คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : รอยเลือดที่ 9 หลังเรื่องวุ่นวาย ที่วุ่นวายยิ่งกว่าเดิม
วันรุ่งขึ้น
“อีก 4 คน”สไวป์พึมพำ ปึก มีเด็กสาวคนหนึ่งเซมาชนสไวป์
“ขอโทษ...คะ”เด็กสาวเงยหน้ามามอง แต่เมื่อเห็นว่าเป็นสไวป์ก็เกิดอาการหวาดกลัว วุ่บ ภาพในฝันโผล่ขึ้นมาในหัวของสไวป์อีกรอบ
“ไม่เป็นไร”สไวป์ยื่นมือไปลูบหัวเบาๆก่อนเดินเข้าโรงเรียน “อีก 3...”
“รุ่นพี่คะ”เด็กสาวคนที่ชนสไวป์พูด สไวป์หันกลับมามอง “รุ่นพี่...เอ่อ ไม่สบายรึเปล่าคะ สีหน้าดูไม่ดีเลย”เธอกล่าว
“นิมฟ์...งั้นเหรอ”สไวป์พูดเบาๆ ทำเอาเด็กสาวสะดุ้งโหยง
“น้ำ!!”เสียงหนึ่งดังขึ้น เด็กสาวหันไปมอง เด็กสาว 2 คนที่สไวป์เคยเห็นในฝันวิ่งมาหาเด็กสาวผมสีฟ้าอ่อน “เข้าไปในดรงเรียนได้แล้ว”เด็กสาวผมน้ำเงินดึงน้ำเข้าไปข้างในโรงเรียน ส่วนเด็กสาผมสีน้ำตาลอ่อนอีกคนยืนรออยู่ห่างๆและไม่ยอมมองหน้าสไวป์ “เด็กม.2 เขาเข้าเรียนกันไปได้ซักพักแล้วนะ”เด็กสาวผมน้ำเงินกล่าว
“คะ รุ่นพี่ภัส”น้ำบอก
“ภัส เรารีบเข้าห้องกันเถอะ”เด็กสาวอีกคนพูด
“อืม”ภัสหันมามองสไวป์ “กลับห้องกัน อิน”ทั้ง 3 เดินเข้าไปในตึกเรียน
“ภัส อิน น้ำ... นิมฟ์ 1 อีก 2 คน นักเวทย์งั้นเหรอ”สไวป์พึมพำแล้วเดินไปตึก ม.ปลาย “อีก 3 คนจะไปหาที่ไหน”
“สไวป์ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”จู่ๆรินก็วิ่งเข้ามาในห้องเรียนของสไวป์ในตอนเที่ยง สไวป์หันไปมอง “มานี่!”รินดึงสไวป์ออกมาจากห้องแล้วลากขึ้นไปดานฟ้า ฟ้าแอบมองตามทั้ง 2 คน
“มีอะไร”สไวป์ถาม
“เมื่อเช้า ฉันได้ยินคุณเดลพูดกับพ่อฉัน...”รินเว้นช่วงหายใจ “เรื่องพ่อเธอ”
“พ่อฉัน...”สไวป์ทวน
“ใช่ คุณเดลบอกว่า คุณอาเธอร์ที่เป็นรุ่นพี่ คือพ่อของเธอ”รินหอบ “แล้วเมื่อคืนเขาก็เข้าไปทำร้ายคุณเดล...”
“ฉัน...ไม่มีพ่อ”สไวป์บอก “อย่าพูดเรื่องนี้ให้ฉันได้ยินอีก”สไวป์ตะคอกแล้วเดินตึงๆกลับเข้าไป
“สไวป์...”
1 ทุ่ม สระว่ายน้ำในร่มของโรงเรียน สไวป์แอบมางีบในนี้ตั้งแต่บ่าย ตูม ซ่า สไวป์สะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงน้ำในสระ สไวป์ลุกขึ้นนั่ง เขามองเห็นอะไรบางอย่างอยู่ในสระ สไวป์เดินเข้าไปใกล้ๆสระน้ำ “เงือก...”ภาพในฝันโผล่ขึ้นมาในหัวอีกครั้ง
“!”เงือกสาวรู้สึกได้ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว เธอจึงเงยหน้าขึ้นมาดู นัยน์ตาสีชมพูของเธอมองเห็นสไวป์ เธอก็ว่ายขึ้นมาเหนือน้ำ
“หวัดดี เด็กโรงเรียนนี้เหรอ”เธอถาม
“ไม่กลัวฉันรึไง”สไวป์มองด้วยสายตากดต่ำ
“ทำไมฉันต้องกลัวเธอล่ะ”เธอทำหน้างงๆ
“เธอไม่ใช่เด็กโรงเรียนนี้?”สไวป์นั่งลงที่ขอบสระ เด็กสาวว่ายมาที่ขอบสระ เธอพยักหน้าเบาๆ “เธอเข้ามาในนี้ได้ไง”
“เดินเข้ามาน่ะซิ”เด็กสาวหัวเราะ “ฉันชื่อ ชาร์ม นะ เธอชื่ออะไรเหรอ”ชาร์มถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่สไวป์ไม่เปิดปากตอบ “ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร นี่ พรุ่งนี้จะมาที่นี่อีกไหม”
“ไม่”สไวป์ลุกขึ้นยืน “ถ้าเธอยังไม่อยากตายไว ไม่ต้องพยายามตามหาฉัน”สไวป์เดินออกจากยิม ชาร์มคลี่ยิ้มแล้วลงไปว่ายน้ำต่อ
วินซ์ออกมาเดินเล่นคนเดียวข้างนอก “พี่สไวป์กลับบ้านช้าจัง...”วินซ์พึมพำ
“ว๊าย!”รินเดินเหม่อมาชนกับวินซ์ “ขอโทษจ๊ะ ขอโทษ”รินรีบหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดรอยเปื้อนบนเสื้อวินซ์
“ไม่เป็นไรครับ”วินซ์ตอบ
“อ๊ะ! หนูน้อย ทำไมมาเดินคนเดียวล่ะ”รินถาม “คุณพ่อคุณแม่ไปไหนเหรอ”วินซ์สะดุ้ง เมื่อได้ยินคำว่าพ่อกับแม่ วินซ์ผลักรินออกไปห่างๆแล้ววิ่งหนี “เดี๋ยว!”รินวิ่งตามแล้วคว้าแขนวินซ์ไว้ “ไม่เป็นไรนะ พี่ไม่ทำร้ายหนูหรอก”รินบอก วินซ์หันมามองแล้วพยักหน้าเบาๆ
“ริน...”วินซ์พูดพอให้รินได้ยิน
“จ๊ะ พี่ชื่อริน”รินบอก “เราเคยเจอกันด้วยเหรอ?”วินซ์เพิ่งนึกออกว่ารินไม่เคยเจอเขาในสภาพแบบนี้ เขาส่ายหน้าถี่ๆให้ริน “พี่ขอโทษนะ ที่ตะกี้เดินชนน่ะ...”รินบอก แล้วจู่ๆก็มีเสียงท้องร้องมาจากวินซ์ วินซ์ลูบท้องเบาๆ “พี่หาอะไรให้กินไหม”รินถาม
“ก็ได้ครับ...”วินซ์ตอบแล้วหัวเราะเบาๆ
“!”รินรู้สึกถึงคำสาป “ไม่นะ...”
“อืม... พี่ครับ ผมอยา...”จู่ๆวินซ์ก็โดนชายคนหนึ่งคว้าตัวไป
“ปล่อยเด็กคนนั้นนะ”รินตะโกน “ปล่อยเขา!!!”รินวิ่งตามไป ชายคนนั้นยังวิ่งต่อไปเรื่อยๆ พวกแม่ค้าโวยวายกันยกใหญ่เพราะชายคนนั้นผลักข้าวของล้มไปหมดเพื่อกีดขวางทางไม่ให้รินวิ่งตามมา “ช่วยด้วยคะ เขาพาตัวน้องชายหนูไป!!”รินร้องขอความช่วยเหลือ มีพลเมืองดีหลายคนช่วยกันขัดขวางแต่ก็ถูกชายคนนั้นผลักล้มจนหมด แม่ค้าแถวนั้นคนหนึ่งขว้างเขียงใส่หัวชายคนนั้นเต็มๆ วินซ์หลุดจากอ้อมแขนชายคนนั้นและล้มกลิ้งออกไปกลางถนน “ม่ายยยย!!”รินกรีดร้อง
“โอ๊ะโอ...”วินซ์มองรถเมล์ที่วิ่งมาอย่างรวดเร็ว “ร่างเนื้อจะทนไหวไหมนะ?”วินซ์พูดก่อนที่รถเมล์นั้นจะชนเข้ากับร่างน้อยๆ รถเมล์หยุดเลยไปอีกช่วงรถนึง ร่างน้อยๆนั้นหล่นกระแทกพื้นจนทุกคนคิดว่าไม่รอดแล้วแน่ๆ คนขับรถเมล์และกระเป๋ารถเมล์รีบวิ่งมาดู “อูย~ เจ็บ”วินซ์ลุกขึ้นมานั่งจัดกระดูกคอที่หักของตัวเองให้เข้าที่ เลือดโชกเต็มตัวและไหลนองเต็มพื้น ตำรวจที่อยู่ใกล้ๆเข้ามาจับชายลักพาตัวและอีกส่วนหนึ่งก็เข้ามาดูอาการวินซ์
“หลีกทางหน่อยคะ”รินบอกแล้ววิ่งมาหาวินซ์
“พี่ริน...”วินซ์หันมามอง
“ตะกี้...ชนเต็มๆเลยนี่นา...”คนขับรถตะลึง
“อ๊ะ พี่สไวป์ !!”วินซ์เห็นสไวป์ยืนอยู่บนสะพานลอยแล้วรีบลุกขึ้นพาร่างน้อยๆที่เพิ่งโดนชนวิ่งไปหาสไวป์
“ลบความทรงจำทุกคนซะ”สไวป์หันไปพูดกับต่าย “ยกเว้นยัยนั่น” ไม่กี่วินาทีความวุ่นวายก็กลับสู่ภาวะปกติ รินมองซ้ายมองขวาเห็นวินซ์วิ่งไปหาสไวป์บนสะพายลอย วินซ์กอดเอวสไวป์ทั้งๆที่เลือดเต็มตัว
“เด็กคนนั้น...รู้จักกับสไวป์”รินพูด
“แปปเดียวก็โดนคำสาปของยัยนั่นจนได้ซินะ”สไวป์ลูบหัววินซ์ “ทำยังไงให้โดนได้น่ะ”
“ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”วินซ์บอก
“กลับบ้านได้แล้วล่ะ”สไวป์บอก วินซ์พยักหน้าถี่ๆ
“เดี๋ยว!!”รินวิ่งขึ้นมาบนสะพานลอย สไวป์ วินซ์ และต่ายหันกลับมามอง รินหยุดยืนหอบอยู่ตรงบันไดขั้นบนสุด “เด็กคนนั้น...”
“ทำไม”สไวป์พูด
“ผมเป็นวิญญาณน่ะครับ”วินซ์ยิ้ม “พี่รินไม่ต้องห่วงผมหรอก ห่วงตัวเองก่อนดีกว่านะครับ”
“แต่ว่า...”รินเงยหน้ามามอง แต่ทั้ง 3 คนก็หายไปจากตรงนั้นแล้ว “หายไปไหนกัน...”
เย็นวันถัดมา
“ไง มาอีกแล้วนะ”ชาร์มว่ายมาที่ขอบสระ “ไหนบอกว่าจะไม่มาไง”เธอยิ้ม สไวป์นั่งลงข้างหน้าเธอ
“หิว...”สไวป์พูดเบาๆ
“หิวแล้วทำไมไม่หะ...”สไวป์ก้มไปจูบเด็กสาวแล้วดึงเธอขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ หางปลานั้นแปรเปลี่ยนสภาพเป็นขาคน
“อาหารที่อร่อยที่สุดของฉันไม่อยู่”สไวป์พูดแล้วล็อคแขนทั้ง 2 ข้างของชาร์มไว้ด้วยมือข้างเดียว
“นี่ เธอ...เป็นผีดูดเลือดเหรอ!”ชาร์มเห็นเขี้ยวของสไวป์
“ไม่ ฉันเป็นลูกหลานของอิฟรีต”สไวป์กระซิบที่ข้างหูชาร์ม “เพราะงั้นถึงกัดไปเธอก็ไม่กลายเป็นผีดูดเลือด”
“กินซิ ถ้าเธอหิวมากล่ะก็...”ชาร์มพูดเบาๆ สไวป์ปล่อยแขนทั้ง 2 ข้างของชาร์ม “คงไม่เจ็บมากใช่ไหม”ชาร์มยิ้มแล้วเลื่อนมือไปกอดคอสไวป์ เด็กหนุ่มก้มลงไปเลียคอเด็กสาวก่อนจะกัดจนเขี้ยวจมเข้าไปข้างใน “อึก...อือ...เจ็บ”ชาร์มกอดคอสไวป์แน่น เคร้ง มีเสียงบางอย่างหล่นกระทบพื้น สไวป์ถอนเขี้ยวแล้วหันไปมอง
“ปะ...ปีศาจ!”ชายในชุดยามร้อง
“ชิ”สไวป์ลุกขึ้น ชาร์มรั้งแขนสไวป์ไว้แล้วส่ายหน้าไปมาเป็นเชิงห้าม
“ปีศาจ”ยามวิ่งไปที่ประตทางออก “อ่อก...”เสียงที่ร้องออกมาเหมือนโดนใครบางคนบีบคอไว้ดังขึ้น ตุบ ร่างไร้วิญญาณถูกโยนกลับมาที่เดิมที่เขาเคยยืนอยู่ สไวป์ถอดเสื้อคลุมโยนให้ชาร์ม
“นั่นใคร”สไวป์ตะโกน ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา ยกเว้นเสียงคนเดินที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“สวัสดียามเย็น ลูกรัก”อาเธอร์เดินออกมา
“แก”สไวป์กัดฟันกรอด
“พ่อรู้ว่าเจ้าหิว อยากดื่มเลือดพวกเอล์ฟใช่ไหมล่ะ”อาเธอร์ยิ้ม “ดื่มเลือดเงือกไป มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอกนะ”ชาร์มสะดุ้งเฮือกเมื่ออาเธอร์มองมาที่ตน “มันต้องเอล์ฟซิ ใช่ไหมลูกรัก”อาเธอร์ดึงใครบางคนเข้ามา
“เซลีน่า”สไวป์ร้อง เซลีน่าถูกปิดตาและมัดแขนไขว่หลัง
“รุ่นพี่...”เซลีน่าพยายามหันไปมาเพื่อหาต้นเสียงของสไวป์ “รุ่นพี่สไวป์ อยู่ไหน โอ๊ย”อาเธอร์ผลักเซลีน่าไปข้างหลัง
“กลับมาหาพ่อได้แล้ว ลูกรัก พ่อจะดูแลลูกเอง”อาเธอร์บอก
“แกไม่ใช่พ่อ แกฆ่าแม่ฉัน”สไวป์ตะคอก
“ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แม่ของลูกซะหน่อย สไวเซอร์”อาเธอร์ยิ้ม “แม่ของลูกน่ะ เป็นเอล์ฟต่างหาก แล้วพ่อก็ไม่ได้เป็นคนฆ่า ลูกต่างหาก ที่ฆ่าแม่ของตัวเอง”
“ไม่... ไม่ใช่”สไวป์ตะคอก “แกเป็นคนฆ่า ฉันเห็น ฉัน...”ชาร์มเข้าไปกอดสไวป์ไว้
“กริ๊ดดดดด”อาเธอร์ดึงชาร์มออกมาจากสไวป์แล้วโยนลงน้ำ
“ชาร์ม”สไวป์หันไปมอง ผัวะ อาเธอร์ตบหน้าสไวป์เต็มเหนี่ยว สไวป์กระเด็นไปชนอัฒจันทร์ “อึก...”สไวป์เช็ดเลือดที่มุมปากตัวเอง
“รุ่นพี่”เซลีน่าร้อง
“จำได้รึยัง ว่าใครกันแน่ที่ฆ่า”อาเธอร์พูดด้วยสายตาเย็นชา “ใครกันที่กัดและสูบเลือดเอล์ฟผู้หญิงคนนั้นจนหมด”
“อ๊ากกกกกกกกก”สไวป์กุมหัวตัวเอง “ไม่ ไม่ใช่ฉัน”
เสียงร้องของสไวป์ดังลั่นโรงเรียน ภัสกำลังสอนอินใช้เวทย์มนต์อยู่ที่สวนหย่อมกับน้ำหันไปมองตามเสียงร้องนั้น “เสียงรุ่นพี่สไวป์”น้ำพูดขึ้น
“อย่าไปยุ่งเลย น้ำ”ภัสบอก
“นั่นสิ รุ่นพี่คนนั้นน่ากลัวจะตาย”อินพูด แล้วก้มหน้าก้มตาท่องมนต์ที่ภัสเพิ่งสอน “ฉันไม่อยากไปยุ่งด้วยหรอก”
“รุ่นพี่ใจร้าย”น้ำลุกขึ้นจากม้านั่ง “หนูจะไปช่วยรุ่นพี่สไวป์”น้ำวิ่งไปทางโรงยิม
“เดี๋ยว น้ำ”ภัสวิ่งตามไป
“อย่าทิ้งไว้คนเดียวซิ”อินลุกขึ้นแล้ววิ่งตามทั้ง2ไป
“ปล่อยเขานะ”ชาร์มตะโกนแล้วพยายามว่ายกลับมาที่ขอบสระ
“ยุ่ง”อาเธอร์เสกกรงน้ำขังชาร์ม
“อึก...อั่ก...”สไวป์ถูกอาเธอร์บีบคอไว้ ปลายเท้าของสไวป์ลอยอยู่เหนือพื้นมาก “แก...อึก ฉัน...จะฆ่า...อั่ก”อาเธอร์บีอคอน้อยๆนั่นแน่นขึ้น
“ปล่อยรุ่นพี่...”เซลีน่าร้องไห้ “คุณพ่อของรุ่นพี่... ปล่อยรุ่นพี่เถอะคะ”เซลีน่าพูดเสียงสั่น “นะคะ หนูขอร้องปล่อยรุ่นพี่... อึก”ปลอกคอสีดำสนิทบีบรัดคอของเซลีน่า เด็กสาวล้มลงไปนอนกับพื้น
“เซ...เซลีน่า”สไวป์ยื่นมือออกไปหาเด็กสาว
“ปล่อยรุ่นพี่น้า~~~~”น้ำตะโกน
“ครั้งนี้ ครั้งเดียวนะ”ภัสเสกคทาออกมา
“คุณหนูเอล์ฟกลับบ้านแล้วเหรอครับ”ต่ายถาม ชายชราที่เดินอยู่ข้างหน้าของเขาหยุดเดิน
“นายใหญ่พาไปข้างนอกน่ะ”ชายชรากล่าว
“นายใหญ่? สไวป์เหรอคะ”สุนิสาพูดด้วยน้ำเสียงงงงวย “สไวป์ไม่เคยมาที่นี่นะคะ”
“ไม่ใช่นายท่าน สุ นายใหญ่ต่างหาก บิดาของนายท่าน”ชายชราบอก
“พ่อสไวป์”สุนิสากับต่ายพูดพร้อมกัน ชายชราพยักหน้าเบาๆ “เขาพาออกไปนานแค่ไหนแล้วคะ”สุนิสาถาม
“จะชั่วโมงแล้วล่ะ”ชายชรากล่าว
“สุ ฉันรู้สึกไม่ดีเลย เราไปหาคุณชิโอริกันเถอะ”ต่ายกระซิบบอกสุนิสา
“เหมือนกัน”สุนิสาบอก “ท่านผู้เฒ่า พวกเรา...”
“พวกเจ้ายังไปไหนไม่ได้”ผีดูดเลือดระดับสูงยืนล้อมสุนิสากับต่าย “ถ้าข้าปล่อยพวกเจ้าออกไป พวกเจ้าต้องไปหาท่านชิโอริแน่ ข้าไม่ยอมให้พวกเจ้าทำลายความหวังของนายใหญ่หรอก”ชายชราหันมามอง
“ท่านผู้เฒ่า...”
“มีใครอยู่ไหม”รินวิ่งเข้ามาในบ้านสไวป์
“ฮึ?”คาซหันไปมอง
“ครับ พี่ริน”วินซ์เดินลงมาจากชั้น2พร้อม(วิญญาณ)บาธ
“แฮ่กๆ ฉัน...ได้ยิน...เสียยงสไวป์ตะโกน”รินหอบ “แถมฉันเห็นรุ่นน้องม.ต้น 3 คนวิ่งไปทางโรงยิมด้วย”
“ตะโกน?”ลูซทำเสียงสงสัย
“ฉันรู้สึกไม่ดีเลย รีบไปดูเถอะ”รินบอก คาซพยักหน้าให้ลูซแล้วลุกขึ้นเดินไปหาริน
“คนๆนั้น ชิโอริน่ะ ออกไปได้ซักพักแล้ว แถมสั่งห้ามไม่ให้พวกเราออกไปด้วย”คาซบอก “ส่วนเธออกลับบ้านไปซะเถอะ อยู่ที่นี่ไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก”
“ไม่เป็นไรใช่ไหม”อินเข้าไปดูอาการเซลีน่า
“รุ่นพี่...สไวป์”เซลีน่าร้องไห้ อินแกะผ้าปิดตากับเชือกออก
“ภัส ปลอกคอนี่มันแกะไม่ออก”อินหันไปบอกภัส
“หาทางไปก่อนเถอะน่า ทางนี้กำลังยุ่ง!”ภัสเสกกำแพงใสๆมากันเวทย์โจมตีของอาเธอร์ “น้ำ แก้มนต์กรงน้ำได้รึยัง”ภัสตะโกนถาม น้ำไม่ตอบอะไร “น้ำ!”ภัสตะโกนอีกที น้ำสะดุ้ง
“แปปนึงคะ”น้ำหันไปบอก
“นี่ เจ้าเด็กเหลือขอ”ชิโอริมายืนอยู่ข้างหลังเดล เดลหันมามอง “ช่วยอะไรฉันหน่อยซิ”ชิโอริกอดอก
“คุณ?”เดลทำหน้างงๆ
“แค่นี้จำกันไม่ได้”ชิโอริพูด “ปีศาจแมวสีม่วงที่เคยสู้กันไง”
“แต่ว่า...ทำไมผมคุณ...”
“นี่มันร่างมนุษย์ฉัน! เอาล่ะ ตอบมาจะยอมช่วยฉันไหม”ชิโอริหัวเสีย “ใครจะบ้าเดินมาสถานีตำรวจทั้งผ้าคลุมกัน”ชิโอริพึมพำ จนเดลเผลอหัวเราะ
“แต่คุณเห็นผมเป็นศัตรูไม่ใช่เหรอครับ”เดลบอก
“แต่ครั้งนี้ เธอช่วยฉันได้ รีบตอบมาจะยอมช่วยไหม”
“ช่วยอะไรล่ะครับ”เดลถาม
“คลายเขตแดนของอาเธอร์”ชิโอริพูดเบาๆพอให้เดลได้ยินเพียงคนเดียว
“อาเธอร์... รุ่นพี่อาเธอร์!”เดลร้องเบาๆ ชิโอริพยักหน้า
“ถ้าไม่คลายเขตแดนนั่น ฉันก็จะเข้าใกล้อาเธอร์ไม่ได้”ชิโอริบอก “เอาเลือดฉันกับเลือดของเธอผสมกันแล้วสาดใส่อาเธอร์ซะ แค่นี้ทำได้ใช่ไหม”
“คุณจะทำอะไร”เดลถาม
“จะช่วยชีวิตและอนาคตของสไวป์น่ะสิ”ชิโอริบอกแล้วเดินไปที่ประตูทางออก “มาเจอฉันที่หน้าประตูโรงเรียนของพวกเขา”ชิโอริพูดจบแล้วหายไปจากตรงนั้นโดยไม่มีใครสังเกตเห็นนอกจากเดล
“ทุกคนครับ ผมกลับก่อนนะครับ”เดลหันไปบอกตำรวจชั้นผู้น้อย
“ครับ ท่านรองฯ”เดลรีบเดินออกจากสถานีตำรวจ
“โรงเรียนของคุณหนู...”เขาเดินมาที่ลานจอดรถ ขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซต์ของตนก่อนจะสตาร์ทมัน
“มาช้า”ชิโอริยืนกอดอกอยู่ที่ทางเข้าโรงเรียน เดลจอดรถแล้วเดินมาหาชิโอริ “อะ เลือด”ชิโอริโยนขวดใสที่บรรจุเลือดของเธอไว้ครึ่งหนึ่งให้เดล
“ผมไม่รู้ซะหน่อย ว่ารุ่นพี่อาเธอร์อยู่ไหน”เดลบอก
“ในโรงยิม สระน้ำในร่มน่ะ”ชิโอริตอบ “ทำตามที่ฉันบอก ฉันจะได้เข้าใกล้หมอนั่นซะที”
“ว่าแต่ทำไมต้องเป็นผม...”
“ก็เพราะเธอเคยเห็นอาเธอร์แล้วน่ะซิ”ชิโอริหัวเสีย “เร็วเถอะ เดี๋ยวเหตุการณ์มันจะแย่ไปกว่านี้”เดลพยักหน้า “พอสาดไปแล้ว รีบหาที่กำบังซะ”ชิโอริตะโกนเมื่อเมื่อเดลวิ่งเข้าไปข้างในแล้ว
“เด็กพวกนี้นี่!”อาเธอร์เสกลูกไฟยักษ์ขึ้นมาแล้วขว้างใสภัส
“หยุด...นะ...”สไวป์กัดฟัน มือข้างหนึ่งจิกแขนอาเธอร์ไว้ ส่วนอีกข้างพยายามรวบรวมน้ำให้มาอยู่ในมือ “อั่ก!!”อาเธอร์บีบคอสไวป์แน่นแล้วเสกปลอกคอสีดำมารัดคอสไวป์ไว้ “อ๊ากกกกกก”หนามแหลมคมของที่รัดคอแทงทะลุเข้าไปในคอสไวป์ เลือดสีแดงค่อยๆไหลซึมออกมา อาเธอร์ปล่อยให้สไวป์ลงไปนอนบนพื้น
“รุ่นพี่!”เซลีน่าร้องตะโกน ซู่ม! เสียงอะไรบางอย่างตกน้ำ ชาร์มหลุดออกจากกรงน้ำแล้ว เธอรีบร่ายมนต์เฉพาะของเผ่าเงือกทันที ภัสปลดกำแพงป้องกันแล้วร่ายเวทย์โจมตีใส่อาเธอร์
“เจ้าพวกเด็กน้อย”อาเธอร์ปัดป้องเวทย์ได้หมด งูไฟขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังอาเธอร์โดยมีสไวป์โดนตรึงอยู่ตรงส่วนคอของงูไฟ “เป็นแค่เด็กอย่าคิดมาเฮิมเกริมข้า”
“บ้าเอ๊ย!”ภัสสบถ ชาร์มร่ายมนต์เรียกอสูรน้ำออกมา “คุณเงือกสนับสนุนเวทย์ฉันที”ภัสหันไปบอกชาร์ม เธอพยักหน้าให้
“รุ่นพี่อาเธอร์!”เสียงเดลดังขึ้น ทำเอาทุกคนหยุดชะงัก “สไวป์!”เดลเห็นสภาพสไวป์เปียกโชกไปด้วยเลือด อีกทั้งยังถูกตรึงอยู่ที่คอของงูไฟตัวใหญ่
“นึกว่าใคร เจ้าเด็กชอบรนหาที่ตายนี่เอง”อาเธอร์ยิ้ม
“ฮึ่ย! ขอโทษครับ รุ่นพี่”เดลเปิดฝาขวดแก้วออกแล้วสาดเลือดใส่อาเธอร์
“อะไร...”อาเธอร์มองเลือดที่เปรอะตัว
“พวกเธอหาที่กำบังเร็ว!!!”เดลหันไปบอกกลุ่มเด็กสาว ตูม! หลังคาโรงยิมพังครืนลงมา “เร็วเข้า”เดลรีบผลักเด็กๆทั้งหมดหนีเศษเหล็กเศษกระเบื้องที่หล่นลงมา ชาร์มรีบขึ้นจากสระน้ำ
“รุ่นพี่!”เซลีน่ากรีดร้อง
“หวัดดี อาเธอร์”ชิโอริลุกขึ้นยืน “ในที่สุดก็เข้าใกล้ลูกได้ซะที”
“คุณแม่ยังไม่ตายอีกเหรอครับ”อาเธอร์ยิ้มให้อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“เห็นฉันเป็นอะไรล่ะ”หางทั้ง 2 ของชิโอริสะบัดไปมา “ฉันเป็นถึง เนโกะมาตะ เชียวนะ”
“วิญญาณแมวสีม่วงที่ตามลูกชายผมตลอด คือคุณแม่เองเหรอ”อาเธอร์ถามแล้วยื่นมือไปลูบหัวสไวป์
“อือ...”สไวป์พยายามลืมตา
“ปล่อยสไวเซอร์ซะ อาเธอร์ มันยังไม่ถึงเวลา”ชิโอริตะโกน
“ชาร์ม เกิดอะไรขึ้น”เสียงผู้หญิงดังขึ้น ชาร์มรีบหันไปมอง
“นัน เฟย”ชาร์มตกใจ “มาได้ไง”สไวป์เหลืบไปเห็นสองคนนั้น
“คะ...ครบ 10 แล้ว”สไวป์พูดก่อนนัยน์ตาของเขาจะเปลี่ยนสี “ฮ่าห์~”
“...”อาเธอร์หันไปมอง “กลืนเขาเข้าไป”สไวป์ค่อยๆถูกงูไฟกลืนเข้าไปในร่าง
“หยุดนะ!!!”ชิโอริร้อง “อาเธอร์ปล่อยเขา ปล่อย!!!”หางทั้ง 2 ของชิโอริพุ่งเข้าไปหาสไวป์หวังจะดึงร่างนั้นออกมา เพียะ อาเธอร์ปัดหางทั้ง 2 ออกไปไกลๆ
“คุณแม่ไม่มีสิทธิ์มาสั่งผม”อาเธอร์กล่าว
“อ๊ากกกกกก”สไวป์ร้องลั่น เมื่อร่างกายส่วนใหญ่เข้าไปอยู่ในงูตัวนั้น
“ปล่อยรุ่นพี่เถอะคะ”เซนีล่าพูดทั้งน้ำตา
“น่ารำคาญ”อาเธอร์เสกลูกไฟยักษ์โยนไปทางเซลีน่า ตูม!! เฟยใช้ผ้าคลุมสีดำของเธอปัดลูกไฟไปทางสระน้ำ “ยมทูต...”
“วันนี้ เวลานี้จะไม่มีใครตายทั้งนั้น”เฟยตะโกน หน้ากากรูปหัวกะโหลกปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเด็กสาว นัยน์ตาสีแดงเพลิงของเธอฉายาแววโมโห “อย่าทำให้นรกต้องปั่นป่วนนะ!”เคียวอันใหญ่ปรากฏในมือเด็กสาว เธอพุ่งเข้าไปในกองเพลิงที่อาเธอร์ สไวป์และชิโอริอยู่ ชิโอริหันไปมองเด็กสาวที่พุ่งเข้ามา
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ เด็กบ้า”ชิโอริใช้หางทั้ง 2 ของเธอฟาดเฟย เฟยใช้ด้ามเคียวป้องกันไว้ทัน แต่ก็กระเด็นไปชนกับขอบเหล็ก “ใครใช้ให้พุ่งเข้าไปแบบนั้น”ชิโอริตะโกนว่า เฟยลุกขึ้นมาแล้วลูบท้องเบาๆ
“เป็นยมทูตที่หุนหันเกินไปแล้วนะ”อาเธอร์ลูบหัวงูไฟของเขาอย่างเบามือ “อย่างคุณแม่ต้องรู้อยู่แล้วซินะครับ ว่าถ้าเจ้างูนี่เริ่มโจมตีเมื่อไหร่ คนที่อยู่ข้างในจะเป็นยังไง”
“ปล่อยเขาออกมาซะ อาเธอร์”ชิโอริสั่งอีกครั้ง
“ไม่มีทาง”
“รุ่นพี่...”เสียงเซลีน่าดังเข้ามาในโสตประสาทของสไวป์ “รุ่นพี่คะ...”สไวป์ลืมตาขึ้นช้าๆ “ตื่นซิคะ รุ่นพี่”เสียงเซลีน่าดังขึ้นมาอีก
“ฉันก็ตื่นแล้วนี่ไง”สไวป์พึมพำ
“รุ่นพี่”
“!”สไวป์มองรอบตัว ทุกอย่างมืดไปหมด ไม่ว่าเขาจะปรับสายตากี่ครั้งเขาก็มองไม่เห็นอะไรเลย “เธออยู่ไหน ยัยเอล์ฟ”
“ปล่อยรุ่นพี่เถอะคะ ไม่งั้นรุ่นพี่จะตายนะคะ”สไวป์มองหาต้นเสียง ก่อนจะมองเห็นทุกคนในมุมที่แปลกตา
“อย่าทำร้ายทุกคนนะเฟ้ยยยยย”สไวป์ตะโกน
เจ้างูยักษ์คำรามลั่น “อย่าพยศน่า”อาเธอร์พึมพำ แล้วล้วงมือเข้าไปข้างในตัวงู
“อ๊ากกกกกก”เสียงที่งูคำรามออกมาเป็นเสียงสไวป์
“อาเธอร์ ปล่อยสไวป์ซะ”ชิโอริพุ่งเข้าไปหาอาเธอร์ อาเธอร์ดึงมือออกมา เจ้างูยักษ์พ่นไฟใส่ชิโอริ แต่เธอก็หลบทัน งูยักษ์กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เฟยขว้างเคียวไปทางอาเธอร์อย่างรวดเร็ว งูสะบัดหางรับคมเคียวทนอาเธอร์
“รุ่นพี่ กลับมาเถอะคะ กลับมา...”เซลีน่าพึมพำ “กึด...”เซลีน่าเผลอกัดปากตัวเองจนมีเลือดไหลออกมา
“กลิ่นเลือดเซลีน่า...”งูยักษ์พูด
“งูตัวนั้น คือ รุ่นพี่!”น้ำร้องด้วยความตกใจ
“สไวป์...”ชาร์มมองงูยักษ์นั่น
“รุ่นพี่”เซลีน่าเดินออกมาจากที่หลบ
“เดี๋ยว!”เดลรีบห้าม ชาร์มส่ายหน้าไปมาเป็นเชิงห้ามเดล ชิโอริหันมามอง ก่อนใช้หางข้างหนึ่งผลักเซลีน่ากลับเข้าไปชนกับเดล “อูยยย”เดลลูบหัวที่ชนกับผนังเบาๆ
“พาเด็กพวกนั้นออกไปให้หมด”ชิโอริบอก
“รุ่นพี่ต้องการหนู หนูจะไปหารุ่นพี่!!”เซลีน่าร้อง “!”หางของชิโอริฟาดที่หลังคอเซลีน่า เดลรับร่างไร้สติไว้ทัน เจ้างูไฟยักษ์คำรามก่อนสะบัดหางไปทางชิโอริแล้วชะงัก ผัวะ หางนั้นโดนท้องชิโอริแค่พอให้ชิโอริกระเด็นตกน้ำ ตูม น้ำในสระกระเซ็นไปทั่ว ชิโอริตั้งหลักขึ้นมาหายใจบนผิวน้ำ เดลอุ้มเซลีน่าออกไปข้างนอกพร้อมๆกับคนอื่นๆ แต่นันยังยืนรอเฟยอยู่ท่เดิม
“ปล่อยเขาซะ”เคียวของเฟยแตะอยู่ที่ต้นคออาเธอร์
“คุณยมทูต เรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณเลยนะ”อาเธอร์บอก “แล้วก็เด็กคนนี้ก็เป็นลูกชายของฉัน ฉันจะทำอะไรกับเขาก็ได้อยู่แล้วนี่นา”อาเธอร์หันมายิ้มให้ เฟยจ้องอาเธอร์เขม็ง “ปล่อยก็ปล่อย คุณยมทูตนี่ น่ากลัวจังเลย”อาเธอร์ดีดนิ้ว 1 ที งูไฟยักษ์นั้นก็หายไปร่างสไวป์ลอยอยู่กลางอากาศก่อนจะร่วงลงมา ตุบ นันเข้ามารับไว้ทัน “ยังใช้ไม่ได้ๆ”อาเธอร์พูด “คราวหน้าจะมาหาใหม่นะ ลูกรัก”
ความคิดเห็น