คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter : 2 : สู่เมืองเรนอน
‘สังหารรัชทายาทคนสำคัญแห่งราชวงศ์เกรเวล ที่จะมาประทับในเรนอนทุกๆฤดูหนาวเพื่อเข้าชมการสู้มังกร หากทำสำเร็จจะได้รับรางวัลอย่างงาม
จาก ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม’
เรียลนอนก้มลงมองดูกระดาษในมือที่พ่อยัดให้เขาก่อนขึ้นเรือ เขาถอนหายใจเบาๆ เขาจะหาตัวรัชทายาทนี้ได้ที่ไหน การสู้มังกรมีผู้คนมากมายหลั่งใหลมาจากทั่วสารทิศ อีกทั้งเรื่องของการประทับของราชวงศ์เกรเวลเขาก็ไม่เคยได้ยิน เป็นไปรัชทายาทแห่งราชวงศ์เกรเวลจะทรงปลอมตัวเป็นขุนนาง ทหาร หรือประชาชน ส่วนคนที่ว่าจ้างน่าจะเป็นคนในราชวังเกรเวล ข่าวลับๆที่คนอย่างเรียลนอนไม่เคยรู้มาก่อน คงมาจากคนใกล้ชิดในวัง หากเขาหาตัวรัชทายาทที่ว่านี่ไม่พบ บางที...เขาอาจต้องไปเกรเวล แล้วสังหารให้หมดราชวงศ์
“เซเรียส นายพอรู้เรื่องของราชวงศ์เกรเวลมั้ย” ภายในใจของคนถามเต็มไปด้วยความหวังที่จะได้รับคำตอบที่ถูกใจ
“พอรู้บ้าง ราชวงศ์นี้น่ากลัวถึงน่ากลัวมากเชียวละ ต้นราชวงศ์เป็นพ่อมดชั้นสูง สร้างเขตอาคมได้กว้างพอที่จะคลุมเรนอนและเมืองข้างๆได้สบาย...นายถามเรื่องนี้ทำไม” คนตอบหยุดพูด หลังจากมองเห็นสีหน้าที่ดูสนใจเป็นพิเศษจากเรียลนอน
“เปล่าหรอก แค่อยากรู้ แล้วนายพอรู้เรื่องทายาทคนสำคัญบ้างมั้ย”
“อืมมม...ที่สำคัญ ๆ มี องค์หญิงแดเนียล องค์หญิงเฮเลน องค์ชายปารีส แล้วก็องค์ชายมาคัส”
“แล้วมีองค์ไหนที่ทรงโปรดเรนอนเป็นพิเศษบ้าง”
“องค์หญิงแดเนียล นางชอบมาพูดคุยกับราชินีเรนอนเสมอๆ ท่าทางสนิทกันน่าดู แล้วก็องค์ชายปารีส ทรงชอบการสู้มังกรอยู่แล้ว เลยมาทอดพระเนตรบ่อยๆ”
“แล้ว....องค์ไหนที่จะได้ขึ้นครองราชย์”
“เรื่องนี้ฉันไม่รู้หรอก เป็นความลับวงใน กษัตริย์เกรเวลจะเป็นหญิงหรือชายก็ได้ บางทีประชาชนธรรมดาก็อาจมีสิทธิ ที่เกรเวลใช้ระบอบการเลือกตั้งกษัตริย์” เซเรียสหยุดพูดเมื่อเห็นสีหน้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัดของเรียลนอน “แต่จะยากหน่อยต้องได้รับการอนุมัติอย่างเป็นทางการจากพระราชวงศ์ ขุนนาง เพื่อคัดสรรคนที่ดีที่สุดที่จะมาเป็นกษัตริย์ นายอยากรู้ไปทำไม”
“อ่อ ไม่มีอะไร เข้าเรนอนกันเถอะนะ” เรียลนอนเปลี่ยนเรื่องพูด เขากลัวว่าเซเรียสจะรู้จุดประสงค์ที่เขาถามเรื่องเกรเวล
“หากนายคิดจะสังหารราชวงศ์เกรเวล คงยากหน่อยนะ” เซเรียสเดินมากระซิบที่ข้างหูของเรียลนอน เรียลนอนถึงกับสะดุ้ง เพราะถูกเพื่อนรู้ทัน และเจ้าของเสียงตอนนี้เดินแบกเป้ไปอย่างสบายอารมณ์
“นาย...” เรียลนอนยืนกัดฟันกรอดๆ
เซเรียส...รู้ทันเขาอีกแล้ว
“เราต้องนั่งเกวียนเข้าเมืองไปอีก” เซเรียสมองไปยังที่จอดเกวียน มีเกวียนนับสิบเล่มจอดเรียงกันอยู่
“ทำไงดีล่ะ เงินยิ่งไม่ค่อยจะมี” เรียลนอนควักถุงเงินออกมาดู แล้วขมวดคิ้ว
“นายเป็นนักฆ่า...” แววตาสีเขียวคู่นี้กำลังจ้องมองเรียลนอนอย่างเอาจริงเอาจัง
“บ้าน่า...ฉันไม่ฆ่าคนเพื่อเอาเกวียนหรอก” คนถูกจ้องรีบผละออก
“ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ฉันพอมีเงินอยู่บ้างเดี๋ยวฉันออกเอง เพิ่งรู้นะเนี่ยว่านักรบมีเงินเยอะกว่านักฆ่า” เซเรียสเดินไปที่เกวียนเล่มหนึ่ง ฝ่ายเรียลนอนก็ทำท่าฮึดฮัดไม่พอใจ ถ้าพ่อให้เงินเขามากกว่านี้ เจ้านักรบจากซอร์เซีย คงไม่มาหยามเขาหรอก
เรียลนอนและเซเรียสขึ้นไปนั่งบนเกวียน สองข้างทางที่จะเข้าสู่ตัวเมืองเรนอน เต็มไปด้วยต้นไม้เขียวชอุ่ม เสียงนกร้องขับขานอยู่ตลอดทาง สายลมเย็นผ่านพัดเข้ามาเป็นช่วงๆ เมื่อเข้าตัวเมืองมีผู้คนมากมายเดินกันทั่ว เสียงพ่อค้าแม่ค้า ร้องเรียกเชิญลูกค้ามาช่วยอุดหนุนสินค้าของพวกเขากันยกใหญ่ ร้านรวงต่างๆ ต่างก็เริ่มประดับธงมังกรไฟประจำเมืองเรนอน เป็นที่รู้ๆกันในเมืองว่าการสู้มังกรประจำปีจะเริ่มขึ้นแล้ว...
ความคิดเห็น