คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ข้อตกลง
เผลอแป๊บเดียวฉันก็มาถึงคอนโดสุดหรู ที่แสนจะอลังการแสนล้านแปดของอีตาตำรวจบ้าพลัง
ฉันกำลังนั่งอยู่บนพื้นห้องนั่งเล่น ที่ดูกว้างขวางมากสำหรับการที่มีไว้เพื่ออยู่เพียงคนเดียว บนคอนโดนี้มีทั้งห้องนอน ห้องนั่งเล่น และห้องครัว อยู่สบายยันชาติหน้าเลยก็ว่าได้ เขาตกแต่งห้องส่วนมากด้วยโทนสีน้ำเงินเข้ม แต่โซฟาและเฟอร์นิเจอร์ต่างๆกลับเป็นสีขาวสะอาดตา จึงทำให้ห้องนี้ไม่ดูอึดอัดเลยแม้แต่น้อย โทนสีน้ำเงินของห้องบวกกับสีขาวของเฟอร์นิเจอร์ทำให้ดูสบายตาหน้าพักผ่อนเสียเหลือเกิน แต่สำหรับฉันมันคือคุกใต้ดิน ที่แถมผู้คุมสุดโหดมาเป็นเซ็ดเข้าคู่กัน
ส่วนเจ้าของห้องก็ดูดีไม่ใช่น้อยนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนขมกริบบ่งบอกถึงนิสัยเย็นชาของผู้เป็นเจ้าของ ผมสีดำหยักศกของร่างสูงถูกซอยสไลด์ปิดต้นขอขาวๆ ทำให้หน้าของเขาดูเรียวขึ้นไปอีก ไม่พอเขายังมีผิวขาวเนียนจนน่าอิจฉา บวกกับความสูงหนึ่งร้อยแปดสิบกว่าๆ และหุ่นที่ฝึกมาดีสมกับที่เป็นตำรวจสุดเก่งที่สามารถที่จะวิ่งตามลมกรดอย่างฉันทัน (แอบประชด) เขาเหมือนกับพระเอกในละครน้ำเน่าที่ฉายให้ดูทุกเย็นไม่ผิดเพี้ยน ไม่ใช่แค่นั้น พระเจ้าที่กลัวว่านายคนนี้จะดูดีไม่พอ ยังประธานลักษณ์ยิ้มสุดน่ารักมาให้เขาอีกเป็นของขวัญ อะไรกัน ผู้ชายคนนี้ ทั้งหล่อทั้งรวย เป็นผู้ชายที่เพอร์เฟ็กเกินไปแล้วนะ... แต่ว่ามันติดอยู่อย่างหนึ่ง เขา”น่ากลัว”
“จ้องอะไรของเธอน่ะ” นั้นไง ยังไม่ทำขาดคำ
“เปล๊า ใครจ้องนาย... อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยน่า”
อยู่ๆเขาก็เดินเข้ามาหาฉัน เข้ามา แล้วก็เข้ามา แล้วก็... ไปนั่งบนโซฟา เฮ้อ น่ากลัว คนอะไรแค่ใช่สายตาก็น่ากลัวได้ขนาดนี้แล้ว จะบ้าตาย ถ้าฉันต้องอยู่กับหมอนี้อีกซักสามวันฉันต้องตายแน่ๆ
แล้วตกลงเขาพาฉันมาทำไมเนี้ย?
“นี่นาย ตกลงนายพาฉันมาที่นี้ทำไม… เอ๊ะ?อย่าบอกนะว่านายต้องการที่จะ…จะ...อี๋ทุเลส! จิตผิดปกติ วิปริตสิ้นดี!”
ฉันเอาแขนเล็กๆของตัวเองมากอดตัวเองไว้ หวังว่ามันจะช่วยป้องกันตัวเองจากสัตว์ร้ายได้ฉันไม่นึกเลยว่าเขาจะเอาฉันมาทำเรื่องสกปรกแบบนั้น ถ้ารู้อย่างนี้ โจรสาวไม่ยอมมาหรอกค้า (>.<)
“นี้เธอ!! หยุดทำตัวว่ารังเกียจฉันซะจนออกนอกหน้าขนาดนั้นเดี๋ยวนี้”
“(O_O)” ทันทีที่ประโยคต่อว่าเขาจบลง เขาก็สวนกลับมาทันทีด้วยประโยคคำสั่ง แถมมาพร้อมกับ หน้าตาโหดๆและดวงตาจิกกัดบ่งบอกถึงความโกรธจัดของคุณตำรวจ เหอะ! สงสัยตลอดชีวิตของเขาคงไม่เคยโดนใครมองด้วยสายตารังเกียจเช่นนี้มาก่อนล่ะสิ ถึงได้โกรธจัดขนาดนั้น
ไม่ทันได้ตั้งตัว นายตำรวจก็ลุกขึ้นมาคล่อมฉันเอาไว้ มองฉันด้วยแววตาที่ลุกวาว ราวกับปีศาจร้ายที่กำลังระงับอารมไม่ขยุ้มเหยื่อที่อยู่ในกำมือ
“ยัยแมวขโมย ฟังฉันให้ดีๆนะ… ฉันไม่เคยคิดและไม่มีวันคิดพิศวาสเธอ… และที่ฉันอุษ่าไม่ยัดเธอเข้าตารางเพราะฉันต้องการให้เธอมาเป็นคนใช้ของฉัน” เขากัดฟันพูดกับฉันเสียงกรอด กรอด ก่อนที่นายตำรวจจะขวบคุมอารมร้ายไม่อยู่ เขาก็ตัดสินใจทิ้งตัวเองลงบนโซฟาสีขาว พร้อมกับถอนหายใจออกมา
“นี่…นะ นาย สัญญานะ ว่าจะไม่จับฉันเข้าคุก” คนอะไรเนี้ยเวลาโกรธแล้วน่ากลัวเป็นบ้า
“ฉันสัญญา…แต่เธอห้ามไปขโมยของอีกนะ ไม่งั้นคราวนี้ฉันเอาเธอตายแน่”
ไม่เพียงแค่ขู่ฉันด้วยคำพูด เขายังใช่สายตาขู่ฉันอีกแหนะ!แง เขาน่ากลัวอ่ะ สงสัยฉันคงจะต้องหาทางหนีแล้วล่ะ ดูสายตาเขาเซ่ ถ้าตาของเขาเป็นมีด คงกรีดฉันพรุนแล้วล่ะ เฮ้อทำไมฉันถึงได้โชคร้ายอย่างนี้
“ฉันสัญญา ฉันชื่อรูปปั้นนะ”
“อืม ฉันไปนอนล่ะ เธอก็ นอนตรงนี้แล้วกัน” เขาชี้ไปที่โซฟาตัวที่เขานั่งอยู่แล้วก็ลุกออกไป
“นี้นาย นายก็ควรต้องบอกชื่อนายกับฉันสิ มันเป็นมารยาท”
“ฉันไม่จำเป็นต้องมีมารยาทกับคนใช้ โดยเฉพาะโจรอย่างเธอ”
“นี้นาย…..!!!!”
ปัง! ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ต่อว่าอะไรเขา เขาก็ปิดประตูใส่หน้าฉัน เป็นการตอบคำถามแทนคำพูดว่าเขารำคาญ
ไอ้ตำรวจบ้านี่ ไร้มารยาทที่สุด ไม่รู้ว่ามาเป็นตำรวจได้ยังไง ตำรวจอย่างนายต้องรับใช้ประชาชนอย่างฉันสิ ไม่ใช่มาปิดประตูใส่หน้ากันอย่างนี้ แย่ที่สุด
“พรุ่งนี้หกโมงอย่าลืมทำข้าวเช้าให้ฉันล่ะ ถ้าเธอลืมก็ไปทำกับข้าวต่อใน ห้องกรง แล้วกัน” ตำรวจใจร้ายออกมาพูดกับฉันเสียงเข้ม พร้อมกับกระตุกยิ้มร้ายกาจส่งมาให้ฉัน
ปัง!
แล้วก็ปิดประตูใส่หน้าฉันเป็นครั้งที่สอง…หา? เขาออกมาเพราะต้องการแค่นี้ใช่ไหม เหอะ! เขาพูดดีๆกับฉันไม่เป็นรึไง? ออกมาสั่งแล้วก็เข้าไป นิสัยแย่ชะมัด แล้วอะไรน่ะ ถ้าทีที่ตั้งใจแสดงออกว่ารำคาญฉันแบบสุดๆนั้นน่ะ ฉันเกลียดการโดนปิดประตูใส่หน้าที่สุดเลยนะ มันทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าพอที่เขาจะต้องมาเสียเวลารับฟังความรู้สึกของฉัน เขาเป็นคนเก็บฉันมานะ นิสัยเสียที่สุด หน้าตาก็ดีอยู่หรอก แต่นิสัยทุเลสมากนายนั้นทำตัวเหมือนกับตัวร้ายในละครที่คอยทรมานนางเอกเลย ปั้นเอ้ย….เธอนี้เกิดมาซวยสุดๆเลย... (=_=)
Mr.Police’s Side:
เฮ้อ ยุ่งยากชะมัด ทำไมผมถึงได้ซวยอย่างนี้นะ จับขโมยอยู่ดีๆดันต้องมานั่งดูแลยัยรูปเปิ้น รูปปั้นอะไรนั้นอีก แต่ก็ดีเหมือนกัน ถือว่าได้คนใช้มาหนึ่งคนแล้วกัน อา... เหนื่อยแฮะ ที่จริงผมจับเธอยัดตารางไปเลยก็ได้นะ แต่พอเห็นบ้านยัยนั่นก็อดสงสารไม่ได้ ไม่เข้าใจว่าผู้หญิงอย่างเธอเข้าไปนอนในนั้นได้ยังไง มันไม่ควรถูกเรียกว่าบ้านเลยด้วยซ้ำ เอาเถอะ ราตรีสวัสดิ์
Roob Pun’s Side:
ปวดฉี่อ่ะ ตอนนี้มันกี่โมงแล้วเนี้ย หาวววว ง่วงชะมัดเลย เอ... ห้องน้ำอยู่ไหนน้า ห้องน้ำจ๋า ฉันลองเดินวนรอบๆห้องนั่งเล่น แต่รู้สึกว่ามัน...ไม่มีอ่ะ สงสัยจะมีแต่ในห้องนอนล่ะมั้งอะไรกันเนี้ย คอนโดสุดหรูมีห้องน้ำห้องเดียวเรอะ ไม่อยากจะเชื่อ…เอาไงดียัยปั้น ทนถึงพรุ่งนี้ไหวไหมเอ่ย เอ... ไม่ไหวแหะ ไม่ไหวแล้ว ห้องน้ำขา ฉันเดินไปที่ประตูห้องนอนของคุณตำรวจ ขอร้องล่ะอย่าล็อกนะ แก็รก โชคดีแหะมันไม่ได้ล็อก(\^O^/) ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องที่เปิดแอร์ซะเย็นเชียบ ไม่กลัวโลกร้อน น้ำแข็งละลาย หมีขั่วโลกตายเอาซะเลย ย่องค่ะย่อง ค่อยๆย่อง อย่าให้เขารู้ตัว ฟึบ!!
“กรี๊ดดดดดด” อะไรเนี้ย ฉันว่าฉันเบาแล้วนะ หมอนี้มันความรู้สึกไวชะมัด
“เธอ ย่องเข้าในห้องฉัน จะมาขโมยอะไรอีกล่ะ”คุณตำรวจกระซิบใส่หูฉันด้วยเสียงแหบพร่า พร้อมกับหายใจรดต้นขอขาวๆของฉันไปด้วย… ถึงจะไม่อยากยอมรับแต่มันเซ็กซี่มากจนทำให้หัวใจดวงน้อยๆของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเลยทีเดียว
“ฉะฉัน ปะปวด ฉี่อ่ะ” อายค่ะ อาย หน้าฉันร้อนไปหมดแล้วนะ ทำไมต้องมาเบียดฉันขนาดนี้ด้วยคะคุณตำรวจขา
อยู่ๆเขาก็จูงมือฉัน ไม่ใช่ ใช้คำผิด เขาลากฉันไปยืนอยู่หน้าประตูบานหนึ่ง ซึ่งฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นห้องน้ำ หลังจากนั้นเขาก็ผลักฉันเข้าไป... เขาใจร้ายมากเลย แค่ไฟยังไม่ยอมเปิดให้ฉันเลย เอาเถอะฉันก็พอมองเห็นแหละ เพราะแสงไฟจากดวงจันทร์ช่วยกรุณาส่องผ่านกระจกบานเล็กๆในห้องน้ำ ทำให้ฉันรู้ว่าอะไรอยู่ไหน เฮ้อ...รูปปั้นทำไมชีวิตเธอถึงได้แย่แบบนี้ ตั้งแต่ถูกทิ้ง...ชีวิตเธอไม่มีอะไรดีเลยแฮะ แปะ อยู่ๆก็มีน้ำหยดลงมาที่ต้นขาของฉัน หา? คอนโดออกจะหรูน้ำรั่วหรอ? ฉันมองขึ้นไปบนเหนือหัวของตัวเอง เอ... รู้สึกเพดานจะไม่ได้รั่วนะ แต่สงสัยที่รั่วคงเป็นบ่อน้ำตาฉันเองล่ะ... ฉันกดชักโครกแล้วก็เดินออกมาข้างนอก
“ช้าชะมัด” เฮ้ย ตกใจนึกว่าผีหล่อ… เสียงของร่างสูงฟังดูหงุดหงิดน่ากลัวมากเลย
“คะ ใครบอกให้นายรอหล่ะ” ฉันพยายามรีบเช็ดน้ำตาไม่ให้เขาเห็น ไม่ได้ค่ะเดี๋ยวเสียฟอร์ม
ในมี่สุดความรำคาญของเขาก็คงมาถึงจุดสิ้นสุด เขาหิ้วปกเสื้อฉันออกมาทิ้งไว้ข้างนอก แล้วก็เหมือนเดินค่ะ
ปัง! ปิดประตูใส่หน้าฉันเป็นการจบการสนทาอีกแล้ว
ความคิดเห็น