คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ไม่คาดคิด (มีตอนพิเศษ)
'ที่ไหน...นั่นอะไรนะ'
'ผมมอออไปยัวามมืรหน้า'
'สอเท้า้าวออไปไม่มีุหมาย'
" นาอิบ นาอิบ "
นั้นเสียอใรนะ แม่เหรอ?
อยู่ๆภาพรหน้า็ปราึ้น ผมอยู่ในห้อสี่เหลี่ยม เสียเพลาเรื่อเล่นเ่าบรรเลัไปทั่วห้อ ผมเินสำรวห้อที่ออแบบีไสวยหรู
านศิลปะเรียรายเป็นระเบียบ ภาพวาามมีแวนประับามพนั ลิุ่หลาบอ่อนปนในอาาศ สายาผมเหลือบไปแผ่นหลัอใรสัน ิรรในลุมาทอัฤษผู้ี ถือพู่ันแ้มสีลบนผืนผ้าใบอย่าใเย็น
' แ็ ' ผมเอ่ยึ้นทำให้ิรนนั้้น่อยๆหันมา ใบหน้ามทีุ่้นเย วาสีอำพันสใส รอยยิ้มที่เเสนอบอุ่นปรา วใาู่นั้นมอผ่านผมไป
หิสาวในุโลลิ้าสีมพูอ่อนลายลูไม้สีาวเินผ่านผมไปหาแ็ ผมสีทอุหิผู้ีในอัฤษ เธอสวยมาริๆ
'มาหาผมที่นี้ ิถึผมเหรอรับ' เเ็ับมือเธอแล้วประทับูบบนหลัมืออย่าแผ่วเบา
'ิถึสิะ' เธอส่รอยยิ้มละมุนให้ับแ็
'ผม็ิถึุเ่นัน'
ผมไ้แ่ยืนมอภาพรหน้าอย่าเ็บปว เาทั้สอเหมาะสมัน ทั้หมมันวรู่ันและแล้วทุอย่า็แสลายล ภาพทั้หมเปลี่ยนเป็นโศนารรม
'ไม่! ไ้โปร...อึ ื่นึ้นมาสิ ไ้โปร...อย่าทิ้ผมไว้นเียว' เสียร่ำไห้โศเศร้าัึ้น ผู้น่าเ้ามามุูสภาาร์
'ไม่ๆ..อย่าทิ้ผม มอผมสิที่รั...ไม่!!ฮือ!!...ไม่!!!! ลืมาสิ!!!!" เสียวามเ็บปวั้อไปทั่ว แ็อร่าหิสาวผมสีทอไว้ ร่าที่ไม่มีแม้แ่ลมหายใ
เิอะไรึ้น......ผมมอูภาพอแ็ที่ไม่เยเห็นมา่อน เาูเ็บปวนเหลือหัวใแหลสลายไป ผมสสานเเ็มาผมรู้ีว่าวามสูเสียมันเป็นยัไห
นาอิบ...นาอิบ ูบิาร์'
"ใรนะ!!...ใรเรียผม?" อยู่ๆ็มีเสียเรียื่อผม....ผมหันหลัไปมอพบับวามว่าเปล่าสีำ พอหันลับมาทุอย่า็หายไปหมเเล้ว
'ลับมา นาอิบ'
เสียนั้นัึ้นเรื่อยๆ ผมุ้นเยับเสียนี้ ลิ่นุหลาบอ่อนๆประำัว
"แ็!!!! นายอยู่ไหน"
"ทานี้..อีนินาอิบ"
ผมวิ่ามเสียนั้นไป มันัึ้นเรื่อยๆนัเน ผมเอื้อมมืออไปหวัว่าะไว้ว้าอะไรเอาไว้แน่นอนผมับอะไรบ้าอย่าไ้ นิ้วเรียวประสานมือับผมและ่อยๆปรานรหน้า
'ลับันเถอะ'
ทุอย่าสว่าึ้นอีรั้
อนสั้นรับ
To be......................
่อไป็ะhappyแล้ว มั้ ิิิ
--------------------------------------------------------------
พิเศษานเียน
(ืนลอ ภาน้อแว่นอัวล)
ห้อJoker
(Lucky)
เพี๊ยะ!!! เสียฝามือฟาลไปบน้นแนอนัล่าอย่าเเร
"โอ๊ย!!!!SMเหรอลัี้!!" เสียเร้อออมา
"็นายลาันออมาาานทำไม แล้วยัร่วมมือับเอ็มับันใส่หูแมวอี!!!"ผมทำหน้าอล
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ....็นายน่ารันี้"เหัวเหราะออมา
"ื่อ!!!ันะลับ!!"ผมลุึ้นเรียมออไปาห้อ
"เี๋ยว่อน"เว้าแนอผมแล้วึเ้ามาอ
"อ่ะ!!!!ะทำอะไรนะ"ผมหน้าแ
"นายไม่ิะออไป้วยุแบบนี้ใ่ไหม?"มือหนาลูบ้นาอผม และผมยัไม่ไ้ถอุเมทออ
"ยะ!!!อย่าสิ!! ไม่ไ้นะ!!"ผมหน้าแว่าเิม เาหยุมือแล้วอผมไว้แน่น
"นายรู้อยู่แล้วใ่ไหม..ลัี้"เาบหน้าลับไหล่ผม ผมเอื้อมมือไปลูบผมเาเิปลอบ
"รู้อยู่แล้วรับ ันำนายไ้ โ๊เอร์ "ผมพูอย่าอ่อนโยน ไม่ว่าเมไหนๆที่ผมเอเาวาู่นั้นะ้อมอผม้วยวามห่วใย เาะแล้ทำเป็นไม่เห็น เาไม่เยีผม ไม่เยทำร้ายผม ปล่อยผมเป็นอิสระ นทุนบอว่าผมโีเินไป
"ลัวันรึป่าว"เสียอเยััอู้อี้
"อะ..ฮ่าๆๆๆไม่ลัวรับเพราะนายไม่เยทำร้ายันสัรั้"ผมหัวเราะออมา
"......"ไม่มีเสียอบาเ เาถอยออมามือหนาลูบแ้มผมเบาๆ ่อนส่รอยยิ้ม
"ั้แ่รั้แรนายูหวาลัวมาเลยนะ เหมือนเเมวน้อยที่ลัวโลใบนี้"
"นาย็รู้นี้ว่าฮันเอร์นอื่นๆอบทำร้าย"
"ฮ่าๆๆ็มันเป็นเม"
"เมทรมานอพวนาย อะ!อือ!"
เประบปาผมอย่ารวเร็วพร้อมสอลิ้นอุ่นๆเ้ามาพันโยที่ผมไม่ทันไ้ั้ัว วามร้อนในห้อเริ่มประทุึ้น เถอนูบออมาผมสูเอาอาาศเ้าปอทันที
"อยู่้าๆันไ้ไหมลัี้"เสียแหบัึ้น้าๆหูผม ลมหายใเป่ารใบหู
"แฮ่..แฮ่..ไ้สิรับ แ่นาย้ออยู่้าๆันเหมือนัน"ผมโอบออเทำให้ร่าายแนบิัน
"นายะไปาันไม่ไ้แล้วนะ..หึๆๆ"เาัวผมแนบิับเียนุ่ม
"ันยอมยหัวใอันให้นาย โ๊เอร์"ผมเอื้อมมือไปับใบหน้าเโน้มลมา ยามที่สอประสานและสั่นลอไป้วยวามสุ
"ั้นันะแลหัวใอันให้นายลัี้"
สิ้นสุประโยใน่ำืนร่าทั้สอ่ามอบวามรัเเละวามสุให้ัน เสียบรรเลรัอสอร่าัึ้นสมัหวะ
"อึ!..โ๊เอร์"
เสียราปนหอบัึ้นในห้อสี่เหลี่ยมว้า ่ำืนผ่านไป เียิไร์ที่มั่นอนนี้ับสั่น่อนยามทั้สอร่ายับาย
"ันรันายลัี้" เสียแหบัึ้นเมื่อไลสุทา
"อะ!...อ๊า!!!..ัน็!!อ๊ะ...รันาย...โ๊เอร์!!อื้อ!!!อ๊ะ!!"
ทุอย่าถึปลายทาวามสุ่อนทุอย่าะหยุลใน่ำืนอันยาวนาน เสียหอบัเป็นระยะเปลี่ยนเป็นเสียลมหายใสม่ำเสมอ
บ.
อนพิเศษ ืนลอ ภาน้อเเว่นอัวล
ปล.ะโนแบนรึป่าว!!!!! ถ้าโน็...อาเมนไรท์้วยนะรับ รีที่น่ารั
ความคิดเห็น