คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : :: Chapter 2 [Meet] ::
ขอข้ามมาก่อน -_-;;
ตอนนี้เกือบๆบ่าย คนทั้งบ้านก็ตื่นกันหมดแล้ว พ่อแม่ออกไปช็อปปิ้งทิ้งฉันกับพี่บิลลี่ไว้ ฉันนั่งอยู่ในห้องตัวเองเล่นทัมเบลอร์และเฟสสลับกันไป พี่บิลลี่ทำอะไรก็ไม่รู้อยู่ในห้อง แต่เหมือนพี่จะพยายามติดต่อกับซินอยู่ เอ่อ..ไม่ต้องพยายามขนาดนั้นก็ได้ม้างงงง -O-
“ทิฟฟี่ เปิดประตู” ทิฟฟี่นั่นก็ชื่อที่พี่บิลลี่เขาเรียกเอง -_-; ฉันเดินไปเปิดประตูให้เขา
“อะไร?”
“วันนี้ซินไม่ว่าง แต่ถ้าจะมาหาอยู่ในคอนเสิร์ตแถวแคลิฟอร์เนีย จะไปมั้ยละ”
“งั้นก็วันอื่นแล้วกัน..” พูดจบฉันก็ปิดประตูห้อง แต่พี่เอาเท้าขัดประตูไว้เสียก่อน
“คงไม่ได้แล้วละ ฮิๆ” พี่บิลลี่ชูบัตรคอนเสิร์ตของ Avenged Sevenfold ขึ้นมาโบกซ้ายขวา
“-*- พี่อ่ะ”
“เย็นนี้เตรียมตัว ห้าโมงนะจ้ะน้องสาวว” พี่บิลลี่ปิดประตูห้องไป
เฮ้อออออออออ -*-
ก๊อกๆ
ใครเคาะประตูหว่า =_=
ฉันลุกจากคอมแล้วไปเปิดประตู
“อ้าว แม่กลับมาแล้วหรอ”
“จ้ะ คือแม่ซื้อเสื้อมาให้ลูก คงจะชอบนะ ^^” แม่ยื่นเสื้อมาให้ ฉันรับไว้แล้วแม่ก็ปิดประตูไป เสื้อที่แม่เอามาให้..เอ่อ..ทำไมมันดำๆแดงๆฟระ -*- แบบว่าเสื้อลายทางแดงดำสลับกัน มีกางเกงมาให้ด้วย เป็นเกงยีนส์ขาสั้น ไม่ค่อยสั้นเท่าไรประมาณขาอ่อน ถุงน่องลายทางสีดำแดงเหมือนเสื้อ และคอนเวิร์สสีแดงขาว ข้อมือและข้อเท้าสีดำ..
สวยดีแฮะ -w- ชอบจัง
จะว่าไปฉันใส่ชุดนี้ไปคอนเสิร์ตดีกว่า ใกล้เวลานัดกะพี่แล้วด้วย
“ทิฟฟี่ !” เสียงพี่ตะโกนจากข้างล่าง ฉันรีบใส่ข้อมือข้อเท้า เซ็ตผมให้ดูยุ่งๆคล้ายๆเคที่ เพอร์รี่ในเอมวี The One That Got Away คว้ากระเป๋าตัวเองแล้ววิ่งลงไปหาพี่ข้างล่าง
“โห..เต็มยศเลยนะเนี่ย” พี่บิลลี่มองฉันอึ้งๆ ฉันยิ้มแห้งๆให้พี่เขา แม่กะพ่อมองฉันด้วยสายตาแบบว่า..เริ่ดสุดๆ
“สวยมากเลยลูก โชคดีนะ ^^” พ่อยิ้มให้ แล้วพี่บิลลี่ก็ลากออกจากบ้านไป ฉันโบกมือให้พ่อแม่เล็กน้อย (น้อยจริงๆเฟ้ย -*-)
“รีบหรอ” ฉันถามพี่บิลลี่ตอนที่เขาออกรถ
“เปล่าหรอก พี่ว่าเธอควรจะไปเจอเขาก่อนคอนเสิร์ตเริ่ม ดีม่ะ ^^”
“พี่มีบัตรผ่านเรอะ =O=”
“มี เดี๋ยวมีคนเอามาให้”
“-O- โห ไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้มั้งงง”
“เพื่อน้องสาวจ้ะ ^^”
เลี่ยนแฮะ.. -3-
หลังจากตอนนั้นฉันกับพี่บิลลี่ก็เงียบตลอดจนถึงจุดหมายปลายทาง -w- ฉันโดดออกจากรถแล้วยืนบิดขี้เกียจ เมื่อยขาโคตรๆ
“รีบไปได้แล้ว คนเริ่มมาแล้ว” พี่บิลลี่เดินนำไปยังทางเข้า
ทางเข้าที่ว่าเนี่ย..คนโคตะระเยอะเลย -*- หายใจไม่ออก มีแต่คนเบียด ซักพักฉันก็ได้ยินเสียงกรี้ดลั่นของแฟนๆ ฉันเขย่งเท้ามองดูว่าเกิดอะไรขึ้นก็พบคนในวงทั้งหมด 5 คนอยู่ข้างใน ประตูเปิดออก คนอื่นรีบวิ่งเข้าไป มันเบียดเสียดกันมากฉันเลยพลัดหลงกับพี่บิลลี่ ซวยละๆ -*-
ฉันโดนคนอื่นผลัก ชน และอีกสารพัด -*- จนหลงเข้ามาอยู่ในคอนเสิร์ตพอดี ฉันมองหาพี่บิลลี่ แต่หาไม่เจอ คนเยอะเกินไป -0- ฉันลองโทรหาพี่บิลลี่ดู เขาบอกว่าให้เดินออกมาจากคอนเสิร์ต พี่เขาอยู่ตรงประตูทางเข้า ฉันวางสายแล้วรีบออกไปหาพี่เขา ระหว่าทางฉันถูกรัดเอวจากใครก็ไม่รู้แล้วก็เอาผ้าปิดปากปิดจมูกฉันไว้ แล้วฉันก็หลับไป
“ปัดโธ่ -*- ฉันไม่ได้สั่งแกเลยยย” เสียงพี่บิลลี่นี่นา ฉันสะดุ้งตื่น
ฉันมองไปรอบๆ เหมือนเป็นห้องแต่งตัวนักแสดงหรืออะไรนี่หล่ะ -3- มีผู้ชายในห้อง 5 คน ถ้าไม่นับพี่บิลลี่อ่ะนะ ผู้ชาย 3 คนนั่งเอกเขนกบนโซฟา อีกคนนึงถูกช่างแต่งหน้าสาวสวยแต่งหน้าให้อยู่ คนสุดท้ายสูบบุหรี่อยู่ข้างๆพี่บิลลี่
“พี่.. -_-“ ฉันทำหน้าเบื่อใส่พี่บิลลี่จนเขาหันมาเจอ
“อ้าว ตื่นแล้วเรอะ”
“พี่ มีคนวางยาสลบหนูตอนหนูจะไปหาพี่อ๊ะ -*-“
“พี่รู้ เพื่อนพี่ทำเองแหละ”
“ใคร”
“คนที่น้องฝันถึงไง”
“ห้ะ”
พี่ไม่ตอบอะไรเดินไปกอดคอผู้ชายที่สูบบุหรี่มาหาฉัน
“คนนี้ไงล่ะ”
“เฮ้ย เบาๆหน่อยดิวะ -*-“ เขา คนที่ถูกกอดคอเอาแขนของพี่บิลลี่ออก
“อ่ะ ขอโทษๆ นี่ ซิน หรือจะเรียกว่า ไบรอัน ก็ตามใจ” พี่บิลลี่ยิ้มให้ฉัน
“สวัสดีค่ะ - - ฉันทิฟฟานี่” ฉันเองก็ส่งหน้าเบื่อไปให้ไบรอัน
“ครับผม ยินดีที่ได้รู้จัก ^^” ไบรอันส่งยิ้มหวานมาให้ แล้วฉันก็รู้สึกว่าใจของฉันเริ่มสั่น (ไม่ใช่ไม่สบายนะเฟ้ย -*-)
“เฮ้ สาวน้อยคนใหม่ของนายเรอะซิน” ผู้ชายที่เอกเขนกบนโซฟาคนนึงเดินมาแล้วกอดคอไบรอัน เขาสูงมากๆเลยล่ะ -O-
“เปล่า นี่น้องสาวบิลลี่” ไบรอันตอบ
“หรอ สวัสดี ฉันชื่อจิมมี่ ยินดีที่ได้รู้จัก” จิมมี่ยื่นมือมาที่ฉัน
“อืม ฉันทิฟฟานี่” ฉันจับมือเขา
“Avenged Sevenfold อีก 10 นาทีนะ” สตาฟฟ์เดินเข้ามาบอกแล้วจากไปอย่งรวดเร็ว
“งั้นเราก็ไปบ้างดีกว่า เนอะ แล้วเจอกัน” พี่บิลลี่หันมายิ้มให้ฉันแล้วไฮไฟว์กับไบรอันกะจิมมี่แล้วลากฉันเดินไปยังที่นั่งในงาน
-3 ชม.ผ่านไป ไวเหมือนโกหก.. =_=-
ฉันนั่งเหม่ออยู่ในรถของพี่บิลลี่ อยู่ระหว่างทางกลับบ้านน่ะ ตอนนี้เองก็ดึกแล้วด้วย ที่จริงหลังงานจบพวก A7x รั้งไว้ไม่ให้ฉันกับพี่บิลลี่กลับ แต่ไบรอันเห็นว่าฉันตาแดงมาก (คงนึกว่าง่วง แต่ฉันไม่ได้ง่วงหรอก เป็นปกติตอนอยู่ในที่ท่ฃี่แสงมันสว่างมากๆ) เลยบอกเพื่อนคนอื่นให้หยุดรั้งพวกเราไว้ แต่ก่อนจะไปไบรอันขอเบอร์ฉันไว้ติดต่อ ฉันไม่ให้แต่พี่บิลลี่ดันตอบแทนฉันซะงั้น คือให้เบอร์ไบรอันไปโดยที่ฉันไม่เต็มใจน่ะ -*- เชอะ
ฉันเอนเบาะไปข้างหลังแล้วตอนนี้ก็มองเห็นเพียงแค่ท้องฟ้า.. ฉันให้พี่เปิดหลังคารถน่ะ
ฉันมองเห็นดาวมากมาย..ดาวอะไรบ้างนะ ฉันเองก็ไม่เก่งเรื่องดาราศาสตร์ซักเท่าไรด้วยสิ
“พี่..กี่โมงแล้วน่ะ..” ฉันถามพี่ทั้งๆที่สายตาของตัวเองยังมองท้องฟ้า
“เกือบๆเที่ยงคืน” หืม ? นี่ไม่ใช่เสียงพี่บิลลี่นี่นา แล้วเสียงก็ไม่ได้ดังจากฝั่งคนขับด้วย มาดังจากหลังรถ
ฉันหันไปข้างหลัง..
“เฮ้ย =_= ไบรอัน..” พี่บิลลี่หันไปมองพร้อมฉัน
“อ้าว เฮ้ ไอ้น้อง ไหงติดรถมาละ ^^” ยังจะใจเย็นได้อีกนะพี่!! -_-‘’ สุดจะทนจริงๆ
“ช่วงนี้ยังไม่มีงานเข้า แล้วก็เบื่อที่ต้องนอนในรถทัวร์ด้วย เพราะงั้น..คืนนี้ขอนอนด้วยซักคืน..”
“ไม่ให้ -*- !!” ฉันตะโกนแทรกทั้งๆที่ไบรอันยังพูดไม่จบ
“เอ้า นอนก็นอนสิ นายนอนห้องฉันก็ได้ เดี๋ยวฉันนอนโซฟาข้างล่าง” พี่บิลลี่พูดด้วยเสียงที่ร่าเริงเหมือนญาติที่นานๆเจอทีมานอนบ้านเดียวกัน -.,- (จินตนาการไปได้เนอะ ฮ่าๆ)
“อืม แต้งกิ้ว ^^” ไบรอันยิ้มหวานให้ฉัน เนื่องจาก (คำนี่..ทางการสุดๆ -_-) พี่บิลลี่หันไปมองถนนขับรถต่อแล้วเหลือฉันที่มองไบรอันอยู่ -//////- เอ๊ะ แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ -////-
ความคิดเห็น