [ Y ] - เปิดเรื่องรอ -

คำโปรย

"คุณอาเนี่ย..." เด็กหนุ่มลากเสียงยาว พร้อมทั้งกวาดสายตาที่ดูคุกคามกันอย่างเห็นได้ชัดมองหนุ่มใหญ่เบื้องหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า "สเป็คผมสุดๆเลย... ขอจีบได้ไหมครับ"

หนุ่มใหญ่ทำหน้าเหมือนถูกเหยียบเท้า แต่พยายามตอบกลับอย่างใจเย็น "...หลานชาย ก่อนพูดอะไร หลานชายช่วยเกรงใจสถานที่กับชุดนักเรียนของตัวเองก่อนดีกว่าไหม"

ชุดนักเรียนนานาชาติสีฟ้าขาวลายตารางหมากรุกกอปรกับใบหน้าหล่อเหลาที่ดูบริสุทธิ์ผุดผ่องเหมือนเทวดา ช่างขัดแย้งกับประโยคแก่แดดแก่ลมเมื่อครู่ จนหนุ่มใหญ่รู้สึกมึนงง

หรือเพราะเด็กนี่เพิ่งเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น ฮอร์โมนกำลังพลุ่งพล่าน เลยกลัดมันเป็นพิเศษกันนะ

"อะไร คุณอากลัวติดคุกเหรอครับ ไม่เป็นไรน่า ผมจะช่วยพูดในชั้นศาล เพราะเราสมยอมทั้งกายและใจกันทั้งคู่"

หนุ่มใหญ่ทำหน้าเหมือนเท้าถูกขยี้ซ้ำ

เด็กสมัยนี้โตมายังไงฟะ!?

"ว่ายังไงครับคุณอา จะยอมให้จีบดีๆ... หรือต้องให้วิ่งไล่ตามเหมือนพระเอกหนังอินเดียก่อน" 

แล้วมือที่ค่อนข้างมีกล้ามเนื้อเหมือนพวกนักกีฬาของเด็กหนุ่มก็ยื่นมาจับเนคไทของหนุ่มใหญ่ ก่อนยกปลายเนคไทขึ้นจุมพิตเบาๆ ทั้งช้อนตามองคู่สนทนาที่กำลังทำหน้าเหมือนปวดท้องอย่างใสซื่อ แต่คำพูดกับท่าทางไม่ได้ใสตาม

"...เด็กแบบหลานชายนี่แหละ อีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้อาไม่อยากมีลูก เช็คบิลครับ! อาหารไม่ต้องเสิร์ฟแล้ว เปลี่ยนเป็นห่อกลับบ้าน!"

หมายเหตุ : นานๆทีแกะดำฯก็อยากแต่งนิยาย feel good น่ารักๆบ้างอะไรบ้าง แต่เนื้อเรื่องยังคงเบาสมอง ดราม่าน้อยเหมือนเดิมเด้อ :)

ตัวละคร

ชาญ หรือ ชาร์ล

...หญ้าแก่ที่กำลังจะถูกโคอ่อนกิน...

"หลานชาย...จะจีบอา อาไม่ว่า แต่อย่าให้ถึงขั้นลวนลามกันเลยนะ"

ลูอิส

...โคอ่อนที่อยากจะกินหญ้าแก่...

"คุณอาลาออกจากงานแล้วมาให้ผมเลี้ยง(ดู)ดีไหมครับ พ่อแม่ผมถามๆอยู่พอดีว่าอยากเลี้ยงอะไรไหม แต่ผมว่าคุณอาน่ารักน่าเลี้ยงกว่าหมาแมวราคาแพงพวกนั้นอีก"