คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ซินเดอเรลล่าข้ามคืน
เช้าวันทัดไปก็มาถึง แสงแดงบางๆของรุ่งเช้าได้สาดส่องผ่านช่องผ้าม่านเข้ามาในคอนโดหรูที่เปิดแอร์เย็นเฉียบ ไปกระตบเข้ากับร่างบางของสาวน้อยแมวขโมยที่กำลังนอนยิ้มหวานอยู่บนโซฟาสีขาวตัวใหญ่ ที่ตอนนี้กำลังฝันถึงพ่อแม่สุดที่รัก ที่เธอไม่รู้ว่าทิ้งเธอไปอยู่ที่ไหนเสียแล้ว แต่เธอก็ยังจำสัมผัสของพวกท่านได้ดี สัมผัสที่อบอุ่นที่เธอจะไม่มีทางลืมได้ลง
“ตื่นได้แล้ว”
“…”
“ตื่นได้แล้ว”
“อือ อือ อือ”
“ไม่ตื่นฉันปล่ำนะ”
“หา!?!”
ฉันสะดุ้งตื่นทันทีเมื่อได้ยินเสียงมรณะของผู้คุมกฎ ซิกส์กำลังจ้องหน้าฉันอย่างยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างผู้ชนะ เผยให้เห็นลักยิ้มสองข้างบนแก้มขาวๆของเขา เขาดูน่ารักผิดกับตอนโกรธลิบลับเลย ตอนแรกฉันเกือบคิดไปเองว่า ฉันถูกเทวดาสุดหล่อปลุกขึ้นจากความฝันในอดีตซะอีก
“เมื่อกี้นายว่าไงนะ?”
“ไม่ตื่นฉันปล่ำนะ”
“นายคงพูดเล่นใช่ไหม?”
“เธอลองไม่ตื่นดูซิ เดี๋ยวก็รู้เอง”
“บ้า!”
“^^”
“=_=”
“^^”
“แล้วรีบปลุกฉันทำไม นี้เพิ่งจะหกโมงนิดๆเอง”
“ฉันจะพาเธอไปข้างนอก”
“ไปไหน”
“เดี๋ยวก็รู้ ^^”
ซิกส์กระตุกยิ้มร้าย พร้อมกับใช้สายตากมกริบสีเฮเซลนัทของเขาสำรวจลงมาที่ตัวฉัน ตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างมีเลศนัย ไม่น่าไว้ใจ ไม่น่าไว้ใจเลยจริงๆ!
ณ หน้าร้านเสริมสวย
ตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่หน้าร้านเสริมสวย บนป้ายมีตัวหนังสือภาษาอังกฤษถูกออกแบบในสไตล์เจ้าหญิงดูน่ารัก บนตัวอักษรตัวแรกยังมีมงกุฎสีทองประดับไว้ บอกถึงความไฮโซของร้าน ในร้านถูกตกแต่งด้วยกระจกบานใหญ่หลายบาน พร้อมทั้งเก้าอี้ โซฟาสำหรับลูกค้า โทนสีชมพูและขาว กรี๊ดดด น่ารักน่าเข้าชะมัดเลย
“นายพาฉันมาทำไมเนี้ย”
“ร้านเสริมสวย พามากินข้าวมั่ง”
“จะไม่กวนสักเรื่องจะตามไหม?”
“ก็เวลาที่เธอทำคิ้วขมวดกัน ทำหน้าย่นเหมือนหมามันดูตลกดีอ่ะ”
“นายนี่มัน!”
“พอ พอ พอ เข้าไปในร้านได้แล้วล่ะ”
หลังจากนั้น ซิกส์ก็ผลักฉันเข้ามาในร้าน กลิ่นหอมของดอกลาเวนเดอร์ลอยมาแตะจมูกฉันทันทีที่เปิดประตู มีพี่สาวคนสวยคนหนึ่งมาพูดอะไรไม่รู้กับซิกส์ และบอกให้ฉันเดินตามเขาเข้าไปในร้าน ดูข้างนอกร้านนี้ก็ดูน่ารักมากแล้ว แต่พอมาดูชัดๆข้างใน ยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเจ้าหญิงเข้าไปใหญ่ ก็แหมถูกร้อมรอบด้วยของสวยของน่ารักทั้งนั้น ตอนแรกก็แอบคิดว่าตัวเองหลุดเข้าไปในนิยายซะอีก
ที่ตอนนี้สงสัยก็คือ ทำไมเข้าต้องพาฉันม้านนี้ด้วย หรือว่า เขาจะพาฉันไปดินเนอร์เป็นการขอโทษที่เขาทำร้ายจิตใจฉัน คงไม่มั้งยัยปั้น อย่าฝันหวานมากเกินไป แต่แหม แล้วมันจะมีเหตุผลอะไรอีกที่เขาพาฉันมาล่ะ
“น้องคะ มีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ?”
“อะ อ๋อค่ะ ไม่มีค่ะ”
เวลาผ่านไป
ไม่น่าเชื่อจริงๆว่าผู้หญิงตากลมสีนิลที่กำลังจ้องมาที่ฉัน จะเป็นตัวฉันเองที่อยู่อีกด้วนหนึ่งของกระจก ดวงตาสีนิลกลมโตถูกแต่งแต้มด้วยโทนสีฟ้าอ่อนดูสบายๆ ขนตาถูกดัดให้ยาวเรียวสวยทำให้ตาที่โตอยู่แล้วยิ่งกลมสวยมากขึ้นเป็นเท่าตัว ผมที่เคยฟูถูกหวีและดัดเป็นหลอนใหญ่ยาวถึงกลางหลัง ผิวขาวผ่องใสปราศจากโคลนหรือฝุ่นที่เคยติดตัวมา ชุดวันพีชสีฟ้าเกาะอกยาวถึงเข่าที่เหมือนกับว่าจะถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ทำให้หญิงสาวข้างถนน กลายเป็นซินเดอเรลล่าในชั่วพริบตา
ระหว่างที่กำลังพิจารณาตัวเองในกระจก ฉันก็พบว่าซิกส์กำลังแอบมองฉันอยู่ข้างหลัง ใบหน้างงๆของเขาจึงทำให้ฉันต้องพันตัวกลับไปหา
“เป็นไง?”
“อะไร”
“ฉันน่ะ เป็นไง?”
“ก็งั้นๆ ชุดมันแพงน่ะ”
“อะไรเล่า จะชมฉันบ้างก็ไม่ได้”
“ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง”
“=-=”
ซิกส์ไม่ยอมพูดอะไรไปมากกว่านั้น แล้วเขาก็เดินนำฉันออกนอกร้านไปที่รถของเขาที่พนักงานขับมาจอดให้ รถสีแดงสดเปิดประทุนของเขาเนี่ยเด่นสะดุดตาจริงๆ อะไรจะรวยได้ขนาดนั้น
“ตกลงนายจะพาฉันไปไหนคะ คุณตำรวจชอบอุ๊บ”
“เธอคิดว่าไงล่ะ”
“ฉัน... ฉันจะไปรู้ได้ไง”
“ฮึ”
“บอกมาหน่อย”
“ฉันจะพาเธอไปงานวันเกิด”
“วันเกิดใคร ฉันไม่ได้เกิดวันนี้นะ”
“เกี่ยวอะไรกับวันเกิดเธอ?”
“ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้!! ตกลงงานอะไรกันแน่”
“งานวันเกิดแม่ฉัน”
“หา?”
“อย่าคิดไปไกล ฉันก็แค่พาเธอไปเป็นไม้กันหมา ไปกันผู้หญิงในงานก็แค่นั้นแหละ”
เอ้า ยัยปั้นเอ้ย คิดไปเองคนเดียวอีกแล้ว นั้นสินะ ฉันเป็นใคร เขาเป็นใคร ทำไมเขาจะต้องมาทำดีกับฉันขนาดนั้นด้วย ถึงเมื่อวานเขาจะทำฉันเจ็บมากแค่ไหน แต่ถึงยังไง พอข้ามวันเขาก็ลืมอยู่ดี เป็นยัยผู้หญิงปัญญาอ่อน คิดเพ้อฝันอีกแล้ว
“ถึงแล้ว”
รถสีแดงสดกำลังวิ่งผ่านสวนเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ ในสวนข้างทางถูกตกแต่งด้วยดอกไม้สีสันสดใสนานาชนิด กำลังแข่งกันบานเพื่อรับแสง ตรงกลางเป็นลานน้ำพลุขนาดใหญ่ที่กำลังส่องแสงสะท้อนโต้กับพระอาทิตย์ แวววาววิบวับเหมือนถูกประดับด้วยอัญมณีหลายกะรัต คฤหาสน์สีขาวนวลที่ถูกตั้งอยู่กลางสวน เหมือนกับปราสาทที่อยู่ในเทพนิยายที่ฉันชอบฝันถึง ด้านขวาและด้านซ้ายเป็นบันใดหินอ่อน ที่จุดหมายปลายทางเป็นทางเข้าของคฤหาสน์สู่ห้องโถงขนาดใหญ่ ตอนนี้เต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังสนุกอยู่กับงานรื่นเริง เป็นงานวันเกิดของเศรษฐีพันล้าน และทันใดนั้นฉันก็ต้องตื่นจากภวังค์ ด้วยเสียงกระซิบแหบพร่าของเขา
“เธอมาที่นี้ ในฐานะผู้หญิงของฉัน.... เชิญครับ องค์หญิง”
มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าใบหน้านั่น แสดงถึงความจริงใจต่อคำพูดของตัวองมากกว่านี้ นายซิกส์นายนี่มัน เจ้าเล่ห์จริงๆ
ความคิดเห็น