คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [Extra Chapter]
“เซลีน่า”เพื่อนคนหนึ่งตะโกนเรียกฉัน ใช่คะ ฉันชื่อ เซลีน่า แต่ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาๆหรอกนะค่ะ ฉันเป็นเอลฟ์ “ไปกินข้าวกัน”เพื่อนคนเดิมตะโกนเรียก
“!”ฉันหันไปเห็นรุ่นพี่ที่ฉันแอบชอบนั่งคุยอยู่กับ...น่าจะเป็นเพื่อนของรุ่นพี่ 2 คน แล้วจู่ๆ 1 ใน 2 คนนั้นก็ตะโกนว่า เอลฟ์ แล้ววิ่งตรงมาที่ฉัน ฉันเลยรีบพาเพื่อนของฉันหนีเพื่อนของรุ่นพี่ งานเตรียมของเดินพาเหรดมันช่างน่าเบื่อ ฉันต้องนั่งอยู่ในห้องเพื่อทำอุปกรณ์ นานๆทีถึงจะได้ออกไปเดินเล่นข้างนอก ทำให้ฉันมีเวลาได้เจอรุ่นพี่น้อยลงเรื่อยๆ เพราะวันเปิดงานใกล้เข้ามาแล้ว “ฉันไปเดินเล่นแปปนะ”ฉันบอกเพื่อนแล้วลุกขึ้นจากกองงานของตัวเอง แล้วเดินออกมาจากห้อง ม.4 ห้อง 3 “!?!”ฉันแทบจะเดินชนผู้ชายคนหนึ่ง ฉันเงยหน้ามอง “ขอโทษ...”ฉันหยุดชะงัก โอ้ พระเจ้า รุ่นพี่สไวป์! รุ่นพี่มองฉันด้วยสายตาเซงๆก่อนเดินไปที่ ม. 4 ห้อง 2 พร้อมรุ่นพี่ฤทธนภา จะละลายแล้วได้เห็นใกล้ๆขนาดนี้เชียว ถ้าคนอื่นรู้ว่าฉันชอบรุ่นพี่สไวป์นะ ต้องมีแต่คนคิดว่าฉันบ้าแน่ๆเลย ก็ข่าวลือของรุ่นพี่มีแต่ด้านแย่ๆทั้งนั้นเลยน่ะซิ
“นี่ ยัยลูกไฮโซบอกเด็กพวกนี้ซิว่า ถ้าไม่อยากโดนฉันฆ่า รีบๆทำงานให้เสร็จ”รุ่นพี่สไวป์พูดเสียงดัง รุ่นพี่ฤทธนภาพยักหน้าแล้วพูดปลอบคนในห้องนั้น “ชิ ถ้าอยากพักก็รีบๆทำให้เสร็จซิ”รุ่นพี่สไวป์บ่น อยากให้เขาทำให้เสร็จจะได้มีเวลาว่างเยอะๆซินะคะ บอกดีๆก็ได้นี่นา ไปขู่คนอื่นทำไมก็ไม่รู้
“คิกๆ”ฉันเผลอหัวเราะ รุ่นพี่สไวป์หันมามองแล้วหันกลับไปคุยกับรุ่นพี่ฤทธนภา
“ฉันง่วง กลับห้อง”รุ่นสไวป์พูดแล้วเดินผ่านฉันไป
“นี่ สไวป์ อย่าเอาแต่ใจนักซิ”รุ่นพี่ฤทธนภารีบเดินตามรุ่นพี่สไวป์ไป
“ดีจัง ได้เรียกชื่อด้วย”
“เซลีน่า เข้ามาทำงานได้แล้ว”เพื่อนในห้องเดินออกมาเรียกฉัน
“จ๊ะๆ”ฉันรีบเดินตามเข้าไปในห้อง
วันเปิดงานกีฬาสี ทุกคนดูสนุกสนานกันจังเลยนะ ฉันคิดแบบนั้นล่ะ ฉันล่ะอยากพักผ่อนจะแย่อยู่แล้ว ขอไปนอนเล่นที่สวนหย่อมล่ะกัน “ฮึ?”มีอะไรบางอย่างเดินผ่านฉันไป “ตะกี้? ช่างเถอะ”ฉันเดินเลี่ยงผู้คนไปที่สวนหย่อม และนั่งลงที่พื้นหญ้า เสียงดนตรีของวงโยฯดังขึ้น ทำให้ฉันรู้ว่า พาเหรดเริ่มแล้ว มีเงาบางอย่างอยู่เหนือตัวฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นไปมอง “อ๊ะ!”รุ่นพี่สไวป์ลอยอยู่เหนือตัวฉันและกำลังลงมา “ว๊าย!!”รุ่นพี่สไวป์กระโดดลงมาข้างตัวฉันและอุ้มฉันไปด้วย ฟึ่บ! เหมือนมีบางอย่างผ่านหน้าไป ซักพักฉันก็เข้าใจเหตุการณ์ต่างๆ ผู้ชายหูแมวผมเงินนั่นไล่ฆ่ารุ่นพี่สไวป์ของฉันซินะ!!
“บ้าเอ๊ย!!”ฉันได้ยินเสียงรุ่นพี่สไวป์สบถ ฉันเงยหน้าขึ้นมามอง รุ่นพี่พยายามเปลี่ยนแม็กกาซีนปืนด้วยมือข้างเดียว แต่ผู้ชายหูแมวนั่นก็ฟาดดาบลงมาแล้ว
“กริ๊ดดดด!!”ฉันกรีดร้องสุดเสียงก่อนจะได้ยินเสียงคมดาบเสียดสีกับอะไรบางอย่างที่เป็นเหล็ก ฉันคิดว่าน่าจะเป็นปืนของรุ่นพี่ ฉันต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว!! แล้วฉันก็เหลือบไปเห็นปืนอีกกระบอกที่เหน็บอยู่ข้างเอวรุ่นพี่สไวป์ ฉันหยิบมันออกมาแล้วยิงไปที่ผู้ชายหูแมวนั่น
ความคิดเห็น