คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : วันที่ 02 - หาข้อมูล
วันที่ 2 – หาข้อมูล
เพลย์ : ทำไมผมต้องมาทำไรอย่างนี้เนี่ย
พ่อ : แค่นี่ทำเพื่อพ่อ ไม่ได้อย่างงั้นเหรอ
เพลย์ : ได้สิ / พ่อ : จริงนะ?
เพลย์ : ค่าจ้าง 3 พัน / พ่อ : T^T
หลังจากที่ทานอาหารที่ทำจากเนื้อของราชาหมูป่าอย่างง่ายๆเสร็จ ก็เดินออกจากป่ากลับทางเดิม ซึ่งเสียเวลาไปเกือบ 5-6 ชั่วโมง เนื่องจากหลง กว่าจะมาถึงเมืองก็ปาไป 2 ทุ่มในเกมส์แล้ว และเดินไปเดินมา เขาก็เห็นว่า แม้ HP (เลือด) เขาจะเต็มแล้ว แต่ว่า แผลมันกลับไม่หาย ทำเอาเขาสงสัย เพราะปกติควรหาย
แต่เขาก็เลิกสนใจ แล้วเดินไปยังโรงแรม แล้วก็เปิดประตูเข้าไป
“ต้องการห้องพัก เท่าไรเหรอครับ” เพลย์ ถามทันที ที่เดินไปถึงเคาทเตอร์
“ต้องการแค่ออฟไลน์เฉยๆ หรือ ต้องการอย่างอื่นด้วยครับ”
“เอาแบบที่ มีห้องอาบน้ำ กับเตียงสักเตียงน่ะครับ”
“วันละ 400 ดีน จ่ายตอนเช็คเอาท์ครับ” พนักงานบอก “ขอบัตรเพื่อยืนยันด้วยครับ”
เพลย์ยื่นบัตรให้ พนักงานก็รับไป ก่อนจะส่งคืน “ชั้น 4 ห้องที่ 9 นะครับ ที่ประตู จะเป็น เลข 49 สามารถใช้บัตรเปิดได้เลยครับ ต้องการอะไรอีกหรือเปล่าครับ”
“อยากถามอะไรหน่อยนะครับ”
“เชิญถามได้เลยครับ ถ้าอยู่ภายในขอบเขตที่ตอบได้จะตอบให้ครับ”
“แผลนี่ ทำไงถึงจะหายเร็วๆเหรอครับ”
“อ๋อ ผู้เล่นใหม่ สินะครับ แผลจะหาย มีแค่ 3 วิธีครับ 1 คือ รอให้หายเอง 2 ใช้ยา หรือ สมุนไพรที่ไว้รักษาแผลโยครง กับ 3 ไปที่โรงพยาบาลครับ”
“ขอบคุณครับ ว่าแต่ ถ้าจะถามนอกขอบเขตของพี่นี่ผมต้องไปถามที่ไหนครับ”
“ถามได้ที่ ร้านขายข้อมูลของระบบ หรือ สมาคมที่ขายข่าวครับ”
“ขอบคุณครับ” เพลย์ก้มหัวให้ก่อน เดินไปขึ้นลิฟต์
และ วันแรกภายในเกมส์ ก็จบลงด้วยเลเวล ที่เลื่อนมา 12 ระดับ
เช้ามาเพลย์ก็ลงไปจ่ายค่าเช่าห้องพัก หลังจากออกมาก็สังเกตุแผล พบว่าแผลเล็กๆ แบบรอบแมวข่วน ได้หายไปบ้างแล้ว แผลที่ ใหญ่มาหน่อยก็เล็กลงแล้ว ทำให้เขารู้ว่าคนสร้างเกมส์ก็ไม่ได้ใจร้ายเกินไปนัก
แผลที่เหลืออยู่เพลย์ก็เลิกสนใจ เพราะมันไม่ได้ส่งผลอะไรกับเขา
เพลย์เดินตรงไปยังร้านขายข้อมูลของทางระบบทันที เนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาแค่ 6 โมงเช้า ธรรมดาเขากินข้าวตอนเกือบๆ 8 โมง
เมื่อมาถึงเพลย์ก็มองไปรอบๆ พบว่าเป็นเพียงห้องเล็กๆ ที่มีคนอยู่หลังเคาเตอร์ กับทางแคบๆหน้าเคาทเตอร์ นอกจากนั้นไม่มีอะไรเลย
“เอ่อ... ที่นี่ใช่ร้านขายข่าวของทางระบบหรือปล่าวครับ” เพลย์เดินตรงเข้าไปถามทันที
“กรุณาจ่าย 100 ดีนก่อนครับ” ชายที่หน้าตาปานกลาง พนเจอได้ทั่วไปบนโลกเอ่ยตอบเขา
“ขอเปลี่ยนคำถามครับ” เพลย์บอกทันที ใช่ชัวร์สภาพนี้
“ขอทราบขอบเขตคำถามที่ตอบได้หน่อยครับ” เพลย์เปลี่ยนคำถามเป็นคำถามแบบนี้เพราะเขามั่นใจว่าต้องมีการจำกัดขอบเขตแน่ๆ คิด พลางส่งบัตรประจำตัวให้
“ขอบคุณครับ ขอบเขตของเรา คือ ค่าเฉลี่ยเลเวลของมอนสเตอร์แต่ละสถานที่ ที่อยู่ NPC วิธีผ่านภารกิจ’ธรรมดา’ และข้อมูลที่ทางระบบอนุญาติให้เผยแพร่ได้ครับ”
“งั้น ข่าวที่ซื้อจากที่นี่ได้ กับ ซื้อที่สมาคมได้ต่างกันยังไงเหรอครับ?” เพลย์ถามพร้อมยื่นบัตรออกไป
“ที่นี่ขายข่าวเฉพาะที่ระบบให้ขาย โดยมี แค่ 2 ราคา คือ 100 ดีน และ 10000 ดีน ส่วน ของสมาคม จะขายทุกอย่างที่พวกเขารู้ แต่ราคาไม่แน่นอนครับ”
“งั้นคำถามต่อไป วิธีการ ได้จะได้ครองเมืองละครับ”
“มีกิลล์แล้วไปบุกตีเมืองช่วงเปิดที่เปิดให้ตีครับ” เพลย์ที่ได้คำตอบก็หรี่ตาลงกำคำตอบแบบกำปั้นทุบดิน
“การบุกตีเมือง ต้องทำยังไงถึงเป็นการแสดงว่าครอบครองเมืองแล้วละครับ?”
“แล้วแต่เมืองจะกำหนดครับ มีตั้งแต่การเอาธงของตัวเองไปใส่แทนธงเมือง การฆ่าเจ้าเมือง การไปนั่งบนบัลลังค์ ครับ”
“ขอบคุณครับ” เพลย์ ตอบเมื่อได้ข่าวที่พอใจ ณ ขณะนี้แล้ว แม้จะเสียไป 400 แต่ได้เพียงคำตอบ ที่ คล้ายคำตอบมา 3 คำตอบเท่านั่น
หลังจากออกมาเพลย์ก็เดินตรงไปยังร้านอาหารทันที ภายในมีคนจำนวนมากนั่งอยู่ จนเต็มร้าน ซึ่งเขาก็เดินขึ้นไปชั้น 2 ทันที
หลังจากไปนั่ง เขาก็เช็คยอดเงินที่มี พบว่าตอนนี้ ตัวเองมีอยู่ 14950 ดีน แล้วเขาก็เปิดดู พบว่าอาหารส่วนมาก ราคา เกือบ 500 ขึ้นทั้งนั้น มีแต่ ซาลาเปา 3 ลูก ที่ราคาเพียง 50 บาท ซึ่งเขาก็ไม่ได้รังเกียจที่จะสั่งมันมากิน
หลังจากที่พนักงานเดินมา เขาก็สั่งไปทันทีว่าซาลาเปากับน้ำชาร้อน อย่างละ 1 ที่ รวม 70 ดีนเท่านั้น ทันทีที่สั่งจบ เขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้นทันทีจากด้านหลัง
“แหมๆน้องสาว สั่งแค่นี้ไม่ต้องมาถึงร้านอาหารก็ได้มั้ง ไปที่ศูนย์บริการผู้เล่นมือใหม่ ก็มีขาย ถูกด้วยนะ” เพลย์ที่ตอนแรกเรียกน้องสาว ก็ไม่รู้ว่าพูดถึงใคร แต่ประโยคหลัง ทำให้เขามั่นใจว่าพูดถึงเขา เพราะเขาไม่ใช่คนโง่
สายตาเพลย์ตวัดไปมองคนที่พูดอย่างเย็นชา ก่อนจะเลิกสนใจเมื่อพนักงานเอาซาลาเปา กับ น้ำชามาเสิร์ฟ
“น้องสาว อย่าทำเมินพี่สิจ๊ะ” คนที่พูดเดินมาเกาะไหล่เขา พลางยื่นหน้า ที่ดูแล้วน่าจะอายุมากกว่าเขา เกือบ 2 เท่าตัวมาข้างๆเขา
“ผมเป็นผู้ชาย” เพลย์บอก แต่เสียงที่เอ่ยออกไป แม้ไม่หวานแหลมเหมือนผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้เหมือนผู้ชายซะทีเดียว ทำให้ ผู้ชายคนนั้นไม่เชื่อ
“อ้าว น้องเป็นทอมเหรอเนี่ย ว้าแย่จัง” ชายคนนั้นปล่อยมือ ก่อนกลับไปนั่งที่เดิม ดูท่าเขาจะไม่ชอบคนที่เป็นทอม “แต่เป็นทอมที่แปลกนะ ไว้ผมยาวด้วย”
ผมยาว?
เพลย์ยื่นมือไปจับผมตัวเอง พบว่าช่วงด้านบน เหมือนตอนที่เขาเข้าเกมส์ แต่ช่วงหลังๆ มัดเป็นหางม้ายาวเกือบถึงเอวเลยทีเดียว
เห้ย! ทำไมตูไม่เห็นรู้ตัวเลย!!!
เพลย์ที่จับผมเสร็จก็ก้มหน้าลง และกัดซาลาเปาอย่างแรง พลางนึกแค้นในใจ
ไอ้ พนักงานรับสร้างตัวเฮงซวย...
ในห้อง Game Master ~
“ไง ที่ไปเป็นพนักงานสร้างตัวละครชั่วคราวเป็นไงบ้าง เจ” หญิงสาวคนนึงผมยาวสีดำขลับ ตวงตาคมกริบราวใบมีดโกนเอ่ยถามผู้ชาย ที่หน้าตาหล่อขาวผมสีน้ำตาล
“ก็ไม่... ฮัดเช่ย... อะไรมากอะ...” เจตอบ
“เป็นไข้หรือเปล่า”
“ไม่นะครับ เหมือนมีคนนินทามากกว่า”
“ไปทำอะไรไว้ละ”
“ไม่รู้สิ...”
ช่างเถอะ กลับมาที่เกมส์ดีกว่า
เพลย์แม้ไม่พอใจกับผมตัวเอง แต่ก็ยังทำอะไรไม่ได้สำหรับตอนนี้ เลยเลิกสนใจมันไปก่อน แต่เขาสัญญากับตัวเองไว้ ว่าต้องเอามันออกแน่ๆ
เขาเดินตรงไปที่สมาคมที่ขายข่าวสาร หรือ อีกชื่อคือสมาคมพิราบขาว (เพลย์ : ชื่อเห่ยว่ะ)
มาถึงก็พบว่ามีคนจำนวนมากกำลังต่อแถวซื้อข่าวอยู่ เพลย์เลยเดินไปต่อแถวกับเขาบ้าง ระหว่างนั้นก็สังเกตุรอบๆไปด้วย
ที่นี้ เป็นคล้ายๆสมาคม หรืออาจจะเป็นสมาคมเลยก็ได้เขาไม่รู้ แต่รู้สึกแปลกๆที่มันตั้งในเมืองเริ่มต้นได้ ทั้งที่สมาคม หรือ สมาพันธ์ ไม่ควรตั้งได้ในเมืองเริ่มต้นที่เป็นพื้นที่อิสระ หรือความจริงอาจจะเป็นสาขาย่อย เพลย์คิด
ที่นี่เป็นห้องโถงกว้าง ด้านในกว้างกว่ามองจากด้านนอกมาก มีเพียงชั้นเดียว โดยพื้นที่ 2 ใน 5 เป็นจุดที่พนักงานของสมาคม เปิดให้คนมาซื้อข่าว อีก 2 ใน 5 เป็นจุดรับซื้อข่าวจากผู้เล่น อีก 1 ที่ เป็นที่รับรองผู้เล่น เช่นบริการน้ำเปล่า หรือ ขายของเล็กๆน้อยๆ เช่นขนมปัง หรือ น้ำอัดลม
เพลย์ต่อแถวอยู่เกือบชั่วโมง ก็มาถึงคิวตัวเอง
“น้องสาวต้องการซื้อข่าวอะไรเหรอจ๊ะ” เสียงผู้ชายหน้าม่อถามทันทีที่เพลย์มาถึง ซึ่งก็ทำให้เพลย์ไม่พอใจตวัดสายตาไปมองทันที แต่เหมือนมันไม่สนใจ แถมยังพูดต่ออีกว่า “เดี๋ยวพี่ลดราคาให้ด้วยเอามั๊ยเอ่ย?”
ด้วยเหตุนี้เพลย์เลยเลิกแก้ข่าวที่ว่าตัวเองเป็นผู้ชายทันที
“หนูอยากถามว่า ตอนนี้แต่ละเมืองมีกิลล์ไหนครองอยู่บ้างอะ” แถมทำเสียงหวานพูดโกหกต่ออีกต่างหาก
“ข่าวนี้พี่ขายแค่ 1500 ดีนพอแล้ว เอามั๊ยจ๊ะ” ผู้ชาย ที่ขายข่าวพูด เพลย์ช้อนสายตาขึ้นมองอย่างหวานเยิ้มไม่สมเป็นผู้ชาย แต่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนเรื่องที่ว่า ผู้ชายที่เห็นเข่าแทบทรุดกับความน่ารักของเขา
“ลดอีกหน่อยไม่ได้เหรอคะ หนูไม่ค่อยมีเงินเพิ่งมาเล่นใหม่”
“เอ่อ... 1300 แล้วกัน มะ...ไม่สิ หนึ่งพัน... หนึ่งพัน” ผู้ชายคนนั้นตอบ และแก้ทันทีเมื่อเห็นเพลย์ ทำหน้าเศร้า
“อีกหน่อยนะคะ” เพลย์ ขอต่อ
“ไม่ได้แล้ว พี่ให้ได้แค่นี้จริ.... โถ่เอ๊ย~ 500 ก็ได้วะ” คนขายข่าวอดใจไม่ไหวเมือ่เห็นเพลย์ทำหน้าราวกับจะร้องไห้ใส่ตัวเอง
“ขอบคุณนะพี่ชาย” เพลย์ว่าพลางรับกระดาษ ที่คนขายข่าวส่งให้พร้อมเอาบัตรรูดช่องรูดการ์ดข้างหน้า พร้อม ยกมือบ๊ายบาย แล้วเดินออกมาข้างนอก รอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฎบนใบหน้า พร้อมจับผมหางม้าด้านหลัง
ดีและที่ไม่ได้ตัดออก สงสัยต้องเปลี่ยนไปขอบคุณเจ้าจีเอ็มนั่นแล้วสิ เพลย์คิดพลางเดินยิ้มแป้นไป...
หลังจากซื้อข่าวเสร็จ เพลย์ ก็เดินออกนอกเมืองพร้อมเปิดข้อมูลที่ได้มา สำหรับเกมส์นี่มีเกือบ 40 เมือง ซึ่งมีผู้เล่นครองไปแล้ว เกือบ 30 มอนสเตอร์ครองอีกประมาณ 6-7 ที่ แล้วที่เหลือยังเป็นของ NPC ซึ่งเขาก็ไม่สนใจว่าใครจะครองที่ไหน ตอนนี้เขาสนเฉพาะที่ของ NPC ครองเท่านั้น
วางแผน ช่วง 4-5 วันนอกเกมส์ เก็บเลเวลดีกว่า หลังจากนั้น วันที่ 5-6 ก็ไปเปลี่ยนอาชีพ 7-8 ก็ไล่หาเควส รวมถึงหาไอเท็มช่วยเราสู้ 9 ก็ฝึกใช้สกิลของเกมส์ให้คล่อง พร้อมกับหาพวกที่จะมาช่วยตีเมือง และ วันที่ 10 ก็จบภารกิจ
เพลย์คิดในใจพลางยิ้ม
แต่ขอให้มันมีอะไรที่ทำแผนพังหน่อยเถอะ ไม่งั้นหน้าเบื่อตายชักเลย
หลังจากนั้น เพลย์ก็เดินเข้าไปในป่าอีกครั้ง โดยคราวนี้เข้าไปลึกกว่าเดิมหน่อย ผ่านกลุ่มฝูงหมูป่าไป ลึก ก็เจอสัตว์อสูรเลเวล 15 รูปร่างเตี้ย ตัวเล็กแค่สูงกว่าเอวนิด ตัวเขียวๆ จมูกแหลม หูยาว หัวโล้น ถือตะบองไม้ตะบองหิน เบ้าตาลึก ซึ่งนี่คือปีศาจเผ่าก๊อบบิน ซึ่งเขาที่เคยดูการ์ตูนก็รู้จักมันมา ปกติน่าจะโจมตีก่อนและเน้นรุม แต่ไม่แข็งแกร่งมากมาย
เพลย์ยิ้ม ก่อนหยิบหินแถวนั้นขวางใส่หัวมัน ซึ่งมันก็หันมามองอย่างไม่พอใจ แล้วเดินมาดู ซึ่งตอนนั้นเพลย์ได้หลบหลังต้นไม้แล้ว
มันเดินต้วมเตี้ยมเข้ามา พอถึงระยะ เพลย์ก็กระชากตัวมันเข้ามา พร้อมเอามีดปาดคอทันที หลังจากนั้น ก็ปีนขึ้นต้นไม้อย่างไว ซึ่งเพื่อนมัน 2-3 ตัวก็วิ่งมาดูศพเพื่อนทันที หลังจากนั้น เพลย์ก็โดดลงมาเหยียบลงบนหัวตัวกลาง และด้วยย้ำหนักที่มากกว่า ก๊อปลินเกือบ 2-3 เท่าตัว ทำเอามันล้มหน้าฟาดพื้นปางตายทันที ซึ่งเวลาเดียวกับที่เพลย์ลงมานั้น คฑาเขี้ยวราชันย์ที่อยู่มือขวาก็แทงทะลุลำคอตัวนึง มีดเริ่มต้นในมือซายก็แทงทะลุลำคออีกตัว
ทั้งหมดเกิดในเวลาไม่ถึง 2 วินาที และเพลย์พอเดาได้มันต้องมาจากด้านหลังอีก เพลย์เลยหมุนตัว แทงคฑาราชั้นออกไปทางด้านข้างของต้นไม้ที่เขาลอบฆ่าพวกมัน ทะลุเข้าที่เบ้าตาตัวนึง แล้วเขาก็ขว้างมีดออกไปทันที
ฉึก
ถึงแม้เขาจะเล็งหัวตัวซ้าย แต่ก็ถือว่าไม่เป็นไร เมื่อมันปักคอตัวขวา ผลคือเท่ากัน เพลย์ หมุนคฑาฯอย่างไว สะบัดเอาร่างที่ถูกแทงปลิวใส่พวกของมัน แล้วฟาดอีกตัวที่วิ่งเข้ามาจนลอยขึ้นฟ้า
เพลย์ เอาขากดลงบนพื้นเป็นจุดหมุน บิดข้อเท้า ก่อนตวัดคฑาเขี้ยวราชันย์ขนานกับพื้นเป็นวงกลมรอบตัวจนฝุ่นกระจาย ในตอนนั้นเอง ก็มีเงาไหลตามหลังคฑาเขี้ยวราชันย์ของเพลย์ไป ซึ่งมันก็ตัดตัวของก๊อปลินขาดครึ่งทุกตัว
เพลย์อยู่ในท่ายื่นแขนซ้ายไปด้านหลัง แขนขวาที่จับคฑาไว้ยื่นไปด้านหน้าโดยที่คฑาลากพื้น แล้วเขาก็เอ่ยออกมา
“กังหันสังหาร~”
/ผู้เล่น นอสเฟอราทู เรียนรู้สกิลกังหันสังหาร ของอาชีพ วอริเออร์ จากการทดลองใช้สกิลค่ะ/
“เจ๊งเป้ง!!!”
ความคิดเห็น