[Fic naruto]LocK OuT! ปิดตำรายัยตัวดี

ตอนที่ 6 : เปิดตำราบทที่6>>[[การละลายของน้ำเเข็งในหัวใจ]]100%

ในคืนวันนั้นฉันไม่คิดเลยว่าตัวเองจะออกมากับซาสึเกะจริงๆ ทั้งๆที่ฉันไม่เคยไว้ใจผู้ชายคนไหนและไม่ค่อยจะยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายด้วยแล้วนั้น มันถือว่าแปลกมากๆเลยล่ะ เพราะเขาเหมือนกับเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่ฉันจะไว้ใจและ...อ่า เขาเป็นเพื่อนของฉัน J

“ค่อยๆปีนล่ะ ฉันไม่อยากให้ห้องของตัวเองมีมลทิน - -”

ซาสึเกะที่ยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งของระเบียงพูด(ตอนนี้ฉันกำลังปีนไปห้องของซาสึเกะเพื่อออกไปเที่ยวกับเขายังไงล่ะ) ถึงแม้ว่ามันจะไม่ค่อยมีแสงเท่าไหร่แต่ฉันก็พอมองออกว่าเขาในวันนี้ดูดีแค่ไหน สมแล้วที่เขาเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียน - -

“ตกลงเราจะไปที่ไหนกัน”

“KHS”

“หือ? ได้ข่าวว่าที่นั่นเป็นผับไม่ใช่เหรอ - -”

ฉันถามก่อนจะทิ้งตัวเองลงมายืนกับพื้น โชคดีนะที่ฉันไม่ได้ตกลงไป ไม่งั้นศพคงไม่สวยแน่ๆ

“ใช่ แต่เธอไม่รู้หรอกว่าชั้นใต้ดินของที่นั่นเป็นที่รวมตัวของนักเรียนโคโนฮะ ฉันคิดว่ามันคล้ายกับ Milk Corner อะไรแบบนั้น”

ฮ่ะๆ สถานที่ที่เขากำลังจะพาฉันไปคือ Milk Corner อย่างนั้นเหรอ ฮิ ฉันได้อ่านข่าวตามอินเทอร์เน็ตมาบ้าง เขาบอกว่าช่วงนี้ในหมู่วัยรุ่น Milk Corner กำลังเป็นที่ฮอตฮิตเพราะปราศจากสารเสพติดและสุราของมึนเมา มันดีต่อสุขภาพและไม่ผิดกฎหมาย ฉันชอบจังที่เขามีหัวคิด ^^

ซาสึเกะพาฉันเดินออกมาผ่านประตูห้องของเขา ก่อนที่เราสองคนจะลงไปชั้นใต้ดินเพื่อไปที่รถคันสวยของเขา ฉันเพิ่งมานึกได้นะว่ารถของเขาเป็นรถหรูมากทีเดียว -*-

“ฉันต้องกลับบ้านก่อนตีหนึ่ง”

ฉันพูดในขณะที่ตัวเองกำลังดึงเข็มขัดมาคาดกับตัวเอง ซาสึเกะที่คาดเข็มขัดเสร็จแล้วหันมามองหน้าฉันก่อนจะขมวดคิ้วเหมือนสงสัย

“ฉันไม่อยากไปโรงเรียนในสภาพที่เหมือนศพเดินได้ –O-”

ฉันบอกเขาแล้วนั่นทำให้เขาออกรถได้สักที หวังว่าพี่สาวฉันคงไม่นึกคึกมาเปิดประตูห้องนอนฉันในเวลานี้หรอกนะ

สิบห้านาทีผ่านไป รถคันหรูของซาสึเกะก็ขับเข้าชั้นใต้ดินของตึก KHS แล้ว ระหว่างเธอเราไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก เพราะเขาก็ได้แต่ขับรถอย่างมีสติ ส่วนฉันก็ชอบมองวิวด้านนอกมากกว่า

“เอ้า นี่!”

บางสิ่งบางอย่างถูกโยนใส่หัวของฉันในขณะที่เรากำลังจะเดินเข้าไปยังประตูบานใหญ่ และเมื่อฉันดึงมันลงมาจากหัวก็พบว่ามันเป็นเสื้อกันหนาวสีดำสนิทที่มีสัญลักษณ์รูปพัดแดงขาวอยู่ตรงกลางหลัง

“มันดีกับตัวเธอ...”เขาบอกพร้อมกับเดินนำฉันเข้าไปในนั้น

ฉันคิดไม่ผิดเลยทีเดียวที่ไว้ใจเขานะ คิดได้ดังนั้นฉันจึงรีบใส่เสื้อกันหนาวของเขาสวมทับชุดเดรสสีขาวของตัวเองทันที

ร่างเล็กของฉันที่ก้าวเข้ามาทันร่างสูงของซาสึเกะแล้วนั้นค่อยๆเดินคู่กับเขาเข้าไปในงาน

ด้านหน้ามีการ์ดที่คอยตรวจเช็ครายชื่อว่าเป็นนักเรียนโรงเรียนโคโนฮะจริงรึเปล่า และการ์ดที่ขอตรวจเช็คบัตรนักเรียนของฉัน โชคดีนะที่ฉันพกมันติดตัวตลอด

“เฮ้ย นั่นมันซาสึเกะนี่หว่า อ่ะ มากับซากุระจังด้วย O_O!!”

เสียงร่าเริงเกินคนปกติที่คุ้นหูเรียกให้ฉันและซาสึเกะหันไปมองในทันที และคนที่เป็นเจ้าของเสียงกำลังกวักมือเรียกเราให้ไปทางนั้น

ฉันพบว่าโต๊ะที่เจ้าคนอารมณ์ดีนามนารูโตะกำลังนั่งอยู่นั้น มีเพื่อนๆของฉันอีกหลายคนที่มาเป็นคู่กำลังนั่งอยู่ด้วย ฮ่ะๆ ตลกจังนะ =_=

“กรี๊ด!! ซากุระ เธอก็มางานนี้กับเขาด้วยเหรอ >_<”

ยัยคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน ยัยนี่คือยัยอิโนะที่มาพร้อมกับซาอิ แฟนหนุ่มของเธอ เอ่อ...ฉันลืมเล่าเรื่องของยัยนี่ไปรึเปล่า ถ้าหากฉันลืมไปฉันก็ขอเล่าเลยแล้วกัน...

ยัยอิโนะเพิ่งเริ่มต้นคบกับซาอิเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ ยัยนี่โทรมากรี๊ดใส่หูโทรศัพท์ฉันในขณะที่ฉันกำลังแต่งตัวเพื่อออกมางานนี้ และยังโวยวายให้ฉันรีบๆหาแฟนและมางานปาร์ตี้ Milk Corner กับเธออีกด้วย ไม่อยากเชื่อเลยสินะว่าไม่กี่ชั่วโมงให้หลังฉันก็มางานนี้เหมือนกัน ถึงแม้จะไม่ได้มากับแฟนอย่างคนอื่นก็เหอะ! - -

“ซะ...ซากุระจังก็มาด้วยเหรอ >_<//”

ฮินาตะเพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งของฉันพูดขึ้นด้วยท่าทีเขินๆ ไม่อยากจะเชื่อเลย คนขี้อายอย่างฮินาตะก็ควงแฟนหนุ่มของเธอมาด้วยเหรอเนี่ย อืม...บางทีฉันน่าจะสนใจคู่ของนารูโตะกับฮินาตะหน่อยนะ เพราะทั้งคู่ดูเหมาะสมกันดี ^-^

“อ่ะ เธอก็มากับนารูโตะ ^-^”ฉันพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ และนั่นทำให้เธอยิ่งอายเข้าไปใหญ่

“ขะ...ขอโทษนะจ๊ะที่ไม่ได้บอกให้ฟังว่าฉันมีแฟนแล้ว >///<”

เธอไม่ต้องบอกหรอกฮินาตะ เพราะแฟนหนุ่มของเธอน่ะประกาศให้ลั่นเลยว่าเธอเป็นแฟนของเขา ดีจังนะที่เขารักเธอดี ^-^

“ไม่ต้องห่วงหรอกฮินาตะจัง เพราะว่าเจ้าขี้เก๊กนั่นบอกให้ซากุระจังรู้แล้วว่าเธอเป็นแฟนฉัน ^O^”นารูโตะว่าพร้อมกับโอบฮินาตะไว้ในอ้อมกอด

“อ๋าย...เขินจังเลย >///<”

หมับ!!

แขนของฉันถูกคว้าเข้าไปจับในขณะที่ฉันกำลังมองคู่ที่เหมาะสมอยู่ตรงหน้า ยัยอิโนะที่จับแขนฉันแน่นจ้องฉันด้วยสายตาจับผิด เอ่อ...ยัยนี่คงสงสัยสินะว่าฉันมากับซาสึเกะได้ยังไง

“ซาสึเกะคุงจ๊ะ บางทีฉันคงต้องขอตัวคู่ควงของเธอสักครู่นะ ^-^”แล้วยัยนี่ก็โปรยยิ้มมีเสน่ห์ให้ซาสึเกะและลากฉันออกจากที่ตรงนั้นทันที

“มันเจ็บนะ”

“แน่สิยะ! เธอคบกับซาสึเกะเมื่อไหร่ทำไมไม่เห็นบอกฉันเลย >_<”

“เหอะๆ ใครบอกว่าฉันคบกับเขาล่ะ =O=”

“อะไรกัน นี่เธอไม่ได้คบกับเขาเหรอ! ตลกน่า ซาสึเกะคุงไม่เคยมางานนี้ เขาบอกเหตุผลกับนารูโตะว่ายังไม่มีผู้หญิงที่ชอบ! แล้วก็ไม่อยากควงกับผู้หญิงคนไหนด้วย แต่เธอ...โอ้ว ซากุระ ฉันว่าเธอเจอหนุ่มที่ไม่กล้าปฏิเสธแล้วล่ะ >w<”

ฉันว่าเธอกำลังบ้ามากกว่า ฉันจับมือของยัยอิโนะที่จับอยู่ต้นแขนออกก่อนจะมองหน้ายัยนิ่งอย่างขำๆ

“มันเป็นไปไม่ได้หรอก เพราะฉันกับเขาเราเป็นแค่เพื่อนกัน”

“เพื่อนอะไรกัน! มีเพื่อนที่เธอควงกันมางาน Lover Milky ล่ะ”

ฮ๊า? ที่นี่คืองาน Lover Milky อย่างนั้นเหรอ เหอะๆ นี่ถ้ายัยอิโนะไม่บอกฉันก็จะไม่รู้เลยสินะ

“บางทีเขาอาจจะอยากมา แต่ไม่มีคนให้ควง...เลยควงเพื่อนไปก่อนล่ะมั้ง -*-”

“เฮ้ๆๆ นั่นมันยังไม่พอนะยะ!~ คิดดูสิ เสื้อกันหนาวที่เธอใส่อยู่น่ะ! มันคือเสื้อกันหนาวที่สั่งทำขึ้นเป็นพิเศษให้ตระกูลอุจิวะนะยะ ตระกูลของซาสึเกะที่โด่งดัง เขาไม่เคยให้ใครแตะเลย เฮ้อ ซากุระ เธอจะได้มีแฟนก็คราวนี้แหละ >w<//”ยัยอิโนะหวีดเสียงลั่นจนคนทั่วทั้งบริเวณหันมามองไปหมด ให้ตายสิ

มือเรียวของฉันรีบคว้าตัวยัยอิโนะเข้ามาก่อนจะทำการปิดปากยัยนี่ทันที ฉันคงต้องลากยัยนี่กลับไปที่โต๊ะหาแฟนหนุ่มของเธอ เธอจะได้สงบลงหน่อยล่ะมั้ง?

ฉันจัดการลากยัยอิโนะกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับโยนหล่อนให้เธอซาอิแฟนของเธอ ส่วนตัวเองก็จรลีมานั่งอีกฝั่งหนึ่งที่มีซาสึเกะนั่งอยู่ก่อนแล้ว

“ซาสึเกะ!...”

ยัยอิโนะที่กำลังจะเอ่ยปากพูดกับซาสึเกะต้องหยุดการกระทำลงเมื่อดวงตาสีมรกตของฉันจ้องยัยนี่อย่างกดดัน คอยดูนะ ถ้าเธอพูดเรื่องไม่เป็นเรื่องอีก ฉันจะบอกซาอิว่าเธอเจ้าชู้แค่ไหน =_=++

“มีอะไรรึเปล่า”

ซาสึเกะที่นั่งจิบนมอยู่หันมาถาม แต่ฉันก็ส่ายหน้าเบาๆก่อนจะหันไปสั่งเมนูเครื่องดื่มกับพนักงานแทน

“เจ๋งเป็นบ้าเลยว่ะซาสึเกะ!~ ไหงแกบอกว่าไม่อยากควงหญิงไงวะ แล้วทำไมจู่ๆถึงควงสาวฮอตอันดับหนึ่งมาได้เนี่ย สุดยอดเป็นบ้าเลย >_<”

บางทีฉันอาจจะสั่งน้ำกรดกับพนักงานก็ได้นะถ้าเจ้าคนอารมณ์ดียังไม่หยุดพูด ทุกสิ่งที่ทุกคนกำลังเพ่งประเด็นมานั้นคือฉันและซาสึเกะ ให้ตายสิ ฉันเกลียดการดูเพ่งเล็ง

“เธอคงไม่ชอบ”ซาสึเกะก้มลงมากระซิบที่หูฉันเพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยิน และนั่นทำให้ฉันพยักหน้าเบาๆ

“เราจะไปจากที่นี่ก็ได้ ถ้าเธอต้องการ”

“แต่นายอยากมาไม่ใช่รึไง - -”

“ก็ไม่เท่าไหร่...ฉันแค่มาตามสัญญาที่ให้ไว้กับนารูโตะ”

อืม ถ้าเป็นอย่างนั้นมันคงดีถ้าเราจะไปจากที่นี่ เพราะฉันอึดอัดและไม่ชอบเสียงอึกทึกของ Milk Corner ที่นี่เลยสักนิด

เราสองคนลุกขึ้นมาจากที่นั่งก่อนจะเดินออกไปโดยไม่บอกอะไรกับคนอื่นเลยสักคำ บางทีมันอาจจะเสียมารยาทนะ แต่ฉันก็ไม่อยากให้คนอื่นมายื้อให้อยู่ต่อเหมือนกัน

ผลั่ก!

เสียงบางอย่างเกิดขึ้นด้านหลังของฉัน มันทำให้ฉันและซาสึเกะหันกลับไปมอง และเมื่อลองมองดีๆแล้วนั้นนารูโตะกำลังถูกผู้ชายคนหนึ่งดึงคอเสื้ออยู่

“เฮ้...ก็แค่มือปัดไปโดนขวดนมแตก ไม่เห็นต้องหยาบคายขนาดนั้นเลยนี่!!”

ยัยอิโนะแว้ดเสียงสูงก่อนจะพยายามใช้มือเล็กๆของหล่อนดึงแขนยักษ์ใหญ่ของไอ้อ้วนท้วนที่ดึงคอเสื้อนารูโตะอยู่

“เหอะ! มันไม่ใช่ขวดนมเว้ย มันเป็นขวดเหล้าต่างหาก ยัยซื่อบื้อ!”

“หนอย! แกว่าใครซื่อบื้อน่ะฮ๊า!!~”

ฝ่ามือของยัยอิโนะฟาดลงหน้าของไอ้อ้วนนั่นอย่างแรง และดูเหมือนว่าหมอนั่นจะใช้มือที่เปื้อนไปด้วยเลือดเพื่อตบอิโนะนะ

“พอเถอะอิโนะจัง! ไอ้นี่มันวอนหาเรื่องเอง!!!”

สิ้นเสียงนารูโตะหมัดหนักๆของเขาก็ฟาดใส่หน้าของไอ้ยักษ์ใหญ่นั่นทันที ร่างของเจ้ายักษ์นั่นถลาลงไปนอนกองกับโต๊ะด้านข้าง พวกของมันที่นั่งอยู่ที่โต๊ะต่างพากันลุกขึ้นมาเพื่อหาเรื่องนารูโตะ

ฉันว่าฉันคงเดาเหตุการณ์ออกแล้วล่ะ! นารูโตะลุกขึ้นมาเพื่อจะตามฉันกับซาสึเกะกลับไปนั่งที่โต๊ะ แต่มือดันปัดไปโดนขวดเหล้าหล่นแตก แล้วไอ้อ้วนสะเหร่อนั่นก็ดันโง่เอามือไปโดนเศษแก้วที่แตก เลยคิดจะมาหาเรื่องนารูโตะ เลวมาก!!

“ซากุระ กลับไปที่รถก่อน!”

เสียงเกรี้ยวกราดของซาสึเกะตะโกนสั่งก่อนที่เขาจะผลักฉันเบาๆเพื่อให้ฉันเดินออกไป แต่เรื่องอะไรล่ะ เพื่อนฉันทั้งโต๊ะก็นั่งอยู่ตรงนั้นนะ!

ร่างเล็กของฉันรีบเดินตามซาสึเกะกลับไปที่โต๊ะทันที และสิ่งที่ฉันเห็นต่อมาก็คือยัยอิโนะคว้าขวดนมที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาฟาดใส่หัวของพรรคพวกเจ้ายักษ์ใหญ่ที่เดินเข้ามาเอาเรื่อง เธอกล้าเกินไปรึเปล่า - -

“ซากุระ ฉันบอกให้กลับไปที่รถไง เธอไม่ได้ยินเหรอ!”

ฉันไม่ได้ตอบอะไรซาสึเกะที่กำลังถีบพรรคพวกของเจ้ายักษ์ใหญ่ ฉันได้แต่เดินเข้าไปในวงล้อมของพวกนั้นพร้อมกับจับแขนของฮินาตะและยัยอิโนะออกมาจากวงล้อม แต่ฉันคงคิดง่ายไปหน่อย...การเดินเข้าไปในวงมันง่ายแต่การออกมามันยากกว่าที่คิดแหะ

“ฮะ...เฮ้ พวกแกมีสาวสวยมาด้วยนี่หว่า =.,=”หนึ่งในนั้นฉันไม่คิดเลยว่าจะมีไอ้หื่นอยู่ด้วย - -*

“อ๊ะๆ ว่าไงจ๊ะน้องสาว สวยจังเลยนะ!~”

ทั้งๆที่เราก็เป็นนักเรียนโคโนฮะเหมือนกัน แต่ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไมพวกนี้ถึงได้ทำตัวต่ำไม่สมกับเป็นนักเรียนโคโนฮะเลยนะ

ฉันปัดมือของไอ้โรคจิตที่พยายามจะลวนลามฉันออก และนั่นทำให้พวกนั้นตีวงล้อมมาทางพวกเรามากขึ้นไปอีก ให้ตายสิ! หาเรื่องแล้วมั้ยล่ะ

“หนอย อย่ามาแตะตัวเพื่อนฉันนะ >O<”

เสียงหวีดแหลมของยัยอิโนะเหมือนเป็นสัญญาณที่ทำให้สามหนุ่มพร้อมใจกันถีบไอ้พวกโรคจิตพวกนี้ให้หน้าจูบพื้นนะ รู้สึกสะใจชะมัดเลย >_<

“เป็นอะไรรึเปล่า!”

เสียงผสานของสามหนุ่มทำให้เพื่อนฉันถึงกับอ่อนระทวย ฉันพอจะเข้าใจอ่ะนะ การที่เรามีแฟนมาช่วยตอนที่คับขันมันคงเหมือนเจ้าหญิงที่มีอัศวินม้าขาวมาช่วยนั่นแหละ

ฉันน่าจะรู้สึกอย่างพวกเธอบ้างนะถ้าฉันมีแฟน

“ซาอิ!! ไอ้บ้านั่น!! ไอ้บ้านั่นมันตีฉันล่ะ T^T”

“ไอ้ชั่ว!!”

ซาอิอัศวินของอิโนะรีบตามไปกระทืบคนที่ยัยอิโนะชี้ทันที ให้ตายเถอะ ยัยนี่โกหกเก่งเป็นบ้า -0-

“นารูโตะคุง ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย T_T”

ฮินาตะเองก็รีบเข้าไปดูอาการของนารูโตะที่มีเลือดไหลตรงปาก เฮ้อ พวกเขาดูรักกันจังเลยนะ

ฉันที่ยืนอยู่ตรงกลางภาพคนรักสองคู่ได้แต่มองพวกเขาด้วยความรู้สึกอิจฉานิดหน่อย...ฉันไม่เคยมีแฟน ฉันไม่เคยมีความรัก ถ้าฉันมีความรักแล้วฉันจะเป็นแบบพวกเขามั้ยนะ...

“เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย”

เสียงของใครบางคนเรียกให้สติของฉันให้กลับสู้เหตุการณ์ปัจจุบัน ซาสึเกะเดินเข้ามาหาฉันด้วยสภาพที่มีรอยแผลตรงแก้มนิดหน่อย เขาคงโดนพวกนั้นต่อยมา...

“ฮ่ะๆ เห็นว่าไงล่ะ - -”

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ^^”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซาสึเกะเป็นครั้งแรก และนั่นทำให้ดวงตาของฉันเบิกกว้างด้วยความตกใจ ฉันไม่เคยเห็นเขายิ้มเลยแม้แต่ครั้งเดียว...ไม่ว่าจะในหนังสือ Gossip ของโรงเรียนที่ถ่ายภาพลับๆของหนุ่มฮอตสาวฮอต หรือแม้กระทั่งตัวเป็นๆ ไม่สิ ในตอนนี้ฉันได้เห็นรอยยิ้มของเขาแล้ว...

เรียวมือเล็กของฉันถูกซาสึเกะที่เดินเข้ามาคว้าไปจับก่อนเขาจะพาฉันวิ่งออกไปทางประตูหลังของ KHS เราวิ่งลัดเลาะมาจนถึงสวนสาธารณะที่ห่างออกมาจากตึกโดยไม่มีใครตามมา แต่ฉันก็ยังคงอึ้งกับรอยยิ้มนั่นอยู่ดี

“ไม่รู้ว่าเจ้าพวกนั้นจะหนีออกมาได้รึเปล่า รู้สึกจะมีพวกมันอยู่เยอะมากทีเดียว”ซาสึเกะพูดพร้อมกับชายตามองไปยังตึก KHS ถึงแม้ในตอนนี้เขาก็ยังไม่ปล่อยมือฉัน

“เธอไม่กลัวใช่มั้ย”

“อืม”

“เหอะๆ โทษทีนะที่ฉันขับรถไปส่งเธอตอนนี้ไม่ได้ ดูเหมือนเจ้าพวกนั้นคงต้องไปล้อมที่ลานจอดรถใต้ดิน”

“อืม...”

ทำไมฉันถึงนึกคำพูดดีๆที่จะคุยกับเขาไม่ออกเลยนะ สิ่งเดียวที่ใจฉันจดจ่อก็คือมือของเขาที่ยังคงกุมมือฉันเอาไว้ มันให้ความรู้สึกอบอุ่นเหมือน...เหมือนความรักเลย

“นารูโตะกับซาอิดูเหมือนอัศวินม้าขาวของฮินาตะแล้วก็อิโนะ...”

ฉันพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบก่อนจะเงยหน้ามองไปยังท้องฟ้า ถึงมันจะไม่ค่อยมีดาวแต่ฉันยังคงมองเห็นดาวจากแสงไฟนีออน

“นายคิดว่าพวกเขาเหมาะสมกันรึเปล่า ^^”

ฉันหันไปยิ้มให้กับซาสึเกะ มันทำให้เขาดูตกใจเล็กน้อยที่จู่ๆฉันก็ยิ้มให้เขา แต่เขาก็ยิ้มบางๆเป็นการตอบฉันเหมือนกัน...

รอยยิ้มของเขาดูสวยจังเลยนะ แต่แปลกอย่างเดียวคือเขาไม่ชอบยิ้ม ฉันว่าถ้าเขายิ้มเขาคงดูดีมากขึ้นแล้วสาวๆต้องกรี๊ดมากขึ้นด้วย

“หน้าฉันมันมีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ”รอยยิ้มบางๆของเขาหายไปแล้ว ที่เหลือตอนนี้มีแต่หน้ามู้ทู้ของเขา

เฮ้อ รู้สึกเสียดายรอยยิ้มนั่นขึ้นมานิดๆแหะ แต่ช่างเหอะ! ยังไงๆเขาก็เป็นคนพิลึกอยู่ดี

“ไม่อ่ะ ฉันแค่คิดว่ารอยยิ้มนั่นเหมาะกับนายดี...”ฉันบอกพร้อมกับทอดสายตามองออกไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง

“ไม่เคยมีใครบอกกับฉันแบบนั้น...”

แล้วนายเคยยิ้มให้ใครรึเปล่าล่ะซาสึเกะ

“แต่ก็ขอบใจนะ”

เรียวปากของเขาเผยอยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเหมือนๆกับฉัน มือของเรายังคงประสานกันอยู่อย่างนั้นพร้อมกับความรู้สึกดีๆที่ก่อตัวขึ้น

บางทีช่วงเวลาดีๆไม่จำเป็นต้องเป็นวันพิเศษๆเท่านั้น คุณสามารถสร้างวันธรรมดาๆให้เป็นเวลาพิเศษและช่วงเวลาดีๆได้ด้วยการยิ้มให้กัน หรือเสริมสร้างความรู้สึกดีๆให้กับใครสักคนที่เราไว้ใจ ฉันเชื่อว่าคุณต้องมีสักคนที่คุณไว้ใจและมีความสุขที่จะพูดคุยกับเขา ฉันเองก็คิดว่าน่าจะมีแล้วล่ะ ^-^

 ^O^