คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันที่ 01 - เก็บ เลเวล
วันที่ 1 – เพิ่มระดับ
เพื่อน : เกมส์ เล่นแล้วไม่ดีจริงเหรอ เพลย์?
เพลย์ : ก็ไม่เชิง มันอยู่ที่คน.../เพื่อน : ยังไงอะ?
เพลย์ : ก็ถ้าเอาแต่เล่นมันก็ไม่ดี แต่ถ้าเล่นแล้วคิดตาม
แล้วเป็นเวลา ก็มีประโยชน์นะ
เมื่อผ่านประตูมาเพลย์ ก็มองรอบตัว พบว่าเป็นเมืองที่มีคนอยู่ประปราย ไม่ค่อยเยอะเท่าไร ส่วนตัวเมืองก็เรียบๆง่ายๆ สไตล์โรมัน ไม่ใหญ่มากเท่าไรเพราะตอนนี้เขาอยู่กล่างเมือง มองไปได้แทบจะทั่วเมืองเลยทีเดียว และตรงหน้าเขาคือ อาคารรับรองผู้เล่นใหม่
เขาที่รู้ว่ายังไง ที่ตรงหน้าก็เป็นที่จำเป็นที่ต้องเข้าไป เขาเลยเดินไปอย่างไม่ลังเล
“สวัสดีค่ะ มารับของผู้เล่นใหม่ใช่มั๊ยคะ?” หญิงสาวคนนึงอายุประมาณ 20 หน่อยๆ หน้าตาค่อนข้างสวย อย่างน้อยก็เรียกได้ว่าสวย ทักเขาขึ้น
“ครับ”
“นี่คือของสำหรับผู้เล่นใหม่ค่ะ ดาบสั้น ระดับ F 1 เล่ม กล่องอาหาร 1 กล่อง กระติกน้ำ 1 ใบค่ะ” หญิงสาวบอก
“แค่นี้เหรอครับ” เพลย์ถาม
“ยังค่ะ กรุณานำมือวางบนแท่นด้วยค่ะ” หญิงสาวบอกให้เพลย์เอามือวางบนแผ่นเหล็กที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาก็เอามือทาบลงไปพบว่ามันใหญ่กว่ามือเขาเล็กน้อย “ผู้เล่น นอสเฟอราทู ยืนยันการเข้าเกมส์เรียบร้อยค่ะ และนี่คือบัตรประจำตัวนะคะ”
เพลย์รับบัตรที่มีชื่อในเกมส์ของเขา ระดับ พลังชีวิต มานา ช่องที่เขียนว่าดูรายชื่อเพื่อน สกิล สัตว์เลี้ยง ภูต รายละเอียดทั้งหมด ช่องเก็บของ และจำนวนเงินที่บอกว่ามีอยู่ 2,500 ดีน(หน่วยนับในเกมส์)
“คุณนอสเฟอราทู สามารถดูข้อมูลต่างๆได้จากในบัตรนะคะ ไอเท็มสามารถเก็บลงบัตรได้เลย ซึ่งตอนแรกมีให้ 30 ช่อง สำหรับไอเท็มที่ ใหญ่ กว่าบัตรไม่เกิน 50 เท่าตัว(ปึกบัตร 50 ใบ ทั้งความหนา และความกว้าง โดยเรียงยังไงก็ได้ เช่นยิ่งกว้างยิ่งบาง ยิ่งหนาก็ยิ่งแคบ) 1 ช่อง ใส่ได้ 99 ชิ้น แต่ถ้าใหญ่กว่า 1 ช่อง จะใส่ได้ 1 ชิ้นค่ะ”
“แล้วเพิ่มช่องยังไงครับ”
“อัพเกรดได้ที่ร้านค้าทุกร้านค่ะ 1 ช่อง ต่อ 5,000 ดีน ค่ะ” หญิงสาวบอก เพลย์ก็พยักหน้ารับ ก่อนเก็บของหันหลังกลับไป แต่เธอก็ยังได้ยินเสียงมาลอยๆว่า
“แพงชิป...”
เพลย์เดินออกมาจากตึกรับรองผู้เล่นใหม่ ก็เดินตรงไปยังประตูตรงหน้าสุดที่มีคนกลุ่มนึงกำลังสู้อยู่กับมอนสเตอร์ที่ออกจะเบสิคมากๆ
สไลม์
ซึ่งเพลย์ก็ไม่ได้มีเหตุผลที่จะเถียงอะไรอยู่แล้ว เลยชักดาบสั้นที่ได้มาออกมาฟาดลงบนตัวสไลม์พวกนี้ทันที
ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ!
แค่สามทีสไลมตัวแรกก็ดับชีวิตลงไป ระบบก็แจ้งว่า ได้เงินมา 3 ดีน กับ 20 ค่าประสมการณ์
ในสายตาเพลย์ที่ไม่เก่งเกมส์ออนไลน์ เงิน 3 ดีน สำหรับตัวอ่อนๆ ในสายตาเขาถือว่าเหมาะสม แต่กับคนที่เล่นเกมส์ออนไลน์มานานแล้ว จะเห็นว่ามันน้อยมากๆเลยทีเดียว!
เพลย์ที่จัดการตัวแรกเสร็จ ก็ต่อด้วย 2 3 4 5 6 ไปเรื่อยๆ จนกระทั้งขึ้น เลเวลที่ 2 หลังจากฆ่าไปเกือบๆ 10 ตัว
เพลย์ที่เห็นว่า สไลม์พวกนี้ แทบจะเรียกได้ว่ายืนๆนิ่งๆให้ตี มันไม่มีอะไรน่าสนุกเลย เดินไกลจากเมืองไปอีกนิดหน่อย ก็เจอหมาตัวสีน้ำตาลประปราย แต่มีคนจำนวนนึงอยู่แล้ว เพลย์เลยเดินผ่านไป จาก ถนนหินกลายเป็นทุ่งหญ้า แล้วเพลย์ก็เดินลึกจนเข้าไปในป่า
“อื้ม...” ที่นี่น่าจะเวลได้ละมั้ง เพลย์คิด
แซกๆ
เสียงบางอย่างเสียดสีกับใบไม้ดังขึ้น เพลย์เลยหลบหลังต้นไม้แล้วชะโงกหน้าออกไปดู ก็เห็น ฝูงหมูป่าจำนวนนึง เพลย์เลยค่อยๆย่องเข้าไป แล้วฟาดมีดลงไปอย่างแรก
จึก!
เสียงมีดจิ้มเข้าไปในร่างกายของหมูป่าแต่ก็แค่หน่อยเดียว แต่เท่านั้นก็เพียงพอ ที่จะทำให้ทั้งฝูงหันมามองเขาอย่างไม่พอใจได้
เพลย์ที่เห็นสายตาเข้า ก็ยกมือขึ้นเหนือหัว
“ผมขอโทษครับ แค่จะลองมีด...” เพลย์ยิ้มขืนๆแล้วพูดออกมา
ฟืดฟาด~! ตุบๆๆๆ
เสียงหายใจรุนแรงและเสียงฝีทำให้ทำให้เพลย์รู้ว่ามันไม่ปล่อยเขาไว้แน่ เขาเลยค่อยๆถอยหลัง แล้วหันหลังกลับ! สับตีนแตก!
“ช่วยด้วย!!!!!!” เพลย์ตะโกนเสียงดังลั่น แต่ไม่มีใครสนใจ (เพราะไม่มีใครอยู่แถวนั้น) เพลย์เลยกระโจนขึ้นต้นไม้แล้วปืนขึ้นไปอย่างไว แล้วไปเกาะอยู่บนกิ่งไม้ที่สูงเกือบ 10 เมตรจากพื้น ซึ่งเหล่าหมูป่าก็ไม่สนใจ พยายามที่จะโค่นต้นไม่ลงมาจนเขาเกือบร่วงไปหลายที แต่มันคงเห็นว่าต้นไม้ไม่เป็นอะไรเลย เลยเดินหันหลังกลับไปอย่างไม่พอใจ
“เกือบไปแล้ว...” เพลย์ลุกขึ้นยืน
จึก!!!
“อ๊ากก เจ็บว้อย อะไรวะ!!” เพลย์ร้องเมื่อ อะไรก็ไม่รู้แทงหัวเขาเลยเงยหน้าขึ้นไปมอง ก็เพิ่งจะเห็นว่า ต้นไม้ที่เขาอยู่ เป็นต้นทุเรียนที่มีผลทุเรียนขนาดใหญ่อยู่ และที่สำคัญ...
ผลดกซะด้วย...
เพลย์มองไปยังกลุ่มหมูป่า แล้วฉีกยิ้มที่ผู้ชายเห็นคงคลั่งไปกับความน่ารัก จนผันตัวเองไปเป็นเกย์หมด แต่ถ้าใครที่รู้จักดี จะรู้ว่า มันเป็นรอยยิ้มแห่งความฉิบหาย
“ได้เวลาเอาคืนที่ทำให้ตูวิ่งอย่างน่าอับอายแล้ว...” ว่าจบก็ตัดผลทุเรียนมาประคองไว้ในมือก่อนง้างขึ้นเหนือหัวแล้วทุ่มลงไป!!!
“ไง วงศ์” ในร้านอาหารร้านนึง ที่ตกแต่งอย่างสวยงาม มีคน 2 คนพึ่งจะรับประทานอาหารเสร็จ ทั้ง 2 คนอยู่ในชุทสูทพนักงานสีเทาดำ ซึ่ง 1 ในนั้นคือ พ่อของเพลย์ หรือ ที่อีกคนเรียกว่า วงศ์
“หืม? ว่าไงโก๊ะ”
“เรื่องของลูกแกน่ะ ข้าดูมาแล้วนะ”
“เป็นไงบ้าง”
“พูดตรงๆเลยนะ” โก๊ะบอก “แกจ่ายค่าพนันข้ามาเถอะ”
“เฮ้ย ทำไมว่างั้นวะ”
“หึ...”
“ยังไม่จ่ายเว้ย รอครบ 10 วันก่อน” วงศ์บอก “แล้วจะอึ้ง”
“มั่นใจจังนะ แล้วข้าจะรอดู” โก๊ะบอก แล้วลุกขึ้น
“จะไปไหน?”
“จะกลับแล้ว คุยจบแล้วไง...” โก๊ะทำหน้างงประมาณว่าถามทำไม
“อย่ามาเนียนชักดาบ ค่าอาหารหาร 2 เว้ย” วงศ์บอก
“รู้ดีอีก ชิส์”
“แฮก...ๆ” เพลย์ยืนหอบหายใจอย่างหนักหน่วงอยู่บนพื้น และตรงหน้ามีร่างหมูป่าขนาดยักษ์ เขี้ยวโง้งยาว
/ผู้เล่น นอสเฟอราทู ฆ่า ราชาหมูป่า ระดับ 25 ตาย ได้รับ ค่าประสบการณ์ 2,xxx,xxx และเงินจำนวน 9,650 ดีนค่ะ/
/ผู้เล่น นอสเฟอราทู ฆ่า หมูป่าตัวผู้ ระดับ 13 จำนวน 14 ตัว ตาย ได้ค่าประสบการณ์ xxxxx และเงินจำนวน xxx ดีนค่ะ/
/ผู้เล่น นอสเฟอราทู ฆ่า หมูป่าตัวเมีย ระดับ 12 จำนวน 10 ตัว ตาย ได้ค่าประสบการณ์ xxxxx และเงินจำนวน xxx ดีนค่ะ/
/ผู้เล่น นอสเฟอราทู ฆ่า ลูกหมูป่า ระดับ 3 จำนวน 2 ตัว ตาย ได้ค่าประสบการณ์ xxx และ เงินจำนวน xx ดีนค่ะ/
/ผู้เล่น นอสเฟอราทู ผ่านเงื่อนไข ระดับเพิ่มเป็น 12 ค่ะ/
“อ้า...” เพลย์ทิ้งตัวนอนลงบนพื้นแล้วหายใจเข้า “สุดยอด...”
“นี่สินะ แบบที่หาไม่ได้ในโลกจริง” เพลย์กางแขนออกข้างลำตัว แล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆๆๆ ต้องแบบนี้สิ ถึงจะน่าสนใจหน่อย ไม่ใช่ห่าอะไรแบบที่พวกนั้นชวนเล่น!” พูดกับอากาศ พลางนึกถึงตอนที่เกิดเหตุขึ้น
โครม!!
เพลย์ที่โดนหมูป่าล้อมก็ใช้วิธีปาลูกทุเรียนใส่มัน ด้วยจำนวนทุเรียนที่เยอะแยะมากมาย และ ขนาดที่ใหญ่โตของทุเรียน ทำให้มันใช้แทนอาวุธได้เป็นอย่างดี
เพลย์ฆ่าหมูป่าเก็บเลเวลอย่างเมามันส์ และฆ่าจนกระทั่งมันหมด เขาเลยนั่งพักบนกิ่งไม้ แล้วเสียงประกาศก็ดังขึ้น
/บรรลุเป้าหมาย บอส ราชาหมูป่า ระดับ 20 ได้ถือกำเนิด ผู้เล่นที่ระดับต่ำกว่า 30 แนะนำให้หาที่ซ่อนตัวหรือ รีบออกจากพื้นที่โดยด่วนค่ะ/
เพลย์ยังไม่ทันได้ตกใจ ต้นไม้ที่เขานั่งค่อยๆ เอียงลง ทำให้เพลย์ต้องรีบโดด ก่อนที่จะถูก ต้นไม้ทับเป็นแผ่น
เขาโดดลงมาพลางกลิ้งตัวเพื่อลดแรงกระแทก แล้วลุกขึ้นมา ก็เห็นตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องลงมากลิ้งบนพื้น
ร่างที่เหมือนหมูป่าทั่วไป แต่ว่าความสูงของตัวมันที่สูง 3 เมตรกว่า ด้วยร่างกายนี้คงทำให้มันโค่นต้นไม้ได้ในทีเดียว ซึ่งนั่นก็เพียงพอจะทำให้ เพลย์เตรียมตัววิ่งอย่างเต็มฝีเท้าได้แล้ว
เพลย์กับราชาหมูป่าจ้องตากันรายาหมูป่าค่อยๆค้อมหัวลง ขาหน้ายกขึ้นแตะพื้นเบาๆ เพลย์ย่อตัวลงเล็กน้อย หนึ่งเสี้ยววินาทีต่อมา ราชาหมูป่าพุ่งใส่เพลย์อย่างรวดเร็ว เพลย์ก็ดีดตัวขึ้นเอามือทาบบนหัวของราชาหมูป่า แล้วกลิ้งตัวใบบนแผ่นหลังใหญ่ของราชาหมูป่า แล้วพลิกตัวเล็กน้อย ชักมีดออกมาแทงลงบนหลังของราชาหมูป่าเพื่อ รั้งตัวเองไว้ให้อยู่บนหลังของมัน
ราชาหมูป่า ที่โดนแทงก็ร้องออกมา พร้อมกับกระโดดไปมาเพื่อพยายามที่จะสะบัดคนที่อยู่บนหลังมันออกไป แต่เพลย์เอามือนึงดึงขนมันไว้ อีกมือก็จับดาบไว้อย่างมั่นคง
“พยศ จังนะ ไอ้อ้วน” เพลย์พูดกับราชาหมูป่า พร้อกับค่อยๆ ดึงดาบออกมา ส่วนอีกมือก็จับขนมันไว้ไม่ปล่อย เมื่อดึงดาบออกมาแล้ว เพลย์ ก็ ตวัดใส่สีข้างของราชาหมูป่าอย่างไม้ยัง
ราชาหมูป่าที่โดนฟันก็ร้องอย่างโหยหวน พร้อมกับเกิดอาการวิ่งอย่างสะเปะสะปะ จนเกือบชนต้นไม้ไปหลายรอบ ในช่วงแรกเพลย์ก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่พอนานๆเข้า เมื่อ ราชาหมูป่าเริ่มพาเขา เข้าป่าลึก กิ่งไม้เริ่ม และ เฉียดหัวเขาไปหลายรอบ เพลย์ก็เริ่มที่จะทนไม่ไหว
เขาดึงดาบสอดเข้าฟักที่เอว พร้อมกับรอจังหวะที่กิ่งไม้ผ่านหัวเหนี่ยวตัวขึ้นไปอยู่บนกิ่งไม้ ส่วนราชาหมูป่า เมื่อรู้สึกว่า น้ำหนักบนหลังหายไป ก็เบรกตัวโก่ง แล้วหันหลับมามอง เมื่อเห็นศัตรู ก็วิ่งใส่ต้นไม่ที่เพลย์อยู่ทันที
เพลย์ ร้องออกมาอย่างตกใจทีนึง ก็จะกระโดดข้ามไปอีกต้นไม้นึง แล้ว แอบหลังลำต้นของต้นไม่ทีเขาอยู่ ไม่ให้ราชาหมูป่าเห็น
แล้วเขาก็เห็นเจ้าราชาหมูป่าพุ่งชนต้นไม้จนหักโค่น ก็นึกในใจว่าก่อนหน้านี้ตัวเองบ้าบิ่นไปนั่งบนหลังมันได้ยังไง
แต่คิดส่วนคิด ทำส่วนทำ เขาเริ่มรู้สึกว่าอย่างนี้ก็สนุกดี เลยคิดหาวิธีที่จะฆ่ามัน เพื่อความสะใจส่วนตัว เพลย์มองไปรอบๆ ก็เห็น ว่า เขาเริ่มอยู่บริเวณส่วนที่ป่าโปร่งแล้ว ไม่ใช่ป่าทึบทีแรก กิ่งไม้ต่างๆ ก็ดูผอมบางลง แต่เหมาะมือยิ่งขึ้น
“...” รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปาก เอาอย่างนี้แล้วกัน เพลย์คิดใจ
หลังจากที่ เพลย์หายตัวไป ราชาหมูป่าที่คลุ้มคลั่ง ก็เดินสายอาดๆ ไปตามป่า เพื่อหาตัวผู่เล่นที่ฆ๋าเพื่อนพ้องของตัวเอง
สวบ!!!
“โอ๊กกกกก!!!!” ราชาหมูป่าร้องอย่างโหยหวนเมื่อ อะไรบางอย่างพุ่งมาเสียบที่สีข้างขวาของมัน
สวบ!!!
“อู๊ดดดด!!!” ตามด้วยขาขวาหน้า
ฉึก ท้องซ้าย
ฉึก แผ่นหลัง
ฉึก คอ
ราชาหมูป่าที่บาดเจ็บเริ่มคลั่ง และเห็นว่าสิ่งพี่พุ่งใส่มัน คือไม้ที่เหลาจนแหลม ก็มั่นใจว่าเป็นฝีมือของคนที่ฆ่าลูกๆของมันแน่นอน
/ราชาหมูป่า ระดับ 20 เข้าสู่สถานะคลั่ง ระดับเพิ่มเป็น 25 ค่ะ/
“อู๊ดดด” ราชาหมูป่าหันไปมาด้วยดวงตาสีแดงก่ำ ก็เจอคนที่มันกำลังหา เลยร้องออกมาอย่างดัง แล้วพุ่งเข้าใส่ทันที
ผู้ชายหน้าหวานคนนั้น หยิบไม้เหลายาว ที่ตรงปลายผูดติดกับหินแหลมไว้ขึ้นมา
“ไม่นึกว่าแกจะเลเวลอัพ แต่สภาพแกน่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผมนะ”
สิ้นเสียง ราชาหมูป่าก็รู้สึกว่าตาซ้ายมองไม่เห็น ก่อนที่โลกจะเอียง แล้วมันก็ไม่เห็นอะไรอีกเลย
นี่คือเรื่องเล่า หลังจากนั้นเพลย์ก็มานอนอยู่กับ ร่างของราชาหมูป่า ที่มีหอกไม้ปลายแหลมเสียบอยู่ตามร่างกาย และหอก ปลายหินเสียบตั้งแต่ดวงตาขวาทะลุเข้าไปในร่างกาย
เพลย์ลุกขึ้น ชักมีดออกมา พลางเดินไปหาร่างของราชาหมูป่า
“ขอร่างแกไถ่ของจากลูกของแกที่ผมไม่ได้เก็บละนะ!” ว่าแล้วก็จ้วงมีดเข้าไป หั่นเนื้อออกมาเป็นแผ่นๆ ถอนขนอะไรหลายๆอย่าง แล้วก็ก่อกองไป รวมถึงเก็บ ไอเท็ม สองชิ้นที่ มันดรอปมาให้
คฑาเขี้ยวราชันย์ ระดับ D เป็น คฑาที่ดูเหมือนหอก เพราะตรงด้านบนทำจาก เขี้ยวราชาหมูป่า(จำได้เพราะหวิดโดนเสียบมา) ลงมาหน่อย บริเวณจุดเชื่อมระหว่าง ที่จับ กับหัวคฑา มีขนของตัวอะไรสักอย่างทำเป็นพู่ผูกไว้ ให้เดาต้องเป็นขนของราชาหมูป่า และ ตัวด้าม ทำจาก กระดูกขาสามท่อนต่อกัน จนมีความยาวสูงกว่าตัวเขาซะอีก ให้เดาก็คงไม่พ้นเจ้าของที่ดรอปมันมา ส่วนเรื่องความสามารถมันบอกว่าถูกผนึกอยู่ แต่พลังโจมตีทางกายภาพแม้ตอนถูกผนึกยังมีสูงถึง 25 และพลังโจมตีเวทย์ อีก 30 ทำให้เขา เปลี่ยนมาถือมันทันที เนื่อจากมีเริ่มต้น มีพลังโจมตีแค่ 5
อีกชิ้นเป็น การ์ด รูปบอสราชาหมูป่า โดยมีข้อความไว้ว่า ราชาหมูป่า ระดับ 20 ความสามารถ อัญเชิญ ราชาหมูป่าออกมาช่วยต่อสู้ เป็นเวลา 30 นาที หลังจากใช้แล้วต้องรอ 1 ชม. หรือ ต้องใช้ไอเท็มพิเศษ ถึงจะใช้ได้อีกครั้งทันที สามารถอัพเกรดได้ สถานะผู้เล่น ยังไม่สามารถใช้ได้
หมายความว่าไงหว่า ไม่สามารถใช้ได้ เพลย์คิด ช่างเถอะ รีบกิน รีบกลับเข้าเมืองดีกว่า
ง่ำๆ
ความคิดเห็น