คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : รอยเลือดที่ 5 กีฬาสี
“ยัยบ้านั่น กล้าขอกันซึ่งๆหน้าแบบนี้เลยเหรอ”สุนิสาโมโห
“ใครเป็นแฟนเธอไม่ทราบ”สไวป์มอง “ลูซ ฉันขึ้นห้องก่อนนะ”สไวป์หันไปบอกลูซด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างจากที่พูดกับสุนิสาอย่างสิ้นเชิง แล้วเดินขึ้นไปข้างบน
“นี่คุณแฟนเก่าสไวป์ ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ”สุนิสาหันไปถามลูซ
“โทษที ฉันไม่ใช่แฟนเก่า แล้วตอนนี้สไวป์ก็มีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้น”ลูซตอบอย่างมั่นใจและหนักแน่นก่อนเดินขึ้นไปชั้นบน
“ฮ่าๆๆๆๆ”ต่ายปล่อยก๊ากออกมา “นี่ สุ เธอเป็นแค่ผีดูดเลือดชั้นรองเองนะ อย่าหวังสูงเลย”ต่ายหัวเราะน้ำตาเล็ด
“ต่าย!!”สุนิสาตวาด
“เจ้าหนูกระต่ายพูดถูก”ชิโอริบอก
“หวัดดีครับ คุณ...ผู้ปกครอง”ต่ายชะงักก่อนพูดคำต่อไป “ว่าแต่อยู่ที่นี่ มีอะไรผิดปกติบ้างไหมครับ”
“ไม่มี”เสียงของชิโอริลอดผ่านผ้าคลุมออกมา “แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นล่ะ ถึงเอะอะโวยวายกันดังจริง”
“อ๋อ พอดีมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง มาบอกสุว่า ขอสไวป์ให้ฉันนะคะ น่ะครับ สุเลยหัวเสียนิดหน่อย”ต่ายอธิบาย
“ไม่นิดหน่อย”สุนิสาเสริม
“ขอสไวป์?”
“เธออยากเป็นแฟนสไวป์น่ะครับ”ต่ายยิ้ม
“พรวดดดดดดด”บาธที่กำลังดื่มชาอยู่ถึงกับสำลัก
“มนุษย์ธรรมดาๆด้วย”สุนิสาบอก “กล้านักนะ ฉันอยากฆ่ายัยนั้นทิ้งจริงๆเลย”
“ใจเย็นๆน่า”ชิโอริบอก “จะหัวเสียทำไมกับเรื่องแค่นี้ เรามาใช้ความคิดเรื่องป้องกันสไวป์จากหมอนั่นไม่ดีกว่าเหรอ”
“คุณผู้ปกครองพูดถูกครับ”ต่ายสนับสนุน
“เมี๊ยว~”แมวสีดำมายืนอยู่ตรงหน้าต่างห้องสไวป์ สไวป์ลืมตาขึ้นมามอง
“แมวของหมอนั่น...”สไวป์ลุกจากเตียงแล้วเดินไปมาหาแมว ที่ปลอกคอนั่นไม่มีอะไรผูกติดอยู่เลย “มาทำไม”สไวป์คิดก่อนเปิดหน้าต่างออกไป แมวสีดำเงยหน้ามองสไวป์แล้วขยับหางไปมาเหมือนรออะไรบางอย่าง “ถ้าไม่มีอะไรก็กลับไปหาเจ้านายแกซะ”สไวป์ไล่
“เมี๊ยว”แมวสีดำเดินมาคลอเคลียมือสไวป์ สไวป์มองเจ้าแมวสีดำที่กำลังคลอเคลียมือของเขา...
ในที่สุดก็เข้าสู่ช่วงกีฬาสี การแข่งกีฬายังมีอยู่เรื่อยๆ อีก 1 อาทิตย์จะมีการเปิดงานอย่างเป็นทางการ เหล่านักเรียนม.5 ต่างเตรียมตัว สำหรับเดินพาเหรดและสอนน้องๆในสีของตนร้องเพลงเชียร์กันอย่างสนุกสนาน สไวป์นั่งอยู่ที่ศาลาใกล้ๆกับกลุ่มสีของห้องด้วยความเบื่อหน่ายที่สุด ไม่มีใครกล้าเดินเข้ามาใกล้ศาลาเลยซักคน ป้ายประธานสีห้อยอยู่ที่คอของสไวป์
“ตายแล้ว สไวป์ ได้เป็นประธานสีเหรอ”สุนิสาเดินมาพร้อมเพื่อนของเธอ เพื่อนๆของสุนิสาต่างรีบหลบตาสไวป์
“โดนยัดเหยียดหรอก ชิ”สไวป์อารมณ์เสีย
“เหมาะดีนี่นา”สุนิสาฉีกยิ้ม สไวป์ทำหน้าไม่พอใจ “ไปซ้อมเดินก่อนนะ ที่รัก”สุนิสาบอกแล้วพาเพื่อนๆเดินกลับสี
“ใครที่รักเธอกัน ยัยเลือดแท้”สไวป์บ่นพึมพำ
“เดินไปขอซิ”เสียงเด็กผู้ชายดังขึ้น สไวป์หันไปมอง กลุ่มเด็กม.ต้นที่กำลังเดินเข้าต่างหยุดเดินกันอย่างรวดเร็ว สไวป์ใช้สายตาถามเด็กกลุ่มนั้นว่า มีอะไร
“พะ...พี่ประธานสี คะ...คือว่า”เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆกล่าวตะกุกตะกัก “วันเดินพาเพรด พวกเรา...แต่งแฟนซีได้ไหมคะ”เธอใช้ความกล้าพูดออกมา สไวป์ทำสายตาเอือมก่อนหันไปมองฟ้า
“ยัยลูกไฮโซ บอกเด็กๆกลุ่มนั้นซิว่า...”สไวป์เว้นช่วง “ให้ไปบอกรองประธานสีซะ”
“สไวป์... เธอเป็นประธานสีนะ”ฟ้าเดินมา “น้องๆจ๊ะ ไปรอที่สแตนด์นะ เดี๋ยวได้คำตอบยังไง พี่จะไปบอกนะ”ฟ้ากล่าวกับรุ่นน้อง พวกเขาพยักหน้าหงึกๆแล้วรีบกลับไปนั่งที่ ฟ้าหันหน้ามามองสไวป์
“จะทำอะไรก็ทำ”สไวป์ตอบปัดๆ
“ทำตัวแบบนี้ มันไม่น่าเคารพนะ...”ฟ้าพูดไม่ทันจบ สไวป์ก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปข้างหน้าโดยไม่ได้สนใจฟ้าเลย ฟ้าหันมองตามทิศทางที่สไวป์เดินไป รินยืนอยู่ข้างๆสแตนด์สี
“มาทำอะไรแถวนี้”สไวป์บ่น เมื่อเดินเข้ามาใกล้ริน
“อาจารย์เรียกมาซ้อมเดิน”รินตอบ “ได้เป็นประธานสีเหรอ”รินมองป้ายที่คล้องคอสไวป์ “เหมาะจังเลยนะ”รินคลี่ยิ้มบางๆ
“ก็แค่โดนยัดเหยียด”สไวป์ตอบด้วยน้ำเสียงเซงๆ
“มีคนกล้ายัดเหยียดให้ด้วยเหรอเนี่ย”รินหัวเราะเบาๆ สไวป์พ่นลมหายใจอย่างไม่พอใจ “อย่าโหดกับรุ่นน้องล่ะกันนะ อย่าขู่ฆ่าด้วย”รินยื่นมือมาจับแก้มสไวป์
“ฉันอยู่เฉยๆ ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้แล้วล่ะ”สไวป์ยิ้ม ฟ้ายืนมองมาจากศาลา หน้าของเธอร้อนผ่าว เผลอตัวกำปากกาในมือแน่น
“ไปซ้อมก่อนนะ”รินบอก สไวป์พยักหน้า รินโบกมือให้ทีนึงแล้วเดินไปทางเดียวกับที่สุนิสาเดินไป
“ยัยลูกไฮโซ ตะกี้ว่าไงนะ”สไวป์หันกลับมาถาม
“มะ...ไม่มีอะไร”ฟ้าบอก “เดี๋ยวทุกอย่างฉันจัดการเอง”
“ดี”สไวป์เดินกลับมานั่งที่ศาลา
“แม้กระทั่งรุ่นพี่อรินดา...”ฟ้าพึมพำ
“เนื้อหอมใช้ได้เลยนะ สไวป์”คาซยืนพิงเสาศาลา
“แล้วแต่ละคนก็ไม่ธรรมดาด้วยนะครับ ทั้งต้องสาป ผีดูดเลือด แล้วก็ลูกสาวไฮโซ”ต่ายเสริม “แล้วจะมีมาเพิ่มอีกไหมครับเนี่ย”ทั้งต่าย ทั้งคาซปล่อยก๊ากพร้อมกัน
“เรื่องนั้น ฉันไม่สนหรอก”สไวป์พูด “แล้วพวกแกเข้ามาในโรงเรียนทำไม ยามอนุญาตให้เข้ามารึไง”คาซยักไหล่แล้วหันไปมองต่ายที่ยืนยิ้มอยู่ไม่ไกลจากตัวเองนัก
“ผมให้คุณคาซเข้าไปในโลงศพ แล้วผมก็เดินเนียนเข้ามา”ต่ายยิ้ม
“สกิลย่องเบาของเจ้าหูกระต่ายนี่เจ๋งไปเลย เข้ามาถึงนี่ยังไม่มีใครรู้สึกถึงเลยด้วยซ้ำ”คาซบอก
“ไม่ใช่ย่องเบานะครับ ผมแค่ทำเหมือนตัวเองไม่มีตัวตนเท่านั้นเอง”ต่ายยิ้มระเรื่อ “เพราะงั้น ตอนเจอกับสไวป์ครั้งแรก สไวป์จึงไม่เห็นผม ถึงผมจะยืนอยู่ข้างหน้าสไวป์ก็ไม่รู้หรอกครับว่าผมอยู่ตรงนั้น”
“สไวป์...”ฟ้าเดินมา “เอ๋?....”ฟ้ามองคาซกับต่าย
“สวัสดีครับ คุณฤทธนภา”ต่ายยิ้ม คาซโบกมือไปมา
“เฮ้ยๆ เอลฟ์”จู่ๆคาซก็ร้องขึ้นมา “เดี๋ยวมานะ”คาซรีบวิ่งตามคนที่เขาเห็นไป สไวป์ส่ายหน้าช้าๆอย่างเหนื่อยหน่าย
“มาเอาอะไร”สไวป์ถามโดยไม่หันไปมอง
“ถุงขนม...”ฟ้าตอบ สไวป์พยักหน้า ฟ้าจึงหันไปเรียกสต๊าฟคนอื่นๆมายกถุงขนมแพ็คใหญ่ไปแจกรุ่นน้อง
“ถ้าเสร็จแล้ว ช่วยกลับไปที่สแตนด์ด้วยนะครับ พวกเรามีเรื่องสำคัญต้องคุยกัน ไม่อยากให้คนอื่นรู้”ต่ายบอกอย่างสุภาพ ฟ้ามองก่อนเดินกลับไปที่สแตนด์อย่างว่าง่าย
“ฉันจะนอนล่ะ คาซมาเมื่อไหร่ปลุกด้วย”สไวป์เอนตัวลงนอนแล้วหยิบหนังสือเรียนมาปิดหน้าตัวเอง ต่ายถอนหายใจเบาๆซักพักสไวป์ก็เด้งตัวลุกขึ้นนั่ง
“มีอะไรครับ”ต่ายถาม สไวป์ไม่ได้ตอบอะไรแล้วลงไปนอนต่อ ต่ายทำหน้างงๆแล้วลองเช็คเขตแดนตัวเองแต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ
เมื่อคืน ขณะที่แมวสีดำกำลังคลอเคลียมือของสไวป์ “รีบกลับไปหาเจ้านายของแกได้แล้ว”สไวป์บอก แมวสีดำหยุดคลอเคลียมือสไวป์ แล้วหันมามองก่อนกระโดดทะลุเข้าไปในตัวสไวป์ “!?!”สไวป์นิ่งไปซักัพก
“เมี๊ยว”เสียงแมวดังขึ้นที่ด้านหลังสไวป์ สไวป์ไปมอง แมวสีดำแทบจะกลืนหายไปในความมืด แต่ดวงตาสีฟ้าของมันส่องประกายในความมืด จึงทำให้สไวป์รู้ว่า มันยืนอยู่ใกล้ๆกับขาเตียงนอนของเขา แมวสีดำเดินเข้ามาใกล้แล้วก้กระโดดกลับขึ้นมาบนหน้าต่าง ก่อนที่จะกระโดดลงไปที่ระเบียงชั้น 2
“แมวตัวนั้นกระโดดทะลุผ่านร่างของเรา”สไวป์คิด “เหมือนเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ จากที่ไหนซักที”
“อีก 1 อาทิตย์”เนโอะกล่าวเบาๆ “การที่ทามะทะลุผ่านร่างท่านลอร์ดได้ แสดงว่าอีก 1 อาทิตย์ เราจะได้สู้กันนะ ท่านลอร์ดสไวเซอร์”เนโอะยิ้มย่อง
การแข่งกีฬาสีก็ยังดำเนินไปเรื่อยจนเลิกถึงเวลาเลิกเรียน “เอล์ฟหนีฉันไปซะแล้ว”คาซทำเสียงน่าเสียดาย “คิดว่าวิ่งตามทันแล้วซะอีก”
“อย่าร้องๆไห้น่า”ลูซที่เดินมารับทุกคนบ่นกับคาซ
“นานๆจะเจอที”คาซเซง “ถ้าเจอตอนอยู่ในร่างสไวป์ ทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง แค่เดินไปหาก็วิ่งหนีกันหมด อ่อก...”สไวป์เอามีดเล่มสวยแทงคาซ
“เงียบไปเลย ถ้าบ่นอีกฉันจะตัดลิ้นให้”สไวป์บอกแล้วดึงมีดออกจากร่างคาซ
“ถึงตัดลิ้นไปก็ยังพูดได้อยู่ดีนั่นล่ะนะ”ลูซหัวเราะเบาๆ “คาซอย่ามาทำสำออยนะ โดนแทงแค่นี้นายไม่เป็นไรหรอก”ลูซหันไปมองคาซที่นอนกุมท้องอยู่
“บู่ นึกว่าจะตกใจกัน”คาซลุกขึ้นมาปัดเสื้อผ้า เลือดยังไหลซึมออกมา “ไม่เป็นไรแต่ก็เกือบโดนแกนวิญญาณฉันนะ”คาซบอก
“นิดเดียวเองครับ เดี๋ยวผมหาวิญญาณให้ทานเพิ่มนะครับ”ต่ายเดินตามมาพร้อมสุนิสา
“เยอะๆเลยนะเฟ้ย มีดของสไวป์น่ะ ไม่ใช่ธรรมดา โดนแทงทีวิญญาณแทบสลาย”คาซหันมาบรรยายสรรพคุณมีดเล่มสวยของสไวป์เต็มที่ สไวป์ส่ายหัวช้าอย่างเบื่อหน่าย
“วันนี้มีอาหารให้สไวป์ด้วยนะ วินซ์ เขาไปหลอกมาให้น่ะ”ลูซเปลี่ยนเรื่อง
“คงเป็นผู้หญิงขี้สงสารไม่ก็พวกรักเด็กซินะ”สไวป์บอก
“ก็ประมาณนั้นล่ะ”
“อืม ก็ดีกว่าพวกที่ผ่านๆมาล่ะนะ”สไวป์เดินเข้าบ้าน “อยู่ไหนล่ะ อาหารของฉัน...”
สไวป์เดินลงมาที่ชั้นของเด็กม.4 “ห้องสองซินะ ยัยลูกสาวไฮโซ”สไวป์เดินผ่านห้องสี่ห้องห้า
“!?!”เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องสาม “ขอโทษ...”เธอเงยหน้าขึ้นมามองแต่ก็ไม่ได้หลีกทางให้สไวป์ สไวป์ทำหน้าเซงๆแล้วเดินผ่านไป
“นี่ ยัยลูกไฮโซบอกเด็กพวกนี้ซิว่า ถ้าไม่อยากโดนฉันฆ่า รีบๆทำงานให้เสร็จ”สไวป์พูดเสียงดังหลังจากที่เปิดประตูห้องม.4-2
“น้องๆไม่เป็นไรนะ เขาไม่ได้มีเจตนาร้ายหรอกจ๊ะ ตั้งใจทำงานเข้านะ”ฟ้าปลอบเด็กๆในห้อง
“ชิ ถ้าอยากพักก็รีบๆทำให้เสร็จซิ”สไวป์บ่น
“คิกๆ”เด็กสาวคนที่เพิ่งออกมาจากห้องสามหัวเราะเบาๆ สไวป์จึงหันไปมอง เธอรีบหยุดหัวเราะทันที
“ฉันง่วง กลับห้อง”สไวป์พูดแล้วเดินกลับห้องเรียนตัวเอง
“นี่ สไวป์ อย่าเอาแต่ใจนักซิ”ฟ้ารีบเดินตามสไวป์ไป
1 อาทิตย์ต่อมา งานเปิดกีฬาสี ทุกคนดูสนุกสนาน ยกเว้นสไวป์เสียงเจี๊ยวจ๊าวดังไปทั่ว จนสไวป์รำคาญ “อย่าทำหน้าแบบนั้นซิ ท่านประธานสีน้ำเงิน”สุนิสาเดินมานั่งข้างๆสไวป์ “นี่ๆ ฉันใส่ชุดนี้ สวยไหม”
“ลูซยังดูดีกว่าเธอเยอะเลย”สไวป์ตอบ
“ตอบตามความจริงซิ สไวป์”สุนิสางอน
“ที่ฉันพูดตะกี้ก็ความจริง”สไวป์บอกแล้วลุกขึ้น “ไปเตรียมตัวเดินพาเหรดซะ”พูดจบสไวป์ก็เดินไปทางอื่น
“ทำตัวเหมาะสมกับตำแหน่งประธานสีจังนะ”สุนิสาบ่น
“ทำไมรู้สึกหงุดหงิด”สไวป์บ่นพึมพำแล้วเดินมาที่สวนหย่อมของโรงเรียน
“เพราะท่านรู้สึกอยากสู้กับฉันน่ะซิ”เนโอะมายืนอยู่ข้างหลังสไวป์ “ไง พร้อมที่จะสู้กับฉันรึยัง”สไวป์หันกลับมามอง
“พร้อมตั้งนานแล้ว ไอ้หูแมว”สไวป์กัดฟันกรอดๆ
“ฮึ?”ต่ายรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง “คุณคาซ มีอะไรบางอย่างลอดเข้ามาในเขตแดนของผม”
“อะไรบางอย่าง... แกบอกฉันไม่ได้รึไงว่ามันคืออะไร”คาซพูด
“ถ้ารู้ ผมคงไม่บอกว่า [อะไรบางอย่าง]หรอกนะครับ”ต่ายหัวเราะแหะๆ คาซสบถอย่างอารมณ์เสีย “เราไปตรวจตราดูซักหน่อยเถอะครับ”คาซลุกขึ้นจากที่นั่งที่ศาลา
ปัง ปัง ปัง เสียงปืนของสไวป์ดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงดนตรีของวงโยฯ เนื่องจากเสียงดนตรีนั้นดังกว่ามาก เลยไม่มีใครได้ยินเสียงปืน สไวป์กระหน่ำยิงใส่เนโอะ พร้อมๆกับหลบการโจมตีของเนโอะไปด้วย
“อ๊ะ!”เสียงเด็กผู้หญิงดังขึ้น สไวป์มองลงไปที่พื้นด้านล่างที่เขากำลังจะลงไปเหยียบ “ว๊าย!!!”สไวป์อุ้มเด็กสาวคนนั้นหลบการโจมตีของเนโอะ
“บ้าเอ๊ย!!”สไวป์รีบเปลี่ยนกระสุน แต่เมื่อเขาต้องอุ้มเด็กสาวคนนี้ไปด้วย การเปลี่ยนกระสุนจึงทำได้ยากลำบาก
“กริ๊ดดดด”เด็กสาวกรีดร้อง สไวป์ใช้ปืนรับคมดาบของเนโอะ เนโอะกระชับดาบทั้ง 2 แล้วกดแรงลงไป ปัง!!! กระสุนเฉียดใบหูสีขาวของเนโอะ เด็กสาวในอ้อมแขนสไวป์ถือปืนค้างไว้ในมือด้วยอาการสั่นๆ
ความคิดเห็น