Ghost...ลองของเฮี้ยน (ไรท์กลับมาแล้วยังจำกันได้มั้ย!!)

ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 3 ศพแรก

BlackForest✿

"คิกคิกคิกคิก" กลุ่มเด็กสาวที่แกล้งกัญญาวนกลับมาที่โรงแรมร้างอีกครั้ง พวกเธอตั้งใจจะมาแกล้งให้กัญญากลัวหัวซุกหัวซุนไปเลย ป่านนี้จะอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้ พวกเธอไม่รู้ว่ามีคนกลุ่มอื่นในนี้ด้วยนอกจากกลุ่มของกัญญา

"นี่ ฉันว่าเรากลับกันเหอะ"

"ไม่ ฉันไม่กลับ ฉันต้องแกล้งยัยนั่นให้สาแก่ใจก่อนสิ ฮิฮิฮิฮิ"

"ท่าทางจะหมั่นไส้ยัยนั่นมากนะ"

"แน่นอน ท่าทางของยัยนั่นเห็นแล้วขัดหูขัดตา เหมือนคนไม่เต็มบาท ไม่สมควรมาเรียนที่เดียวกับเราเลย"

"รีบๆ เข้า ฉันอยากกลับบ้านจะแย่แล้ว"

พวกเด็กสาวใส่ชุดคลุมสีดำและเทาหม่น แล้วใส่หน้ากากยาง เพื่อปลอมตัวเป็นผีแกล้งพวกกัญญา พวกเธอเดินอ้อมไปข้างหลังของโรงแรมร้าง หวังจะปีนบันไดหนีไฟแล้วไปโผล่ตรงหน้าต่าง ด้านหลังของโรงแรมร้างเป็นสวนรกๆ มีบ่อน้ำสีเขียว พื้นหญ้าชื้นแฉะ แต่พวกเธอก็ไม่ละความพยายาม จนเจอบันไดหนีไฟแล้ว แต่เธอไม่น่ากลับมาที่นี่กันเลย ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ต้องตาย ได้นอนหลับเล่นเฟสอยู่ในบ้านอย่างสบายใจ

บางอย่างที่อยู่ในบ่อน้ำสีเขียวหม่นเคลื่อนไหวตัวช้าๆ เด็กสาวคนที่อยู่ใกล้ที่สุดไม่ทันระแวงเลย

จ๋อม

"กรี๊ดดดดดดด!!!" เด็กสาวถูกสิ่งนั้นลากลงไปในบ่อน้ำครึ่งตัว พวกที่เหลือถึงกับแตกตื่นทันที บางอย่างมีลักษณะเหมือนผู้หญิงผิวซีด มือซีดๆ ลื่นๆ จับขาของเด็กสาวไว้แน่น ผมยาวสีดำลอยสยายไปทั่วบ่อเหมือนสาหร่าย มันโผล่ใบหน้ามาเพียงครึ่งเดียว

"มาสิ อยากเป็นผีไม่ใช่เหรอ" เสียงเย็นยะเยือกดังออกมาจากสิ่งนั้นทั้งๆ ที่ปากของมันอยู่ใต้น้ำแท้ๆ

"ช่วยด้วย ไม่ไม่!" เด็กสาวหวาดกลัวเธอใช้เล็บจิกพื้นไว้แน่น

"มาสิ มาอยู่กับฉัน ในบ่อน้ำนี่ มา!!" สิ่งนั้นผลุบหายไปใต้น้ำ แรงดึงเพิ่มมากขึ้น จนเด็กสาวแทบจะจิกพื้นไม่อยู่

"ไม่ ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!! ช่วยด้วย!!!" เด็กสาวกรีดร้องก่อนจะถูกลากลงไปทั้งตัว คนที่เหลือได้แต่ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

"เผ่นกันเร็ว!" เด็กสาวหัวโจกบอก แล้วทำท่าจะวิ่งออกไป

"ไม่! ไม่! ไม่!" เด็กสาวคนหนึ่งกรีดร้อง เธอถูกบางอย่างกระชากผมอย่างแรง ก่อนจะถูกลากไปยังพุ่มไม้หนา แล้วเงียบเสียงไป

"ไม่เอาแล้ว ไม่เอาแล้ว!!" เด็กสาวอีกสองคนกรีดร้อง แล้ววิ่งออกไป ทิ้งเด็กสาวหัวหน้ากลุ่มไว้คนเดียว แต่ก่อนที่พวกเธอจะก้าวออกจากเขตของโรงแรมร้าง

เด็กคนหนึ่งสูงไม่ถึงไหล่ของเด็กสาวยืนขวางทางอยู่ เธออุ้มตุ๊กตาเปื้อนเลือดไว้ด้วย

"มาเล่นกัน มาเล่นกับหนู" เด็กหญิงยื่นมือออกมาข้างหน้า

"กรี๊ดดดด!! ผีผีผี" เด็กสาวกรีดร้องจนฟังไม่ได้ศัพท์ เด็กหญิงคนนั้นจับแขนของเด็กสาวแล้วกระชากมันอย่างแรงจนแขนขาด

"ม่ายยยย!!" เด็กสาวอีกคนพยายามวิ่งหนี แต่ตุ๊กตาเปื้อนเลือดของเด็กหญิงนอนขวางอยู่หน้าเธอ มันเหลือบมองเธออย่างน่ากลัว ก่อนจะกระโดดเข้าใส่ ปากของมันที่มีฟันแหลมคม กัดแทะใบหน้าของเด็กสาว

เด็กสาวหัวหน้ากลุ่มยืนดูเหตุการณ์ทั้งหมด ก่อนที่เธอจะแผดเสียงหัวเราะพร้อมๆ กับร้องไห้ เธอฉีกกระชากชุดของตัวเองแล้วทึ้งผมอย่างบ้าคลั่ง เธอเสียสติ

……………………………………

'ทางกลุ่มที่ 3'

ชั้นนี้ทุกคนพกไฟฉายมา ยกเว้นชานม ชั้นนี้ที่มีข่าวว่า ผู้หญิงผูกคอตายอย่างไม่ทราบชื่อ ที่มา และสาเหตุ

"กลับกันเหอะเอ็ม น่ากลัว" ชานมเกาะแขนเอ็มแน่น

"ขี้ขลาดจริง ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ" รินพูดตรงๆ จนชานมสะอึก

"นี่พูดอะไรเกรงใจกันหน่อยสิ" เอ็มหันไปว่า

"ก็เรื่องจริงนี่นา" รินยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

"อย่ามาทะเลาะกันเลยน่า นี่มาเล่นอะไรดีๆ กันเหอะ" วายุชวนแล้วหยิบบางอย่างออกมา

"อะไรนะ" ฟาโรห์ถามแล้วมองอย่างสนใจ

"ผีถ้วยแก้ว" ชานมพูดอย่างสั่นๆ

"เหมาะดีออกน่า เร็วๆ เข้า ชักช้าเดี๋ยวจะเช้าซะก่อน" วายุวางของลงบนพื้น

รินนั่งตามเป็นคนแรก ตามด้วยไททัน ฟาโรห์ เอ็มและชานมที่ปฏิเสธเสียงแข็ง

"อย่าเล่นเลยน่า ไม่ดีออก" ชานมพูดแต่ไม่มีใครสนใจ เอ็มเลยกอดไหล่ปลอบ

"เอานิ้ววางบนแก้วนะ ให้ทุกคนถามได้คนละ 2 ข้อพอ เดี๋ยวจะเช้าซะก่อน" วายุบอกแล้วตั้งไฟฉายไว้ข้างๆ พอให้เห็นตัวอักษรบนกระดาน แล้วท่องอะไรงึมงำอยู่คนเดียว

ลมเย็นๆ พัดเข้ามาทางหน้าต่าง ใบไม้ปลิวว่อนไปทั่ว หน้าต่างที่ถูกลมพัดเปิดปิดเสียงดัง จนชานมสะดุ้งเป็นพักๆ ไฟฉายของทุกคนหรี่แสงลงเรื่อยๆ ก่อนจะหันมาสว่างใหม่แล้วก็หรี่แสงลงเป็นอย่างนี้ตลอด

"จะเกิดอะไรขึ้น อย่าเอานิ้วออกนะ ฉันจะถามก่อนแล้วกัน แล้วไล่ถามกันตามเข็มนาฬิกา" วายุบอกยิ้มๆ

ลมเริ่มพัดแรงขึ้น เสียงหน้าต่างเปิดปิดดังตลอดเวลา เสียงเอี๊ยดอ๊าดของอะไรสักอย่างดังเบาๆ แต่ทุกคนก็ทำเป็นไม่ใส่ใจ

"ที่นี่มีผีหรือเปล่า" วายุถามก่อนอย่างลองดี

แก้วไม่ขยับ แต่ลมเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ

"ที่นี่มีผีหรือเปล่า!"

แก้วเริ่มขยับอาจจะเป็นเพราะแรงลมก็ได้ เพราะมันขยับเล็กน้อยก่อนจะนิ่งไปอีก

"ไรว่ะ กระจอกจริง แค่นี้ก็ไม่ขยับ"

แก้วขยับ เหมือนว่าโกรธที่วายุไปท้าทาย

"ใครขยับน่ะ" เอ็มถาม

ทุกคนส่ายหน้า ยกเว้นชานม ส่วนชานมตัวสั่นขนาดนั้นคงไม่ขยับหรอก

แก้วขยับตัวอักษรไปทีละตัว วายุให้รินที่ความจำดีจำตัวอักษรให้ โดยเจ้าตัวไม่ค่อยสมัครใจเท่าไหร่

พ – ว – ก – มึ – ง – มา – ทำ – อ - ะ – ไร – ที่ – นี่

"นายถามอีกข้อสิ" รินบอก เขาก็พยักหน้า

"คุณเป็นใคร ตายยังไง"

กู – ชื่ – อ – ห – ว – า – น – กู – ผู – ก – ค – อ – ต – า – ย – ที่ - นี่- พ – ว – ก – มึ – ง – จ – ะ – ม – า ล – อ – ง – ดี – กั – บ – กู – เ – ห – ร - อ

"ผู้หญิงที่ผูกคอตายจริงๆ ด้วย" วายุพยักหน้า ฟาโรห์กับไททันแอบลอบยิ้มเล็กน้อย ทั้งคู่คิดว่ามาที่นี่แล้วไม่น่าจะเสียเที่ยว

"ฉันถามบ้าง แล้วคุณผูกคอตายทำไม" รินหันไปถาม

กู – ไ – ม่ – รู้

"อะไรว่ะ ตายทั้งที่ยังไม่รู้อีก ว่าทำไมถึงตาย" วายุพูดแล้วท้าทาย แต่รินก็หันไปถามต่อ

"คุณรู้ทุกอย่างแล้วให้ถามได้ทุกอย่างจริงรึเปล่า คุณโกหกบ้างหรือเปล่า"

กู – รู้ – ทุ – ก – อ – ย่ – า – ง – เ –พ – ร – า – ะ – กู – เ – ป็ – น – ผี

"แล้วคุณจะโกรธที่เรามาที่นี่หรือเปล่า" เอ็มถามต่อจากริน

พ – ว – ก – มึ – ง – ต้ – อ – ง – ต – า – ย – ทั้ – ง – ห – ม - ด 

"เฮ้ย" วายุฟังที่รินบอกแล้วสบถออกมา ชานมยิ่งตัวสั่นกว่าเดิม

แก้วขยับเองโดยที่ไม่มีใครถาม พ – ว – ก – มึ – ง – ต้ – อ – ง – ต – า – ย

ต – า – ย – ต – า – ย – ต – า – ย – ต – า – ย – ต – า – ย – ต – า – ย – ต – า – ย

ไม่ต้องรอให้รินบอก เพราะแก้วมันวนอยู่แค่ 3 ตัวนี้ ตาย!

เพล้ง!

แก้วที่ทุกจับนั้นแตกคามือ ลมพัดแรงขึ้นจนกระดานอักษรเริ่มจะปลิว ไฟฉายกลิ้งไปมาบนพื้น ประตูเปิดปิดตามแรงลมเสียงดัง ทุกคนลุกขึ้นอัตโนมัติ

"อะไรว่ะเนี่ย ใครขยับแก้วว่ะ!" วายุตะโกนถาม

"เอ็มฉันกลัว กลับกันเหอะ" ชานมกอดแขนเอ็มแน่น

เสียงเอี๊ยดอ๊าดนั้นดังอีกครั้ง ทุกคนหันไปมองตามเสียง ศพหญิงสาวขึ้นอืดมีเชือกห้อยอยู่ที่คาน ตาถลนลิ้นจุกปาก แกว่งไปมาตามแรงลม

"กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!" ชานมกรี๊ดเสียงหลง

แล้วไฟฉายของทุกคนก็ดับ จนตกอยู่ในความมืด ไฟฉายติดอีกครั้ง ศพหญิงสาวหายไปแล้ว

ไฟฉายดับและติดอีกครั้ง หญิงสาวยืนอยู่ที่พื้น พร้อมเชือกที่ห้อยกับคอ

ไฟดับก่อนจะติดอีกครั้ง หญิงสาวยืนอยู่หน้าเอ็มและชานม แต่ก่อนที่ชานมจะกรี๊ด ไฟก็ดับลงและนานกว่าไฟจะติดอีกครั้ง

ร่างของชานมลอยอยู่เหนือพื้น ตัวเธอกำลังอยู่แทนที่หญิงสาวคนนั้น ถูกแขวนคอกับคาน กำลังดิ้นทุรนทุราย

"ชานม!" เอ็มร้องเสียงหลง วิ่งไปจะช่วยชานมแต่ถูกบางอย่างดีดกระเด็นออกมา

"บ้าชิบ" วายุพูดแล้วถอยหลัง

ไททันกับฟาโรห์มองหน้ากันเล็กน้อย ไททันยกมือประสานสวดภาษาแปลกๆ เหมือนกับพิม ฟาโรห์หยิบขวดเล็กๆ ใส่น้ำมนต์ออกมา แล้วสาดไปที่ชานม ไม่นานเชือกที่ผูกคอชานมอยู่ก็หายไปเสียดื้อๆ เอ็มกระโดดไปรับร่างของชานมไว้ได้พอดี ไททันรีบเอาสายสิญจน์ผูกข้อมือชานมไว้ก่อน

ระหว่างที่ทุกคนมัวแต่ให้ความสนใจกับชานม รินก็มองหาหญิงสาวคนนั้น ที่ผูกคอตาย โดยไม่ทันได้หันหลังไปมองเลยแม้แต่น้อย..

หญิงสาวจิตพยาบาทกระชากเรือนผมสีฟ้าของริน รินยังไม่ทันได้ทำอะไร ร่างของเธอก็ลอยกระแทกหน้าต่างออกไปแล้ว

โครม!

"ริน!" วายุหันมาแต่ไม่ทัน

ชั้นนี้เป็นชั้น 3 และถึงพื้นข้างล่างเป็นหญ้าก็ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่ เรือนผมของรินอาบไปด้วยเลือด เพราะถูกกระชากอย่างแรงจนหนังศีรษะขาดออกจากกัน ขาเรียวๆ ของรินกระแทกกับหินตอนลงจนทำให้ขาเหวอะ และหักบิดเบี้ยว มีกระดูกทะลุออกมาอย่างน่าสยอง ถึงกระนั้นเธอก็ยังไม่ตาย

รินหายใจแผ่วเบา นอนราบอยู่บนพื้นหญ้า โดยไม่รู้ตัวว่ามีบางสิ่งบางอย่างกำลังคืบคลานเข้ามา เหล่าวิญญาณเร่ร่อนที่หิวกระหาย เพราะไม่มีญาติทำบุญส่งของกินมาให้ หรืออยู่ตัวคนเดียว ตายไปก็ได้แต่หิวโหย มันมองรินด้วยแววตาเป็นประกาย ร่างของมันผอมติดกระดูกเห็นโครงเป็นซี่ๆ ดวงตาแดงก่ำ ก่อนจะรุมล้อมรินแสยะยิ้ม แล้วตรงเข้าฉีกกระชากร่างของรินทันที

ไททัน ฟาโรห์ ชานม เอ็ม วายุ มองเหตุการณ์ทั้งหมดต่างคนต่างความรู้สึก แต่ที่พวกเขาคิดเหมือนกันคือ รินตายแล้ว

…………………………………

'ทางกลุ่มที่ 4'

กัญญาเดินหาตุ๊กตาตัวเองอย่างรีบร้อน โชคดีที่เคย์เอาโทรศัพท์แบบมีโหมไฟฉายมา ทำให้ไม่มืดมากนัก ชั้น 4 ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่มีห้องพัก 5 ห้องและห้องล็อคกุญแจสนิมเขรอะที่เขียนไว้ว่าห้องสำหรับพนักงาน

"เจอแล้วๆ กัญญา" เรนตะโกนบอก ทุกคนที่หากันคนละห้องรีบวิ่งไปทางเรนทันที

"ไม่ใช่ตัวนี้นี่" อาริเซียพูดแล้วอุ้มขึ้นมาดู

มันเป็นตุ๊กตาเก่าๆ มันไม่เหมือนตุ๊กตาของกัญญาสักนิด มันเป็นตุ๊กตาผ้ามีผมสีทองใส่ชุดโลลิสีแดง ที่ของกัญญาเป็นตุ๊กตากระบอกผมสีน้ำตาลใส่ชุดโกธิคโลลิต้า

"แล้วจะของใครล่ะ" เคย์ถามลอยๆ

"ของหนูค่ะ" เสียงเย็นๆ ดังมาจากข้างหลังของทุกคน ทุกคนชะงักกึกแล้วไม่กล้าหันไปมองสักคนเดียว วินที่กลัวและระแวงหลังอยู่แล้วเลยสะดุ้งตกใจจนคนอื่นแทบจะตกใจตาม

"อีตาเคย์ จะถามทำไมย่ะ" อาริเซียครางเบาๆ

ตุ๊กตาตัวนั้นจู่ๆก็หลุดจากมืออาริเซียแล้วลอย ใช่ลอยไปยังข้างหลังของทุกคน ที่ว่าไม่หันหลังไม่ได้แล้ว

เด็กหญิงตัวน้อยที่ตัวเปื้อนไปด้วยเลือด กำลังอ้าแขนรอตุ๊กตาที่ลอยมาหาตน เธอหน้าตาไม่เหมือนตุ๊กตาเธอมีผมสีดำกระเซิง ใส่ชุดลูกไม้สีขาวครีม ที่เลอะเทอะไม่ด้วยโคลนและเลือด

"แล้วตุ๊กตาของฉันอยู่ไหนล่ะ" กัญญาถามเด็กหญิง ทุกคนหันไปมอง ยัยผีคุยกับผีได้ด้วยแฮะ

"หมายถึงตุ๊กตาตัวนี้เหรอค่ะ" เด็กหญิงฉีกยิ้มแล้วมองไปที่บริเวณเท้าของกัญญา

ทุกคนมองตามตุ๊กตากระบอกของกัญญาอยู่ที่ปลายเท้าเธอเอง เมื่อกี้เธอวิ่งมาจากที่สำรวจห้องอื่นนี่นา ถ้ามันอยู่ตรงนี้จริงเธอต้องเห็นมันแน่ๆ แต่เหมือนกัญญาจะไม่ค่อยใส่ใจ หยิบตุ๊กตาของตัวเองขึ้นมาอุ้ม

"คิกคิกคิกคิกคิกคิก พี่ๆ น่าสนใจดีนะค่ะ หนูกำลังอยากได้ตุ๊กตาตัวใหม่อยู่พอดี" เด็กหญิงหน้าตาน่าเอ็นดูหยิบมีดเล่มยาวออกมา ข้างหลังเธอจู่ๆก็มีบางอย่างที่คล้ายศพคน ถูกร้อยด้วยเอ็นแล้วเชิดไปมาในอากาศจำนวนหลายตัว ทุกตัวมีใบหน้าเหลือกโพลง แขนขาบิดเบี้ยว น่าสยดสยองสิ้นดี

"เวรแล้วไง" เรนครางเบาๆ

ตุ๊กตาเชิดของเด็กหญิงถูกบังคับให้เดินมาล้อมจับพวกเขา แล้วพยายามล็อคตัวทุกคน แต่ทุกคนในที่นี้ใช่ว่าจะธรรมดาเหมือนที่เด็กหญิงเคยเจอมาเท่าไหร่

อาเรียใช้มีดของเธอเข้าตัดเอ็นหุ่นเชิดพวกนั้น แล้วแทงกระหน่ำซ้ำไปยังซากศพ อาริเซียเห็นดังนั้นจึงเอามีดพกของเธอตัดเอ็นบ้าง เมื่อตัดเอ็นแล้วซากศพพวกนั้นก็ร่วงไปกับพื้นเหมือนศพธรรมดา

"นี่ใช่มั้ย ที่เขาเรียกว่าหุ่นเชิด" เรนพยายามสลัดตุ๊กตาศพหุ่นเชิดที่เกาะตัวเขาอยู่

"อย่ามาเล่นมุกแป้กแถวนี้นะย่ะ!" อาริเซียถึงกับเตะก้านคอศพหุ่นเชิดจนดังกร็อบ เหมือนว่าคนโดนเตะเป็นเรนยังไงยังงั้น

"ไม่รักชีวิตเอาซะเลยนะ!" กัญญาสลัดหลุดจากศพหุ่นเชิดตัวหนึ่งแล้วเตะเอ็นของมัน ถึงไม่ทำให้เอ็นขาดแต่มันก็ทรุดลงกับพื้น กัญญาเห็นว่าได้ผลเลยยิ้มออกมา

"ฉันว่าเธอน่ากลัวกว่าผีน่ะ" วินบอกกับเรนและอาริเซีย ทั้งคู่ก็พยักหน้านิดๆ

"เก่งกว่ากลุ่มอื่นที่เข้านะค่ะ หนูคงประมาทไป" เด็กหญิงเรียกตุ๊กตาหุ่นเชิดที่เหลืออยู่และไม่โดนทุกคนตัดเส้นเอ็นกลับมา

"เธอเป็นใคร ต้องการอะไร" กัญญาถาม

"หนูเหรอค่ะ คิกคิกคิก หนูเสียชีวิตเพราะแม่เลี้ยงฆ่า แล้วเอาศพมาทิ้งที่นี่ หนูเลยต้องวนเวียนอยู่ที่นี่ แล้วก็หาอะไรสนุกๆ ทำไปเรื่อยๆ คิกคิกคิก ถ้าอยากรู้เกี่ยวกับที่นี่อีกก็ตามหนูมาสิค่ะ" เด็กหญิงชี้ไปข้างบนแล้วลอยทะลุเพดานขึ้นไป พวกหุ่นเชิดก็หายไปด้วย

"ตามไปดีมั้ย" เรนถามความเห็น

"ลองดูก็ได้" อาริเซียพยักหน้าแล้ววิ่งตามไป

............................................

เหล่าวิญญาณที่ตายไม่สงบ มีจิตอาฆาต พยาบาท ที่ถูกฆ่าตายที่โรงแรมนี่ รวมตัวกันเพื่อจัดการกับผู้บุกรุก

"ฆ่ามันเลย" หวานหญิงสาวที่ผูกคอตาย เธออาวุโสที่สุด และมีจิตพยาบาทที่สุดพูดขึ้นมาก่อน เธอพยายามฆ่าทุกคนที่เข้ามาที่นี่

"แต่เขาทำให้เราไปสู่สุคติได้!" สาเด็กสาววัยรุ่นที่ต้องตายตั้งแต่อายุยังน้อย และมีความแค้น พยาบาทน้อยที่สุด เพราะเธอจงใจจะฆ่าเฉพาะพวกอันธพาลเท่านั้น

"หมายถึงไอ้เจ้านั่นที่อยู่ในห้องน้ำนะเหรอ" เดชชายหนุ่มที่ถูกฆ่าโดยเพื่อนตัวเอง เขาทะเลาะวิวาทกันรุนแรงและถูกฆ่าที่บ้านเพื่อนในซอยนี้ แต่ถูกเอาศพมาทิ้งที่นี่ เขาไม่ฆ่าใครถ้าพวกนั้นไม่ลองดีและท้าทายจริงๆ

"แต่หมอนั่นมันถูกส่งลงนรก!" หวานตะคอกขึ้นมา เธอค่อนข้างหัวรุนแรง และมองทุกคนในแง่ร้าย เพราะความพยาบาทที่บังตา

"เพราะหมอนั่นมันไม่ยอมปล่อยความแค้นหรอก ความแค้นที่ไม่ยอมปล่อยวาง ดึงให้มันลงนรกเอง" สาค้านขึ้นมา เธอมักจะทะเลาะกับหวานเสมอ เพราะอุปนิสัยที่ตรงข้ามกันโดยสิ้นเชิง

"คิกคิกคิกคิก พวกนั้นขึ้นไปดาดฟ้าแล้วค่ะ" เกศเด็กหญิงตัวน้อย เธอถูกหวานชักนำให้เดินตามทางของตนเอง ด้วยความที่ไม่รู้ประสีประสาอะไร ทำให้กลายเป็นวิญญาณร้ายโดยไม่รู้ตัว

"พวกนั้นเขาไม่ได้ทำอะไรผิดน่ะ" สาค้านอีกครั้ง เดชกับสามักจะเป็นแกะดำในหมู่วิญญาณ เพราะจิตใจที่ไม่พยาบาท และค่อนข้างจะใจดีด้วยซ้ำ

"พวกมันมาที่นี่เพื่อลองดีกับพวกเรา ยังไงพวกมันก็ต้องตาย" หวานพูดวิญญาณทุกตนก็เห็นด้วย จิตใจของพวกนี้มันถูกความแค้น ความพยาบาทกลืนกิน จนเหลือแต่ความมุ่งร้ายทั้งนั้น

"ถ้าพวกมึงไม่หยุดพูด กูจะให้พวกนี้กัดกินมึงให้หมด" หวานพูดขู่ ก่อนจะหายตัวไปเพื่อฆ่าทุกคนที่มาลองดี ณ ที่แห่งนี้

"คิกคิกคิกคิกคิก จะฆ่าใครต่อดีน้า" เกศตามหวานเพราะอยากดูอะไรสนุกๆ

วิญญาณเร่ร่อนและวิญญาณพยาบาท มองเดชกับสาครั้งสุดท้าย แล้วตามหวานไป เดชกับสาถูกพันธนาการเหมือนเคย เพราะหวานไม่ต้องการให้พวกเขาช่วยชีวิตคนพวกนั้น เดชกับสามองหน้ากันอย่างอับจนปัญญา

'ใครจะตายเป็นรายต่อไปกันนะ'
 

.....................................................................

ป.ล นี่คือการเชือดไก่ให้ลิงดู รินสมัครแล้วไม่มาเม้นต่อ ตายคนแรก เหอๆๆ
ป.ล 2 บทหน้าตายมากกว่า 1 แน่ๆ เตรียมใจเอาไว้นะจ้ะ
ป.ล 3 ไททันกับฟาโรห์ ไรท์กำลังหัดแต่ง NC ของตัวเอง 555 บอกไว้เฉยๆ ไม่แจกหรอก เพราะแต่งกาก 
ป.ล 4 ต่อแต่นี้ไปไรท์จะอัพคำถามเรื่อยๆ นะค่ะ เพื่อจะได้พิจารณาว่าใครควรตายก่อน ตายหลัง ถึงจะตอบทุกคำถามแต่ถ้าอันไหนไรท์พิจารณาว่าตอบไป แบบขายผ้าเอาหน้ารอด ก็ตายอยู่ดีจ้า เข้าไปเช็คบทที่มีคำถามอย่างสมำเสมอด้วยนะ 
ป.ล 5 (หลาย ป.ล จริงวุ้ย) ไรท์ต้องไปต่างจังหวัดประมาน 1 อาทิตย์ นับจากวันศุกร์นี้ ดังนั้นไรท์จะไม่มาอัพพักหนึ่งนะจ้ะ อดใจรอด้วย